تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816726867
سازمان های مرتبط با ماسون
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: هدایت اقتصاد و سیاست درجلسات سری "بیلدربرگ"سازمان های مرتبط با ماسون ها
مقدمهتوطئه گران بین المللی روایت جذاب و تکان دهنده "جیم تاکر"، روزنامه نگار مشهور، از پشت پرده "کلوپ سری بیلدربرگ" است. چنانکه خوانندگان روزنامه کیهان می‌دانند، افشای ماهیت و هویت محافل پنهان سیاسی همواره یکی از دغدغه‌های صفحه پاورقی "نیمه پنهان" بوده و هست، پیش از این بارها در کیهان به ماهیت کلوپ سری بیلدربرگ پرداخته و از قضاء آن افشاگری‌ها با مباحثات و منازعات رسانه‌ای نیز همراه شده است. چهارم تیرماه 1386 برای نخستین بار کیهان گزارشی با عنوان "بیلدربرگ؛ دولت نامرئی جهان" درباره چگونگی تأسیس، تشکیلات و اهداف آن چاپ کرد و سپس براساس آن در تیر 1387 در مقاله "اصلاح طلبان فراموشکار" به مناسبات سیاستمداران اصلاح طلب با این کلوپ مخفی اشاره کرد. در 16 تیر 1387 نیز در مقاله "چرا بیلدربرگ، عبدالکریم سروش را برگزید؟" روند اهداء جوایز این کلوپ به روشنفکران سکولار ایران مورد نقد و بررسی قرار گرفت. بنابراین با توجه به رد پای بیلدربرگ در محافل سیاسی- روشنفکری کشورهای مختلف معرفی بیشتر و آشنایی ژرف‌تر با هویت و ماهیت آن ضروری به نظر می‌رسد؛ بویژه آن که کتاب "توطئه‌گران بین المللی" یک گزارش مشروح از نشست‌های سری بیلدربرگ است و مخاطبان را به هزار توی ماجراهایی تکان دهنده و درس آموز می‌کشاند.
بیلدربرگ چیست؟گروه بیلدربرگ سازمانی متشکل از رهبران سیاسی و سرمایه گذاران بین المللی است که بهار هر سال برای تعیین خط مشی جهانی به صورت سری تشکیل جلسه می‌دهد. این گروه حدود 110 شرکت کننده ثابت دارد- اعضای خانواده راکفلر، خانواده روتچیلد، بانکداران، روسای شرکت‌های بین المللی و مقامات بلندپایه اروپایی و آمریکایی. هر سال چند عضو جدید به سازمان دعوت می‌شوند که اگر حضور آنها سودمند تشخیص داده شد، به نشست های بعدی راه می‌یابند. در غیر این صورت از گردونه حذف می‌شوند. تصمیم‌هایی که حاضران در این نشست‌های مخفی می‌گیرند، بر سرنوشت هر آمریکایی و بیشتر کشورهای جهان تأثیر می‌گذارد.آنها این قدرت را داشتند که کنگره را برای تشکیل شورای فدرال تحت فشار بگذارند. این شورا متشکل از گروهی خصوصی از بانکداران هستند که برای شکل دهی به عرضه پول تشکیل جلسه می‌دهندتاریخچه طولانی و سری بیلدربرگریشه بیلدربرگ به قرن‌ها پیش برمی‌گردد که صراف‌های بین المللی اقتصاد را دستکاری می‌کردند تا جیب خود را پر کنند و مردم عالی را به بردگی بکشند.خانواده روتچیلد در انگلیس و اروپا قرن‌هاست بطور پنهانی با دیگر سرمایه‌گذاران دیدار می‌کنند، همان طور که اعضای خانواده راکفلر در آمریکا نیز این کار را می‌کنند.یکی از مهمترین نشست‌های این خانواده‌ها در بهار سال 1908 به ریاست سناتور "نلسون الدریچ"، سناتوری از ایالت رودآیلند تشکیل شد. خانواده وی با خاندان راکفلر وصلت کرد و نام خانوادگی نلسون الدریچ راکفلر ناشی از همین وصلت است."بی سی فوربز"، سردبیر مجله فوربز وقایع این نشست با شرکت ثروتمندان جهان را گزارش کرد. هنری دیویدسو7 از شرکت جی پی مورگان، فرانک واندرلیپ رئیس بانک نشنال سیتی، پل واربرگ از شرکت کان لوب وای پیات اندرو معاون وزارت خزانه داری آمریکا به همراه الدریچ در این نشست شرکت کردند.نتیجه این نشست سری برنامه نظام پولی-علمی آمریکا بود. آنها این قدرت را داشتند که کنگره را برای تشکیل شورای فدرال تحت فشار بگذارند. این شورا متشکل از گروهی خصوصی از بانکداران هستند که برای شکل دهی به عرضه پول تشکیل جلسه می‌دهند.
