محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844561058
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های امروز
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های امروز
روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند که برخی از آنها در زیر می‌آید.
روز نو : روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند که برخی از آنها در زیر می‌آید.کیهان: گزینه اصلی زیر میز است!
«گزینه اصلی زیر میز است!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم محمد صرفی است که در آن می خوانید؛آمریکایی ها می گویند سه گزینه روی میز مذاکرات است و جمهوری اسلامی باید یکی از آنها را انتخاب کند؛ 1- توافق؛ که با توجه به محتوا و ابعاد فعلی آن، چیزی بیش از یک کلاه گشاد و بی انتها نیست! 2- تشدید تحریم ها 3- گزینه نظامی.نگاهی دقیق به فعل و انفعالات محیطی نشان می دهد آنچه روی میز در جریان است، چیزی جز یک نمایش تردستانه برای پنهان کردن بازی مرموز زیر میز نیست. گزینه های روی میز آمریکایی ها از دو حال خارج نیستند. گزینه اول فرعی است و دو گزینه دیگر کارت های سوخته و بی ارزش. گزینه واقعی و اصلی آمریکا که از قضا زیر میز قرار دارد و صحنه سازی های روی میز برای پوشاندن آن است، چیزی نیست جز؛ «Regime Change From Within» یا همان «تغییر رژیم از درون». این موضوع جای تحلیل و بررسی بسیار دارد و در این مجال به برخی از ابعاد و نشانه های آن می پردازیم.«رژیم» در ادبیات سیاسی واشنگتن، یک عبارت کنایی است که به «آرایش های سیاسی نامطلوب» اطلاق می شود. تعریف مبسوط یک رژیم از منظر واشنگتن «مجموعه ای حاکم از قوانین، هنجارها و ارزشهاست که رفتارها را تنظیم و کنترل می کند» و این مجموعه در تضاد با منافع و تعاریف آمریکا تعریف می شود.این گزینه درباره جمهوری اسلامی ایران یک گزینه تازه تلقی نمی شود و اگر بخواهیم دقیق بگوییم، عمری به اندازه عمر جمهوری اسلامی دارد. عبارت «تغییر رژیم از درون» تا سال ۲۰۰۳ تقریبا در ادبیات سیاسی و رسانه ای آمریکا دیده نمی شود و نخستین استفاده از آن به سال 2003 باز می گردد. زمانی که دولت آمریکا به سردمداری جرج بوش افغانستان را اشغال، به عراق حمله کرده و زمزمه هایی مبنی بر تدارک حمله به ایران نیز به گوش می رسید. در این زمان اغلب کارشناسان و تحلیلگران آمریکایی به کاخ سفید درباره نتایج چنین حماقتی هشدار داده و ایران را لقمه ای بزرگتر از دهان آمریکا می دانند و گزینه «تغییر رژیم از درون» را به جای گزینه نظامی ارائه می کنند. تکرار این مفهوم در 5 سال اخیر رشدی تصاعدی و انفجاری داشته است.تحقیقات نشان می دهد تا سال 2014 میلادی، 82 مورد مطالعه و تحقیق مستقل درباره «تغییر رژیم از درون» در کتاب ها، پایان نامه ها و ژورنال های علمی به چشم می خورد و نکته جالب آنکه بیش از دو سوم این تحقیقات و تالیفات درباره ایران بوده است! «ایوان ساشا شیهان» از محققان دانشگاه بالتیمور یکی از اصلی ترین نظریه پردازان در این زمینه است که سخنرانی، یادداشت و تالیفات مختلفی درباره این موضوع داشته و ارتباط تنگاتنگی با مراکز سیاسی و تصمیم سازی در آمریکا نیز دارد. شیهان در یکی از تحقیقات منتشر شده خود در این زمینه می نویسد؛ «برخی شاید معتقد باشند «تغییر رژیم از درون» یک مفهوم صرفاً ذهنی است که برای تشویق مخالفان و اپوزیسیون داخلی کاربرد دارد اما اینگونه نیست.» این همان چیزی است که ما را به آن متهم می کنند؛ توهم توطئه!وی در ادامه به بررسی این مفهوم پرداخته و معتقد است؛ تحریم هایی که از ابتدای انقلاب سال 1979 علیه ایران وضع شد، اگر چه با عنوان «مهار» جمهوری اسلامی مطرح می شد اما ماهیتاً کارکردی جز تغییر از درون نداشت.تحریم های واشنگتن علیه ایران بطور کلی به سه بهانه انجام شده است؛ حمایت از تروریسم، حقوق بشر و فعالیت های هسته ای. آمریکا مدعی است این تحریم ها برای تغییر رفتار ایران در حوزه های مورد اشاره وضع شده است اما جان بولتون -سیاستمدار آمریکایی که به واسطه سیاست های ضد ایرانی اش مشهور است- در مصاحبه ای با فایننشال تایمز در سال 2006 پرده از واقعیت تحریم ها برمی دارد و می گوید؛ «تغییر رژیم «هدف نهایی» از سیاست تحریم ها بود. سیاست تحریم، ایران را از داخل تحت فشار قرار داده و به نیروهای دموکراتیک کمک می کند.»در موردی دیگر می توان به مقدمه طرح تحریم های نفتی -به عنوان یکی از سخت ترین تحریم های تاریخ- اشاره کرد. در این پیش نویس آمده است؛ هدف از تحریم ها حرکت ایران به سوی انتخاب دولتی آزاد و دموکراتیک است!گزینه واقعی آمریکایی ها نه یک مفهوم تئوریک که یک دستور عملیاتی در حوزه سیاست خارجی است و شامل گزینه های متنوعی می شود؛ از فعالیت های رسانه ای و تبلیغی گرفته تا کمک های مخفیانه به اپوزیسیون داخل کشور و فراری ها.