عدم شناخت اشتون از خواست ملي ايرانيان

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بعد از منتشر شدن اخبار نامه رسمي مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا، اشتون در اظهاراتي که رسانه هاي غربي آن را پوشش دادند، ارسال نامه به تهران را تاييد کرد. وي اظهار داشت نامه ‌اي به جليلي براي ديدار و گفت‌وگو درباره‌ مسائل هسته‌ اي نوشته ‌ام که در واقع در اين مساله، رويکرد سياست چماق و هويچ مدنظر است که هويج منظور گفت‌ وگو و چماق منظور اعمال تحريم است. اين اظهارات در حقيقت منظور واقعي خانم کاترين اشتون انگليسي را از انجام مذاکره با دبير شوراي عالي امنيت ملي کشورمان مشخص مي سازد. وي در حقيقت مي گويد يا دست از برنامه هاي هسته اي صلح آميز خود برداريد يا ما شما را تحريم مي کنيم. اين سياست، سياستي جديد در برابر جمهوري اسلامي ايران نيست. همگان به ياد دارند که سياست چماق و هويچ همان سياست به کار گرفته شده توسط جرج بوش، کاندوليزا رايس، خاوير سولانا به عنوان مذاکره کننده گروه 1+5 و بسياري ديگر از افراد و مقام هاي غربي در رابطه با موضوع هسته اي کشورمان است. اکنون اين سوال اساسي نسبت به طرف هاي غربي اين است که آيا اين سياست که بيش از 6 سال است در برابر ايران به کار گرفته ايد، توانسته است بر تصميم تهران مبني بر استفاده صلح آميز از انرژي هسته اي مطابق با بند 4 از معاهده عدم اشاعه تسليحات هسته اي و زير نظر آژانس بين المللي انرژي اتمي تاثير بگذارد يا نه؟ آيا در طول اين سال ها مردم ايران به رغم تحمل فضا سازي هاي رسانه اي گسترده تحت تاثير قرار گرفته اند؟ و آيا مي توان منکر شد که اگر هر دولتي در ايران بخواهد برنامه هاي هسته اي را که ديگر به يک خواست ملي بدل شده، کنار بگذارد و يا آن گونه که قدرت هاي بزرگ قصد ديکته کردن آن را دارند، ادامه دهد، پايگاه هاي اجتماعي خود را از دست نخواهد داد؟ آيا مي توان يک خواست و باور ملي را که جزء حقوق مسلم يک ملت بر اساس قوانين و مقررات بين المللي است، با فشار و تحريم منکر شد؟ آيا از سال 2006 و صدور قطعنامه 1696، تا امروز که قطعنامه 1929 صادر شده است، تغييري در موضع اصولي ايران در زمينه بهره برداري صلح آميز از انرژي هسته اي ايجاد شده است؟ سوال اينجاست که چرا رهبران اروپايي که فرصت بي نظير تهران براي آنها در زمان مذاکرات سابق هسته اي را براي کسب يک جايگاه ويژه بين المللي از دست داده و نشان دادند که هنوز پيرو سياست هاي واشنگتن هستند، دست از اين ادبيات قرن گذشته اي خود بر نمي دارند؟ در حاليکه ايران به راحتي با دو کشور مستقل ترکيه و برزيل در زمينه تبادل سوخت مذاکره و سپس بيانيه مشترک امضا کرد. هم اکنون نيز امضاي اين بيانيه به افزايش جايگاه و پرستيژ بين المللي هر سه کشور کمک کرده است. پاسخ به اين سوالات بسيار راحت است. اروپاييان ايران و مردم آن را هنوز نمي شناسند و به اين درک نرسيده اند که بهره برداري از انرژي صلح آميز هسته اي و بدست آوردن اين فناوري براي مردم ايران حتي بيشتر از ملي شدن صنعت نفت اهميت پيدا کرده است. سياست هويج و چماق تنها در برابر دولت هايي جواب مي دهد که از پايگاه هاي مردمي سستي برخوردار باشند در حاليکه دولت جمهوري اسلامي داراي پايگاه هاي عظيم مردمي است و اين ادبيات در برابر آن کارگر نيست. بهتر است خانم اشتون و ديگر سياست گذاران اروپايي هر چه سريعتر به اين واقعيت برسند که سياست چماق و هويچ ممکن است در ممالک و فرهنگ آنها جواب بدهد، اما اين سياست امروز ديگر در اراده ملت ايران که راه خود را شناخته و نيازي به سايرين ندارد، بي نتيجه خواهد بود. در اولين واکنش به درخواست رسمي اشتون براي مذاکره رامين مهمانپرست سخنگوي وزارت امور خارجه کشورمان گفته است که وي فرصت چند ماهه اي را براي مذاکره از دست داده ولي با اين حال تقاضاي وي تحت بررسي است. از: مهدي رهبر سيام** 9129

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 258]