در سال 1954 سرمایه گذاران بین المللی به این نتیجه رسیدند که جهان به قدری کوچک و منافع آنها به قدری درهم تنیده شده است که باید نشست‌های منظم و سالیانه داشته باشند. آنها در هتل بیلدربرگ در هلند تشکیل جلسه دادند و نام "بیلدربرگ" را روی خود گذاشتند.از آن پس آنها پشت دیوارهای محصور و با حضور نگهبان‌های مسلح در تفریح‌گاه های مجلل دیدار می‌کردند. پنهان کاری تا مدت کوتاهی برقرار بود تا اینکه وست بروک پگلر، روزنامه نگار موضوع بیلدربرگ را در سال 1957 برملا کرد. اما مقررات محرمانه بودن مفاد جلسات همچنان برقرار است که براساس آن جلسات بطور خصوصی برگزار می‌شود و شرکت کنندگان از صحبت کردن علنی در مورد جزئیات نشست‌ها منع شده اند و با آنکه بیلدربرگ اهمیت نشست‌ها را انکار می‌کند، سوابق امر چیز دیگری نشان می‌دهد،مثلا نشریه اسپات لایت که اکنون از انتشار بازمانده است، براساس اطلاعات به دست آمده از بیلدربرگی‌ها، از پیش گزارش هایی درباره پایان جنگ سرد، سقوط مارگارت تاچر از مقام نخست وزیری انگلیس و عهدشکنی جورج بوش پدر برای بالانبردن مالیات منتشر کرد و در حالی که در سال 2002 اکثر رسانه‌های آمریکایی معتقد بودند، تهاجم به عراق تا اواخر تابستان یا اوایل پاییز آغاز خواهد شد، نشریه آمریکن فری پرس گزارش کرد که تا سال 2003 حمله‌ای به عراق صورت نخواهد گرفت و عملا جنگ در مارس 2003 آغاز شد.دانستن مسائلی که دربیلدربرگ رخ می‌دهد، چه بسا گوشه‌ای کوچک از تصویر آینده جهان بدست می‌دهد.بیلدربرگ، نظریه یا حقیقت هنگامی که کاشف به عمل می‌آید که سرمایه گذاران بین المللی و سران کشورها و مقامات بلندپایه دولتی در خفا مشغول انجام امور مربوط بعموم هستند، صحبت از نظریه‌های توطئه بمیان می‌آید. بهار هر سال سران بیلدربرگ در مکانی مخفی با هم دیدار می‌کنند. تمام شرکت کنندگان بیلدربرگ و کارمندان آنها و نیز تمام کارکنان اقامتگاه سوگند رازداری یاد می‌کنند که هیچ چیزی راگزارش نکنند. روزنامه‌های همکار شامل واشنگتن پست، نیویورک تایمز و لس آنجلس تایمز هیچ چیز گزارش نمی‌کنند. آنها به سوگند رازداری خود پایبند هستند. هیچ کس تقریباً هرگز کلمه بیلدربرگ را در این روزنامه‌ها نخواهد خواند یا در اخبار شبکه‌های سراسری رادیویی و تلویزیونی نخواهد شنید، چون همه آنها سوگند رازداری به جا آورده اند.