کاندولیزا رایس -وزیر خارجه وقت آمریکا- در سال 2006 از کنگره تقاضای 85 میلیون دلار برای کمک به مخالفان جمهوری اسلامی می کند و در توضیح این درخواست می گوید؛ «این پول صرف حمایت از آرمان های مردم ایران برای آزادی و دموکراسی خواهد شد.» کنگره با اختصاص 75 میلیون دلار موافقت می کند. در پایان سال مالی 2006 اعلام می شود کل این بودجه خرج شده و بطور سر بسته اعلام می شود این بودجه صرف کمک به رسانه های فارسی زبان، گروه های طرفدار دموکراسی در ایران و کمک به دانشجویان ایرانی در آمریکا شده است!اوایل دسامبر 2012 ـ آذر ماه 1391 - در محافل سیاسی و رسانه ای غرب این احتمال مطرح شده بود که ممکن است ایران برای اعتمادسازی، غنی سازی 20 درصدی اورانیوم را متوقف کند و غرب در قبال آن برخی از تحریم ها را لغو کند. در پی این احتمال، دیوید فروم، یکی از نظریه پردازان نزدیک به کاخ سفید طی مقاله ای در سایت CNN نوشت؛ «اگر پرونده هسته ای ایران به نقطه پایان برسد، غرب برای حفظ پرستیژ بین المللی خود چاره ای جز لغو برخی از تحریم ها ندارد و حال آن که تحریم ها با دو هدف پلکانی تعریف شده اند. اول تغییر رفتار سیاسی ایران - BEHAVIOR - و دوم تغییر ساختار - STRUCTURE - نظام.»از منظر آمریکایی ها این تغییر می تواند در سه قالب محقق شود؛ انقلاب، کودتا و اصلاحات و از همین منظر است که طیف های متنوعی زیر «چتر» این گزینه قرار گرفته و مورد حمایت واقع می شوند؛ از گروهک منافقین که برای تغییر جمهوری اسلامی دست به اسلحه برده و ترور می کنند تا برخی اصلاح طلبان داخلی که مدعی کار در چارچوب قانون اساسی فعلی هستند. نمود بارز این گردهمایی زیر یک چتر را می توان در فتنه سال 88 دید که «همه احزاب و گروه های ضدانقلاب در داخل و خارج کشور» زیر چتر فتنه جمع شدند.نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سخنرانی جنجالی و البته نمایشی اخیر خود در کنگره آمریکا به موضوع حساس و قابل تاملی اشاره کرد که اغلب رسانه ها توجه چندانی به آن نکردند. نتانیاهو گفت؛ آمریکا به دنبال توافقی 10 ساله با ایران است اما من فکر نمی کنم که جمهوری اسلامی بعد از این مدت رژیم بهتری باشد!
این نکته سربسته با توجه به موارد فوق گویای واقعیت های بسیاری است. این اعتراف نشان می دهد آمریکایی ها به این توافق نه به عنوان یک قرارداد مرسوم و دو طرفه، بلکه به عنوان ابزاری در جهت اجرایی کردن گزینه اصلی و البته زیرمیز خود نگاه می کنند.خراسان:باله ایتالیایی با دشمن!«باله ایتالیایی با دشمن!»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم محمد اسلامی است که در آن می خوانید؛دیروز رنتزی و پوتین در کرملین دست های هم را فشردند و یکدیگر را در آغوش گرفتند. نخست وزیر ایتالیا عالی ترین مقام غربی است که از زمان الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه، به مسکو سفر کرده است. این ملاقات در حالی رخ داده است که روسیه تحت تحریم های اقتصادی اتحادیه اروپا قرار دارد و سردترین روزهای روابطش با غرب، از جنگ سرد تا کنون را تجربه می کند. این ملاقات برای ما در ایران هم پیام های روشنی دارد که باید درباره آن ها تامل کرد:1 - روسیه سوراخ دعای اروپا را پیدا کرده استپوتین در دیدار دیروز با رنتزی ایتالیا را "شریکی ویژه" برای روسیه توصیف کرد. البته آقای پوتین در ماه های گذشته همین "شریک ویژه" اش را در فهرست تحریم های متقابل روسیه در قبال اتحادیه اروپا قرار داده بود. به عبارت دیگر وقتی روسیه در پاسخ به اتحادیه اروپا، خرید برخی محصولات از کشورهای اروپایی را متوقف کرد، ایتالیا از جمله مهم ترین کشورهایی بود که متضرر شد. با این حال در ماه های گذشته علیرغم تنش های فراوان بین روسیه و کشورهای غربی، رنتزی و پوتین تلاش کرده اند که عاقلانه رفتار کنند. اگرچه دیدار دیروز رنتزی و پوتین در کاخ کرملین، همه توجه ها را جلب خود کرده، اما باید یادآوری کرد که آن ها در 3 ماه گذشته هم 3 ملاقات داشته اند. پوتین در این ماه ها تلاش نکرده است که نظر آلمان یا فرانسه را تغییر دهد، بلکه استراتژی خود را توسعه روابط با کشورهایی تعریف کرده است که به دور از رویکردهای سیاسی، متمرکز بر دغدغه های اقتصادی شان هستند. حضور نخست وزیر ایتالیا در کاخ کرملین، شکست در سد سیاسی غرب در برابر روسیه است. پوتین آموخته است که برای شکست اجماع در میان کشورهای غربی، باید به سراغ دسته دومی ها برود. کشورهایی که ما آن ها را با عنوان کشورهای "اروپای دوم" نامیده ایم. (رجوع کنید به شماره اول کتاب مجله "خراسان دیپلماتیک") البته وقتی این اجماع شکست خورد، طبعا باید منتظر چانه زنی کرملین با تروئیکای اروپایی، اتحادیه اروپایی و آمریکا بر سر دستاوردهایش در تعامل با اروپای دوم هم باشیم.2 - ایتالیا آقا بالاسر نمی خواهداز سوی دیگر فارغ از این که روسیه چه سیاستی را در قبال اروپا، اجماع تحریمی و اروپای دوم اتخاذ کرده باشد، باید رفتار ایتالیا هم مورد توجه قرار گیرد. آقای ماریو رنتزی، سیاستمدار جوان ایتالیایی سر پر سودایی دارد. او که پیش از این شهردار فلورانس ایتالیا بوده است با سنی پایین به نخست وزیری ایتالیا رسید. رنتزی سال گذشته هم با کمک ماریو دراگی، رئیس ایتالیایی بانک مرکزی اروپا توانست فدریکا موگرینی، سیاستمدار جوان ایتالیایی را جایگزین کاترین اشتون، سیاستمدار سالخورده و ثروتمند انگلیسی کند. رنتزی به روشنی می