تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866084769
خاموشی؛ این است سهم کودکان ایرانی از انتخابات
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > شهری - شنیده نمیشود تا جایی که روبه خاموشی میرود. کودکان و نو جوانانی که حق رأی ندارند و به همین منظور برنامه خاصی برای آنها در نظر گرفته نمیشود. سپیده سعیدی : هر چه قدر کاندیداهای ریاست جمهوری فاصله‌شان با روز انتخابات کمتر و کمتر می‌شود فریادهایشان بلند و بلند‌تر می‌گردد و در این میان فرزندان کوچک و آینده‌ساز این مرزو بوم باز هم صدای نحیفشان بیراه نیست اگر بگوییم که آنها جایی در بین اهداف کوتاه و بلندمدت هیچ‌کدام از کاندیداها ندارند. فریده جلالی کارشناس و مشاور در حوزه کودکان، عضو هیأت مدیره انجمن حمایت از کودکان و نیز فعال اجتماعی در این زمینه این روند را ناشی از شکاف بین نسلها و عدم اهمیت لازم به این گروه سنی در کشور می‌داند و معتقد است که کودکان افراد خاموش و بی‌حق این جامعه هستند. متأسفانه آنها هیچ جایگاهی در بین مسئولان ندارند. سالهای سال است که دولت‌ها می‌آیند و می‌روند اما برنامه خاص و تأثیر‌گذاری برای کودکان و احقاق حق آنها تدوین نشده است. این عمل ناشی از چه نگرشی در کشور ماست؟ ببینید، الان شما آمده‌اید تا با من درباره این موضوع بحث کنید که چرا کاندیداها برنامه خاصی را برای کودکان اعلام نمی‌کنند؟ جواب را هم خودتان بهتر از من میدانید! چون کودکان نمیتوانند رأی دهند. بنابراین آنها هیچ وقت دیده نمی‌شوند در صورتی که کودکان آینده‌سازان این مرزو بوم هستند. آنها این بی‌توجهی را امروز خوب به خاطر می‌سپارند و متأسفانه در آینده شاهد بسیاری از ناهنجاری‌ها از آنها خواهیم بود. اما اینکه چه نگرشی باعث این رفتار نسبت به کودکان می‌شود باید بگویم که در ایران هنوز کوکان را به عنوان افراد مستقل و دارای حقوق نمی‌دانند و شکاف عمیع نسلها به این قضیه دامن زده است. شکاف بین کدام نسل؟ منظور من از شکاف بین نسلها، مسئولان و کودکان نیستند. در حال حاضر مشکل ما بر سر آن است که طوری کودکان و نو جوانان را بار آورده‌ایم که مثلاً متولد سال 75 متولد سال 73 را قبول ندارد و این امر باعث اختلاف نظر و باورپذیری بین نسل‌های کودکان و نو جوانان با هم نیز هست. درست است که کاندیداها برنامه‌ای برای کودکان ندارند ولی آیا کودکان نمیتوانند مطالباتی از آنها داشته باشند؟ می‌توان همیشه و از هر کسی تا جایی که حق انسانها اجازه می‌دهد از مسئولان مطالبات داشت. اما نکته آنجاست که این مطالبات را چه کسی پاسخ می‌دهد. از کاندیداهای ریاست جمهوری که بگذریم ما یعنی انجمن حمایت از حقوق کودکان مطالباتی را در انتخابات شورای شهر به اعضا ابلاغ کردیم که تنها با موافقت آقای مسجد جامعی پاسخ داده شد اما هیچ حرکتی برای احقاق این مطالبات صورت نگرفت پس در ایران حداقل میثاق‌نامه‌ای تدوین شده است باید بگویم که هنوز بسیاری از افراد با سواد و دانشگاهی نمی‌دانند که پیمان‌نامه حقوق کودک داریم پیمان‌نامه را در ایران گردآوری کرده‌اند؟ نه، این پیمان‌نامه را ایران در سال 1989 تصویب کردند. کاری که در تمام دنیا صورت گرفت و اجرایی شد. پیمان‌نامه‌ای که در آن قوانین بسیار خوبی درج شده است و اگر اجرایی شود بسیاری از کودکان ما از انواع آزار‌ها نجات می‌یابند. هیچ‌کس یا سازمانی به جز انجمن شما نمی‌تواند پی‌گیر اجرای این قوانین در ایران باشد؟ اینجا کودکان برای دفاع از حقشان متولی ندارند. ما می‌توانیم در ایران مثلاً شورای عالی کودکان داشته باشیم. که در این شورا چه چیزی مطالبه شود؟ در حال حاضر ما شاهد بسیاری از جلوه‌های کودک‌آزاری هستیم کودک‌آزاری صرفاً کتک زدن بچه‌ها نیست ما کودک‌آزاری نرم هم داریم که مخرب‌تر است. سرزنش کردن بچه‌ها، دادن تکلیف زیاد به آنها برای تنبیه، تبعیض جنسیتی توسط والدین برای کودکان آزار‌دهنده است با این تصور که از طریق این گفت‌وگو می‌توان به رئیس‌جمهور آینده خواسته‌های کودکان را عنوان کنیم. شما ترجیح می‌دهید از کجا شروع کنید و چه بگویید؟ بچه‌ها حق دارند. اهمیت به کودکان یعنی اهمیت به آینده مملکت و این بدیهی است. کودکان و نوجوانان حق حیات، هویت، انتخاب رشته، رشد وبالندگی، آموزش واستقلال واقعی دارند که در حال حاضر بسیاری از کودکان از استفاده از این حقوق محرومند. هر کودکی حداقل هویت دارد! منظورتان از هویت و حق آن چیست؟ چه خوب شد که پرسیدید. پاسخ شما خیر است. نه اتفاقاً بسیاری از کودکان صیغه هویت ندارند وبی شناسنامه هستند. بسیاری از پدران که به واسطه ازدواج صیغه‌ای بچه‌دار شده‌اند بی‌رحمانه از گرفتن شناسنامه برای فرزند خود سر باز می‌زنند و با این کار کودک را از آموزش، خدمات اجتماعی و بسیاری از موارد محروم می‌سازند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها