واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > کاشفی خوانساری، سیدعلی - حرف هایم را درباره تغییر مدیریت کانون، همان روزها طی یادداشتی در وبلاگم نوشتم که آن یادداشت در صفحه اول یکی از روزنامههای کثیرالانتشار آن زمان هم منتشر شد. بعد هم صفحاتی را در مجله شهرزاد، به پاس داشت چینی فروشان اختصاص دادیم و حرف هایی را مطرح کردیم. هنوز هم امیدوارم مجالی فراهم شود تا فارغ از جانب داری ها و عیب جویی های سیاسی، به نقد و طرح قوت و ضعف عملکرد او طی سال های طولانی مدیریت کانون بپردازم. اما در این مقال، تنها به ذکر نکاتی درباره حرف های چینی فروشان در مراسم تودیعش بسنده می کنم.حرف های چینی فروشان در آن مراسم، کوتاه، صادقانه و تأثیرگذار بود و بارها با بغض و اشک او قطع شد؛ حرف هایی شبیه وصیت برای کانونی ها و جانشینان خود که چند محور اصلی داشت: 1. کانون باید مستقل از بدنه آموزش و پرورش باشدکانون، پیش از انقلاب، مؤسسهای غیردولتی، اما وابسته به دربار بود. در سال های نخست پس از انقلاب اسلامی، زیر نظر وزارت علوم و آموزش عالی قرار گرفت و پس از آن، یکی از شرکت های دولتی وابسته به آموزش و پرورش شد که زیر نظر هیئت امنایی متشکل از وزیران آموزش و پرورش، علوم و فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست صدا و سیما عمل می کند.نکتهای که در مراسم تودیع، مورد تأکید چینی فروشان قرار گرفت، نشانگر بیم او از آمیختگی بیش از پیش فعالیت های کانون با آموزش و پرورش بود. گویا وزیر فعلی آموزش و پرورش، بسیار بیشتر از وزرای قبلی، خواستار هماهنگی کانون و برنامههایش با وزارت تحت امر خویش است. دیدگاهی که می تواند کانون را تا حد بازوی اجرایی معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش و یا سازمان دانش آموزی تنزل دهد. حال آنکه همه کارشناسان حوزه فرهنگ و هنر کودکان اذعان دارند که کانون باید از حیطه مدرسه و تعلیم و تربیت دور بماند و حوزه فعالیت خود را همچون 45 سال گذشته در مقوله اوقات فراغت، آموزش ها و برنامههای آزاد و غیررسمی دنبال کند و مدیران کانونی هم مدیرانی از جنس مدیریت فرهنگی باشند و از میان مدیران اداری و دولتی گزینش نشوند. 2. کانون، تحت نظارت عالیهچینی فروشان در حرف هایش بارها تکرار کرده که طی همه این سال ها، کانون مورد عنایت رهبری بوده و اعضای هیئت مدیره و سرخط های برنامههای کانون با نظر مقام معظم رهبری تعیین شده است.تأکیدهای مکرر مدیر سابق کانون، حاکی از این نگرانی است که کانون بهجای وفاداری به سیاست های کلان فرهنگی نظام، برای اجرای برنامههای کوتاهمدت، تبلیغی و سیاسی دولت ها به خدمت گرفته شود. دولت هایی که هر چهار سال یکبار تغییر می کنند و وزرای آنها هم ظاهرا عمر مدیریتی بسیار کمتری دارند و طبیعتا تغییرات پیاپی مدیران دولتی و گردش 180 درجهای در سیاست دولت های مختلف، به برنامههای فرهنگی لطمه جدی وارد می سازد.مدیران دولتی که معمولا افق یکساله تا حداکثر چهارسالهای را روبه روی خود می بینند، بهدنبال طرح های کوتاهمدتی هستند که هرچه سریع تر دیده شده و جامه عمل بپوشند و این برنامه با نهادهای فرهنگی ای چون کانون ـ که نیازمند حرکت آرام و گذشت زمان های 10 و 20 ساله است ـ مغایرت دارد. 3. کانون، نهادی غیرسیاسی استسومین دل نگرانی چینی فروشان در صحبت های مراسم تودیع، سیاسی شدن فضا و برنامههای کانون بود. سیاسی بودن یعنی اینکه نهاد یا کسی بر اساس تفکرات حزبی و جناحی عمل کرده و دیگرانی را که خارج از جناح و طیف سیاسی خود قرار دارند، غیرخودی یا دشمن فرض کند. مدیران سیاسی، حوزه تخصصی ندارند و به همراه مدیر ارشد خود ـ که چهرهای سیاسی است ـ به سازمانی وارد می شوند و با پایان یافتن دوره ریاست مدیر ارشد، آن سازمان و آن حوزه کاری را رها می کنند و در زمینه کاری جدیدی که طیف سیاسی برای آنها تعیین می کند، بهکار خود ادامه می دهند.