تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833260911
بالاخره دنیا دوست داشتنی است یا نه؟!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سادات اخوی، سید محمد - مرور کتاب «یک عمر مسلمانی» منتشر شده از سوی انتشارات امیرکبیر فروتنی کسی فروتن است که مدام به دیگران احترام می گذارد و دیگران را از خود بالاتر می داند. * اگر خدا، بنده ای را دوست داشته باشد؛ چهار چیز به او می بخشد: اول، کم حرف می شود و ملاحظه همه را می کند... کسی که این خصلت را داشته باشد، بندگی خدا را درک می کند. دوم، در همه کار، اول به یاد خدا می افتد و از خدا می خواهد که بگوید گره کار او به دست کدام بنده خدا گشوده می شود. سوم، با دیدن بندگان خدا، ظاهرشان را نمی بیند و به همه احترام می گذارد. چهارم، از دنیا و وسایلش استفاده می کند، اما اسیر آنچه به دستش می رسد، نمی شود.(*) * گفته اند: - نزدیک ترین بندگانم به من، فروتنان و دورترین شان متکبرانند- گفتگوی خداوند و داوود نبی(ع). * مردی با پسر نوجوانش به دیدار خلیفه مسلمانان، علی بن ابی طالب(ع) رفت و آن بزرگوار، به استقبال مرد رفت و او را به اتاق آورد و خودش رو به روی پیرمرد و پسرش نشست. قنبر- خادم - ظرف آب و تشتی آورد تا پدر و پسر، دستشان را بشویند و آماده خوردن غذا شوند. علی بن ابی طالب برخاست و ظرف و تشت را گرفت و مقابل پیرمرد و پسرش نشست و ظرف آب را کج کرد تا پیرمرد دستش را جلو بیاورد. پیرمرد، به سختی دست پسرش را که هول شده بود و دستش را جلو برده بود، عقب کشاند و با شرمندگی بلند- بلند گفت: - شما را به خدا این کار را نکنید!... خدا، مرا در این حال ببیند، چگونه قیامت، جواب او را بدهم؟ امام علی بن ابی طالب چنین پاسخ داد: - چیزی که خدا می بیند این است: بنده ای از بندگانش(من)، بر دست بنده ای دیگر از بندگانش که مهمان اوست، آب می ریزد؛ همین... حالا دستت را بیاور جلو و بگذار آب بریزم پدر! احساس سرافرازی گاهی به خاطر صفت شایسته ای که در خود سراغ داریم، به خود می بالیم... اما گاهی خودمان خیال می کنیم که صفت شایسته ای داریم... در واقع، گاهی «تَوَهُّم» سربلندی دامنگیرمان می شود. * راستش اگر خوب فکر کنیم، چیزی برای احساس افتخار نداریم... تولدمان که از «نطفه» ای پست و آلوده بوده و فردای مرگ هم که تن مان تجزیه و مردار خواهد شد.(*) سرکشی(بَغی: baghy) سرکشی نمی گذارد پیام های نجات بخش خداوند و فرستادگانش را بشنویم و اسیر رخدادهایی می شویم که آنها را نمی شناسیم. برای همین فرموده اند که:«نتیجه سرکشی، بسیار زود معلوم می شود».(*) خودستایی آدم هایی که اسیر خودستایی اند، برای خودشان ویژگی مثبت می تراشند و عیبهایی را که در خودشان سراغ دارند، نمی پذیرند. تَعَصُّب آدم متعصب، فقط پشتیبان حرف، عمل یا آدمی است که به خود او متصل است... اگر اشتباه هم باشد، برای متعصب مهم نیست؛ این مهم است که از وابستگانش پشتیبانی کند. * گفته اند: - خدا در قیامت، کسی را که بی توجه به ناحق بودن کسی، فقط به خاطر ارتباطی که با او داشته از حرف یا کار نادرستش پشتیبانی کرده، با عربهای نادان پیش از