پاورقي آشتي اسلام ، دموكراسي و غرب

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: پاورقي آشتي اسلام ، دموكراسي و غرب

كتاب‌هايي كه در مدرسه تدريس مي‌شدند، «از حكومت نظامي ‌در پاكستان حمايت، نفرت نسبت به هندوها را القا، جنگ‌ها را تكريم و تاريخ پاكستان را تحريف مي‌كردند». در دانشكده‌ها و مدارس آموزش عالي، ضياء استادان سكولار را بركنار و طرفداران و اعضاي جماعت اسلامي‌ را جايگزين آن‌ها مي‌كرد.

علاوه بر اين، حكومت نظامي ‌ضياء براي تجاوز به حقوق بشر، از جمله شليك‌هاي مرگبار به طرف اعتراض كنندگان و به دار آويختن فعالان سياسي بدنام بود . سازمان‌هاي حقوق بشر مثل سازمان عفو بين الملل پيوسته وي را احضار مي‌كردند و مورد انتقاد قرار مي‌دادند . حزب و خانوادة من اهداف خاص خشونت وي بوديم . من و مادرم هنوز آثار روحي و جسمي ‌آزاري را كه در زندان‌هاي درجة C به دستور ديكتاتور پاكستان تحمل كرديم، با خود به همراه داريم ( برادر محبوب من گوجي، شاه نواز، در فرانسه در تاريخ 1985 در جنايتي كه من همواره معتقدم نشان غير قابل ترديد ضياء و مريدان سرويس مخفي وي را در خود دارد، به قتل رسيد) . هر بار كه ضياء انتخابات را به تأخير مي‌انداخت، طناب دور گردن احزاب سياسي و جامعة مدني تنگ تر مي‌شد . زماني كه وي ممنوعيت جلسات سياسي را اعلام كرد، مجازات تعيين شده براي نقض اين ممنوعيت 10 ضربه شلاق و 25سال زندان با اعمال شاقه بود. وي مطبوعات را سفت و سخت مورد سانسور قرار داد . هر روزنامه‌اي قبل از چاپ، سانسور مي‌شد، فضاهاي سياه روي صفحات روزنامه نشان دهندة خبرهايي بود كه توسط مأموران سانسور قيچي شده بودند. مطبوعات از چاپ نام بوتو منع شده بودند . تمام فيلم‌ها و عكس‌هاي دوران بوتو سوزانده شده بودند. روزنامه نگاران بازداشت شده را دستبند زده و به زنجير كشيده بودند. ضياء همچنين فعاليت دانشجويان و اتحاديه‌هاي كار را ممنوع كرده بود. وي از آدم‌هاي حزب جماعت اسلامي ‌استفاده مي‌كرد تا دانشجويان تجدد طلب را سركوب كند. به جماعت اسلامي ‌اختيار تام داده شده بود تا استادان دانشگاه‌ها و افسران اطلاعاتي را از شاخة دانشجويانش انتخاب كند. افسراني كه با اعضاي يك حزب سياسي ميانه رو ارتباط داشتند از كار بركنار مي‌شدند و يا به راحتي به خدمت فرا خوانده نمي‌شدند.

در 1984 ضياء در اقدامي ‌فلاكت بار به منظور تأمين درجه‌اي از مشروعيت دموكراتيك براي حكومت نظامي ‌اش، همه پرسي كذايي در خصوص رهبري اش برگزار كرد . زبان همه پرسي به روشي چنان وقيح و تحريف شده تنظيم شده بود كه رأي دادن عليه ضياء به منزلة رأي عليه دين اسلام بود. وي فعاليت انتخاباتي خود را از طريق رسانه‌هاي تحت كنترل دولت انجام داد، اما هيچ كس اجازه نداشت كه براي يك رأي “ خير “ مبارزة انتخابات كند . جماعت اسلامي ‌به طور فعالي براي جواب «آري» مبارزه مي‌كرد و اين طور استدلال مي‌كرد كه مردم پاكستان نمي‌توانند عليه اسلام گرايي رأي دهند . ضياء علي رغم شركت تعداد انگشت شماري از واجدين شرايط رأي دهي در پاكستان، اعلام كرد كه در اين همه پرسي مضحك پيروز شده است.

در 1985 ضياء برگزاري انتخابات مجالس ملي و ايالتي را اعلام، اما شركت احزاب سياسي را قدغن كرد. از آنجا كه قرار بود انتخابات غيرحزبي باشد، جنبش احياي دموكراسي (MRD) - ائتلافي جامع به رهبري PPP - تصميم به تحريم انتخابات گرفت. من همواره تصور مي‌كنم كه تصميم به تحريم اين انتخابات، همان طور كه اين انتخابات ناعادلانه و غير آزاد بود، اشتباهي تاكتيكي بود .

يك حزب سياسي در هر نظام دموكراتيك يا به ظاهر دموكراتيك نياز به محك زدن مكرر دارد . اين حزب نياز دارد كه تشكيلات سازماني‌اش در بالاترين سطح آمادگي قرار گيرند حتي اگرچه معلوم بود كه در انتخابات 1985 تقلب صورت خواهد گرفت، اما شركت در اين انتخابات سبب روغن كاري مكانيسم تشكيلات سياسي مي‌شد. اكنون مواجهه با انتخاباتي نمايشي در پايان سال 2007، سبب مي‌شود كه من دوباره با تصميم استراتژيك بسيار مهمي‌در تشكيلات سياسي مواجه شوم : «تحريم». و به اين ترتيب ديكتاتور مجبور نمي‌شود كه براي رسيدن به پيروزي در پارلماني سازشكار، در انتخابات تقلب كند. گزينة ديگر شركت در انتخابات است، در اين صورت مكانيسم تشكيلات روغن كاري مي‌شود و با حمايت مردم وي مجبور مي‌شود كه در انتخابات تقلب كند كه در نتيجه مشروعيت پارلمان جديدزير سؤال مي‌رود .

پس از برگزاري انتخابات غيرحزبي، محمد خان جونجو ( Mohammad Khan Junejo) به سمت نخست وزيري منصوب شد. با اين حال حكومت غيرنظامي ‌ضياء چيزي بيشتر از يك بازي غم انگيز نبود . اگر چه پس از برگزاري انتخابات رسماً حكومت نظامي ‌برداشته شد، اما از هر لحاظ، به همان شكلي كه بود باقي ماند. ژنرال ضياء تا زمان مرگ در پست «رياست ستاد ارتش» باقي ماند . وي قدرت بسيار زيادي به رياست جمهوري داده بود. وي در واقع براي ادامة حكومت استبدادي خويش به تشريفات حكومت نظامي ‌نياز نداشت . وي اين اختيار را داشت كه دولت‌ها، نخست وزير، مجلس ملي و مجالس ايالتي را بركنار كند، فرمانداران ايالتي، رؤساي نيروهاي مسلح و مشاوران نظامي ‌رئيس جمهور را تعيين كند . با وجود همة اين اختيارات، چه كسي به تشريفات حكومت نظامي ‌نياز داشت تا ديكتاتوري خود را كامل و بي نقص حفظ كند؟ پايان بخشيدن به حكومت نظامي ‌چيزي جز يك نمايش تبليغاتي براي غرب نبود.

دوشنبه 20 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]