روشن است که نه حوزه فرهنگ و هنر و نه حیطه کودکان، هیچ نسبتی با سیاسی کاری ندارد. مدیران کانونی باید از بیان کسانی انتخاب شوند که علاقه و دغدغه خود را به دنیای کودکان نشان داده و بیش و پیش از آنکه به گروهها و نحلههای سیاسی متعهد باشند، به کودکان و نیازهایشان پایبندی نشان بدهند.از یک مدیر موفق کانونی، انتظار می رود که افرادی چون مصطفی رحماندوست، محمدرضا سرشار، فریدون عموزاده خلیلی و هوشنگ مرادی کرمانی را جدا از گرایش های سیاسی شان در نظر بگیرد و در تعاملات خود با ایشان، تنها به منافع کودکان بیندیشد.در مراسم تودیع چینی فروشان، برخی سخنرانان اظهار امیدواری کردند که او از سوابق و تجربههای خود در قالب یک نهاد مدنی و یا مؤسسهای غیردولتی استفاده کند. شاید در هیچ جای جهان چنین رویهای معمول نباشد که تجارب یک مدیر موفق، پس از برکناری، نادیده گرفته شود و جانشینان، بی اعتنا به تجربهها، یافتهها، پیروزی ها و شکست های او، راه خود را پیش بگیرند. زمزمههایی که درباره مشغولیت چینی فروشان در حوزه هنری، دفتر نشر فرهنگ اسلامی و معاونت هنری مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(رحمتا... علیه) به گوش می رسید، هیچ یک به واقعیت نپیوست. پیش بینی هایی هم که از کاندیداتوری چینی فروشان در انتخابات انجمن نویسندگان کودک و نوجوان خبر می داد، درست از آب درنیامد. شنیده ام او در حال حاضر، تنها، متصدی مسئولیتی بینالمللی است که در سیفژ (نهادی جهانی برای حوزه سینمای کودک) از قبل داشته.به هر حال، امیدواریم او هرچه سریع تر، فعالیتی بنیادی و گسترده را در حوزه فرهنگ و هنر کودکان آغاز کند، چراکه چنین تصمیمی بهنفع کودکان ایران خواهد بود.چینی فروشان از کانون رفت و حرف های زیادی درباره او گفته و نوشته شد، اما کمتر از تغییر دو عضو دیگر هیئت مدیره کانون ـ که طی این 18 سال در کنار چینی فروشان، هدایت این نهاد را برعهده داشتند ـ سخنی به میان آمد. سیدمهدی شجاعی و مهدی ارگانی، دو چهره برجسته و پرسابقه فرهنگ و هنر کودکان هستند که با تصمیم دولت دهم، همزمان با چینی فروشان از کانون کنار گذاشته شدند.ارگانی که 10 سالی قبل از تصدی چینی فروشان هم عضو هیئت مدیره کانون بوده است، پرسابقه ترین مدیر کانون بود که طی سه دهه، بدون آنکه چندان دیده شود، در سیاست ها و برنامههای کانون سهیم بود و بی هیچ سر و صدایی با کانون خداحافظی کرد. ایکاش مجلس بزرگداشتی هم برای این زندانی سیاسی سال های پیش از انقلاب اسلامی ـ که طی این 30 سال، فارغ از تعلقات سیاسی، خود را وقف فعالیت برای فرهنگ و هنر کودکان کرد ـ برپا می شد. سیدمهدی شجاعی هم که می توان او را بدون اغراق، یکی از شاخص ترین هنرمندان انقلاب اسلامی نامید، با وجود همه سوابق فرهنگی و انقلابی، متناسب با سیاست های دولت و وزیر جدید آموزش و پرورش تشخیص داده نشد و پس از 18 سال از هیئت مدیره کانون و مناصب دولتی خداحافظی کرد.ایکاش هرچه زودتر، شاهد برآمدن نهادی غیردولتی از سوی این افراد باشیم که با اتکا به تجارب ارزشمند گذشته و با نگاه به همه ضعف ها و قوت هایی که در کانون داشتند، به خدمت و فعالیت در عرصه فرهنگ و هنر کودکان بپردازند
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 592]