واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا از انجمن فيزيك ايران و به نقل از مجله نيچر، روش اشعه ايكس غير ويرانگر از اشعه ايكسِ قويِ توليد شده از سنكروترون براي نمايان كردن رَد اجسام ريز فلزي جامانده داخل بافت هاي نرم استفاده مي كند. اين فناوري مي تواند پنجره اي رو به مكانيزم استتار -كه احتمالا سير تكاملي دايناسور ها و ساير حيوانات را شكل داده است - باز كند. در سال هاي اخير دانشمندان از روش اسكنِ ميكروسكوپِ الكتروني براي يافتن جزئيات رنگدانه ها استفاده كرده اند و در آن لكه هاي سياهِ روي فسيل ها را مورد مطالعه قرار داده اند. به نظر مي رسيد كه لكه هاي سياه كروي حاوي رنگدانه هاي قهوه اي مايل به سرخ هستند، در حالي كه لكه هاي تخم مرغي شكل حاوي رنگدانه هاي قهوه اي مايل به سياه هستند. اين روش نيازمند خراش دادن فسيل هاي با ارزش است و البته رنگدانه ها را تنها در ناحيه كوچكي نمايان مي كند. در مقابل، اشعه ايكسِ قويِ توليد شده از سنكروترون مي تواند تمام فسيل را بدون آسيب رساندن به آن، اسكن كند. اين روش قادر به اسكن كردن مقدار زيادي از رنگدانه ها در يك لحظه است؛ حتي وقتي لكه هاي سياه خودشان محو شده باشند. يافتن مس نشان دهنده ي وجود رنگدانه هاي قهوه اي تيره مايل به سياه است؛ اما از آنجا كه مس در كراتين هاي بدون رنگدانه هم وجود دارد، تيم تحقيقاتي تأييد كرد كه پروتئين هايي كه از بال هاي فسيلي به دست مي آيند، دو عنصر رنگدانه اي ديگر، روي و كلسيم را نيز داراست. ساير اسكن ها نشان مي دهد كه مس به گونه اي با اتمهاي ديگر متصل است كه اطمينان مي دهد كه از يك منبع آلي است. به اين معني كه جزئي از بال پرنده است و مانند ديگر مواد معدني غير آلي در زمان فسيل شدن به بال نچسبيده است. با اسكن كردن ساختار استخواني بال يك پرنده -كه در حدود 120 ميليون سال پيش مي زيسته است- تيم پژوهشي دريافت كه تاريكترين ناحيه در قسمت پَر دار بال و در انحناي بال قرار دارد. بقيه قسمت هاي بال احتمالا سفيد يا رنگي با رنگدانه هاي متفاوت بوده اند. براي اطمينان از درستي نتايج به دست آمده از اسكن اين فسيل ها، پژوهشگران حيواناتي را كه به تازگي از بين رفته اند اسكن كردند و علائم شيميايي مشابهي را يافتند. يكي از پژوهشگران دانشگاه منچستر معتقد است اين گام اول است و از اين پس پژوهش ها به سمت يافتن تيرگي هاي ريز تر و رنگ آميزي هاي ظريف تر پيش مي رود. به گفته يكي ديگر از پژوهشگران (كه مدير موسسه ديناسور در موزه تارخ طبيعي لوس آنجلس است)، هنگامي كه اين فناوري پيشرفته تر شود، مي تواند طبقه بندي از ويژگي هاي مهم را ارايه دهد. با داشتن اطلاعات بيشتر، پژوهشگران مي توانند ميان قطعات به جا مانده از جانوران بر اساس الگوي رنگي آنها تمايز قائل شوند، حتي اگر شكل ظاهري استخوان آنها بسيار شبيه به هم باشند. علمي**9190**1544
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 241]