ظهور اسلام محشور می کند- پیامبر اکرم(ص). شهادت دروغ ممکن است به خاطر ترس از چیزی یا رسیدن به مالی فراوان یا تعصب خویشاوندی، مجبور شوی جایی به سود کسی که دوستش داری، شهادت دروغ دهی... همان جا، پرونده ایمانت را بسته ای! انصاف ممکن است اعتراف به حق کسی، به ضرر خودت یا کسی که دوستش داری باشد؛ اما مهم نیست... یادت باشد کسی که بی توجه به خویشاوندی خود با کسی، حق را بگوید، خدا در دنیا و آخرت، محترمش می کند. * گفته اند: -از سه رفتار می توانی بفهمی که ایمان کسی کامل است یا نه: اول، خودش نیازمند است؛ اما هر چه درآمد دارد یا اگر چیزی به زندگی اش اضافه می شود، با شتاب، آن را به دیگران می بخشد. دوم، آنقدر فروتن است که با دیدن دیگران، زودتر از آنان سلام می گوید. سوم، بی تعصب، وقتی بفهمد حق با خودش نیست، می پذیرد و حتی اگر ضرری کند، از حرفش برنمی گردد.- پیامبر اکرم(ص). سنگدلی آدم های سنگدل، دلخراش ترین بلاهایی را که بر سر دیگران می آید می بینند و احساس شان تحریک نمی شود... وقتی انسان به سنگدلی مبتلا می شود که بیش از اندازه، روحش اسیر خشونت شده باشد. شهوت شبیه اسبی است که اگر خوب رامَش کنی و اختیارش به دست تو باشد، بخشی از بار روحت را سبک می کند... اما اگر مَهارش را روی شانه خودش بگذاری و رهایش کنی، ممکن است خودت را لگدکوب کند. * آفرینش انسان این گونه است که «مردان»، خواستار و «زنان»، خواستنی باشند... هر گروه در نقش خود زیاده روی کند؛ نابود می شود. * از یحیای نبی(ع) پرسیدند: - «زِنا» از کجا شروع می شود؟ چنین گفت: - از نگاه... چشم می بیند و دل، می خواهد و چون انسان نمی تواند از چیزی که آن را می خواهد بگذرد، آنقدر تلاش می کند تا به دست آورد. * شهوت نیز آفریده خداست؛ نه باید سرکوبش کرد و نه در راهی استفاده کرد که هدر شود. * کسانی که فکر می کنند اگر شهوت را سرکوب کنند، زودتر مقام های عرفانی را به دست خواهند آورد، اشتباه می کنند؛ زیرا تن و روحی می تواند با شتاب رشد معنوی کند که سالم و با نشاط باشد. * گفته اند: - از شما این سه چیز را هم می خواهم: اول، زبانتان را با یاد خدا آشنا کنید و نگذارید یاد خدا از زبان تان دور شود. دوم، به دلتان بیاموزید که خدا را در همه حال شکر کند... چه خواسته ای را به شما داده باشد و چه نداده باشد. سوم، همسری را پیدا کنید که خدا را اطاعت کند و یاری تان کند برای آخرت آماده باشید- پیامبر اکرم(ص) پاکدامنی می دانی چقدر بخوری؟... تا اندازه ای بخور که رنج گرسنگی را احساس نکنی و به لذت سیری هم نرسی.(*) * گفته اند: - بر اساس آفرینش خداوند، اگر چهل روز بگذرد و در غذایت گوشت نباشد، رفتارت بد می شود و اگر مداوم گوشت بخوری، سنگدل خواهی شد- امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع). دنیا هر کس از دنیا برداشت و تعریفی دارد؛ اما حقیقت دنیا همین زمینی است که بر آن زندگی می کنیم... زمین و هر چه بر آن یا در آن است. خانه ها و آدم ها و... همه بخشهایی از دنیایند. * انسان از دنیا دو استفاده دایمی می کند؛ یکی استفاده ای که برای زندگی دنیایی اوست، مانند درآمد داشتن و خرید