داند که سیاستمدارهای اتحادیه اروپا چیزی جز سخنرانی کردن بلد نیستند و دغدغه وضعیت اقتصادی ایتالیا را هم ندارند. رفتار رنتزی به روشنی نشان می دهد که اتحادیه نتوانسته است نیازهای کشورهای اروپایی را پاسخ دهد و برای مشکلات شان راه حل پیدا کند. رنتزی با این ملاقات نامتعارف خود، دارد به تروئیکای اروپایی، اتحادیه و آمریکایی ها می گوید که ایتالیا آقا بالاسر نمی خواهد.3 - داعش، لیبی و کریمه، فرصت های سیاست خارجیگفته می شود که رنتزی به این دلیل پا به کرملین گذاشته است که از سوی داعش در مدیترانه مورد تهدید جدی قرار داد و قصد دارد که از روسیه در این زمینه کمک بگیرد. در مقابل برخی تحلیل گران هم گفته اند رنتزی برای این که بتواند کمک پوتین را جلب کند باید مراوداتی اقتصادی را بپذیرد که نافی تحریم های غرب علیه مسکو هستند. به نظر می رسد که رنتزی قصد دارد با یک تیر 2 نشان بزند. هم همکاری امنیتی روسیه را جلب کند و هم با بهانه ای معقول، کشورش را از بند سیاست های تحریمی غیرعقلانی اتحادیه خلاص کند. رفتار رنتزی نشان می دهد که بحران های منطقه ای و بین المللی می توانند فرصت های عرصه سیاست خارجی باشند. بنابراین یک سیاستمدار که خودش را دربند کلیشه کهنه شده غربی نگه نمی دارد، از بحران آفرینی ها در عراق و سوریه و لیبی توسط داعش استفاده می کند.4 - پرونده اروپای دوم را باید همیشه باز نگه داشتتصمیم گیری در اتحادیه اروپا به ویژه در شورای اروپایی که یکی از 3 نهاد پایه ای اتحادیه اروپا با حضور سران کشورهای عضو اتحادیه است، براساس رای هم ارزش کشورها نیست. به عبارت دیگر رای کشورها براساس پیمان نیس (Treaty of Nice) مبتنی بر مولفه هایی مانند شمار جمعیت کشورشان، با یکدیگر متفاوت است. به عنوان مثال رای تروئیکای اروپایی یعنی آلمان، فرانسه و انگلیس بیش از بقیه ارزش دارد. رأی آلمان در 9.55 ضرب می شود، رای فرانسه در 8.11 و رای انگلیس در 8.09. پس از تروئیکای اروپایی به ترتیب کشورهای ایتالیا، اسپانیا، لهستان، رومانی، هلند، یونان و ... قرار دارد. با این حال این غیر هم ارزش بودن ساز و کار رأی گیری در اتحادیه به گونه ای است که می تواند فرصت هایی را در سیاست خارجی دیگر کشورها در قبال اتحادیه ایجاد کند. غیر از فریبی که دیگر کشورها دارند مهم ترین مسئله این است که ساختار اتحادیه اروپا به گونه ای است که بدون اجماع نسبی نمی توان تصمیم مهمی چون تحریم و ... را گرفت و کشورهای عضو را مجبور به سیاستی کرد که با آن مخالف اند، پیش از روسیه، چین هم به سیاست توجه به اروپای دوم، یعنی کشورهای پس از تروئیکا توجه کرده بود. (رجوع کنید به شماره نخست "خراسان دیپلماتیک") اکنون نیز به نظر می رسد روسیه در حال بهره بردن از این راهبرد است. راهبردی که در بسیاری از حوزه های سیاست خارجی کشورمان نیز می تواند کارآمد باشد و نشان می دهد که پرونده اروپای دوم را باید همیشه باز نگه داشت.رسالت:اهانت به دلواپسان«اهانت به دلواپسان»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حامد حاجی حیدری است که در آن می خوانید؛قضیه در حالی که لحن دلواپسان، منطقی، آرام، متین و پرسشگر است، و همه این خصال در انتخاب عنوان ملیح و معتدل «دلواپس» به جای «مخالف» و «مبارز» و «منتقد» و «به جهنم»، و ...، نمود یافته است، آقای اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی، در سخنانی تند، دلواپسان را هم نوا با بنیامین نتانیاهو تلقی فرمودند (فارس، خبر شماره 12000372/12/1393).آقای اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی، به این حقیقت که مذاکرات در خط منویات مقام ولایت فقیه پیش می رود استناد فرمودند، و دلواپسی های دلواپسان را همنوایی با نتانیاهو خواندند. این در حالی است که مقام ولایت فقیه تأکید دارند که «ما از هر اقدام مسئولان که در جهت مصلحت کشور باشد، حمایت می کنیم، اما این توصیه را هم به مردم و مسئولان و بویژه جوانان داریم که چشم های خود را کاملاً باز کنید زیرا تنها راه رسیدن به اهداف ملت، حفظ آگاهی و هوشیاری است» (وبگاه leader.ir، بیانات شماره 11230). این دو قافیه، خط اصلی است که دلواپسان خود را در آن مسیر تنظیم می کنند: حمایت از اقدامات مسئولان مشروع کشور، در عین حفظ آگاهی و هوشیاری؛ همین ... همین ...در این رابطه، طرفه آن که محمد علی ابطحی، در متابعتی شورتر و تندتر از آقای اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی، در صفحه فیس بوک خود، نه فقط دلواپسان را با بنیامین نتانیاهو قیاس فرموده اند، از آن بیش، ابرام ورزیده اند که «هم اسرائیلی ها، و هم مشابه های داخلی شان، نمی خواهند ایران سربلند بماند» (انتخاب، خبر شماره 192933). دلواپس ها نمی خواهند ایران سربلند بماند؟ واقعاً؟ دلواپس ها نمی خواهند، و عاملان آتش فشان هشتاد و هشت که سرود سرور را برای نتانیاهو به ارمغان آوردند، می خواهند؟الکی مثلاً ما نمی دانیم که چندی پیش، نتانیاهو برای چه کسانی هورا می کشید!مگر «دلواپس»ها چه می گویند، جز این که می پرسند، چرا در مورد مهم ترین مذاکرات صد سال اخیر این کشور، به مردم گزارش نمی دهید و از آن بیش، رسماً نا محرمانه بودن مذاکرات برای مردم خود را در معرض دید جهانیان اعلام می دارید؟ آخر مردم دنیا در مورد ملت ایران چه گمان می برند، وقتی می بینند مذاکره کنندگان ایرانی، ملت خود را به صراحت نامحرم اعلام می دارند؟ حتی به اساتید دانشگاه اطلاعات نمی دهند؟ حتی به نمایندگان پارلمان گزارش نمی دهند؟ حتی به اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی گزارش نمی دهند؟ولی، باید به «دلواپس»ها آفرین بگوییم. آن ها جو سکوت غیر منطقی میدان عمومی را شکستند، و نقدهای فاضلانه ای را که اساتید دانشگاه و دیپلمات های با تجربه و اعضای سابق تیم مذاکرات اتمی طی هشت ماه اخیر در رسانه های محدود در اختیار «دلواپس»ها مطرح می شد را به میان میدان عمومی مردم آوردند.باید به «دلواپس»ها آفرین بگوییم. آنها واژه «دلواپس» را وارد فرهنگ گفتگوهای این کشور کردند، تا لااقل، مردم دنیا بدانند که در ایران، جماعتی «معتدل» واقعی هستند که بدون آنکه چوب لای چرخ تیم مذاکره کننده بگذارند، لااقل خواهان دفاع از حقوق قانونی افشای اطلاعات خود هستند. این جماعت به راستی «معتدل»، عنوان بسیار معتدل «دلواپس» را برای خود برگزیده اند. آنها از بین این همه عنوان، مانند «منتقد» و «مبارز» و «مخالف» و...، عنوان ملیح و معتدل «دلواپس» را برای خود برگزیدند، اما در این حد هم تحمل نشدند.باید به «دلواپس»ها آفرین بگوییم. مهم نیست که هواداران رئیس جمهور و حتی اصلاح طلبان که زمانی «دانستن حق مردم است» را شعار خود «وانمود می کردند»، در دفاع از پنهان کاری های زمخت و توهین آمیز مذاکره کنندگان، «دلواپس»ها را تندخو و خودسر شمردند. ولی واقعیت آشکار آن است که «دلواپس»ها، با همه طمأنینه و آرامش خود، آن قدر مهم و منطقی بودند که این همه واکنش ناجور و نا معتدل را برانگیزند.باید به «دلواپس»ها آفرین بگوییم. آنها برای چندمین بار ثابت کردند که کسانی که در این کشور بلندترین صدای آزادی و اعتدال و گفتگو و «دانستن حق مردم است» را فریاد می کنند، در عمل چگونه اند، و در مقابل خواست آرام مندرج در بیان «دلواپس»، چقدر خشن و زمخت «برخورد می کنند». آنها «برخورد می کنند». خیلی «برخورد می کنند».رگ و ریشه خشونت علیه دلواپسانهیچ چیز در زیر این آسمان نیست که آفت یا بَدل نداشته باشد، و مفهوم «مدارا» در این کشور، به همین قاعده است، و یکسونگر کسی است که فقط دانه را می بیند و دام را نمی بیند و در بند آفت یا بدل چیزی می افتد.حکایت تمایز «دلواپسان» با دیگران از قرار تمایز «مدارا» و «مداهنه» است، و آفت مدارا، مداهنه است و آفت عدم مداهنه، عدم مدارا.برخی از ما برادران مسلمان، حرف از مدارا می زنیم، ولی در عمل، این چنین خفقان را برای هم ریش و هم ریشه های خود می خواهیم.مرد انقلابی دیروز، که به خفقان حکومت ستم شاهی پیشین، سخت می تاخت، به جوانان امروز حق نمی دهد تا در مورد مهم ترین مذاکرات صد سال اخیر که از قضا، به قرینه سخنان وزیر محترم خارجه در شورای روابط خارجی آمریکا، بوی امتیازات قجری هم می دهد، پرسش کنند. ... فقط پرسش کنند ... فقط پرسش کنند ... فقط پرسش کنند ...مرد انقلابی دیروز، در مقابل شعار «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران»، ابداً نگران همصدایی با نتانیاهو نبود، و اکنون، نگران است ...؛
نگران دلواپس هایی که آن زمان پشت انقلاب را در مقابل آتشفشان خالی نکردند و پای انقلاب ایستادند؛ درست وقتی که امثال او، پشت انقلاب را در مقابل شعار «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران»، خالی کردند؛ و حتی از فعل فرزندی دفاع کردند که برای خوردن ساندویچ به خیابان پهلوی (خیابان ولی عصر (عج) فعلی) رفته بود تا در گرما گرم گاز زدن ساندویچ، با دهان پر، برای سبزپوشان هم سخنرانی کند و آنها را علیه نظام تشویق و تحریض نماید.برخی از ما برادران مسلمان، سهل انگاری در حق و حقیقت و تندی در فعل و قول را جایگزین روابط سالم با برادران مسلمان کرده ایم. در حالی که مسلمان بر عکس است. مسلمان، در «حق و حقیقت»، محکم و ثابت قدم، و در قبال مردم مسلمان، اهل مداراست. اگر کسی تفاوت مدارا و مداهنه را نداند، به جای مدارا، مداهنه می ورزد و به جای مداهنه نکردن، مدارا نمی کند.آنچه در مدارا و مداهنه مشترک است، «نرمی» است؛ با این تفاوت که «مدارا»، «نرمی با مردم» است و «مداهنه»، «نرمی در حقیقت». متعلّق «مدارا»، انسان است و متعلّق «مداهنه»، حقیقت. او که در برخورد با مسلمین کوتاه می آید (یعنی با حلم و تحمّل و عفو رفتار می نماید)، مدارا می کند، اما، آن که از حقیقت کوتاه می آید (یعنی برای خوشامد مردم، از حقیقت، یا بخشی از آن، دست می کشد)، مداهنه می ورزد. در «مدارا» حقیقت قربانی نمی شود، و حتی، امید می رود با او که مدارا می شود به حقیقت راه یابد؛ ولی، در «مداهنه»، حقیقت، وجه المصالحه قرار می گیرد، و فدا می شود. مدارا، مرافقت با مخالف است، اما، مداهنه، موافقت با مخالف. اگر ما ضمن مخالفت با اندیشه کسی با او نرمی کنیم، مدارا کرده ایم، ولی، اگر ضمن باطل شمردن اندیشه کسی، با وی موافقت کنیم، مداهنه ورزیده ایم. مداهنه، عقب نشینی از موضع حقیقت است، در حالی که مدارا برای نزدیک کردن دیگری به موضع حقیقت است. مدارا از مکارم اخلاقی است و حاصل وسعت نظر و بردباری (علم و حلم)، اما، مداهنه سازش با باطل و ناشی از ترس و طمع و سست باوری و سست عنصری است.