واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: ● با کودکان بدخواب چه کار کنیم؟ چگونگی خواباندن کودک و شکل دهی عادت خواب در فرهنگ ها، قبایل و حتی خانواده های مختلف، متفاوت است. بعضی ها بچه را وقت خواب قنداق می کنند، بعضی لباس نازک به او می پوشانند و یا حتی بعضی او را لخت می خوابانند. هرچه باشد، برخی از کودکان بدخوابند و بسیاری از پدر و مادرها از این موضوع نگرانند. به ویژه دیر به خواب رفتن کودکان از مشکلات شایع والدین است. در مقاله به این موضوع بیشتر می پردازیم.... برخی عادت ها و شیوه ها به کودک شما کمک بیشتری می کند تا یک الگوی درست در او شکل بگیرد و از مشکلاتی که در سال های بعد احتمال پیدایش آن می رود، جلوگیری شود. به عنوان مثال اگر عادت دارید هر شب کودکتان را بیست دقیقه روی پا لالایی دهید تا خوابش ببرد، باید گفت که شما در عمل در عادت خواب او مداخله کرده اید و یادگیری شروع خوابش را به تعویق انداخته اید. اگر کودک را در رختخوابش بگذارید و اجازه دهید که بدون لالایی و تکان دادن خودش به تنهایی بخوابد و در طول شب نیز به خواب ادامه دهد برای شما و فرزندتان بهتر خواهد بود. ممکن است شما و کودکتان در یک رختخواب بخوابید و کاملا هم از این بابت راضی باشید و حتی کودک تمام شب را به خوبی بخوابد اما ادامه این عادت برای مدت طولانی برای هر دوی شما مطلوب نیست. ● عادت های خواب کودک را تغییر دهید برای این که بتوانید به کودکتان کمک کنید تا شب ها خواب بهتری داشته باشد، باید در عادت های زمان خواب او تغییراتی ایجاد کنید و برای مثال او را بیدار بگذارید تا چگونگی سازگاری و تنهایی خوابیدن در رختخواب را چه اول شب و چه نیمه شب بیاموزد. اگر او نوزاد است پوشک او را عوض می کنید و روی پا لالایی می دهید تا خوابش ببرد و سپس او را به جای خوابش منتقل می کنید. ممکن است او را در حالی که بیدار است به جای خوابش ببرید و خود به تنهایی بخوابد. اگر فرزند پنج تا شش ماهه شما هنوز سازگاری نیافته، باید به برنامه و عادت زمان خواب او نگاه عمیق تر و دقیق تری بیندازید. اگر کودک شما به هنگام خواب روی پا لالایی شود و یا با شیر خوردن در بغل بخوابد باید گفت که این کودک در هنگام بیداری های معمول نیمه شب برای خواب رفتن دوباره، دچار مشکل خواهد شد. ● هر خانواده، یک روش خواب برنامه و روش های خواب متفاوت اند. باید برنامه و روشی متناسب با وضعیت خانواده خود انتخاب کنید. خوب است که هر شب دقایقی را با کودک خود سپری کنید و به او یاد بدهید که هر شب چه کارهایی را باید طبق برنامه انجام دهد. برای بچه های کوچک تر زمان خواب زمان جدایی است و تحمل آن برای او دشوار است. در واقع درست نیست بچه نوپا یا خردسالی را به تنهایی به رختخواب بفرستیم چون ممکن است سبب احساس محرومیت از بهترین لحظات روز شود. از شوخی ها و بازی های پر تحرک، تعریف قصه های ترسناک و یا هر عملی که به هنگام خواب هیجان کودک را برانگیزد، اجتناب و با او گفتگو یا به آرامی بازی کنید یا برایش قصه بگویید یا کتاب بخوانید. هنگامی که چند صفحه به پایان داستان باقی مانده، به او تذکر دهید که کم کم وقت تمام می شود و او باید بخوابد. نباید تسلیم خواسته های او برای خواندن داستان دیگری شوید. با این شیوه کودک مقررات را می آموزد. ● دردسر کودکان بزرگ تر وقتی کودک بزرگ تر می شود دوست دارد مدتی را پیش از خواب با شما سپری کند. تماشای تلویزیون این هدف را تأمین نمی کند. حتی اگر او در کنار شما به تماشای تلویزیون بنشیند، به لحظاتی خصوصی و صمیمی و