واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۰:۱۳
اگر گذری به سالهای گذشته بیندازیم و پای صحبتهای مادربزرگها و پدربزرگهای خراسانشمالی بنشینیم و از جشنهایی بپرسیم که به مناسبت استقبال از بهار و رفتن زمستان در چهارشنبه آخر سال برگزار میشد، با علاقه تمام از آش چهارشنبه سوری میگویند که همسایهها با همکاری یکدیگر میپختند و ملاقهزنی، شال اندازی و پرتاب توپ آتش که اجرا کنندگانش پسران نوجوان بودند و بوته افروزی که در فضایی باز انجام میشد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه خراسان شمالی، همکاری زنان همسایه در پختن آش چهارشنبه سوری یکی از مراسم مردم خراسانشمالی بوده که هر یک از همسایگان هر اندازه که میتوانست حبوبات مورد نیاز پخت آش را میآورد و آش میپختند و در کنار یکدیگر آن را میل میکردند. از جمله شعرهای محلی که در زمان پخت آش چهارشنبه سوری خوانده میشد و نوید بهار را میداد، شعر کرمانجی( چَلَه چو بهار هاد گِرمِه دَ نَه دَ نَه هاد) بوده که در تفسیر فارسی به معنای زمستان رفت بهار آمد، آش دانه دانه آمد. در مراسم ملاقهزنی، نوجوانان با پوشاندن سر و صورت خود به در خانهها رفته و با ملاقه در خانهها را میزدند و با خواندن ترانههای محلی همچون شعر ترکی( خَله خَله خَلتَمه به بُگُیجه گَلیَم یِمِرته به ) که به زبان فارسی یعنی خاله خاله دستمالم بده، شب که میام تخم مرغ بده، ملاقه را از لای در به داخل خانه برده و صاحبخانه با نیت کردن در درون ملاقه هر چه که میتوانست از پول گرفته تا نخود، شیرینی و سنجد را هدیه میداد. شال اندازی نیز توسط نوجوانان انجام میشد و در این مراسم نیز آنان سر و صورت خود را میبستند و با خواندن ترانههای محلی به روی پشت بامهای آشنایان و همسایگان میرفتند و از روزنه پشت بام که بیشتر مواقع روزنه بخاری بوده شال را به درون خانه میانداختند و صاحبخانه هدیهای در شال میگذاشت. یک هفته مانده به شب چهارشنبه سوری پسران نوجوان با اشتیاق تکه پارچههای نخی را به صورت توپی در میآوردند و اطرافش را سیمی نازک میپیچیدند و این توپ پارچهای را در داخل نفت به مدت یک هفته قرار میدادند. شب چهارشنبه سوری همه آشنایان و همسایهها در فضایی باز نزدیک به منزلشان میرفتند و پسران نوجوان توپ پارچهای را آتش می زدند و به بالا پرتاب میکردند. بوته افروزی نیز از دیگر مراسمهایی است که اکنون نیز در حاشیههای اطراف شهر و روستاها نیز دیده میشود. در غروب چهارشنبه آخر سال بوتهها و چوبهای نازک را روی هم میچینند و آتش میزنند که بوته افروزی در گذشتهها بر روی پشت بامها نیز انجام میشد. پس از اینکه بوتهها به آتش کشیده شدند، همه افراد از پیر و جوان گرفته تا کودکان برای خوش یومنی از روی آتش میپریدند و با گفتن سرخی تو از من، زردی من از تو معتقدند که با این کار درد و بلا از آنان دور میشود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]