سیاست روز:عصر گسترش و نفوذ ایدئولوژی اسلام ناب محمدی(ص)«عصر گسترش و نفوذ ایدئولوژی اسلام ناب محمدی(ص)»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛اکنون عرصه، عرصه گسترش، نفوذ و تأثیر ایدئولوژی در دنیا است و جمهوری اسلامی ایران هم، نه تنها از این غافله عقب نمانده بلکه پیشتاز است و گام های بلندی دراین زمینه برداشته است.دیگر نمی توان با لشگرکشی و زور، کشوری را با خود همراه ساخت و یا با دیکتاتوری وابسته و دست نشانده که از سوی یک کشور قدرتمند حمایت می شود، مردم را با خود همراه ساخت.این اصل در همه مناطق و کشورها مصداق می یابد و نمی توان استثناء قائل شد، چون روز به روز بر آگاهی ملت ها افزوده می شود و به خوبی می توانند، تشخیص دهند که چه کشوری و کدام یک از سران دیکتاتور و وابسته فتنه انگیزی می کنند و کدام کشور، می تواند آنها را رها سازد و استقلال واقعی را برای آنها به ارمغان آورد.پیش از این عربستان به عنوان رهبر جهان عرب مسلمان شناخته می شد، بسیاری از کشورهای عربی منطقه با داشتن سران مرتجع و وابسته، تابع سران کشوری چون عربستان بودند. گرچه هنوز هم چند کشور وجود دارند که همچنان متحد آل سعود هستند و سیاست های آن را در منطقه دنبال می کنند، اما این نفوذ و تأثیر، مدت هاست سقوط خود را آغاز کرده است و می رود تا این بلوک عربی مرتجع همسو با آمریکا و اسرائیل را هر چه بیشتر، از شکل و شمایلی که دارد، تغییر دهد.تغییرات در کشورهای مسلمان عربی منطقه چند سالی است که آغاز شده، هر چند با مشکلات و موانع بسیاری روبرو است اما همچنان زنده و پوینده این تغییر ادامه دارد و سکون و خاموشی برای آن متصور نیست.
انقلابی که در بحرین آغاز شده، سرانجام به نتیجه خواهد رسید و یکی از حاکمان وابسته و دست نشانده منطقه، تبدیل به حکومتی مردمی خواهد شد. آل سعود برای سرکوب مردم بحرین دست به هر کاری زده است، اما آتش انقلاب همچنان زبانه می کشد تا روز پیروزی.در عراق و سوریه علیرغم گسیل نیروهای تروریستی تکفیری، مردم و ارتش به مبارزه با آن ها مشغول هستند و پیروزی های بزرگی هم به دست آورده اند. بزرگترین پیروزی این دو کشور، جلوگیری از سیطره کامل گروه های تروریستی است که از سوی سران مرتجع کشورهای عربی و غربی حمایت می شوند. مقاومت چندین ساله سوریه مقابل حملات داعش، قابل تصور برای حامیان تروریست ها نبود.در عراق هم تقریباً وضعیت مشابهی حاکم است، با این تفاوت که همسایگی ایران با این کشور، این فرصت را آماده کرده تا عراقی ها از کمک های ایران بیشتر بهره ببرند. در واقع نقش اصلی و اساسی در مقابله و مبارزه واقعی با تروریست های تکفیری که دست پرورده وهابیون هستند، جمهوری اسلامی ایران بر عهده دارد و تاکنون هم این وظیفه اسلامی و انسانی را به خوبی انجام داده است.در یمن هم که با یک انقلاب مردمی گسترده همراه بود، ایدئولوژی ناب ایران اسلامی توانست، مردم این کشور را به پیروزی برساند، اما توطئه ها و دسیسه های کشورهای خارجی به ویژه عربستان برای جلوگیری از استقرار یک دولت و حکومت مردمی و انقلابی، یمن را با مشکلاتی روبرو ساخته است. که البته مردم این کشور به خوبی خواهند توانست با این توطئه ها مقابله کنند.حوزه نفوذ و تأثیرگذاری ایران، همچنان در حال گسترش است و موانع ایجاد شده هم نمی تواند سر راه آن باشد. دلیل آن هم به خاطر ایدئولوژی و تفکری است که در قلب انقلاب اسلامی ایران وجود دارد و آن اسلام ناب محمدی(ص) است.تروریست های تکفیری به نام اسلام دست به هر جرم و جنایتی می زنند و تنها نیرویی که می تواند مقابل آنها ایستادگی کند، اسلام ناب محمدی(ص) است که البته ایران اسلامی پرچم دار آن است.پرچمدار فتنه تروریستی در منطقه عربستان خاصه آل سعود است. تشکیل و ایجاد چنین گروه های تروریستی - تکفیری از آنجا نشأت می گیرد که تفکر و ایدئولوژی وهابیت دیگر در نزد مردم منطقه جایگاهی ندارد و در واقع مشت آنها برای مردم مسلمان باز شده و ماهیت پلید آنها رونمایی شده است. اگر تا پیش از این با چنین تفکراتی فکر و ذهن مردم مسلمان را با خود همراه می ساختند، اما اکنون به خاطر افول شدید محبوبیت، دست به اقدامات تروریستی می زنند و در واقع انتقام خود را از مردمی که از آنها رویگردان شده اند، اینگونه می گیرند.هر چند نیازی به تعریف دیگران از نقش ایران در مقابله با تروریسم در منطقه نیست، اما گهگاهی در میان دشمنان ما هم افرادی پیدا می شوند تا کمی عادلانه قضاوت کنند.«مارتین دمپسی» وزیر دفاع آمریکا می گوید؛ «ایران حتی بدون سلاح هسته ای هم در منطقه خاورمیانه از قدرت و نفوذ گسترده ای برخوردار است».«جان آلن» نماینده رئیس جمهور آمریکا در ائتلاف بین المللی مبارزه با داعش که البته تاکنون اقدام درخور توجهی هم از این ائتلاف سرنزده، می گوید؛ از نقش سازنده ایران در مبارزه با داعش استقبال می کنیم.»