نزدیک تر نیاز دارد. می توانید درباره وقایع مدرسه یا برنامه ریزی یک روز تعطیل و یا درباره چیزهای جالب و سرگرم کننده یا در صورت امکان در مورد برخی نگرانی های او صحبت کنید تا هنگام خواب کمتر به آنها فکر کند. برخی شب ها ممکن است از پیاده روی و بازی یا کار در منزل لذت ببرد. کودکان ۱۰ تا ۱۲ ساله دوست دارند به تنهایی برای خواب آماده شوند. با او به گفتن یک شب به خیر اکتفا نکنید بلکه کمی با او صحبت کنید. آخرین کاری که پیش از رفتن به خواب انجام می شود خیلی مهم است. هر گونه دعوا و درگیری و تشنج سبب می شود که کودک خواب آرام و راحتی نداشته باشد. ● خوابیدن کودک کنار پدر و مادر اگرچه این کار برای یکی دو شب قابل توجیه است، برای مثال وقتی که کودک بیمار است یا روحیه نامناسبی دارد اما در بیشتر موارد این عمل مناسب نیست. مطالعات نشان داده که حرکات و بیداری های یک فرد در طول شب، افراد دیگری را که با او در یک رختخواب می خوابند بیدار کرده و سبب ایجاد تغییرات خواب می شود بنابراین بهتر است که کودک را با افراد دیگر در یک جا نخوابانیم. تنهایی خوابیدن، بخش مهمی از یادگیری کسب استقلال، بدون اضطراب و همراه با آرامش و اطمینان است. این روند در رشد روانی به موقع کودکان اهمیت به سزایی دارد. اگر به کودک خود اجازه بدهید تا میان شما و همسرتان بخوابد به دلیل اینکه خود را مسوول جدایی شما می داند احساس قدرت زیادی خواهد کرد و همین موجب نگرانی او هم می شود چون می خواهد مطمئن شود که شما او را تحت کنترل دارید و هرگاه که صلاح باشد بی توجه به تمایل او اعمال سلیقه می کنید. اگر شما نشان دهید که نمی توانید به این شیوه عمل کنید و او می تواند هر طور که بخواهد عمل کند، ممکن است که احساس تزلزل کند. اگر کودک با یکی از والدین خود زندگی می کند، یا یکی از والدین دور از خانه و در محل کار است و یاحتی در اتاق دیگر می خوابد، در این وضعیت برخی والدین کودک را به رختخواب خود می آورند و یا یکی از آنها به رختخواب او می رود اما کودک باز هم اطمینان خاطر نخواهد یافت چرا که احساس می کند جای یکی از آنها را گرفته است و یا خود را مسوول جدایی می داند و همین امر او را دوباره نگران می کند. اغلب بچه هایی که والدین آنها جدا از هم زندگی می کنند و یا طلاق گرفته اند، خود را در این آشفتگی خانوادگی مقصر می دانند. ناراحتی این کودکان بیشتر مربوط به زمانی است که در رختخواب والدینشان می خوابند. ● تاثیر اسباب بازی به جای آنکه کنار کودک نوپا و یا خردسالتان بخوابید تا خوابش ببرد، بهتر است از یک عروسک نرم پارچه ای، یک اسباب بازی و یا حتی پتوی مخصوص استفاده کنید. به طور معمول اسباب بازی کودک را سرگرم و متقاعد می کند تا شب را به تنهایی سپری کند. این کار موجب می شود تا او احساس کند که بر دنیای پیرامون خود تا حدودی کنترل دارد. چرا که یک اسباب بازی و یا یک ملحفه را هر وقت که او بخواهد می تواند همراه داشته باشد و این اسباب بازی هیچ گاه او را ترک نمی کند. به طور معمول کودک چنین اشیایی را در ابتدای سنین نوپایی انتخاب می کند و دوستی با آن را تا ۶ تا ۸ سالگی ادامه می دهد. اگر کودک شما با یک اسباب بازی و یا یک عروسک پارچه ای نرم سرگرم شود، آن را وارد برنامه خواب خود خواهد کرد، اسباب بازی که با او غذا بخورد و به قصه هایش گوش دهد. به او اطمینان دهید که اسباب بازی اش را تا هر زمانی که بخواهد می تواند داشته باشد. این کار، شب بخیر گفتن را برای او آسان تر می کند aftab.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1224]