محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843821900
تحولات منطقه آمريكا و اروپا در سالي كه گذشت
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: منطقه اروپا و آمريكا از مناطقي است كه همواره بسياري از تحولات جهاني به دليل وجود بازيگران بين المللي از آن تاثير مي پذيرد بنابراين نوع و ماهيت تحولات و تغييرات دروني آن مي تواند بر ديگر نقاط جهان نيز تاثيرگذار باشد. بر بستر چنين ميراثي به نظر مي رسد، در منطقه آمريكا (آمريكاي شمالي، مركزي و جنوبي) و در منطقه اروپا، منطقه يورو (اتحاديه اروپا) مي تواند مورد بحث و بررسي تحولات اين منطقه قرار بگيرد. در تحولاتي كه در سال 1389 براي اين دو منطقه رخ داد، طيفي از حوزه هاي اقتصادي تا سياسي و استراتژيك را در بر مي گرفت كه در حوزه اقتصادي، بحران اقتصادي و در حوزه سياسي انتخابات كنگره در ايالات متحده و انتخابات رياست جمهوري در كشور برزيل بوده است. براين اساس، درنوشتار حاضر تلاش خواهد شد تا با تفكيك موضوعي و منطقه اي تحولات، تبيين و تفسير و برآيندهاي ناشي از وقوع تحولات نيز مورد بررسي و مداقه قرار گيرد. **تحولات منطقه آمريكا ----------------------- منطقه آمريكا كه در برگيرنده زيرمناطق آمريكاي شمالي، آمريكاي مركزي و آمريكاي لاتين است، در سال 1389 تحولات تاثيرگذاري را شاهد بود كه از جمله مي توان به انتخابات ميان دوره اي كنگره آمريكا، انتخابات رياست جمهوري برزيل و روي كار آمدن اولين رييس جمهور زن در برزيل، كودتا در اكوادور، برگزاري انتخابات پارلماني در ونزوئلا و پيروزي حزب حاكم اشاره داشت. - انتخابات ميان‌‌دوره‌اي كنگره آمريكا روز دوم نوامبر 2010 ميلادي(11آبان 1389 خورشيدي) برگزار شد. انتخابات كنگره در آمريكا هر دو سال يك بار برگزار مي شود كه طي آن كليه 435 كرسي مجلس نمايندگان و تقريبا يك سوم كرسي هاي مجلس سنا – از مجموع يكصد كرسي – به راي گذاشته شد.اعضاي مجلس نمايندگان براي دوره هاي دو ساله انتخاب مي شوند اما دوره كار سناتورها شش سال است.امسال براي 37 كرسي سنا رقابت تنگاتنگي وجود داشت. در انتخاب مجلس نمايندگان، تعداد اعضاي آن از هر ايالت، تابعي از ميزان جمعيت ايالت‌ها است. در مقابل مجلس سنا قرار دارد كه نمايندگان براي شش سال در سمت خود مي مانند و بدون توجه به ميزان جمعيت، هر ايالت داراي دو نماينده در مجلس سنا وجود دارد. در انتخابات ميان دوره اي، جمهوريخواهان توانستند با كسب 239 كرسي از 435 كرسي مجلس نمايندگان، اكثريت كرسي هاي اين مجلس را به دست گيرند. دموكرات ها نيز با كسب 183 كرسي در اقليت قرار گرفتند. يك مقايسه اجمالي نشان مي دهد دموكرات ها 73 كرسي را نسبت به دوره قبل از دست داده اند.