واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴ - ۰۹:۳۸
یک سنگنگارهشناس، ایران را تنها کشور دنیا نامید که هنر بشر را از 40 هزار و 800 سال قبل تا به امروز به نمایش گذاشته است. محمد ناصریفرد در گفتوگو با خبرنگار خبر گزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی- کهنترین آثار به جا مانده از بشر که در قالب تصاویر و نمادها در غارها و کوهها ایجاد شده را سنگنگاره عنوان کرد و گفت: این آثار به تعبیری نمایههایی از هنر کهن بشر است که از منظر آنها میتوان کهنترین عرصههای زیست بشر را رصد کرد. وی از سنگنگارهها با عنوان مبانی هنر بشر به اعتقاد جهانی یاد و اظهار کرد: به طریقی، زایش خط و زبان اسطورهها و دیگر نمایههای فرهنگ و تمدن بشری را میتوان از طریق این آثار مطالعه و بررسی کرد. این سنگنگارهشناس نکته شگفتانگیز نقاشیهای کهن درون غارها و کوههای نقاط مختلف ایران را دستمایه قرار گرفتن هنر هنرمندان در هزارههای بعد برشمرد و اظهار کرد: نمونههای بارز این آثار پیکرههای مفرغی و طرح روی سفالینههای ماقبل تاریخ و نیز دستبافتهای سنتی در دورههای کهن تا به امروز هستند. این محقق، گریزی به خالکوبی بر روی دست زد و افزود: بعضیها نقوش کهن درون غارها و کوهها را بر روی دستان خود خالکوبی میکردند که نمونه بارز این خالکوبیها در میان زنان عشایر دیده میشود. آنها نقوش بز کوهی را به عنوان سمبل فراوانی نعمت و محافظت، بر روی دستان خود خالکوبی میکنند. وی به رصد 40 هزار و 800 ساله هنر سنگنگاره در ایران اشاره و بیان کرد: نقوش خالکوبی شده بز کوهی بر روی دستان زنان عشایر نشان از زنده بودن این هنر در ایران دارد و این امر بیبدیلترین هنری است که ما از آن برخورداریم. ناصریفرد در خصوص طرحهای روی سفالینهها نیز اظهار کرد: طرحهای روی سفالینههای ماقبل تاریخ مکشوفه در جای جای ایران همان نقوش کهن درون غارها و کوهها را داراست که به شکل طرحهای استیلیزه شده قابل مشاهدهاند. این سنگنگاره شناس با این توضیح که طرحهای روی سفالینهها مجرد نبوده، بلکه انتزاعی هستند، اظهار کرد: این نقوش همان پیامی را دارند که در هزارههای قبل نقوش سنگنگارههای غارها و کوههای ایران داشتهاند. وی پیوستگی نقوش بر روی فلز، سنگ تا سفال را تنها منحصر به ایران دانست و اظهار کرد: این امر نشان از عظمت و درایت یک ملت دارد. این محقق به حضور 90 درصد نقوش بز کوهی بر روی سفالینههای ایران اشاره و بیان کرد: مردمان کهن به برخورداری از فراوانی نعمت و محافظت این نقوش را به وجود میآوردند. وی از حضور این نقوش بر روی پیکرههای مفرغی سخن به میان آورد و گفت: این نقوش به حدی شباهتهای ظاهری و پیامی نقوش سفالینهها دارند که گویی یک هنرمند این آثار را خلق کرده است. این سنگنگارهشناس گریزی به وجود این نقوش بر دستبافتها به ویژه در منطقه لرستان زد و عنوان کرد: بیشترین نقشی که بر روی این دستبافتها و زیراندازها مشاهده می شود طرح بز کوهی است که دنباله این پیوستگی را حکایت میکند. وی از کمرنگ شدن این پیوستگی ابراز نگرانی کرد و افزود: در خارج از مرزهای ایران به شدت برای دستیابی به این نوع فرشها و آثار کهنی که وصف آن شد در تلاشند و ما نباید این پتانسیل را از یاد ببریم. ناصریفرد یکی از شعارهای این نقوش را (ای فرشتهی ناجی، مشی و مشیانه به فراوانی نعمت بده و از ما محافظت نما) عنوان و اظهار کرد: چنین ادعیهای نشان میدهد که طرح روی فرشها بدون پیام و مفهوم نبوده و اندیشه انسانهایی که درون غارها زندگی میکردهاند، به شکلهای گوناگون در بین نسلها منتقل شده و در نهایت طی پروسهای چندین هزار ساله ساده شده و در قالب نقش فرش همچنان زنده است. وی این پیوستگی هنر در ایران را یک فرصت مناسب ارزیابی و ابراز کرد: این امر میتواند یکی از بهترین زیرساختهای جذب توریست در سطح جهانی باشد. این محقق ادامه داد: از این منظر میتوانیم بهترین درآمدزایی و ایجاد اشتغال را برای جامعه ایرانی البته مبتنی بر برنامهریزیهای دقیق و عملیاتی محقق کنیم. این کاری است که در کشورهای قزاقستان، ازبکستان و جمهوری آذربایجان به زیبایی تمام اجرا شده و سالانه میلیاردها دلار درآمدزایی دارد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]