واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
آیا افت بدنی عامل شکست رئال بود؟
اين بازي بزرگ و نکتههاي فراوان و جالبش براي همه ما درسي بزرگ خواهد بود.
ورزش سه: به نقل از سایت کانون مربیان ایران (ifca)، از منظر تاکتیکی و فنی، کارشناسان قطعا تحلیلها و نظرات خود را در مورد این بازی خواهند گفت اما در این یادداشت کوتاه تلاش شده این دیدار از نظر بدنسازی بررسی شود:
افت جسمانی در بازی فوتبال، در چهار مسیر اتفاق میافتد:
- افت موقت در انتهای نیمه اول
- افت موقت در دقایق ابتدایی شروع نیمه دوم
- افت در انتهای بازی ناشی از خستگی
-افت نیمه دوم نسبت به نیمه اول (در میزان کل دوندگی و به ویژه در فعالیتهای با شدت بالا)
دو مسیر اول از اهمیت کمتری برخوردار هستند و دغدغه اصلی فوتبال مدرن از منظر جسمانی، دو مسیر بعدی هستند. تیمهای روز دنیا سعی دارند برنامههای تمرینی و ریکاوری خود را طوری تنظیم و اجرا کنند که این دو شکل از افت جسمانی به حداقل برسند به ویژه زمانی که برنامه بازیهای یک تیم فشرده میشود، کاهش عملکرد جسمانی در مسیرهای ذکر شده نگرانکننده خواهد بود.
بارسا (سه بازی در ۹ روز) برای الکلاسیکو برنامه فشردهتری نسبت رئال (دو بازی در ۷ روز) داشت و باید استراتژی مناسبی برای این سه بازی در نظر میگرفت. بارسلونا در بازی با ایبار، بازی خیلی آرام با هدف کمترین فشار ممکن، ذخیره انرژی و استفاده از بازیکنان ذخیره را در دستور کار قرار داد. پس از بازی سنگین مقابل منچسترسیتی، حتی با یک ریکاوری ایدهآل، بارسلونا با رئالی مواجه میشد که استراحت و آماده سازی بهتری در طول هفته منتهی به بازی داشت. به همین دلیل، کاملا بدیهی بود که بارسلونا از نظر جسمانی در سطح پایینتری از رئال بازی را شروع میکرد. به علت این برتری رئال، کاملا طبیعی بود که بارسلونا یک نیمه از بازی را از دست میداد و استراتژی بارسا برای این بازی این بود که با یک ریتم مشخص و ثابت بازی را شروع و سعی کند با حفظ همین ریتم، بازی را به اتمام برساند.
حسن این استراتژی این بود که بارسا علیرغم اینکه یک نیمه را با برتری رئال بازی میکرد اما در نیمه دوم و زمانی که به علت خستگی، سطح قوای جسمانی رئال هم سطح بارسا میشد، زمان ضربه به رئال میرسید. در واقع بارسلونا با انتخاب این استراتژی اگرچه یک نیمه را از دست میداد (که تحت هر شرایطی اجتناب ناپذیر بود) اما میتوانست در نیمه دوم به اهدافش مقابل رئال برسد. اگر بازی را یک بار دیگر به دقت نگاه کنیم، کاملا مشخص است که بارسا در نیمه اول تحت تاثیر دوندگی بیشتر رئال قرار گرفت و این باعث شد در اکثر مواقع نیمه اول چه در فاز حمله و دفاع مقابل برتری عددی بازیکنان رئال قرار گیرد. بالا رفتن سطح خستگی تیم رئال در نیمه دوم (به ویژه در ۳۰ دقیقه آخر بازی) این برتری از از بین برد و بارسا از این زمان به بعد مالک میدان شد. اگر بارسا مثل رئال بازی را آغاز میکرد (با تمام انرژی) و سعی در تقسیم انرژی نداشت، این برتری ۳۰ دقیقهای انتهای بازی میتوانست کاملا برعکس باشد و شاید نتیجه بازی چیز دیگری میشد.
"آنچلوتی" قبل از بازی گفته بود برنده این بازی را مسائل جسمانی تعیین نمیکند و مسائل روانی تعیین کننده هستند. البته از دید او این مسئله کاملا درست است چون رئال نیاز به آمادگی روانی ایدهآل داشت و بارسا به آمادگی جسمانی مطلوب. شاید او با گفتن این جمله، قصد داشت این برتری تیمش را پنهان کند اما چه کسی نمیداند برای چنین بازیهای بزرگی حداکثر آمادگی روانی، جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی لازم است.
تاریخ انتشار: ۰۴ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۲:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]