درباره مجلس سنا اما دموكرات ها اگرچه 6 كرسي را نسبت به دوره قبل از دست دادند، اما با كسب 51 كرسي در برابر 47كرسي جمهوريخواهان، همچنان به عنوان اكثريت اين مجلس فعاليت خواهند كرد. با توجه به چنين شرايطي، آمريكاي پس از انتخابات ميان دوره اي كنگره را مي توان عرصه افزايش تقابل دو حزبي تصور كرد كه مجريان در مقابل قانونگذاران قرار خواهند گرفت و يا پايه هاي قدرتي سست خواهد شد كه سياست هاي دولت اوباما را حداقل در عرصه داخلي بامشكلاتي مواجه خواهد ساخت. اما عرصه سياست خارجي آمريكا را مي توان، عرصه تقابل حزبي بيشتري دانست چراكه سياست خارجي آمريكا به صورت تابعي از طيف هاي مختلف تصميم سازي و از جمله كنگره قرار دارد كه حوزه هاي مختلفي از جمله موضوع افغانستان، عراق و تحولات شمال آفريقا و خاورميانه از جمله مهم ترين انها محسوب مي شود. اگر بخواهيم نشانه هاي تقابلي اين دو رويكرد در نظان تصميم گيري آمريكا را در حوزه سياست خارجي برشمريم مي توان، نگاه يك جانبه گرايي در ميان حزب جمهوري خواه و نگاه مشاركت گرايي مداخله جويانه را عنوان كرد. براساس اين دو نگاه برآيندهاي سياسي بايستي در حوزه هاي مختلف سياسي، امنيتي و اقتصادي در جهت منافع ملي آمريكا شكل بگيرد. - برگزاري انتخابات رياست جمهوري برزيل در روز 10 آبان 1389 و انتخاب خانم ديلما روسوف به عنوان اولين رييس جمهور زن برزيل يكي از مهم ترين تحولات منطقه آمريكاي لاتين به شمار مي آمد. در اين انتخابات خانم ديلما روسف بعد از دو دور رقابت بر ررقيب انتخاباتي خود خوزه سرا پيروز شد. خان روسف با به دست آورن 56 درصد آراي انتخاباتي، رقيب خود خوزه سرا را كه فقط 44 درصد از آرا را از آن خود كرده بود، شكست داد. همچنين خانم ديلما روسف روز شنبه 11 آذر 1389به عنوان اولين رييس جمهور زن در برزيل سوگند ياد كرد. برزيل در دوران رياست جمهوري داسيلوا رييس جمهور پيشين، دوران بسيار طلايي را طي كرد. سياست هاي داسيلوا به طور معنا داري باعث تغييرات عميق در سياست و اقتصاد برزيل گرديد. داسيلوا با پيگيري اين سياست ها در چارچوب افزايش توان اقتصادي و توجه به افزايش توان رقابتي طبقه پايين و نيز پيشبرد آن به سمت سياست چندجانبه گرايي بين المللي، چاشني تغيير را نيز به آن افزود. از اينرو، به نظر مي رسد، ديلما روسف نيز با اعلام ادامه سياست هاي داسيلوا، تلاش خواهد كرد تا در عرصه اقتصادي، سياست توان افزايي، اقتصاد برزيل را دنبال كرده و در عرصه سياسي نيز، با مشاركت فعال در روندهاي بين المللي، «بين المللي گرايي مطلوب» را در چارچوب چندجانبه گرايي ايجاد نمايد. براين اساس، بين المللي گرايي به عنوان عنصر ذهني و عملي نامطلوب از فعاليت قدرت هاي بزرگ، به عنصري مطلوب در فعاليت هاي برزيل جلوه خواهد كرد. -انتخابات پارلماني ونزوئلا نيز روز 5 مهر1389 با پيروزي حزب سوسياليست متحد ونزوئلا به رهبري هوگو چاوز به پايان رسيد.براساس اعلام مسوولان انتخابات پارلماني ونزوئلا، حزب سوسياليست متحد چاوز با كسب دست كم 98كرسي پارلمان از 165كرسي از اپوزيسيون دموكراتيك كه دست كم 59كرسي را به دست آوردند پيشي گرفت و در انتخابات پارلماني پيروز شد .