این سخنان و مواضع تعریف و تمجید از ایران نیست، بلکه اعتراف اجباری است که از سوی مقامات آمریکایی سر می زند.حال عربستان سعودی، که بازنده اصلی چالش های منطقه است، سعی دارد، ائتلافی را علیه جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه تشکیل دهد.ملک سلمان که همچون ملک عبدالله بیمار است و پیر، گرچه تازه بر مسند پادشاهی نشسته و سودای قدرت چرانی دارد، اما ائتلاف و بلوکی که او سعی دارد آن را شکل دهد از هم اکنون شکست خورده است چراکه، در منطقه کشورهایی که بخواهند با عربستان سعودی علیه ایران متحد شوند، تن به ائتلاف با عربستان نخواهند داد و اگرهم بدهند، کشورهایی هستند که خود با مشکلات داخلی از جمله چالش های جدی سیاسی و اجتماعی و مشروعیت مردمی روبرو هستند و توان برقراری یک ائتلاف تأثیرگذار را نخواهند داشت، ضمن این که چنین ائتلافی نیازمند نقش مردم در آن است.به نظر می رسد سران عربستان تهدید جدی و واقعی که رژیم صهیونیستی و سپس گروه های تروریستی است، فراموش کرده اند و یا این که چنین اقداماتی علیه ایران ثابت می کند که آل سعود ارتباط مستقیم با رژیم صهیونیستی دارد و برنامه ها و اهداف او را در منطقه علیه ایران دنبال می کند. نقش منفی عربستان در منطقه اگر ادامه داشته باشد، آل سعود را هم به قعر خواهد برد.وطن امروز:پنج + یک + اسرائیل!«پنج + یک + اسرائیل!»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛همین که آقای رفسنجانی هم با آن همه سوابق هشتاد و هشتی، عاقبت به زشت بودن همصدایی با اسرائیل پی برده، فی حد ذاته چیز خوبی است و خبر از توفیق گفتمان اصولگرایی بر گفتمان تقلب می دهد. این را ما همان سال 88 مکرر گفته بودیم که نگارش نامه سرگشاده، فتنه گری، بی قانونی، دمیدن در دروغ تقلب، بدل شدن به سرمایه های اسرائیل و تبدیل شدن به دوستان خوب نتانیاهو، امری بسیار زشت و فوق العاده مذموم و نکوهیده است. البته بهتر بود ایشان همان سال 88 پی به این نکته می بردند و همصدایی با دموکراسی، رای مردم و قانون انتخابات مملکت را به همصدایی با اغیار نمی فروختند لیکن تو هر وقت بفهمی همصدایی با دشمن، خطا و خیانت است، ناخودآگاه داری اعتراف می کنی که دروغ تقلب هم خطا و خیانت است! در تاریخ سراسر «مرگ بر اسرائیل» جمهوری اسلامی، اوج همصدایی با اسرائیل در همین دروغ تقلب علیه جمهور و جمهوریت بود. اینک وقتی آقای رفسنجانی هم در مذمت همصدایی با نتانیاهو سخن می گوید، در اصل دارد شعار «نه غزه، نه لبنان» را هو می کند! خب! نگارنده ضمن اینکه این همه را به فال نیک می گیرد، در ادامه نکاتی را به اختصار بیان می کند.یکم: در سالیان گذشته، هیچ پیشرفت علمی و البته بومی ملت ایران، اندازه انرژی هسته ای روی مخ سران اسرائیل رژه نرفته. بدیهی است هر اقدامی که - ولو اندازه یک پیچ و مهره کوچک - صنعت هسته ای ما را محدود کند، مورد رضایت اسرائیل است.این دیگر یک تحلیل سیاسی نیست که بتوان علیه آن ردیه اقامه کرد. کاملا واضح است. فلذا این یک اصل مسلم و غیرقابل خدشه است که محدود کردن صنعت هسته ای با هر نیتی که صورت بگیرد خواسته یا ناخواسته حکم همصدایی با اسرائیل دارد. پس همصدایی با اسرائیل فقط خلاصه در نامه سرگشاده علیه یک انتخابات باشکوه 40میلیونی یا شعار «نه غزه، نه لبنان» نمی شود، بلکه حذف نماد هسته ای هم همصدایی و همراهی با نتانیاهو محسوب می شود. باورم هست هر آنچه بغض گله از روزگار را میهمان گلوی علیرضا و آرمیتا کند، یعنی همصدایی با اسرائیل خبیث.دوم: من تعجب می کنم از آقای رفسنجانی. ایشان با علم بر آنکه همصدایی با نتانیاهو چیز بدی است، آن همه علیه خط مقدم مقاومت علیه اسرائیل سخن پراکنی کرد؟! باورم هست هر آنچه بغض گله از روزگار را میهمان گلوی حامیان حزب الله و مدافعان حرم عقیله بنی هاشم کند، یعنی همصدایی با اسرائیل خبیث.سوم: در تحلیل های من درآوردی، دبه درمی آوردند که اسرائیل، نه فقط مخالف توافق کذا بلکه اساسا مخالف پر و پا قرص هر گونه توافقی میان دولت اعتدال و 1+5 است! نگو اول دیوانه عالم، جماعتی از اصلاح طلبان ما را با عرض معذرت مثل خودش دیوانه فرض کرده و بازی داده! چه گفت نتانیاهو در آن کنگره آمریکایی، جز آنکه؛ «موافق توافق خوبم»؟! نتانیاهو حتی این را هم نمی گفت، باز معلوم بود که اسرائیل – بسی جلوتر از اعضای پنج به علاوه یک!