تعقیب بیلدربرگ به مدت 28 سال هیجان انگیزترین مأموریت زندگی کاری من در مطبوعات بود که 20 سال اول آن در مطبوعات سپری شد. من سمت‌های بالایی داشتم- سردبیر شب واشنگتن دیلی نیوز که اکنون از انتشار بازمانده ، سردبیر مارتینزویل (ویرجینیا) بولتن، ویراستار فنی تایمز، دیسپچ در ریچموند (ویرجینیا) و دستیار سردبیر خبر در بیکن- جورنال در شهر اکرن (اوهایو).دیلی نیوز از مجلات گروه اسکریپس-هاوارد بود. مقر این گروه در طبقه سوم در کنار تحریریه نیوز بود. من در نیوز ویراستار فنی بودم و با کارکنان اسکریپس-هاوارد در واشنگتن ارتباط زیادی داشتمبهار 1975 برای همیشه در ذهن من ثبت شده است. ویلیس کارتو برای راه اندازی مجله‌ای که قرار بود "اسپات لایت" نام داشته باشد، با من مصاحبه می‌کرد. کارتو بطور رسمی خزانه‌دار گروه لابی آزادی بود، اما موقعیت وی فراتر از آن بود. وی که این نهاد توده گرا را در سال 1955 بنیان گذاشته بود، خود لابی آزادی بود.وی پرسید عقیده‌ام درباره بیلدربرگ چیست. هرگز اسم بیلدربرگ به گوشم نخورده بود.خلاصه شفاهی کوتاهی به اطلاع من رساند و مطالب زیادی از تحقیقات لابی آزاد را در اختیارم گذاشت تا بخوانم. این مطالب نه فقط شامل خبرنامه‌های این نهاد، بلکه نسخه‌هایی از ستون نوشته‌های وست بروک پگلر، روزنامه نگار بزرگ بود که برای اولین بار این نشست‌ها را از فواصل دور مشاهده کرد و در دهه 1950 درباره آنها نوشته بود.مات و مبهوت بودم. چطور می‌شد، من که تمام زندگی بزرگسالی را در حالی گذرانده بودم که صدای دستگاه تلکس اسوشیتدپرس، یونایتدپرس، اینترنشنال و سایر خبرگزاری‌ها در گوشم می‌پیچید و در مجلاتی کار کرده بودم که کارکنان آن در دوردست‌ها در سراسر جهان حضور داشتند، از این شخصیت‌ها چیزی نشنیده بودم؟ دیلی نیوز از مجلات گروه اسکریپس-هاوارد بود. مقر این گروه در طبقه سوم در کنار تحریریه نیوز بود. من در نیوز ویراستار فنی بودم و با کارکنان اسکریپس-هاوارد در واشنگتن ارتباط زیادی داشتم. و این سالی بود- 1975- که کار گزارشگری را آغاز کردم و اکنون به مدت سه دهه است که بطور جدی برای پیگیری این نشست سری فعالیت می‌کنم تا آن را به اطلاع عموم برسانم، نشستی که قدرتمندترین فعالان اقتصادی، دلالان قدرت و سیاستمداران جهان را گرد هم می‌آورد.طولی نکشید که فهمیدم بیلدربرگ سران رسانه‌ها را جذب توطئه سری خود کرده و دستور سکوت مطلق خبری را در آمریکا صادر کرده بود. در اروپا نشریه اسپات لایت در مورد بیلدربرگ تبلیغات زیادی می‌کرد و اکنون نشریه آمریکن فری پرس این کار را دنبال می‌کند، اما سکوت خبری تقریباً کامل در آمریکا همچنان حکمفرماست.