در اين انتخابات، شصت و شش درصد واجدان شرايط شركت كرده بودند و حزب هوادار چاوز توانست دو سوم آرا را بدست آورد. انتخابات پارلماني در ونزوئلا در حالي انجام گرفت كه تحولي جديد در صحنه سياسي ونزوئلا رخ داد. انتخابات ونزوئلا را مي توان نوعي همه پرسي براي چاوز پيش از برگزاري انتخابات رياست‌جمهوري سال 2012 ميلادي (1390) نيز به شمارآورد چراكه احزاب مخالف، انتخابات پارلماني قبلي در سال 2005 (1384) را به دليل اين كه معتقد بودند انتخابات سالم و منصفانه اي نيست، تحريم كرده بودند و در نتيجه پارلمان در كنترل كامل حزب سوسياليست قرار گرفته بود. در انتخابات اخير آنچه بيشتر به چشم مي آمد، تلاش آمريكا بعنوان نيروي مخالف با سياست هاي هوگو چاوز جهت شكل دادن مخالفت ها و گروه هاي مخالف با اين سياست ها بود. ايالات متحده كه نتوانسته بود كودتاي نظامي در سال 2002 (1381) عليه چاوز را به فرجام برساند، تلاش كرد تا اهداف ناتمام خود را در انتخابات جديد به اتمام برساند.افزايش تعداد كرسي هاي پارلمان ونزوئلا و حضور احزاب سياسي مخالف يكي از نشانه هاي اين تلاش محسوب مي گرديد.ساخت سياسي ونزوئلا در سال هاي گذشته نشان داده است كه حضور بيشتر احزاب سياسي مخالف در پارلمان مي تواند زمينه ساز انجام كودتا و يا حتي تغييرات اساسي در ساخت قدرت گردد چراكه فرايندهاي سياسي در ونزوئلا به شدت تركيب يافته با رفتار بازيگران بين المللي و به ويژه ايالات متحده آمريكاست.با حضور اين احزاب سياسي مخالف نشانه هاي تقابلي با سياست هاي هوگو چاوز در پارلمان را مشاهده شد كه اين احزاب تلاش خواهند داشت تا سياست هاي جديدي را به اين كشور مهم آمريكاي جنوبي ديكته كنند، سياست هايي كه در حوزه اقتصادي مبتني بر بازار آزاد و نه دولت رفاهي بوده و در حوزه سياسي نيز پروژه عبور از چاوز در اولويت قرار خواهدگرفت. اما آنچه دولت چاوز را در انتخابات اخير به پيروزي رساند، رويكردهاي اقتصادي معطوف به اقتصاد دولت رفاهي وي بوده است كه احزاب مخالف و همراه با ايالات متحده، از مخالفين سرسخت اين گونه سياست ها محسوب مي گردند و در نهايت اين كه، انتخابات در ونزوئلا را مي توان شاخص مناسبي جهت آينده سياسي چاوز و ونزوئلا تلقي كرد زيرا در انتخابات پارلماني باز مشخص گرديد كه مردم ونزوئلا به سياست هاي چاوز با نگاهي مثبت مي نگرند و خواهان ادامه رويكردهاي وي و حزب سوسياليست متحد هستند. اما از ديگر سو، تلاش مخالفين و هم پيمانان آنان، مي تواند تلاشي براي تغيير باشد كه آينده سياسي اين كشور را در مسير بي ثباتي قرار دهد. - روز 8 مهر(30 سپتامبر)، شورش واحدهايي از نيروهاي پليس عليه دولت رافائل كوريا در اكوادور بعنوان يك كودتا مطح شد.در حالي كه حدود 150 نفر از نظاميان معترض روز پنجشنبه پنج شنبه 8 مهر باند فرودگاه كيتو پايتخت اكوادور را تصرف و از تردد هواپيماها جلوگيري كردند. تصميم روز پنجشنبه كنگره اكوادور براي كاهش حقوق و مزاياي نظاميان و نيروي پليس دراين كشور آمريكاي جنوبي،.