واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
هفته دوم زندگی نوزاد ماه 1 ، هفته 2 کودک شما چگونه رشد می کند؟رحم شما براي كودك، يك محيط دنج و گرم و نرم بود و مدتي طول مي كشد تا نوزاد به تصاوير، صداها و احساسات مختلف زندگي خارج از رحم عادت كند. احتمالا شما نمي توانيد يك شخصيت يا خلق و خوي خاص را در كودك خود تشخيص دهيد، زيرا او در اين دوره حالتهايي از قبيل خواب و بيداري (كه ممكن است در حالت بيداري، آرام يا فعال باشد) را به طور متناوب تجربه مي كند.نوزاد شما تنها بوسيله گريه كردن مي تواند با شما ارتباط برقرار كند، اما شما مي توانيد با صدا يا لمس كردن، با او ارتباط برقرار كنيد. اكنون، كودك شما قادر است كه صداي شما را تشخيص داده و بين صداي شما و ساير صداها، تفاوت قائل شود.احتمالا نوزاد شما دوست دارد كه او را نوازش كنيد، ببوسيد، ماساژ دهيد، بغل كرده و راه ببريد. حتي ممكن است هنگامي كه صداي شما را بشنود يا صورت شما را ببيند، "آه" بكشد و يا بخواهد كه شما را در يك جمع پيدا كند.زندگی شما : اندوه پس از زايمانشايد اين حالت بي معني به نظر بيايد اما وجود دارد: دقيقا در زماني كه شما بايد شاد باشيد؛ گرفته، ناراحت و زودرنجيد و بداخلاقي يا بيقراري مي كنيد. تا حدي مشخص شده است كه دلايل بروز اين عارضه در تقريبا نيمي از مادران، چه چيزهايي مي تواند باشد.در هفته هاي اولي كه شما با نوزاد خود در خانه هستيد، مواردي از قبيل كم خوابي، نقاهت پس از زايمان، نيازهاي مراقبتي يك نوزاد، كم تجربگي در مورد نگهداري و مراقبت از نوزادان و نداشتن كمك كافي، مي تواند شديدا استرس زا باشد. تغييرات شديد هورموني پس از زايمان مي تواند بر روحيات و خلقيات شما تاثير بگذارد، خصوصا اگر سابقه حاد از "سندرم پيش از قاعدگي" يا PMS هم داشته باشيد؛ در اين عارضه فرد چند روز قبل از شروع عادت ماهيانه دچار تغيرات خلقي مانند زودرنجي، ناراحتي، عصبانيت و ... مي شود. بعلاوه، يكي ديگر از عوامل مي تواند نوع نگاه جامعه امروزي درباره مادران باشد كه از مادران انتظار دارد تا همه وظايف را بر عهده بگيرند و تصور عمومي نيز بر آن است كه زندگي آنها سراسر شادي و زيبايي است، و در نتيجه اين تناقض منجر به بروز افسردگي خفيف مي گردد.دانستن اين كه اين حالتها كاملا طبيعي است، كمك بزرگي به شما مي كند. بهتر است احساسات خود را با كساني كه آنها را دوست داشته و به آنها اطمينان داريد، در ميان بگذاريد: با همسر، والدين، يك دوست صميمي و يا يكي از آشنايان. ارتباط با ديگر زوجهايي كه به تازگي صاحب فرزند شده اند نيز مي تواند به شما كمك كند، زيرا شما خواهيد فهميد كه تنها نيستيد و بسياري افراد ديگر نيز اين حالات را تجربه مي كنند. ما امكان برقراري اين قبيل ارتباط را در بخش تبادل نظر براي شما فراهم كرده ايم.يك مدت زمان مشخص را به خودتان اختصاص دهيد. نوزاد خود را پيش همسر يا والدين خودتان بگذاريد و به ديدار يكي از دوستانتان برويد، خريد كنيد، يا يك دوش آرام و راحت بگيريد. حتي نشستن در هواي آزاد يا پياده روي در هواي تازه با كودكتان نيز مي تواند به شما كمك كند.به مرخصي برويد. مرخصي پس از زايمان را از دست ندهيد. موبايل خود را خاموش كنيد و به سراغ كامپيوترتان نيز نرويد. اين چند هفته را به تقويت ارتباطات خود با خويشاوندانتان اختصاص دهيد.اگر اين عارضه، بيش از چند هفته ادامه پيدا كرد، به پزشك خود مراجعه كنيد. شما ممكن است واقعا دچار عارضه "افسردگي پس از زايمان" شده باشيد كه به نوبه خود وضعيت جدي به شمار مي رود. دلايل بروز اين عارضه كاملا شناخته شده نيستند، اما مسلما بروز اين عارضه بدين معنا نيست كه شما يك مادر خوب نيستيد يا اينكه به خوبي با شرايط فعلي كنار نيامده ايد. نشانه هاي افسردگي پس از زايمان عبارتند از: عصبانيت شديد، اضطراب و وحشت ناگهاني، تغيير عادات غذايي (كاهش اشتها يا اشتهاي بيش از حد)، بيخوابي، و اينكه تصميم بگيريد به خود يا نوزادتان آسيب برسانيد. منبع:www.ninisite.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]