واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > سلامت - جام جم نوشت: امروز جهان بیش از هر زمان دیگری به ماما نیازمند است. این شعار سال گذشته روز جهانی ماما بود، اما انگار در کشور ما زیاد نیازی به ماما نیست زیرا یک بار دیگر روز جهانی ماما در سکوت نسبی خبری گذشت. همگان آنقدر درگیر مساله رها شدن یا نشدن بیماران در بیابان بودند که زیاد توجهی به مسائل دیگر نداشتند. شاید هم این سکوت بد نبود، حداقل شعارهایی داده نشد که در 364 روز دیگر فراموش شود. روز ماما همامسال مانند بقیه روزها بود. سالانه شاهد حدود یک میلیون و 200 هزار تولد در کشور هستیم. 22 درصد از زنان ایرانی در سنین باروری و 48 درصد کودکان، زیر 15 سال هستند، از این رو میتوان ادعا کرد که سلامت دوسوم جمعیت ایران با خدمات مامایی ارتباط دارد. براساس استانداردهای بینالمللی باید براساس هر 1000 تولد 30 تا 50 ماما در نظام بهداشت و درمان وجود داشته باشد. به رغم این که در کشور با خیل عظیم ماماهای بیکار مواجه هستیم، اما به ازای هر 1000 تولد تنها 12 ماما وجود دارد که این مساله نشان میدهد هنوز از خیل عظیم نیروهای جوان بااستعداد به دلیل عدم شناخت جایگاه واقعی آن استفاده بهینه نشده است. جلوگیری از مرگ مادرانبهرغم پیشرفتهای بسیار هنوز در کشور شاهد مرگ مادران باردار هستیم و با مرگ مادر، خانواده عضو اصلی خود را برای مدیریت و مراقبت کودکان از دست میدهد و سرانجام بقا و آموزش کودکان نامعلوم میشود. به همین علت است که پیشگیری از مرگ مادران یکی از اهداف مهم کشورهاست. گسترش زایمان طبیعی از برنامههای محوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است که ترویج آن توسط ماماها امکانپذیر است. ماماها با اخذ آموزشهای لازم، قادر به کسب مهارتهای بالینی و مدیریت به منظور نیل به هدف بهبود مداوم کیفی خدمات برای ترویج مادری ایمن خواهند بود. مشکل اشتغال باقی است متاسفانه از 50 هزار جمعیت مامای کشور، بیش از 35 هزار نفر آنها همچنان بیکارند. این آمار را نوشین زندهزبان، عضو شورای عالی نظام پزشکی کشور اعلام میکند و میافزاید: اگر جایگاهی برای ماماها تدوین و ردیف استخدامی برای آنها در نظر گرفته شود، ماماها میتوانند خدمات بهداشتی و درمانی را با کمترین قیمت به این قبیل افراد جامعه ارائه دهند؛ البته باید به این آمار افزود که از بین شاغلین نیز طبق آمار تنها 10 الی 15 هزار نفر در خدمت مادران باردار هستند و بقیه به حرفه دیگری مشغول هستند. در اجرای طرح پزشک خانواده، حدود 3 هزار ماما جذب شدهاند و قرار است 5 هزار مامای دیگر نیز در قالب طرح پزشک خانواده جذب شوند، البته در این صورت نیزشاغل شدن 8 هزار ماما در برابر 35 هزار مامای بیکار رقم کوچکی است. علاوه بر این، سالانه حدود 2 هزار نفر کارشناس مامایی نیز از دانشگاههای کشور فارغالتحصیل میشوند که آنها هم دغدغه شغل دارند.متاسفانه جامعه مامایی یکی از بیشترین میزانهای بیکاری را بین فارغالتحصیلان رشتههای پزشکی و پیراپزشکی دارد. بیمه و مامایی هزینههای درمانی در کشور ما بالاست و از توان بسیاری از خانوادهها خارج است به همین دلیل اغلب خانوادهها سعی میکنند تا جایی که ممکن است از خدماتی استفاده کنند که تحت پوشش بیمه قرار دارد. چون تعرفههای ماماها با بیمه محاسبه نمیشود، مراجعان به سراغ پزشکانی میروند که قرارداد بیمهای دارند. در تمام دنیا خدمتدهنده تحت پوشش بیمه قرار میگیرد و در واقع چه خدمت توسط پزشک انجام شود و چه ماما، ولی در کشور ما اینگونه نیست. عدم عقد قرارداد سازمانهای بیمهگر و پذیرش سونوگرافی در دفترچه بیمه از سوی ماماهای کشور موجب میشود بیماران نتوانند از بیمه خدمات درمانی و تامین اجتماعی استفاده کنند. عدم قرارداد بیمهها با ماما موجب میشود میل فرهنگی خانوادهها که ترجیح میدهند برای کوچکترین مشکلی به پزشک متخصص مراجعه کنند تشدید شود. این موضوع هم از نظر اقتصادی پرهزینه است و هم وقت متخصصان را به امور سادهتری که از عهده ماما هم براحتی برمیآید اختصاص میدهد. حتی برای سازمانهای بیمهگر نیز هزینههای بیشتری به وجود میآورد. از آموزش تا زایمان طبق تعریف و آموزشهای داده شده کار ماما شامل آموزش دوران بارداری، آماده کردن والدین برای پذیرش وظایف پدری و تنظیم خانواده و مراقبتهای کودک و بعضی از بیماریهای زنان است. او میتواند در بیمارستانها، درمانگاهها، واحدهای بهداشتی و منازل کار کند. اما در کشور ما مردم، ماما را مترادف با کلمه زایمان و مراقبت دوران بارداری میدانند، این در حالی است که حیطه خدمات مامایی بسیار وسیعتر و از ابتدای تولد تا انتهای عمر است و ابعاد مختلف بهداشتی در زمینه بهداشت باروری، مشاوره، آموزش و آگاهی در دوران بلوغ، ازدواج، بارداری و یائسگی را شامل میشود. این آموزشها ضامن سلامت خانواده است. بدون شک تغییر این فرهنگ و رو آوردن به استفاده از تمام تجارب و مهارتهای یک ماما نیاز به فرهنگسازی دارد؛ مقولهای که اصولا کسی دوست ندارد وارد آن شود. متاسفانه نگاه درمان محوری ما در سالهای اخیر توجه ما را به تجهیزات پزشکی، مجهز کردن بیمارستانها و مراکز درمانی و ابزار فیزیکی معطوف کرده و نیروی انسانی فراموش شده است. در حالی که در کشورهای پیشرفته نظر بر این است که چنانچه در کنار ابزار و تجهیزات پزشکی از نیروی انسانی استاندارد بهرهمند نباشیم نهتنها کمکی به مادر باردار نمیشود بلکه در بسیاری از موارد منجر به عوارض ناخواسته برای مادر و نوزاد میشود. 301
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]