منجر به حمله نيروهاي پليس به ساختمان كنگره شد كه نهايتا تعدادي از پادگان ها نيز در اختيار اين نيروها قرار گرفت.اكوادور پنجمين توليدكننده نفت خام در آمريكاي لاتين است ولي به گزارش بانك جهاني 56درصد از جمعيت 13 ميليون و 400 هزار نفري اين كشور در فقر زندگي مي كنند منطقه آمريكاي لاتين و كشورهاي اين منطقه،سابقه طولاني در انجام كودتا و شورش هاي داخلي متناوب دارند. اين منطقه به دليل نزديكي به ايالات متحده بعنوان همسايه پرقدرت خود و اعمال سياست «حيات خلوت» از سوي اين كشور و ساخت سياسي متفاوت بارها شاهد كودتا و شورش هاي داخلي بوده است به طوري كه، از سال 1945 (1324) تقريبا تمام كشورهاي آمريكاي لاتين حداقل يك كودتاي نظامي و يا يك جنگ چريكي و يا هر دو را تجربه كرده اند.زماني يك تحليلگر سياسي گفته بود: «رؤساي جمهور آمريكا براي آموزش و تمرين توانايي هاي خود هرچند وقت يكبار كودتايي در آمريكاي لاتين به راه مياندازند.” در كودتا عليه كوره آ عوامل متعددي نقش داشته است كه به ترتيب عبارت اند از: 1- احزاب راستگرا به رهبري لوسيو گوتيه رز 2- عوامل سازمان سيا 3- شركت هاي چند مليتي كودتاي اكوادور در حالي صورت گرفت كه در ماه هاي اخير مخالفان كوره آ با برخورداري از حمايت‌هاي مالي و سياسي آمريكا طرح‌هاي بسياري را براي سرنگوني وي اجرا كرده‌اند كه برگزاري اعتصاب‌ها و برخي ناآرامي‌ها در اين چارچوب بوده است. سياست‌هاي واگرايانه از آمريكا و همگرايي كوره آ با كشورهاي مخالف آمريكا در منطقه كه به تعطيلي پايگاه نظامي آمريكا در اين كشور منجر شد كه نكته تقابل آمريكا با اين كشور بوده است. اسناد نشان مي‌دهد كه آمريكا طرح‌هاي متعددي را براي سرنگوني رييس جمهور اكوادور اجرا كرده است. آمريكاي لاتين همواره حياط خلوت آمريكا قلمداد شده و اين كشور هر زمان شرايط براي رسيدن به اهدافش تغيير كرده از طرح كودتا براي احياي جايگاه خود استفاده كرده است. روندهاي سياسي در آمريكاي لاتين و به ويژه اكوادور نشان مي دهد،سه عامل ايالات متحده به عنوان بازيگر خارجي، فرايندهاي سياسي داخلي و شركت هاي بين المللي، عناصر تاثيرگذار در كودتاهاي اين كشور هستند. عناصري كه بعنوان موجوديت هاي مستقل، تلاش مي كنند منافع خود را دنبال و برآيندهايي را شكل دهند و فضاي هسو با نظام متمايل به غرب را برقرار سازند. اما آنچه مهم است در سال هاي اخير، روندهاي سياسي در اين منطقه با تغييري كوچك اما گستره اي وسيع تر همراه بوده است به نحوي كه براي اولين بار، زنجيره كودتاها در اين منطقه، با شكست هايي مواجه شده است. شكست هايي كه ناشي از نوعي حمايت مردمي، منطقه اي و بين المللي است. همگرايي در كشورهاي منطقه نيز عاملي ديگر در برقراري ثبات همراه با هم افزايي نيروها جهت توسعه است. شاخصي كه مي تواند بيشترين تاثيرگذاري را از ثبات دريافت و از ديگر سو بيشترين توان افزايي را بر قدرت كشوري نظير اكوادور در مقابله با چالش هاي داخلي و خارجي به همراه داشته باشد. - روساي جمهور روسيه و آمريكا به عنوان دو كشور دارنده بزرگترين (90در صد) انبارهاي تسليحات هسته اي روز پنجشنبه 8 آوريل 2010 (19 فروردين1389) در پراگ پيمان استارت 2 را امضا كردند، پيماني كه در واقع آلترناتيو و جايگزين استارت 1 و اصل مهمي در نظم نوين هسته اي است. آمريكا و روسيه تحت اين قرارداد جديد، اجازه دارند حداكثر 1550 كلاهك را مستقر كنند؛ حدود 30 درصد كمتر از محدوديت اعمال شده در سال 2002 (1382).