محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826066810
به پشت سر نگاه کن
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - اصغر نعیمی دوستان عزیزم امیر قادری و نیما حسنینسب که همیشه از خواندن نوشتههایشان لذت بردهام، اینبار در اظهارنظرها و مطالبشان درباره «عیار 14» مدام بر این نکته تأکید می‌کنند که برای دوست‌داشتن و لذت‌بردن از فیلم باید «نفس عمیق»، ساخته قبلی پرویز شهبازی را فراموش کنیم و کار را به مقایسه این دو فیلم با همدیگر نکشانیم. به دلایل متعدد، تا زمان اکران عمومی که فرصت تماشای مجدد فیلم و تأمل کافی درباره آن فراهم شود، ترجیح می‌دادم درباره «عیار 14» اظهارنظر نکنم. به‌هرحال شهبازی آن‌قدر فیلم‌ساز محترمی هست که تصمیم‌گیری درباره آثارش شایسته بررسی بیشتر و عمیق‌تر باشد. اما استدلال دوستانم مرا به صرافت انداخت به نکته‌ای اشاره کنم؛ این‌که واقعاً صلاح هست منتقد خودش را موظف بداند برای تحلیل فیلمی که دوست دارد و تأویل چرایی این علاقه، مخاطب را تشویق کند صرفاً از منظر و دیدگاه او به اثر بنگرد و در این مسیر این راهکار را پیشنهاد دهد که باید بی‌خیال پس‌زمینه‌هایی که در کارنامه فیلم‌ساز وجود دارند یا احساساتی که نسبت به کارنامه او داریم شویم. چرا دفاع از فیلم جدید یک فیلم‌ساز باید به بهای نادیده‌گرفتن آثار موفق پیشین او تمام شود؟ واقعاً در ارزیابی یک فیلم چه متر و ملاکی بهتر از آثار قبلی آن فیلم‌ساز سراغ داریم، و آیا اگر راه را بر چنین مقایسه‌‌هایی ببندیم، به شکل غیرمستقیم مفهوم رشد و پیشرفت در کارنامه هنرمند را نادیده نگرفته‌ایم؟ این استراتژی آیا نمی‌تواند به شانه خالی‌کردن منتقد از زیر بار شرح نقایص و کاستی‌های اثر جدید تعبیر شود؟ امیر و نیما به هرحال اشاره کرده‌اند که «نفس عمیق» را بیشتر از «عیار 14» دوست دارند و فیلم جدید فاقد شور، گرما و کوبندگی عاطفی اثر قبلی است، اما از ورود صریح به این بحث و کندوکاو و چرایی این مسئله طرفه می‌روند. به عنوان کسی که اتفاقاً جزو سرسپردگان «نفس عمیق» نیستم، می‌خواهم بگویم اتفاقاً «عیار 14» در زمینه‌های متعددی از جمله میزانسن، بازی بازیگران، و کلاً همه آنچه در مجموع کارگردانی یک فیلم را شکل می‌دهد، به نسبت «نفس عمیق» اجرای بهتری دارد و شهبازی در زمینه فنی و تکنیکی گام بلندی رو به جلو برداشته؛ اما اگر فیلمش نمی‌تواند موفقیت اثر قبلی را تکرار کند، آیا بهتر نیست منتقد با اشاره به دلایل این عدم موفقیت راه را برای رشد کامل فیلم‌ساز هموار کند؟ به نظر من که بهتر است شهبازی کم‌وکسری‌های «عیار 14» در برابر «نفس عمیق» را - در کنار نقاط قوت آن- بشناسد، تا این‌که گرفتار این باور نشود که تمام آدرس را در ساخت اثر جدیدش درست آمده، و علاقه‌مندان او در سال‌های آینده از تماشای فیلمی که اجرای حرفه‌ای و سنجیده «عیار 14» و تأثیرگذاری حسی و گرمای «نفس عمیق» را توامأ داشته باشد محروم نشوند. حُسن‌نیت و صداقت قادری و حسنینسب ایمان دارم و می‌دانم هرسطر از نوشتههایشان را با رجوع به دل و با رجوع به احساسات خالصانه‌ای می‌نویسند، پس آنچه نوشتم تنها شرح دیدگاهی متفاوت بود که این‌جا و در این بحث خلاصه‌اش این می‌شود که «نفس عمیق را فراموش نکنیم».
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 484]
-
گوناگون
پربازدیدترینها