- دنبال یک توافق خوب میان دولت اعتدال و غرب است. توافق خوب به آن معنی که در ازای امتیازات نقد و فراوانی که از طرف ایرانی گرفته می شود، به او فقط مشتی وعده نسیه داده شود! برای اسرائیل و در مواجهه با جمهوری اسلامی، چه چیزی بهتر از این؟! نِقی هم اگر این وسط نتانیاهوی ابله می زند، از ورای شکم سیری ناپذیر اوست، نه آنکه مشکلی استراتژیک مثلا با توافق کذا داشته باشد! با این حساب، بهتر بود این مردک، حرف حساب خود را واضح تر می زد و می گفت؛ «موافق توافق خوب ترم!» جای شگفتی اینجاست که غرب و حامیانش این همه روی موضع باطل خود محکم ایستاده اند، آن وقت بعضی ها در داخل، هر توافقی ولو توافق بد را بهتر از عدم توافق با غرب می دانند! «هر توافقی» یعنی همان «توافق خوب» مد نظر نتانیاهو، اما «توافق بد» معنای بدتری هم دارد، یعنی همان «توافق خوب تر» مد نظر اسرائیل! حال، همصدا با اسرائیل و مشخصا نتانیاهوی دیوانه چه کسی است؟! آنان که طرف ایرانی را هم ترغیب به یک توافق خوب و هم شأن با منافع بلندآوازه ملی می کنند یا کسانی که شعر می گویند؛ «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست»؟! در رابطه با بحث پیش رو، زاویه دارترین صدا با صدای نتانیاهو، از آن منتقدانی است که ضمن تشویق طرف ایرانی به بستن یک توافق خوب و منطبق با منافع ملی، در عین حال، عدم توافق را بسی بهتر از توافق بد می دانند، همچنان که شبیه ترین صدا به صدای نتانیاهو، از آن کسانی است که با سرودن بعضی اشعار، به توافق خوب مد نظر نتانیاهو گرا... گرا که چه عرض کنم، رسما پر و بال می دهند! این بار اما باورم هست هر آنچه بغض را در گلوی خود روزگار میهمان کند، همصدایی با اسرائیل خبیث کرده!چهارم: اسرائیل دشمن ما است و ما نیز با افتخار، اول دشمن او هستیم و قسم خورده ایم تا روزگار را از این موجود نکبت و جعلی پاک نکنیم، از پای ننشینیم. اگر داشته های اسرائیل، غصبی است، لیکن داشته های ما واقعا داشته های ما است. تو اگر این داشته ها را دعوت کنی که ارزان یا اصلا مفت و در حد یک آب نبات بفروشند، فراتر از همصدایی با اسرائیل، همراهی کرده ای با دشمن اول بشریت. همصدایی با اسرائیل، سال 88 شاخ و دم نداشت، الان هم ندارد! آقایان! وسط مذاکره، با برداشتن نماد هسته ای از اسکناس ملی، ممنونیم که دست آخر، ما را متوجه معنای «تدبیر» کردید! اما هسته ای، احمدی روشن، رضایی نژاد و... اتفاقا همه از دل همین دانشگاه و همین سر در بیرون آمده اند! امیدوارم تحمل این سخن را داشته باشید؛ بیشتر به شما می خورد اگر که به جای نماد هسته ای، همان نقاشی معروف را می گذاشتید پشت اسکناس کشور! راستی شما آمده بودید ارزش پول ملی را افزایش دهید یا در آستانه سال نو، حتی هنگام پول نو گرفتن علیرضا و آرمیتا از بزرگ تران شان هم، بغض را میهمان گلوی روزگار کنید؟!تیتر را زدم «پنج + یک + اسرائیل». از بس توافق کذا را بد برای ما اما خوب برای اسرائیل بستید که فی الحال نتانیاهو خودش را رئیس سر گردنه مذاکرات می داند و از آمریکا و آن پنج تای دیگر، داعیه دارتر است! خب همصدایی نکنید با نتانیاهو! بس کنید این بساط را! دیپلمات اگر دیپلمات باشد، مایه دلواپسی دشمن می شود، نه دوست! بس کنید این بساط را!جوان:بازی در میدان دیگران«بازی در میدان دیگران»عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم عباس حاجی نجاری است که در آن می خوانید؛سخنان روز سه شنبه گذشته نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در کنگره امریکا که محور اصلی آن اذعان به نقش و نفوذ منطقه ای ایران و اعتراض به روند مذاکرات هسته ای بود، اگرچه با بی تفاوتی بسیاری از رسانه های غربی مواجه شد، به گونه ای که حتی اوباما نیز با بی اهمیت جلوه دادن آن و اینکه هیچ مطلب جدیدی نداشت، از کنار آن گذشت اما از جهاتی چند نیازمند ارزیابی و تأمل دقیق تر است.حضور سران رژیم صهیونیستی در کنگره و سخنرانی در نشست مشترک مجلس نمایندگان و سنای امریکا اگرچه سابقه ای دیرینه دارد، اما دعوت از نتانیاهو برای نشست امسال از سوی جان بئز، رئیس جمهوریخواه مجلس نمایندگان امریکا صورت گرفته که البته این دعوت با مخالفت اوباما و کاخ سفید همراه شد. اوباما دلیل مخالفت خود را نزدیک بودن انتخابات در سرزمین های اشغالی ذکر کرد، چرا که مدعی بود این دعوت و حضور نتانیاهو می تواند در فرآیند رقابت های داخلی صهیونیست ها در سرزمین های اشغالی تأثیرگذار باشد، مضافاً بر اینکه سخنان او را در روند مذاکرات هسته ای گروه 1+5 با ایران، بر هم زننده سناریوی طراحی شده امریکا می دانست. فارغ از انگیزه ها و رقابت های درونی دو حزب قدرتمند حاکم بر امریکا در دعوت یا مخالفت با حضور نتانیاهو در کنگره امریکا یا حتی تأثیر محدود آن بر روند مذاکرات هسته ای، این سخنان از چند بعد مهم دیگر باید مورد توجه قرار گیرد.1- نکته اول اینکه نحوه و محتوای سخنرانی نتانیاهو قبل از اینکه در روند مذاکرات تأثیر گذار باشد، تحقیرکننده دستگاه هیئت حاکمه امریکا بود و این نشان دهنده این است که یک قدرت بزرگ جهانی چگونه در چنگال لابی صهیونیستی اسیر است که فردی مانند نتانیاهو که همچون دیگر صهیونیست های حاکم بر اسرائیل فاقد جایگاه و اعتبار شخصی است، اینگونه برای کنگره، کاخ سفید و حتی مردم امریکا خط و نشان کشیده و در مهم ترین مرجع قانونگذاری این کشور و برای آنها تعیین تکلیف می کند. اهمیت این موضوع به گونه ای بود که حتی صدای امریکا نیز نتوانست آن را نادیده بگیرد. این رسانه مرتبط با سازمان سیا از قول خانم نانسی پلوسی، رئیس اقلیت دموکرات مجلس نمایندگان امریکا، سخنان وی را توهین به اطلاعات امریکا دانست و گفت که از غمگینی توهینی که به اطلاعات امریکا شده نزدیک بود که اشک بریزد.