اين دو كشور همچنين اجازه دارند كه فقط 700 موشك بالستيك قاره پيما، هوايي، زميني و مربوط به زيردريايي را مستقر كنند. معاهده كاهش تسليحات استراتژيك موسوم به «استارت»، در سال 1991 (1370) منعقد و در دسامبر سال 2009 (1388) منقضي شد. در پيمان استارت 2، دو كشور متعهد بر كاهش 30 درصدي زرادخانه هسته اي خود هستند. براين اساس، مي توان با يك زاويه ديد متفاوت چند نكته را در اين زمينه بيان داشت: 1.امضاي پيمان استارت 2 را مي توان در چارچوب نگاه جديد دولت مدودف براي افزايش روابط با غرب و يا «همراهي و همكاري با ايالات متحده» تعبير كرد به ويژه اينكه سياست دولت اوباما نيز بربازتنظيم(Reset) روابط با روسيه بوده است. 2.كاركرد پيمان جديد مي تواند تاكتيك جديد اين دو قدرت براي نشانه سازي نمادين كاهش تسليحات باشد. 3.با توجه به مفاد اين پيمان و هدف نهايي آن يعني كاهش كمي تسليحات هسته اي، از سوي دو كشور، به هيچ وجه به معناي كاهش كيفي تلقي نمي گردد.از اين منظر، رقابت به حوزه ديگري منتقل مي گردد. 4.هرچند امضاي اين پيمان از سوي دولت روسيه با نگاه مثبتي مواجه شده است، اما دولت اوباما را به دليل تغيير ساخت قدرت (افزايش نمايندگان جمهوريخواه سنا) در سنا با چالش هايي مواجه ساخته است. 5. و در نهايت پيمان استارت جديد را نه تنها نمي توان گامي به جلو در راهبرد «انرژي هسته اي براي همه و سلاح هسته اي براي هيچكس» تلقي كرد بلكه مطابق با الگوي هاي كاهش تسليحات هسته اي نيز نبوده است. **منطقه اروپا -اروپا در سال2010 (1389) شاهد بحران اقتصادي گسترده اي بود كه اين بحران منجر به بحران هاي امنيتي ناشي از فقدان تصميم سازي اقناعي و عدم توجه به وابستگي متقابل اقتصاد و سياست در عرصه بين المللي شده است.اروپا در سال 2010 (1389) سال پرتنشي را سپري كرد كه بحران اقتصادي موجود در كشورهاي اروپايي و روشن شدن آتش ناآرامي در اين قاره مهمترين تحولات اين قاره را شكل مي داد. يونان اولين كشوري بود كه به دليل مشكلات اقتصادي و ضعف يورو با اعتراض و تظاهرات مردم خود روبرو شد.شدت اعتراض ها در يونان تا جايي رسيد كه مقامات اروپا نسبت به سرايت آن به كشورهايي چون پرتغال و اسپانيا هشدار داده و حتي صندوق هاي مالي براي حمايت از اقتصاد اين كشورها تشكيل شد اما با اين وجود اين اقدامات چندان مثمر ثمر نبود و در سال 2010 (1389) شاهد برپايي تظاهرات هايي در مخالفت با سياست هاي اقتصادي دولت هاي اروپايي در كشورهايي چون فرانسه، انگليس، پرتغال، ايتاليا و ديگر كشورها