واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: خانواده سبز:شناختنآدمها در همان نگاه اول یا چند دقیقه اول، مثل راه رفتن گربهروی شیروانی داغ میماند، سخت است، خیلی هم سخت است، اما اتفاقمیافتد! راه و چاهی كه اصول روانشناسی پیش پای ما میگذارد، دقیقاهم راه دارد هم چاه! چون سادهانگاری و تصمیمگیری عاجلانه، از طریق دادههای روانشناسیهم گاهی باعث اشتباهات عجیب و غریب میشود كه تنها از طریق تمرینو تلاش شخص و داشتن یك دید عمیق و جستوجوگر، قابل پیشگیری است. دیدی كه ما به آن میگوییم، دید یك روانشناس كه شما را رویكاناپه مطب روانپزشكیاش برانداز می کند! الف) بگویید طرفتان چی پوشیده تا بگوییم چگونه است. این جمله از شكسپیر نیست، فقط جمله آشنایی است كه یك محقق بسادگی میگوید و اثبات میكند كه حقیقت هم دارد. اینكه لباس پوشیدن، كفشها و حتی موبایل و خودكار آدمها شخصیت اجتماعی و فرهنگ خانوادگیشان را بازگو میكند، هرچند بازی سادهیی نیست اما میتواند واقعی و روزمره باشد، مثلا شما هیچ وقت به جورابهای طرف مقابلتان دقت كردهاید؟ لازم نیست آن طرف مقابل، حتما رییس شركت شما، مدیر مدرسه فرزندتان یا شخصی باشد كه با او قرار كاری دارید، میتوانید دفعه اول دادههای ذهنیتان را روی جوراب مرد یا زنی كه در اتوبوس یا مترو روبرویتان نشسته است، آزمایش كنید! ب) بگویید جورابش چه رنگی و چه جنسی است تا بگوییم چطور زندگی میكند. رنگها نقطههای روشنی هستند كه یك محقق روانشناسی را در تاریكی به مقصد میرسانند، مثل همین رنگ قرمز كه اگر احیانا رنگ جوراب فرد مقابل شما بود، میتواند نشانه تمایل بیمارگونه به جلب محبت و توجه دیگران باشد. علاوه بر این استفاده از رنگ قرمز نشانه بیماریهای نهفته گوارشی و عصبی است و بیشترین تاثیر را روی اطرافیان دارد. در ضمن اگر طرف مقابل شما مرد بود و جوراب قرمز پوشیده بود، روانشناسی را بیخیال شوید و صندلیتان را عوض كنید. در مورد استفاده از رنگهای دیگر هم میشود براحتی تكنگاری كرد، مثل رنگ خاكستری كه رنگ آدمهایی است كه میخواهند كمتر دیده شوند یا رنگ سیاه كه گرچه معمول است رنگ دلمردگی و عدم تسكین است. ج) جورابهایش تمیزند؟ خوب نگاه كنید! قبول دارید كه جورابهای تمیز، سالم و خوشرنگ مشخصه آدمهایی است كه زندگی سالم و محیطی آرام برای لباس پوشیدن دارند، گرچه آدمهای وسواسی را باید از این قاعده جدا كرد، آنها علیرغم داشتن جورابهای تمیز و خوشرنگ و درخشان، آدمهایی عصبی و كم طاقت هستند كه با این پا و آن پا شدن و ناخن جویدن یا نگاههای مستاصل و بیقرارشان قابل تشخیصاند. د) جورابهایش مارك دارند؟ آدمهایی كه جورابهای ماركدار میپوشند، بشدت كم اعتماد به نفس و ظاهربین هستند، میل به جلب توجه و خودنمایی در آنها به قدری بالاست كه پوشیدن یك جوراب ساده و تمیز را فدای یك جوراب بوگندوی صدبار پوشیده مارك دار میكنند، قبول كنید كه جوراب چهارهزارتومنی را هر روز نمیشود نو كرد! د) از جورابهایش، كارش را حدس میزنیم! تا اینجا شما محیط خانوادگی طرف مقابل، شخصیت تقریبی و سطح اعتماد به نفساش را از طریق جورابهایش حدس زدید، اما اگر میخواهید بدانید چه كاره است، یا تقریبا در چه محیط كاری وقت میگذارد، دوباره به جورابهایش دقت كنید. آدمهایی كه كار بدنی میكنند كمتر حوصله دارند هر روز جورابهایشان را بشویند یا تعویض كنند، آنها جورابهایی سوراخ و چرك دارند و تمایلی هم به پوشاندن انگشت پایشان نشان نمیدهند، در بعضی موارد بخصوص این گروه جورابهایشان را به كل دور میاندازند كه به اندازه دسته اول قابل تشخیصاند. كسانی هم كه كار شركت و دفتری میكنند بیشتر اوقات جورابهای كمرنگ و با كمترین جلب توجه در محیط كار میپوشند كه هرچند تمیز و مرتب است از یكنواختی زندگیشان حكایت می کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 370]