واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
پرخاشگری نویسنده : عباس خورشیدی چکیده : بحث از پرخاشگری انسان کار آسانی نیست. زیرا پرخاشگری معانی گوناگونی دارد . در همان گونه که روانشناسان و روان کاروان می گویند پرخاشگری طیف گسترده ای از رفتارهای انسان را در بر میگیرد نوزاد برفروخته ای که برای شیشه شیر ضجه می زند ستیزه خوسن . نگهبان مرکز آدم سوزی که قربانی بی دفاع خود را شکنجه می کند شتیزه خو پرخاشگر است. دراین پژوهش سعی شده که به موضوع پرخاشگری تعاریف و علل آن بیان شود. همچنین نظریه هایی چند از روان شناسان و روان کاوان معروف ارائه شده امید است که این تحقیق راهی نو در پیش روی والدین و مربیان آموزشی جهت کاهش سایق پرخاشگری کودکان باز کن. بسیاری قبول دارند که نوزادن از بدو تولد قابلیت ستیزه جویی رارند و در دو روان کاوان متخصص کودکان مدعی هستند که حتی نوزادان نیز از تخیلات نابود گرانه و وحشتزا خوششان می آید میگویند که بخشی از این تخیلات ناشی از پرخاشگری ذاتست . روان کاوان نیز اختلافات مادر زادی و فطری نوزادان را قبول دارند و میپذیرند که برخی مریض تر یا برخی جنب و جوش تر از دیگران باشند البته رونکاوان عمدتاً به تربیت انسان توجه دارند تا سرشت آن . پس شکفت نیست که روانکاوان در مورد سر چشمه پرخاشگری نوزادان به محیط نامناسب یا یا خصومت آمیز بسیار بیشتر اهمیت می دهند تا عوامل ذاتی . امیداست که راهکارهایی که در پایان این تحقیق (پژوهش ) ارائه شود مفید واقع شوند. تعاریف پرخاشگری : روانشناسان که اعتقادات نظری متفاوتی دارند ئر مورد چگونگی تعریف پرخاشگری اساساً با هم توافق ندارند . موضوع اصلی این است که آیا باید پرخاشگری را بر اساس پیامدهای قابل دید آرا تعریف کنیم یا بر اساس مقاصد شخصی که آن را نشان می دهد . گروهی پرخاشگری را رفتار می دانند که به دیگران آسیب می رساند یا بالقوه می تواند آسیب برساند. پرخاشگری ممکن است بدنی باشد (زدن – لگد زدن – گاز زدن - ) یا لفظی (فریاد زدن – رنجاندن ) یا بصورت تجاوز به حقوق دیگران (چیزی را به زور گرفتن ) ، نقطه قوت این تعریف عینی بودن آن است به رفتار قابل مشاهده اطلاق می شود. نقطه ضعف آن این است که شامل بسیاری از رفتارهایی است که ممکن است بطور معمول پرخاشگری تلقی نشود. پرخاشگری وسیله ای رفتاری است در جهت رسیدن به هدفی پرخاشگری خصمانه رفتاری است در جهت آسیب رساندن به دیگران . بیشتر پرخاشگر های بین کودکان کوچک از نوع وسیله ای است. این نوع پرخاشگرب بخاطر متعلقات است . کودکان از یکدیگر اسباب بازی می قاپند ، یکدیگر را هل می دهند تا به اسباب بازی که می خواهند دست یابند . به ندرت اتفاق می افتد که کودکان بخواهند به کسی آسیب برسانندیا از روی عصبانیت دست به پرخاشگری بزنند. ثبات پرخاشگری: هرچند که سطح پرخاشگری کودکان از سطحی به سطح دیگر فرق می کند ولی کودکان از لحاظ تداوم رفتار پرخاشگرانه در طول زمان با هم فرق دارند . کودکانی که در سالهای اولیه به شدت پرخاشگرند احتمال زیاد در جوانی و بزرگ سالی هم پرخاشگر باشند و کودکانی که پرخاشگر نیستند به احتمال زیاد در بزرگسالی هم پرخاشگر نخواهند بود. بعضی متالعات نشان می دهد که ثبات پرخاشگری دخترها در طول زمان کمتر از پسرها است و چند تحقیق دیگر نشان داده است که دخترها و پسرها از ای لحاظ تفاوتی ندارند . البته کودکان به هنگامی که وقایع تنش زا مثل جدائی پدر و مادر یا به دنیا آمدن کودکی جدید رو به رو می شوند بیشتر پرخاشگر می شوند ، ولی پرخاشگری شدید که بیش از چند ماه به طول انجامد غلباً حاکی از تداوم داشن این الگوی رفتاری است . پرخاشگری در حد معمول کمتر جای نگرانی دارد . به خصوص در سالهای پیش از مدرسه شاید این اندازه پرخاشگری صرفاً نشان دهنده این باشد که کودک می خواهد انواع مختلف کنش متقابل اجتماعی را داشته باشد . ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : reza_afravi /س
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 444]