بوديم. بحران در اقتصاد اروپا در حالي ادامه يافت كه از ميان 27 كشور عضو اتحاديه اروپا، 16 كشور، يورو را جايگزين پول ملي خود كرده‌اند و در سال 2011(1390) با كاهش 4 درصدي رشد اقتصادي مواجه خواهند شد. در همين رابطه در بهمن ماه سال گذشته ميلادي(2010)(1388) يك روزنامه اتريشي با تاكيد بر اينكه بحران در يونان پروژه هاي آينده اروپا را به خطر انداخته است ، به درماندگي سياستمداران اروپايي در حل اين بحران كه دامنگير تمام اتحاديه شده است، اشاره كرد.روزنامه اتريشي كورير در تحليلي در اين باره نوشت: مذاكرات طولاني مدت وزراي اقتصادي عضو منطقه يورو درباره اين مساله كه چگونه بايد به كشور يونان براي نجات از اين بحران بزرگ كمك كرد تنها يك بيانيه كوتاه را به دنبال داشت مبني بر اينكه كشورهاي عضو منطقه يورو موظف هستند كه در صورت ضرورت براي حل اين مسئله قاطعانه و هماهنگ عمل كنند. در نهايت، اروپا در سال گذشته با بحران هايي مواجه بود كه به بحراني بزرگتر انجاميد. بدين معناكه اقتصاد اروپايي در حالي كه در دهه هاي گذشته شكوفايي اقتصادي را دنبال مي كرد به قدري روبه تضعيف نهاد كه بسياري از كشورهاي اروپايي از جمله انگليس، فرانسه و ايتاليا براي جبران كسري بودجه خود مجبور به افزايش شهريه هاي دانشگاه و انقباظ مالي گسترده دست زدند. در اين چارچوب، شعله هاي بحراني كه براي سال ها در اروپا خاموش شده بود دوباره سرباز كرد و در بسياري از كشورهاي اروپايي اعتراضات گسترده اي را به همراه داشت. چنين روندي بر فرضيه وابستگي متقابل اقتصاد و سياست و تاثيرگذاري متقابل را در پهناي موجوديتي باثبات همانند اتحاديه اروپا نشان مي دهد. در چنين شرايطي، اتحاديه اروپايي و كارگزاران آن نيز نتوانستند وابستگي هاي پيچيده عناصر پيونددهنده جهاني را به خوبي درك كنند. از اينرو، با فقدان ادراك از اين عناصر، به نظر مي رسد كارگزاران اروپايي به سمت تصميم سازي انفعالي و نه تصميم سازي اقناعي حركت كردند.براي سال هاي متمادي، اتحاديه اروپا و كشورهاي اروپاي تلاش مي كردند تا تصميمات در چارچوب نظرات اصناف مالي و اقتصادي يعني براساس اقناع عناصر سياسي اقتصادي گرفته شود اما در سال هاي اخير، دولت هاي اروپايي تلاش كرده اند تا تصميمات به صورت سلسله مراتبي (از بالا به پايين) و بدون درنظر گرفتن روح دموكراسي اروپايي و به نوعي تصميم سازي انفعالي بوده است. براين اساس، با وجود چشم انداز مبهم اقتصادي در اروپا و تغييرات سياسي پي در پي و افزايش اعتراضات ناشي از حقوق شهروندي مي توان نشانه هاي تاثيرگذاري وابستگي متقابل اقتصاد و امنيت را در اروپا شاهد بود كه در نهايت به وضعيت بحران اقتصادي و امنيت بحراني انجاميده است. - در دومين روز اجلاس ناتو(29 آبان1389) اعضاي اين سازمان به‌طور رسمي پيشنهاد مشاركت روسيه در طرح سامانه سپر دفاع موشكي اروپا را به ديميتري مدودف، رييس‌جمهوري اين كشور ارايه كردند؛موضوعي كه نزديك‌ترين همكاري دو طرف پس از دوران جنگ سرد به حساب مي‌آيد. اين در حالي است كه روسيه براي اولين بار پس از جنگ با گرجستان در سال 2008 ميلادي (1387) در اجلاس ناتو حاضر شد. طرح سپر دفاع موشكي، يكي از بحث برانگيزترين مواردي است كه در اجلاس ليسبون درباره آن تصميم گيري شد. طرح سپر موشكي موسوم به دفاع استراتژيك كه اوايل دهه 1980 (1358) از سوي دولت رونالد ريگان رييس‌جمهوري وقت آمريكا تحت عنوان جنگ ستارگان مطرح و در ادامه پس از روي كار آمدن جرج بوش در سال 2002 (1382) به عنوان رييس‌جمهوري آمريكا، كشورهاي بريتانيا و دانمارك خواهان مشاركت در اين طرح شدند كه اكنون رادارهاي مربوط به اين طرح در بخش‌هايي از اين دو كشور مستقر شده‌اند وهمچنين قرارداد اجراي اين طرح در كشورهاي چك و لهستان امضا شد كه با مخالف شديد روسيه و روي كار آمدن دولت دموكرات اوباما تا سال2015 (1394) به تاخير انداخته شد. اگرچه اهداف اين طرح از سوي آمريكا مقابله با قدرت موشكي ايران و كره شمالي اعلام گرديد اما از سوي روسيه بعنوان تهديد امنيتي تلقي مي شود و مورد پذيرش قرار نگرفت. براساس طرح جديد، اين سيستم در اروپا تاسيس خواهد شد و مورد تجديد نظر واصلاح قرارگرفته و براساس رويكرد تنظيم مرحله اي برقرار و اجرا مي شود. در اين زمينه آندرس فوگ راسموسن، دبير كل پيمان ناتو اعلام كرد كه روسيه موافقت كرده با برنامه دفاع موشكي جديد پيمان ناتو همكاري كند.همچنين، در چهارچوب اجلاس سران كشورهاي عضو پيمان آتلانتيك شمالي ناتو كه در ليسبون پايتخت پرتغال در روزهاي 19 و 20 نوامبر2010 ( 28 و 29 آبان 1389) برگزار شد، سران 28 كشور عضو ناتو بر سر موضوعاتي نظير؛ استراتژي ناتو در قرن جديد و طرح سپر دفاع موشكي را به توافق رسيدند. حضور رييس جمهوري روسيه در كنار بيست و هشت رهبر دولت عضو پيمان آتلانتيك شمالي ناتو سبب شد كه اين رويداد به عنوان مهمترين گردهم آيي اين سازمان در ده سال اخير به حساب آيد. همچنين در روز شنبه 29 آبان 1389 روسيه در اجلاس لسيبون اعلام كرد كه حاضر به مشاركت در طرح سپر دفاع موشكي ناتو است.روسيه به دليل اينكه پيشنهاد استقرار سامانه مورد نظر دولت آمريكا خطري استراتژيك براي دولت روسيه به حساب نمي‌آيد، از اينرو روسيه با دوگزينه روبه‌رو بود؛ با همكاري در اجراي اين پروژه مي‌تواند به آن پيوسته و اهداف مشتركي را با ناتو جست‌وجو كند. با اين كار روسيه مطمئن خواهد بود كه سيستم دفاع موشكي ناتو و آمريكا براي مقابله با اين كشور ايجاد نشده، اما اگر روسيه در اجراي اين طرح شركت نمي كرد، در هر صورت ناتو و آمريكا آن را عملي كرده و با عضو نبودن روسيه در آن، استقرار چنين سيستمي به عنوان خطر بزرگي براي روسيه به شمار مي آمد. در نهايت با توجه به تحليل رفتارشناسي روسيه در قبال ناتو به نظر مي رسد كه روسيه رفتارهاي خود را براساس استاندارد منافع ملي سنجيده و در نتيجه ضرورت هاي نظام بين الملل طراحي و اجرا مي كند.