هلال عيد در ابروي يار بايد ديد...

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: هلال عيد در ابروي يار بايد ديد...
دين- حجت الاسلام محمدعلي زم:
هستي «زمان» به خالق سبحان، تعلق دارد، خداوند زمان را گهواره تولد، حيات و مرگ طبيعت و انسان قرار داده است.

زمان، ازجمله بديهياتي است كه انسان از درك عظمت آن عاجز است و براي فهم آن بايد از قاعده اضداد كمك گرفت. درك سردي بدون وجود گرمي، تشخيص بلندي بدون شناخت پستي، شناخت نور بدون ظلمت و فهم زمان بدون درك بي‌زماني ناممكن است. زمان ظرف خير و شر هستي و انسان است.

پروردگار يكتا جهت فهم بشر گاه تناسب طبيعي انسان و حركت عادي زمان را به‌هم مي‌ريزد و هويت زمان را به‌واسطه مظروفش متصف به كيفيتي برتر مي‌كند، حضرتش در معرفي شب قدر فرموده است: آن شبي است كه در آن ملائكه و روح به امر پروردگار براي رتق‌و‌فتق امور نازل مي‌شوند و اين بخش كوتاه از زمان- يك شب- از هزار ماه بهتر است. نزول امانت سنگين، در اين قطعه زمان باعث تعظيم، بلندي و انعكاس گسترده تأثيرات اين قطعه بر روح و روان بشريت مي‌شود.

اگر بخواهيم رمضان را با همين شيوه الهي معرفي ظرف به‌واسطه مظروف نقد و تعريف كنيم بايد بگوييم: رمضان زمان سوزاندن، سوختن شر و بيرون آوردن خير از لباس شبهه و شك است. رمضان از اسماء خداوند است و اين اسم، ذاتي و ابدي است. اسمي كه در آن خميرمايه جمال و جلال الهي نهان و عيان است. با روي جلالي‌اش شر پوسته‌هاي عارض بر خير را مي‌سوزاند و با وجه جمالي‌اش، خير آن را نهان و عيان مي‌سازد و خط خير و شر را در مصاف كامل هم قرار مي‌دهد و به اين واسطه صفوف «اهل‌الرحمان» ‌و «اهل‌الشيطان» را از يكديگر جدا مي‌كند.

رمضان بهترين وسيله و فرصت بشر براي سوزاندن شر براي تجلي خير مطلق است. از آنجا كه دستيابي به خير مطلق كار يك ماه و دو ماه نيست و گاه هم، يك عمر تلاش و مجاهده كفاف رسيدن به چنين افق بلندي را نمي‌دهد، قادر مطلق ظرف زمان را در رمضان براي پرواز بندگان مهيا كرده و فرصت كسب توفيق در يك شب آن كه به اندازه 83سال و 4ماه است را وسعت بخشيده است. به اين ترتيب فقط يك شب رمضان به‌مثابه عمر درازي است كه در آن انسان به‌سوي خير مطلق دعوت شده و اين فرصت را يافته تا يك شبه ره صدساله را طي كند.پيام رمضان، همان خير مطلق است كه به‌طور فراوان در معارف اين ماه به آن اشاره شده است. خير مطلق، هم خداست آنچنان كه شر، شيطان است.

هر كجا خير باشد خدا هست و در آنجا نور، علم، درخشش، دانايي، تلألؤ، توانايي، روشنايي، پويايي، آگاهي، حركت و پايايي موج مي‌زند. به‌طور متقابل هر كجا كه شر و شيطان باشد جهل، ناداني، ناتواني، جمود، تاريكي، اختلات، سستي و هلاكت سلطه دارد. فرد و جامعه گرفتار شر دچار يأس مفرط و درگير با عبث است، حال آنكه فرد و جامعه صاحب خير سرشار از اميد و وارستگي است. نيت خير، انديشه خير، گفتار خير و رفتار خير در دو شكل فردي و جمعي خود، فرد و جامعه را به‌سوي كمال مي‌برند و خداوند خيرخواه، خود ضامن خيرات خيران است و رمضان زمانه پرواز و تسريع در خيرپيمايي، خيرگويي، خيربيني و... است علت آن هم صرفنظر از لطف و فضل‌الهي، سستي شيطان و ضعف سلول‌هاي «شر بدخيم» است.

