واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ام البنين، مادر پسرانِ علي (ع) بعد از عمري تلاش، شكيبايي و استقامت با اهداي چهار فرزند رشيد به پيش گاه مولايش، حسين بن علي (ع)، با دلي مالامال از محبت و عشق، راهي ديار دوست شد و در بقيع، آرامگاه خوبان، در جوار ديگر فرزند زهرا (س) براي هميشه رحل اقامت افكند. ** نام و مشخصات نامش فاطمه و كنيه اش ام البنين -مادر پسران- است. پدرش حزام، و مادرش ثمامه يا ليلاست. همسرش علي بن ابي طالب(ع) و فرزندانش، عباس (ع)، عبدالله، جعفر و عثمان هستند كه هر چهار نفر در سرزمين كربلا و در ركاب امام حسين (ع ) به شهادت رسيدند. آرام گاه اين بانوي بزرگوار در مدينه منوره و قبرستان بقيع است. ** ولادت ام البنين در مورد تاريخ دقيق ولادت حضرت ام البنين اطلاعي در دست نيست و تاريخ نگاران، سال ولادت او را ثبت نكرده اند، اما ياد آور شده اند كه تولد پسر بزرگ ايشان، حضرت ابوالفضل در سال 26 قمري بوده است. البته برخي زمان ولادت ايشان را در حدود پنج سال پس از هجرت تخمين مي زنند. ** انتخاب ام البنين براي همسري علي (ع) بعد از شهادت فاطمه زهرا (س)، علي بن ابي طالب (ع) از برادرش عقيل ـ كه آشنا به علم نسب شناسي عرب بودـ خواست كه برايش همسري از تبار دلاوران برگزيند تا پسر دليري براي مولا به ارمغان آورد و عقيل، فاطمه كلابيه را براي حضرت برگزيد كه قبيله و خاندانش، بني كلاب در شجاعت بي مانند بودند و حضرت نيز اين انتخاب را پسنديد. ** تغيير نام فاطمه كلابيه، بعد از گذشت مدتي از زندگي مشترك با علي (ع)، به اميرالمومنين پيشنهاد كرد كه به جاي فاطمه كه اسم قبلي و اصلي وي بوده، او را ام البنين صدا بزند تا فرزندان حضرت زهرا (س) از ذكر نام اصلي او توسط پدرشان، به ياد مادر خويش نيافتند و در نتيجه، خاطرات گذشته، در ذهن آن ها تداعي نشود و رنج بي مادري آنها را آزار ندهد. ** محبت بي دريغ ام البنين به فرزندان حضرت زهرا (س) ام البنين بر آن بود كه، در زندگي جاي خالي حضرت فاطمه (س)را براي فرزندان ايشان پر كند؛ مادري كه در اوج شكوفايي پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال زد. فرزندان فاطمه در وجود اين بانوي پارسا، مادر خود را مي ديدند و رنج فقدان مادر را كمتر احساس مي كردند. ام البنين، فرزندان دختر گرامي رسول خدا (ص) را بر فرزندان خود مقدم مي داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان مي كرد و آن را فريضه اي ديني مي شمرد؛ زيرا خداوند متعال در كتاب خود، همگان را به محبت آنان دستور داده است. ** مادر چهار شهيد با شهادت چهار فرزند ام البنين (س) در كربلا، اين بانوي شكيبا، به افتخار مادر شهيدان نايل آمد و دركنار همسر شهيد بودن، افتخاري ديگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد. وقتي خبر شهادت فرزندانش به او رسيد، سرشك اشك از ديده فرو ريخت و با روحيه اي قوي در اشعاري گفت: اي كسي كه فرزند رشيدم عباس را ديدي كه همانند پدرش بر دشمنان تاخت، فرزندان علي (ع) همه شيران بيشه شجاعتند. شنيده ام بر سر عباس عمود آهنين زدند، در حالي كه دست هايش را قطع كرده بودند؛ اگر دست در بدن پسرم بود، چه كسي مي توانست نزد او آيد و با او بجنگد؟ ** فرزندانم به فداي حسين (ع) ام البنين به بشير كه فرستاده امام سجاد (ع) بود و به مدينه آمده بود تا مردم را از ماجراي كربلا و بازگشت كاروان امام حسين (ع) با خبر سازد، گفت: اي بشير! از امام حسين (ع) چه خبر داري؟ بشير گفت: خدا به تو صبر دهد كه عباس تو كشته گرديد. ام البنين دوباره پرسيد از حسين (ع) چه خبر. بشير خبر شهادت بقيه فرزندان او را هم اعلام كرد ولي ام البنين پيوسته از امام حسين (ع) خبر مي گرفت و مي گفت: فرزندان من و آن چه در زير آسمان است، فداي حسينم باد. چون بشير خبر شهادت امام حسين (ع) را به آن حضرت داد، ام البنين فريادي كشيد و گفت: اي بشير! رگ قلبم را پاره كردي و سپس صدا به ناله و شيون بلند كرد. ** ام البنين، پاسدار خاطره عاشورا از ويژگي هاي بسيار مهم ام البنين، توجه به زمان و مسايل مربوط به آن است. وي پس از واقعه عاشورا، از مرثيه خواني و نوحه سرايي استفاده كرده تا نداي مظلوميت كربلاييان را به گوش نسل هاي آينده برساند. ام البنين هر روز به همراه پسر حضرت عباس (ع)، عبيدالله كه همراه مادرش در كربلا حضور داشت و سند زنده اي براي بيان وقايع عاشورا بود، به بقيع مي رفت و نوحه مي خواند. او با اين اشعار، هم حماسه كربلا را بازگو و هم در قالب عزاداري، به حكومت وقت اعتراض مي كرد و مردم را كه اطراف او جمع مي شدند، از جنايات بني اميه آگاه مي كرد. ** سفارش به دفاع از ولايت هنگامي كه امام حسين (ع) آهنگ ترك مدينه و تشرف براي حج و به دنبال آن، هجرت به سوي عراق را داشت، ام البنين به همراهان آن حضرت چنين سفارش مي كرد: چشم و دل مولايم امام حسين و فرمان بردار او باشيد. ** روزهاي آخر زندگي سراسر مهر و عاطفه و مبارزه ام البنين عليهاالسلام ، رو به پايان بود. او به عنوان همسر شهيد، رسالت خويش را به خوبي به پايان رسانيد و فرزنداني تربيت كرد كه فداييِ ولايت و امامت بودند. او، بعد از زينب كبري (س) دار فاني را وداع گفت اما تاريخ نگاران سال ارتحال او را متفاوت نگاشته اند، به طوري كه عده اي آن را سال 70 قمري و عده ديگري تاريخ وفات آن مادر فداكار را، سيزدهم جمادي الثاني سال 64 قمري دانسته اند كه نظر دوم از شهرت بيشتري برخوردار است. ام البنين را در بقيع، در جوار امام حسن مجتبي (ع)، فاطمه بنت اسد و ديگر شخصيت هاي اسلامي مدفون و در آن جا به خاك سپردند. برگرفته از: حوزه نت فراهنگ**1003**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 679]