معجزه‌اي به نام دعاي والدين

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: معجزه‌اي به نام دعاي والدين
خبرگزاري فارس: حقيقتا اگر كسي نتواند از در مهرورزي و نيكي به پدر و مادر، خود را به داخل بهشت برين بياندازد و به وسيله دعاي خالصانه آنها مسير موفقيت را طي كند، آنچنان خوار و ذليل خواهد شد كه گويي هيچ گاه رنگ خوشبختي را نخواهد ديد.

همه ما مي دانيم كه در آموزه هاي الهي ارزش فراواني براي پدر و مادر قرار داده شده است و «نيكي به والدين» يكي از دستورات ثابت و تغيير ناپذير ميان تمامي اديان الهي است. در اسلام نيز به عنوان آخرين و كاملترين آيين الهي تأكيد فراواني نسبت به اين مسأله شده است. اهميت اين مسأله در فرهنگ قرآن آنچنان والا است كه خداوند بلافاصله پس از مهمترين دستور خود به بشر، فرمان به ارج نهادن به جايگاه والدين را صادر نموده است. براي نمونه در آيه 36 سوره نساء مي خوانيم: «وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً ...»؛ ‌«و خدا را بپرستيد! و هيچ چيز را همتاى او قرار ندهيد! و به پدر و مادر، نيكى كنيد ....»

بنابراين پر واضح است كه در دستگاه الهي جايگاه والدين در بالاترين و ارزشمندترين جايگاه ها قرار دارد و خداوند به مقام و منزلت پدر و مادر اهميتي ويژه داده است. به همين خاطر است كه خداوند درخواست آنها را پذيرا است و دعاي ايشان را در حق فرزندانشان در اولويت استجابت قرار مي دهد. گويا كه دعاي والدين را با پست پيشتاز به عرش مي برند و در آنجا اگر مانعي جدّي وجود نداشت با سرعتي هر چه تمام تر به هدف استجابت مي رسانند.

بنابراين انسان تيز هوش و نكته سنج كسي است كه از اين مسير ميانبر بهترين استفاده را داشته باشد و خود را در رودخانه پرسرعت دعاي والدين بياندازد. از سوي ديگر، بيچاره و بدبخت و بي دست و پا كسي است كه نتواند از اين آب رواني كه خداوند در دسترس اكثر قريب به اتفاق ما گذاشته استفاده اي شايسته داشته باشد. از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله در اين باره نقل شده كه فرمود: «رَغِمَ أَنْفُ رَجُلٍ أَدْرَكَ أَبَوَيْهِ عِنْدَ الْكِبَرِ فَلَمْ يُدْخِلَاهُ الْجَنَّة.»(بحارالأنوار، ج 71، ص 86)؛ «خوار بادا (و خاك بر بيني) آن كس كه پدر و مادرش نزد او پير شوند و او را به بهشت نبرند.»

آري، حقيقتا اگر كسي نتواند از در مهرورزي و نيكي به پدر و مادر، خود را به داخل بهشت برين بياندازد و به وسيله دعاي خالصانه آنها مسير موفقيت را طي كند، آنچنان خوار و ذليل خواهد شد كه گويي هيچ گاه رنگ خوشبختي را نخواهد ديد . چنين كسي همانند فرد كودني است كه بر سر سفره پر نعمتي مي نشيند و از هيچ يك از غذاهاي رنگارنگ و خوش طعم آن نمي خورد.

بنابراين شايسته آن است كه دل والدين را چنان بدست آوريم كه دعاي خيرشان به صورت خود جوش از اعماق قلبشان شامل حالمان شود و خير عاقبت را برايمان تضمين نمايد. البته بايد در نظر داشت كه در مواقع سختي و درماندگي هم يكي از بهترين مسيرها براي رهايي از گرفتاري ها و مشكلات روزمره، دعاي آن دو گل خوشبو است. كمتر كسي است كه در دنياي امروز مشكلي نداشته باشد و دچار سختي و گرفتاري نباشد. پس بايد هميشه اين كليد مشكل گشا را در دست داشت و به آن توجهي ويژه نمود. حتي آنان كه والدينشان به سراي باقي شتافته اند و هم اكنون از اين نعمت خوب خدا محروم هستند نيز مي توانند با ارسال بهترين هدايا به آن دنيا از دعاي آنان بهره مند شوند.