خانه و... که اثر تلاش انسان، در همین دنیا دیده می شود. دیگری، استفاده از چیزهایی که به درد آخرت او می خورند، مانند علم و دینداری و... این بخش ممکن است آثاری هم در این دنیا داشته باشند، اما اثر حقیقی و کامل شان در آخرت است. هر دو اینها، بخشی از داشته های همین دنیا محسوب می شوند. * گفته اند: - خدا کسی را که برای به دست آوردن روزی اش سفر کند، دوست دارد ... و کسی که فکر می کند اگر دنیایش را به خاطر آخرت تعطیل کند، او را دوست خواهیم داشت، اشتباه می کند- امام ششم: جعفر بن محمد(ع). * - راستش من و دوستانم گفتگو می کردیم؛ متوجه شدیم همه مان دنیا را دوست داریم و نگران شدیم که نکند شما نپسندید. - این مهم است که برای چه دوستش دارید؟ - چیز زیادی از دنیا نمی دانیم؛ فقط برای این دوستش داریم که می توانیم در محدوده اش بگردیم و برای راحتی همسر و فرزندان مان روزی بیشتری به دست آوریم... یا به این و آن کمک کنیم... یا موسم حج که رسید، هزینه سفر حج را داشته باشیم و نیازمند کسی نشویم. - این که دوست داشتن دنیا نیست، دوست داشتن آخرت است!(از گفتگوی کسی با امام ششم: جعفر بن محمد(ع). * - همسایه من مرد باخدا و اهل عبادتی است... ما هم دوستش داریم. او نمونه ای برای من و خانواده کم ایمان من است. - از او، کمی بیشتر برایم بگو!... شغلش چیست؟... زندگی اش چطور است؟ - فقط می دانم که از زیادی ایمانش، نمی تواند سجاده و عبادت را قطع کند... مدام توی خانه است و نماز می خواند و دعا می کند... ما هم به او گفته ایم دعای مان کند. - زیاد امیدوار نباش... او، عضو یکی از سه گروهی است که خدا فرموده دعای شان را اجابت نمی کند(!)- گفتگوی امام ششم: جعفر بن محمد(ع) با یکی از مردم. * طبیعت دنیا این است که وقتی وارد کاری می شوی، یا مجبور می شوی بعد از مدتی تغییرش دهی و وسیعش کنی... یا مجبور می شوی تعویضش کنی و سراغ کاری دیگر بروی... یعنی هر چه بیشتر برای کار دنیا وقت بگذاری، بیشتر وقت تو را خواهد گرفت. * گفته اند: - خدا، کسی را که مدام دنبال درآمد بیشتر است، به چهار چیز مبتلا می کند تا شاید فکری به حال آخرتش کند: اول، مدام فکر و خیال و غم دارد و تا می آید از رنجی خلاص شود، مشکل تازه ای برایش پیش می آید. دوم، تا نیازی از زندگی اش را رفع می کند، نیاز تازه ای پیش می آورد تا هرگز نتواند آسوده باشد. سوم، آرزوهای گوناگون را به ذهنش الهام می کند تا مدام فکر کند که راهی طولانی در پیش دارد و نتواند آسودگی را بچشد. چهارم، کارهایش گِره در گِرِه می شود و همیشه آشفته و سرگردان می ماند- پیامبراکرم(ص). * موسای نبی(ع) از جایی می گذشت. مردی را دید که دستهایش را با نهایت التماس به سوی آسمان دراز کرده بود و در حال گریه، از خدا چیزی را می خواست که موسی متوجه نمی شد. ساعتی بعد که همان راه را برمی گشت، دید مرد با همان حال، دوباره در حال زاری است. دل موسی برای مرد سوخت و رو به درگاه خداوند گفت: - خدایا!... اگر نیاز این مرد را عطا کنی سپاسگزار عنایتت خواهم شد... خداوند پاسخ داد: - به گریه اش توجهی نکن که تن و روحش اسیر دنیاست و کار همیشه اش این است... این نیاز را که بگیرد، بی صبوری، دنبال بعدی می آید و همن جوری اشک می ریزد! * دنیا دارد «می رود» و آخرت دارد «می آید»... دنبال استقبال آمدنی باش!... آن که رفتنی است، علاقه مندانی دارد و آنان که دوستش دارند نیز با او می روند. نشان از کسانی می ماند که اهل آخرت باشند.