واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: استفاده از ذغال سنگ در توليد سوخت جتنيروي هوايي ايالات متحده برنامه بسيار جاه طلبانه اي را در دست دارد که در صورت تحقق آن، وابستگي حمل و نقل هوايي اين کشور به نفت از بين خواهد رفت. اما در اينجا اين سوال پيش مي آيد که آيا چنين معالجه اي بدتر از خود بيماري نيست؟
در آينده اي نه چندان دور شاهد آن خواهيم بود که اتومبيل ها به وسيله نيروي برق به حرکت در مي آيند، نيروگاه هاي بادي و خورشيدي احداث خواهند شد و اتوبوس هاي شهري به دليل استفاده از هيدروژن و سلول سوختي، فاقد آلايندگي خواهند بود. اما تاکنون چيزي در مورد انواع هواپيما اظهار نشده آن هم نمونه هايي که بتوانند نيروي خود را از ذغال سنگ دريافت کنند؛ بله درست است ذغال سنگ. نيروي هوايي ايالات متحده مايل به ساخت و ايجاد صنعت توليد سوخت خاصي است که تا زمان يافتن بهتر به استفاده از آن ادامه دهد. اين سوخت که ترکيبي است از مواد سنتتتيک و ذغال سنگ (ايالات متحده بيش از يک چهارم ذغال سنگ دنيا را دارد) مي تواند مورد استفاده در موتورهاي جت قرار گيرد تا نيمي از حمل و نقل هوايي اين کشور تا سال 2016 ترکيبي از سوخت مصنوعي و معمولي را به نسبت 50/50 را هوايي اين کشور تا سال 2016 ترکيبي از سوخت مصنوعي و معمولي را به نسبت 50/50 را مورد استفاده قرار دهد.طبق آمار سازمان لجستيک نيروي هوايي ايالات متحده ميزان سوختي که اين نيرو مصرف مي کند بيش از مجموعه سوختي است که بقيه ارتش ايالات متحده در طول سال نياز دارد و بنابر آمار موجود ميزان مصرف اين نيرو در سال 2007 ميلادي بالغ بر 5/2 ميليارد گالن بوده يعني ده درصد مجموعه سوختي که خطوط هواپيمايي داخلي ايالات متحده مصرف کرده اند با قيمتي معادل 6/5 ميليارد دلار.اگرچه قيمت نفت در ماه هاي اخير سقوط کرده است ولي هيچ کس اطمينان ندارد که اين وضعيت تا کجا ادامه پيدا خواهد کرد.با اينکه بعيد به نظر مي رسد که سوخت هاي جايگزيني براي صنعت هوايي ايجاد شود اما مقامات نيروي هوايي اظهار مي کنند ناوگان ما براي استفاده از هر نوع منبع توليد نيرو آمادگي دارد.هنگامي که شما به ذخاير زيرزمين ايالات متحده نظري بياندازيد، نوع انتخاب کاملاً مشخص است. از آنجايي که ايالات متحده بزرگ ترين دارنده ذخاير نفتي در جهان نبوده لذا بنزين و سوخت جت که از آن به دست مي آيد، نمي تواند انتخاب مناسبي باشد. اما در زمينه ذغال سنگ، وضعيت متفاوت بوده و ايالات متحده داراي بزرگترين ذخيره در جهان است. بنابراين نيروي هوايي اين کشور در صدد ايجاد کارخانه هاي CTL يا Coal To Liquid است که بتوانند ذغال سنگ را تبديل به سوخت مايع کنند.براي توسعه اين بازار، نيروي هوايي در صدد است ساير شاخه هاي نظامي آن کشور و حتي صاحبان خطوط هوايي مسافري و باري را متقاعد کند که ناوگان خود را به سوي استفاده از ذغال سنگ مايع هدايت کنند.
در سال هاي دهه 1920 دانشمندان آلماني روشي را کشف کردند که امکان تبديل موادي مانند ذغال سنگ و گاز طبيعي به سوخت مايع را فراهم کرد. در اين روش الزاماً با بخار دادن به ذغال سنگ مي توان هيدروژن و منوکسيد کربن توليد کرد و سپس از طريق يک پروسه به نام فيشر - تراپش (Fisher – Tropshe) اين گاز را در مجاورت مبدل يا کاتاليست براي تبديل به سوخت مايع قرار داد.هيتلر (ديکتاتور آلمان) از اين تکنيک براي به حرکت در آوردن آلمان و بروز جنگ دوم جهاني استفاده کرد و در طول دوران آپارتايد هنگامي که آفريقاي جنوبي با تحريم هاي مختلفي روبه رو شد، دولت آن کشور با استفاده از اين روش اقدام به توليد سوخت براي جت هاي خود نمود.اما زماني که سوخت تهيه شد ديگر نوبت آن است که اثبات شود هواپيماي شما با استفاده از آن پرواز ايمني خواهد داشت.براي اين منظور نيروي هوايي ايالات متحده استفاده از سوخت هاي ترکيبي را در بمب افکن هاي B52 و C-17 آن هم به صورت نامحدود مورد تأييد قرار داده و تا سال 2011 استفاده از آن براي بقيه هواپيماهاي جنگنده و بمب افکن خود مورد تأييد قرار خواهد داد.مخالفان تبديل ذغال سنگ به سوخت مايع با پيدايش اين سوخت مشکل دارند و براي دور کردن اين ذهنيات منفي بايد گفت که سوخت حاصل از ذغال سنگ، به معناي واقعي پاک تر از سوختي است که از نفت به دست مي آيد اما منظور اين است که در طول فرآيند تبخير، سوخت جتي که از ذغال سنگ به دست مي آيد، عاري از ذرات معلق، دي اکسيد گوگرد اکسيد ازت (باعث بروز باران هاي اسيدي) است، لذا اين سوخت هنگام مشتعل شدن پاک تر است. اما يک مورد بسيار تعيين کننده باقي مي ماند که مي بايست وضعيت آن مشخص شود.در پروسه و فرآيند تبديل ذغال سنگ و مشتعل کردن سوختي که از آن به دست مي آيد، ميزان توليد دي اکسيد کربن دو برابر ميزاني است که از مشتعل شدن سوخت ناشي از بنزين ايجاد و توليد مي شود.پتانسل بسيار خوب بازار براي سوخت مايع به دست آمده از ذغال سنگ، در مواجهه با قانون جديد (که صراحتاً اعلام کرده استفاده از سوخت هاي موجود دارند ممنوع است) کاملاً رنگ باخته چون هر گونه سرمايه گذاري در اين زمينه، طبق قانون منع شده است. البته چنين قانوني مانع نيروي هوايي ايالات متحده در انجام امور تحقيقاتي و توليدي آن نگرديده و برنامه هاي خود را پيگيري مي کند.تأمين کنندگان بالقوه CTL در جستجوي نوعي تکنولوژي هستند که حداقل از نظر تئوري، ميزان آلايندگي گازهاي گلخانه اي آنها در حد سوخت بنزين باشد.راه هاي متنوعي براي رسيدن به نقطه وجود دارد که هيچ يک آسان نيست، از جمله آنها بازيافت دي اکسيدکربن از طريق عبور آن در فرآيند فيشر- تراپش بوده تا بدين ترتيب سوخت بيشتري توليد گردد (چون دي اکسيد کربن محتوي کربن يعني همان منبع انرژي سوخت فسيلي است) و استفاده از آن براي رشد جلبک هاي توليد کننده نفت يا تبديل کربن به گازهاي صنعتي کاربرد دارد.نيروي هوايي ايالات متحده تخمين مي زند که حداقل يک دهه به طول مي انجامد قبل ازاينکه اين تکنولوژي ها بتوانند در مقايس کلان مورد استفاده قرار گيرند.
<=
به کارگيري دي اکسيدکربن براي کمک کردن به بازيافت نفت، منطقي تر و اقتصادي تر به نظر مي رسد چون مايع نمودن و پمپ کردن دي اکسيد کربن به داخل چاه هاي نفت اصطلاحاً خشک شده براي بالا کشيدن تتمه نفت باقي مانده در چاه هاي نفت اصطلاحاً خشک شده براي بالا کشيدن تتمه نفت باقي مانده در چاه ها، کاملاً روش مناسبي است. اما مشکلاتي در راه انجام آن وجود دارد که البته در حال رفع شدن هستند چون انرژي مورد نياز براي مايع سازي تقريباً مي بايست از کربن حاصل از اشتعال سوخت هاي فسيلي به دست آيد.ضمناً مواردي نيز مي بايست مدنظر قرار گيرند که اثرات درازمدت دارند، مثلا اينکه آيا دي اکسيد کربن به خارج از چاه نفت نفوذ پيدا خواهد کرد يا خير؟ هيچ کس از اين موضوع اطلاعي ندارد.ساير ملاحظات درازمدت نيز باعث ارائه راه حل و دردسرهاي ناشي از آن مي شوند: جذب کربن و ذخيره سازي آن. در حال حاضر چند کارخانه در خارج از ايالات متحده در مقياس محدود و بيشتر به صورت نمايشي اين عمل را انجام مي دهند.در اين فرآيند دي اکسيد کربن رها شده از فرآيند فيشر – تراپش و راکتور آن (بخشي که گازهاي سنتيک تبديل به سوخت مايع مي شوند) جذب شده و به داخل سازه هاي زيرزميني پمپ مي شوند، جايي که ممکن است باقي مانده و يا در آنجا نمانند. اما بنا به نظر يکي از مديران ارشد وزارت انرژي ايالات متحده، مشکل اصلي در نگهداري و جداسازي کربن هزينه هنگفت مورد نياز براي انجام آناست.سال گذشته وزارت انرژي ايالات متحده پروژه ساخت اولين کارخانه را که با ذغال سنگ کار مي کرد و مي توانست تمامي دي اکسيد کربن توليدي خود را جذب کند، منتفي کرد چرا که هزينه ساخت آن به مراتب فراتر از بودجه اي بود که براي آن اختصاص داده شده بود.يافتن منابع قابل بازيافت سوخت جت به آساني امکان پذير نيست و هيچ کس در اين مورد ترديدي ندارد چون شما نمي توانيد با نصب پنل هاي خورشيدي روي هواپيماهاي جت آنها را به حرکت درآوريد.اين معظل حتي افرادي را که از طرفداران پروپاقرص محيط زيست هستند تا حدودي به سوي استفاده از نفت ترغيب کرده است. منبع: نوآورتنظيم براي تبيان: محسن مرادي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 392]