واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - دکتر رضا سیمبر – دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه گیلان دیدگاه منفی ایرلندی ها نسبت به اتحادیه اروپا نمی تواند خوشایند بروکسل باشد چرا که حرکت به سمت تعامل یکپارچه تر، سیاست کلان اتحادیه اروپا است. اگرچه رسیدن به همگرایی حقوقی و سیاسی بسیار مشکل تر از تحقق همگرایی اقتصادی و پولی است اما باید در نظر داشت که نیل به صلح مثبت و تعامل گسترده در اروپا نیازمند حل مشکلات، چالش ها و موانع عمده سیاسی و امنیتی در این قاره است. به همین دلیل اتحادیه اروپا تمام همت خود را بسیج کرده است تا بتواند کشورهایی که نیازمند توجه بیشتری هستند را به سمت خود جذب کند و به این ترتیب مسیر همگرایی اروپا را هرچه بیشتر هموار سازد. این در حالی است که نباید فراموش کرد توسعه اقتصادی عامل بسیار مهمی در امنیت اروپا محسوب می شود ولی در کنار آن ثبات و امنیت نیز به عنوان متغیرهای قرین و موازی حایز اهمیت می باشند. به همین دلیل است که اتحادیه اروپا با برنامه ریزی و ارایه وعده های گوناگون به ایرلند می کوشد آن را به سمت خود جذب کند. به نظر می رسد در مقابل، ایرلندی ها نیز بر سر دوراهی قرار گرفته اند. از یک طرف دیدگاه سنتی ملت-کشور (nation-state) و پافشاری بر اصول نظامی وستفالی در سیاست بین الملل آن ها را وادار می کند تا به مؤلفه های ملی سنتی اصرار داشته باشند و نخواهند که به سمت همگرایی اروپایی در قالب اتحادیه اروپا حرکت کنند ولی از طرف دیگر تجارب کشورهای موفق اتحادیه اروپا آن ها را تشویق می کند تا در مسیر همگرایی منطقه ای حرکت نمایند. حال افق آینده ایرلند را در مسیر همگرایی اروپایی چگونه می توان ترسیم نمود؟ و با توجه به مسائل پیش آمده کنونی، آینده روابط ایرلند و اتحادیه اروپا چگونه خواهد بود؟ ایرلند از جمله کشورهایی است که بیش از سایرین از حمایت اتحادیه اروپا در مسائل زیرساختی و اقتصادی بهره برده است. به طور مثال ایرلند دو برابر میزان مشارکت مالی در اتحادیه اروپا از بودجه این اتحادیه استفاده کرده است. به نظر می رسد اعتراضات مردم ایرلند علی الاصول نشان دهنده بی اعتمادی نخبگان سیاسی این کشور نسبت به رهبران اتحادیه اروپا باشد. ایرلندی ها اتحادیه اروپا را نفی نمی کنند بلکه تنها به دنبال اتحادی بهتر هستند و شکی نیست در میان سایر اعضای اتحادیه اروپا نیز کسانی هستند که با مردم ایرلند هم نظرند. یکی از مسائل اختلاف بر انگیز برای ایرلندی ها این است که نمی خواهند برای جنگ در جبهه اروپا مشارکت داشته باشند و این نکته از آنجا اهمیت پیدا می کند که بنیان سیاست نظامی ایرلند بر صلح پایه ریزی شده است. علاوه بر این، پیمان لیسبون به اتحادیه اروپا این حق را می دهد که میزان مالیات های کشورهای عضو اتحادیه اروپا را مشخص کند. در میان اعضای اتحادیه اروپا ایرلند تنها کشوری است که کمترین میزان مالیات را دارد و مردم ایرلند بر این اعتقاد هستند که یکی از دلایل رشد اقتصادی کشورشان پایین بودن سطح مالیات است؛ از این روی آن ها نگرانی هایی در این رابطه دارند. در میان مخالفان پیمان لیسبون گروه های مذهبی نیز دیده می شوند که اصلی ترین آن ها گروه های کاتولیک هستند. آنان معتقدند پیمان لیسبون یعنی سقط جنین آزاد و سایر مواردی که در مذهب کاتولیک منع شده است. در میان کشورهای اتحادیه اروپا، ایرلند کشوری است که همچنان در خصوص مسایل مذهبی بسیار محافظه کارانه عمل می کند. اکنون اتحادیه اروپا حاضر شده است امتیازات مختلفی به ایرلند بدهد و این بدان معنی است که این اتحادیه بیشتر قصد دارد بر روی موفقیت های خود تمرکز کند و به دنبال حذف ایرلند از برنامه ریزی های سیاسی نمی باشد، این در حالی است که هدف اصلی همکاری کشورهای اتحادیه اروپا نگرش خوشبینانه نسبت به آینده کشورهای عضو برای داشتن حقوق اجتماعی فرهنگی بیشتر است و کشورهای اتحادیه بر این باورند که در این راستا می توانند به صورت گروهی عملکرد بهتری داشته باشند. به هر حال به نظر می رسد رهبران اتحادیه اروپا نمی خواهند خود را درگیر مخالفت های داخلی ایرلند کرده و خواسته اند که به این مسئله به گونه ای بنگرند که گویی مسائل ایرلند داخلی است و نهایتا حل خواهند شد. از آن سو رهبران ایرلند نیز در سایه چانه زنی های بیشتر در صددند امتیازات بیشتری را به دست آورند ولی نهایتا فرصت های طلایی در اتحادیه اروپا را به آسانی از دست نخواهند داد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 475]