(*) * گفته اند: - از مال دنیا به بندگان دوست داشتنی ام کم می بخشم و نمی گذارم ثروت فراوانی داشته باشند... به خاطر آن که مانند چوپان مهربان، بره های کوچکم را دوست دارم و نمی خواهم از مسیری ببرم شان که پر از خار و خاشاک باشد... اما آنان فکر می کنند چون دوستشان ندارم، ثروتمند نمی شوند- خداوند مهربان. * روزی که خداوند، محمد مصطفی(ص) را برای پیامبری اش برگزید، گروه ابلیس، دور ابلیس جمع شدند و با تأسف گفتند: - خدا، پیامبر تازه ای را انتخاب کرده و نخستین وظیفه اش نابودی بت پرستی است... ابلیس، پرسید: - مگر امت او دل ندارند؟... گفتند: - دل دارند، اما از مهر بُتها خالی خواهد شد... ابلیس، فکری کرد و گفت: - مهم نیست؛ آنقدر دلشان را علاقه مند بت دنیا و زندگی شلوغ خواهیم کرد که وقتی برای بندگی نگذارند. * دنیا، پُلی است که باید با شتاب از روی آن عبور کنی و کسی از تو نخواسته که تعمیرش کنی! * کسی که مدام از این کوچه به آن کوچه و از این کار به آن کار می رود تا درآمد بیشتری به دست آورد، مانند کِرمی است که پیله ای را به دور خودش می تند... آنقدر می تَنَد و می تَنَد که تمام دورش پوشیده می شود و آخر، راه نفس خودش را هم می بندد و می میرد. الیاف پیله هم سهم دیگران می شود. * آنچه نعمت خدا در دنیاست، مانند سبدی از گل است که بر در خانه ای گذاشته اند تا عابران آن را ببویند و لذت ببرند و بروند... مسخره است اگر کسی فکر کند که سبد گل، هدیه است و قرار است با خودش ببرد! * کسانی که آخرت را جدی نمی گیرند مانند مسافرانی اند که با هدف رسیدن به گلستانی پهناور و زندگی ای شیرین حرکت کرده اند و در بیابانی بی آب و علف، راهشان را گم کرده اند و تشنه و گرسنه در اشتیاق اندکی آب و غذا و سرسبزی اند... سواری که راه را می شناسد، به آنان می رسد و می پرسد: - مقصد شما را بلدم و پیش از آن، می توانم شما را به سایه درختانی محدود و چاهی کوچک برسانم... آنان نیز با او می روند و به سایه ای می رساندشان و آبی می نوشند و غذایی می خورند. پس از آن، سوار، از آنان می خواهد که برخیزند تا پیش از دیر شدن، آنان را به مقصدشان برساند... آنان نیز راضی نمی شوند همان اندک را رها کنند و بروند. حال علاقه مندان دنیا این گونه است... که آخرت ماندگار را رها کرده اند و به سرسبزی محدود اینجا چسبیده اند. * در دنیا بعضی از کارهایی که می کنیم، حرام اند و می دانیم که خدا خواسته نکنیم و مرتکب شان می شویم... اینها سبب نابودی آخرت آدم می شوند... اما امور دیگری هم هست که حلال اند، اما وقتی نوبت پرسش و پاسخ الهی برسد، ما را معطل می کنند. در اجرای خیر هم دقت کن تا معطلی ات کم شود و یکجا از تو بپذیرند. ادامه دارد ان شاءالله
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 661]
-
گوناگون
پربازدیدترینها