چنين رفتارهايي ناشي از هويت ژئوپلتيك روسيه است كه به سياست خارجي اين كشور ماهيتي واكنشي و تدافعي بخشيده است. - همچنين اجلاس سران ناتو كه در روزهاي 19 و 20 نوامبر2010 ( 28 و 29 آبان 1389) در ليسبون برگزار شد، طرح سپر دفاع موشكي و استقرار آن در تركيه نيز يكي از موضوعات اصلي آن بود. موضوع استقرار سپر موشكي در تركيه پيش از اين، در بيست و نهمين اجلاس شوراي كار تركيه و آمريكا در واشنگتن 2009(1388) مطرح گرديد. براسا اين طرح، تركيه نقش مهمي در سپر دفاع موشكي خواهد داشت. زيرا تركيه از ابتداي عضويت تاكنون نقش بسيار فعال و قدرتمندي در ناتو ايفا كرده است. در اين ميان، تركيه براي موافقت با طرح استقرار بخشي از سپر موشكي اين سازمان در خاك چهار شرط اساسي تعريف كرد. شروط تركيه براي حضور در طرح سپر موشكي مشترك ناتو و استقرار رادارهاي آن در خاك اين كشور به شرح زير است : 1.تهديد آميز نبودن اين طرح عليه هيچ يك از همسايگان تركيه 2.پوشش دادن همه خاك تركيه از سوي اين طرح 3.شريك كردن آنكارا در سيستم فرماندهي و كنترل اين طرح 4.عدم درز اطلاعات اين سيستم به كشورهاي غير عضو ناتو به ويژه رژيم صهيونيستي اين شروط جزو عمده شرط هايي بود كه در مذاكره بين مقامات تركيه و ناتو مورد بحث و بررسي قرار گرفت.علاوه بر اين چهار شرط، گفته مي شود تركيه در نشست ناتو اعلام كرد كه در صورتي با استقرار سامانه موشكي در خاك خود موافقت مي كند كه در سند نهايي از كشورهاي همسايه آن يعني ايران، سوريه و روسيه به عنوان تهديد نام برده نشود. گرچه تركيه مي تواند با اين طرح موافقت نكند، اما در صورتي كه اعضاي ناتو بر استقرار اين سامانه در خاك تركيه به توافق برسند، دولت اين كشور بنابر قانون اساسي موظف به قبول اين پيشنهاد و اجراي آن است. در اين بين تركيه با ارايه چهار شرط اساسي تلاش كرد تا پيش زمينه تهديد براي همسايگان خود را به حداقل برساند. براساس پيشنهاد تركيه، اين سامانه در صورت استقرار در تمام خاك تركيه بايد پراكنده شود. وقتي اين سامانه پراكنده شود، از نظر هماهنگي و كارآمدي، تحت الشعاع قرار مي‌‌‌گيرد. چون سامانه سپر دفاع موشكي بايد در جايي مستقر شود كه بتواند در زمان مناسب پرتاب شدن موشك را به رادار و مركز گزارش دهد تا موشك‌‌هاي رهگير پرتاب شوند. از نظر فني، اگر اين سامانه در نقطه اي ديگر مثلا در مركز تركيه مستقر شود، كارايي لازم را نخواهد داشت. نكته ديگر مساله مديريت سامانه سپر دفاع موشكي است كه تركيه خواهان آن است. براين اساس، تركيه خواهان اعمال مديريت از سوي كشورش و سازمان ناتو بر اين طرح است. به نظر مي رسد كه اصول يا همان پيش شرط هايي كه تركيه براي پذيرش استقرار اين سامانه موشكي وضع كرده در نهايت در چارچوب اجماع تكثري براساس اجماع كليه سران كشورهاي عضو ناتو به شكل دستور العملي كه آنكارا براي ميزباني مطرح مي كند، عملي شده و مورد پذيرش سران ناتو قرار گرفته است. تحقيق**2040**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 588]
-
گوناگون
پربازدیدترینها