واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وصیت نامه شهید حاج رضا داروئیانتنها آرزوی یک مداح درلحظات آخرعمرحاج رضا داروئیان از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت (صلوات الله علیهم) در وصیت نامه خود نوشته است که در لحظات آخر عمرش تنها یک آرزو دارد. فرمانده گروهان سوم از گردان سیدالشهدا(ع)لشکرمکانیزه 31عاشورا(سپاه پاسداران انقلاب اسلامی)در سومین روز رمضان المبارک 1386 ه ق برابر 24 آذرماه 1345 ه ش در خانواده ای مذهبی از آذربایجان دیده به جهان گشود .
او شیعه واقعی علی ابن ابی طالب(ع)بود. از کودکی علاقه زیادی به قرآن کریم و حفظ آن داشت، به طوری که زیر بنای اعتقادی و سنگ زرین ایمان او با کتاب حیات بخش بشریت مستحکم شد . در نوجوانی به حلقه بزرگانی با سواد و با دانش ملحق گردید و در اکثر مسائل اعتقادی و دینی و بحث های بغرنج قرآنی برابر با بزرگان و دوشادوش آنان طی طریق می نمود و گاهی از آنان سبقت می گرفت که حکایت از ذهن خلاق و علاقه زیاد او داشت.در بین همسالان خود ، چه در برنامه های رزمی ، نظامی و چه در مسائل اعتقادی و فرهنگی و حتی در مسائل درسی و مدرسه ای یک سر و گردن بالاتر ظاهر می شد تا جائیکه با سن کم ، در بین همه بچه های محل و پایگاه مشهور بود. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در فیوضات و دبیرستان را تا سال اول نظری در دبیرستان صفا گذرانید ولی غلیان عشقی نهفته در دل به کربلا و عاشورا و جوشش غیرتی مردانه او را واداشت تا با دستکاری تاریخ تولدش و بزرگ جلوه دادن خود به جبهه جنگ اعزام شود .حاج رضا داروئیان در دوران حضور در میادین نبرد و جبهه های حق علیه باطل در عملیات متعددی شرکت جست از جمله آن ها : عملیات رمضان _ والفجر مقدماتی _ والفجر چهار _ خیبر _ بدر _ والفجر هشت _ کربلای چهار و پنج می باشد .او در این عملیات چندین بار به شدت مجروح شد. شدت جراحت هایش منجر به از کار افتادن دید چشم چپ،شنوایی گوش چپ و پاره گی عصب دست چپ شد.این شهید بزرگوار پس از حضور مستمر در جبهه های جنوب و غرب و دفاع غیرتمند از آیین و کیان اسلامی ، عاقبت در رمضان المبارک1409 برابر با 5/2/67 در منطقه شلمچه با اهداء جان خویش در مقابل وصل معشوق ، به شهادت رسید.و آنچه می خوانید متن کاملی از وصیت نامه اوست که نشان از اعتقادات عمیقش و عشق وافرش به اباعبدالله الحسین (ع) دارد .روحش شاد و یادش گرامیبسم الله الرحمن الرحیم انا لله وانا الیه راجعون السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین همانا همه چیز اوست و بازگشتمان نیز به سوی اوست،و این اوست که عشق و عاشقی را آفرید و عشق حسین(ع)از همه عشق ها برتر و عاشقان او عاشق تر از دیگران. ای خدای عالمیان هیچ توشه ای به جر گناه ندارم ولی چشم به عطای تو دارم.الهی ما را بیامرز و بعد بمیران اگر نمی بود عشق حسین(ع) دلها هم زنگ زده و سیاه و کدر می شد. پس ای ثارالله ما را از عاشقان حقیقی قرار بده و عشقمان را افزون کن و از شراب عشقت سیرابمان بنما و از شهدای کربلا ما را جدا مفرما. به پیر جماران عمر طولانی تا ظهور حضرت مهدی(عج) عنایت کن. تنها آرزویم اینست که در لحظات آخر عمر خود را کشان کشان بر روی صورت به قدم های ابا عبد الله الحسین(ع) بیاندازم و بر خاک پای مبارک حضرت بوسه زنم،خاک پایش را توتیای چشم بکنم. از همه طلب حلیت می کنم.والسلام گئوز یاشیمــی یارالاریوا مرحم ایلــرم بولسون هامی که هر یارانون بیر دواسی وار مرا در وادی رحمت کنار قبر احد مقیمی اگر مکان بود دفن کنید. پارچه سبز در کتابخانه ام هست آن را بر قبر حضرت رسول به بیت خداوند مالیده و در آب زمزم شسته ام حتماً و حتماً بر روی کفنم بیاندازید و با آن دفن کنید. رضا داروئیان 5/12/66 سیفیبخش فرهنگ پایداری تبیانمنابع : خبرگزاری فارسوبلاگ یاسین حسینی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 364]