استجابت دعاي والدين

دعا درخواستي خالصانه از حضرت پروردگار است كه از عمق دل برمي آيد و پس از پروازي شگفت، بر عرش الهي فرود مي آيد. با اين حال همه دعاها به هدف اجابت نمي رسند و برخي از آنها بنابر مصالحي مستجاب نمي گردند و به جاي آن در قيامت جايگزيني والاتر به صاحب دعا اهدا مي گرديد.

اما بنابر فرمايش امير مؤمنان علي عليه السلام قدرت برخي از دعاها آنچنان زياد است كه خود را به هدف استجابت نزديك مي كند و خواسته خود را از عرش الهي برداشت مي نمايد. حضرت امير در اين باره مي فرمايد: «أربَعةٌ لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ: الإمامُ العادلُ لرعيَّتِهِ و الوالدُ البارُّ لولدِهِ و الولدُ البارُّ لوالدِهِ و المظلومُ.» (الإرشاد، ج 1، ص 3ظ 4)«دعاى چهار گروه رد نمى شود: (اول) دعاي پيشواى دادگر در حقّ ملّتش. (دوم) دعاي پدر صالح در حقّ فرزندش. (سوم) دعاي فرزند صالح در حقّ پدرش و (چهارم) دعاي ستمديده.»

بنابراين پدر نيكوكاري كه در حق فرزندش دعا مي كند دعايش بُرد زيادي خواهد داشت. نمونه بارز اين مسأله دعاي حضرت ابراهيم عليه السلام است كه پس از دريافت مقام رفيع امامت از خداوند خواست تا اين مقام را به فرزندانش هم عطا كند. (سوره بقره، آيه 24) خداوند نيز به پاس زحمات فراوان اين پيامبر والا مقام دعاي پدرانه او را مستجاب كرد و گل سرسبد پيامبران را در نسل او قرار داد. آنچنان كه پيامبر بزرگوارمان كه درود خدا بر او و خاندانش باد چنين فرمود: «أَنَا دَعْوَةُ أَبِي إِبْرَاهِيمَ.» (من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 368) ؛ «من (استجابت) دعاي پدرم ابراهيم هستم.»

البته به نظر مي رسد كه مقصود امير مؤمنان علي عليه السلام در روايت فوق تنها دعاي پدر نيست و اين مسأله شامل دعاي مادر نيز مي شود. چرا كه اگر در فرهنگ اهل بيت عليهم السلام چرخي بزنيم درخواهيم يافت كه مهرورزي و نيكي به مادر نه تنها از محبت و احسان به پدر كمتر نيست بلكه ارزش و جايگاهش والاتر و تأثيرات و پيامدهايش افزونتر از آن است.

امام سجاد عليه السلام مي فرمايد: مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و به ايشان عرض كرد: «هيچ كار زشتى نيست كه نكرده باشم و هيچ گناهي نيست كه مرتكب آن نشده باشم. آيا راه توبه و بازگشت برايم وجود دارد؟» پيامبر خدا در پاسخ به او فرمود:«فهَل مِن والِدَيكَ أحَدٌ حَيٌّ؟» ؛ «آيا از پدر و مادرت كسى زنده هست؟»او پاسخ داد: «آري، پدرم.» حضرت فرمود: برو و به او نيكى كن. امام سجاد عليه السلام در ادامه مي فرمايد: هنگامي كه آن مرد رفت پيامبر خدا فرمود: «لَو كانَت اُمُّهُ!» «كاش مادرش مي‌بود.(بحارالأنوار، ج 74، ص82)

بنابراين مي توان چنين نتيجه گرفت كه نَفَس مادر و دعاي خير او نيز در عرش الهي چيزي از دعاي پدر در حق فرزندانش كم ندارد و اگر بيش از آن نباشد حداقلّ همان گيرايي و كارايي را خواهد داشت.

سيد مصطفي بهشتي

منبع: تبيان

انتهاي متن/

چهارشنبه|ا|20|ا|ارديبهشت|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 184]