خير سبب خوش‌باوري دنياي انسان است و اين باور دنيايي، ياور آخرت انسان مي‌شود. از معصوم نقل شده است كه اكثريت اهل بهشت كساني هستند كه به «مقام بُله»- خوش‌باوري- رسيده باشند. «بُله» مقام كسي است كه متوجه خير شده و از شر فاصله گرفته است. به‌واسطه اين فاصله، شيطان هم از درك مقام بُله، عاجز شده و براي بازنمايي قدرت خود به يارانش، آدم بُله را مطرود و ضعيف مي‌پندارد. آدم بُله فراموش شده شيطان مي‌شود. اين فراموشي، اسباب دستيابي به كليد گنج بهشت است.

در هر رمضاني اهل ايمان با جديت فراوان آرزومند يافتن، فهميدن و درك شب قدر هستند. با خود مي‌انديشم اگر حضرت حجت (عج) اين سر مكتوم را بر شيعيان آشكار كنند چه تفاوتي به حال شيعه راستين خواهد داشت؟ مؤمن واقعي كسي است كه هر شب رمضان را با نيكويي و حق‌جويي درك و طي كند و بداند رمضان ماهي است كه اگر تماماً درك نشود، آن شب ويژه‌اش هم، درك نخواهد شد.

آنان كه در اين ماه، با جديت، مراقب اعمال و رفتار خود هستند تا در حد توان از فضيلت اين ماه بهره‌مند شوند، امكان موفقيت زيادي خواهند داشت، اما توفيق قطعي از آن كساني است كه با استقامت بر مسير خير، تمام سال خود را رمضاني مي‌كنند، آنان كه شعله رمضان در وجودشان در همه سال فروزان و سوزنده است و با اتمام رمضان به روال تذبذب ميان خير و شر نمي‌غلتند، اينان دانسته‌اند با بي‌توجهي به روح رمضان، باطن رمضان سوزانده مي‌شود و سفره افطار سالشان بساط عيش شيطاني مي‌شود.

وقتي رمضان به پايان مي‌رسد اينان گرفتار گزندها و آسيب‌ها و مطمع‌نظر شر خواهان نخواهند شد. شيطان در لباس‌هاي گوناگون فقر، تنگدستي، فساد، فحشا، جهل، بي‌خردي، تفرقه و اختلاف هر روز اقاليم قبله رمضانيان را هدف گرفته و بر پيكر جامعه ايشان پياپي تير و تبر هلاكت مي‌زند. غافلان از روح رمضان نيز بعضاً با حركت‌هاي خطا، قضاوت‌هاي نابجا و شيوه‌هاي رفتاري مغاير با مصلحت امت اسلامي او را ياري مي‌كنند.

در آخرين شب رمضان بسياري بر بام‌ها مي‌روند تا هلال ماه را ببينند و رمضان را به پايان ببرند. من مي‌گويم بياييد در اين آخرين ساعات رمضان، با خداي يكتا عهد ببنديم كه حلول ماه عيد فطر را سرآغاز هميشه رمضان كنيم تا همه ايام عمر، رمضاني بمانيم. اگر چنين كنيم دست شياطين در هجمه عليه دين و دنيايمان بسته خواهد شد و روح رمضان حلال مشكلات و عامل حركت به‌سوي پيشرفت‌هاي اقتصادي، اعتلاي اجتماعي و اقتدار فرهنگي ما خواهد شد. هلال عيد چنين رمضاني هم، صد البته در ابروي يار سرمد، بر بام عزت و ايمان، همواره مبارك‌مان خواهد بود.
دوشنبه 8 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]