بیلدربرگ مجمع نیرومندی متشکل از سرمایه گذاران، صاحبان صنایع بزرگ و فعالان عرصه سیاست است، این مجمع دربرگیرنده افراد معتقد به بین المللی گرایی همچون دیوید راکفلر بانکدار، سران دولت های اروپایی و مقامات بلندپایه دولت آمریکا- کاخ سفید، وزارت دفاع، وزارت خارجه، کنگره و غیره- است.رؤسای جمهوری سابق آمریکا- بیل کلینتون و جرالد فورد- در بیلدربرگ شرکت کرده‌اند. اما رئیس جمهور کنونی نمی‌تواند، زیرا کارکنان کاخ سفید هر روز جدول کاری کامل وی را دریافت می‌کنند. حتی برنامه‌های وی در تعطیلات کاری نیز مشخص می‌شود. رئیس جمهور به هیچ وجه نمی‌تواند سه روز بدون اطلاع از محل اقامت خود غایب شود و اگر رئیس جمهور فعلی به نشست بیلدربرگ می‌رفت، حتی رسانه‌های کنترل شده هم زیر فشار قرار می‌گرفتند که غیبت رئیس جمهور را از انظار عمومی و پنهان شدن وی را پشت دروازه‌های قفل شده نشست بیلدربرگ توضیح دهند.مسئولان بلندپایه واشنگتن پست، نیویورک تایمز و لس آنجلس تایمز و هر سه شبکه تلویزیونی بزرگ بارها با قول رازداری برای گزارش هیچ چیزو استفاده نکردن از کلمه بیلدربرگ در بیلدربرگ حاضر شده‌اند. به استثنای چند حادثه کوچک و بی‌اهمیت که در آن کلمه بیلدربرگ ناخواسته چاپ شده است- هر چه باشد نمی‌توان تشکیل جلسه داد و به 900 نفر کارمند بخش خبر نیویورک تایمز در مورد این سکوت خبری تذکر داد- به این قول وفا شده است.کلمه بیلدربرگ فقط زمانی در نیویورک تایمز درج شد که یکی از چهره‌های برجسته آن در این نشست درگذشت و این کلمه غفلتاً از زیر دست نویسنده سوگنامه و سردبیران وی در رفت و همان طور که قبلاً گفته شد، نیویورک تایمز با درج داستانی فکاهی در سال 2004 به توفانی از تبلیغات و انتقاد در اروپا پاسخ داد و به جهانیان اطمینان خاطر داد که هیچ توطئه‌ای در کار نیست.در زمره فهرست نشست‌های مهمی که برای برگزاری در اتریش برنامه ریزی شده اما تغییر کرده بود، واشنگتن پست از بیلدربرگ نام برد - اما گفت مکان برگزاری آن به فرانسه منتقل شده است، در حالی که این نشست در بلژیک خارج از بروکسل برگزار می شداین کلمه چهاربار در واشنگتن پست درج شد – روزنامه‌ای که ناشران متوالی آن از زمان برگزاری نخستین نشست بیلدربرگ در سال 1954، در آن شرکت کرده‌اند. یک مورد آن در شرح حال ستایش آمیز از ورنون جردن از اعضای برجسته بیلدربرگ رخ داد.مورد دیگر در شرح حال دن کویل، معاون وقت رئیس جمهور بود. این حقیقت که کویل در نشست بیلدربرگ شرکت کرده بود، گذرا و در لابه لای خطوط یکی از متون ذکر شد. مورد دیگر در گزارشی در صفحات داخلی درباره ستایش از چگونگی مجازات اقتصادی اتریش به دلیل برگزاری انتخابات منصفانه‌ای بود که در آن حزب ملی گرای یورگ هایدر دستاوردهای بزرگی کسب کرده بود. در زمره فهرست نشست‌های مهمی که برای برگزاری در اتریش برنامه ریزی شده اما تغییر کرده بود، واشنگتن پست از بیلدربرگ نام برد - اما گفت مکان برگزاری آن به فرانسه منتقل شده است، در حالی که این نشست در بلژیک خارج از بروکسل برگزار می شد.سپس در سوگنامه‌ای که روز 3 دسامبر 2004 برای شاهزاده برنارد هلندی در واشنگتن پست درج شد، آمده بود: "افتخار تأسیس گروه برجسته بیلدربرگ- یک مجمع گفت وگوی سری سالیانه برای سیاستمداران، اندیشمندان و فعالان اقتصادی- نصیب وی می‌شود که از سال 1954 تا 1976 رئیس آن بود". واشنگتن پست اشاره‌ای به دخالت دیرینه خود در این نهاد سری بین المللی نکرد.قبس زعفرانیگروه جامعه و ارتباطات تبیانتنظیم:مسلم حقیقی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 202]
-
گوناگون
پربازدیدترینها