این سخنان حتی اعتراض صهیونیست ها را نیز برانگیخته، به گونه ای که روزنامه اسرائیلی معاریو می نویسد که نطق او در دراز مدت بیشتر زیان بخش خواهد بود تا سودمند. نتانیاهو آخرین پل های ارتباطی خودش با کاخ سفید را نابود کرد.2- سخنان نتانیاهو اگرچه با هدف ایران هراسی و ایجاد رعب در نمایندگان کنگره نسبت به گسترش نفوذ ایران مطرح شده است، اما در اصل اذعان یک دشمن اصلی به موقعیت و جایگاه ایران در سطح منطقه و جهان است.وی با اشاره به اینکه ایران 36 سال است که در قدرت است می گوید که ایران اکنون بر چهار پایتخت بغداد، بیروت، صنعا و دمشق سیطره یافته و در حال گسترش نفوذ خود است و این در حالی است که اکنون زیر بار فشار تحریم هاست.3- نتانیاهو، جمهوریخواهان کنگره و کاخ سفید در پرونده هسته ای ایران، دیدگاه های به ظاهر متفاوت اما یک هدف مشترک را دنبال می کنند و آن هدف نیز به رغم تمرکز بر ظرفیت و توان غنی سازی هسته ای ایران، مهار اقتدار روزافزون ایران در روند تحولات منطقه ای و جهان معاصر به رغم اعمال بی نظیرترین تحریم هاست.
از منظر جبهه مشترک صهیونیسم و استکبار، این بازی چندگانه به دلیل هدف قرار دادن توان فنی هسته ای و اقتدار نظامی ایران علاوه بر تأثیرگذاری بر بخشی از جامعه هدف در ایران، قادر خواهد بود آنها را به اهداف خود در تضعیف توان و اقتدار ایران و مهار موقعیت های منطقه ای اش برساند.اما تأسف بار این است که در داخل کشور این بازی حساب شده آنها به درستی رصد نشده و حتی انتقادهای به حقی که از سوی برخی دلسوزان نسبت به روند مذاکرات و هشدار نسبت به این بازی دشمن مطرح شده و اتفاقاً تاکنون به تقویت عقبه تیم مذاکره کننده و اصلاح برخی روندهای نابجا انجامیده است، به همراهی «دلواپسان و نتانیاهو تعبیر شده» که البته با خوشحالی زاید الوصف رسانه های بیگانه و صهیونیست ها و سرپل های داخلی آنها مواجه می شود.آنچه که متاسفانه هفته گذشته از سوی آقای هاشمی رفسنجانی در تشبیه منتقدان داخلی با نتانیاهو مطرح شد، عملاً بازی در همان میدانی است که دیگران زیرکانه برای تضعیف جبهه داخلی و تحمیل شرایط خود در روند مذاکرات هسته ای طراحی کرده اند.
حمایت:هجمه سکولاریسم پنهان به جزاییات اسلامی«هجمه سکولاریسم پنهان به جزاییات اسلامی»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم دکتر عباسعلی کدخدایی است که در آن می خوانید؛آیت الله آملی لاریجانی ریاست محترم قوه قضائیه در مراسم رونمایی از موسوعه شهید ثانی با بیان اینکه در دستگاه قضا احساس نیاز می کنیم که قوانین جزایی اسلام به خوبی تبیین و استخراج شوند تاکید نمودند: «امروز در دانشگاه ها برخی استادان که اتفاقا کتاب های آنها در تیراژ وسیع هم به چاپ می رسد در ذهن دانشجویان ما وارد کرده اند که قوانین جزایی اسلام به درد دنیای امروز نمی خورد و حتی قضات ما شاگرد همین استادان هستند. بنابراین باید تفقه و اجتهاد در معارف دینی را آنقدر گسترش دهیم تا بتوانیم مطالبی قابل عرضه در دنیای امروز داشته باشیم.»مباحث مرتبط بر ناکارآمدی قوانین اسلامی در دنیای امروز، موضوعی است که تنها به سالیان اخیر محدود نمی شود.اما پیش از آن باید در مورد اصالت این قوانین نکاتی را یادآور شد. قوانین دین مقدس اسلام قوانینی است که از منشأیی الهی و وحیانی منشعب شده که در جریان تمامی شرایط انسان و خلقت قرار دارد. طبیعتاً هر منبعی که وقوف کامل بر خصوصیات و ویژگی های یک موضوع داشته باشد، به وضعیت خلقت دنیا و انسان علم داشته و خالق آن باشد، بهترین قوانین، مقررات و موازین را وضع می کند که با طبیعت انسان مطابقت داشته باشد.قوانین اسلام به همین دلیل نسبت به قوانین مکاتب دیگر برتری دارد و حتی نسبت به ادیان دیگر، قوانین کامل تری را داراست. پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) در ادامه ماموریت پیامبران پیشین مبعوث شدند و به همین دلیل است که پیامبر خاتم(ص) کامل ترین و جامع ترین روش زندگی را ارائه نموده اند. بنابراین، چنانچه عقل انسان هم در این میان حَکَم قرار بگیرد، به این نتیجه می رسد آن قانونی که کامل تر و آن منبعی که اصالت بیشتری دارد باید به عنوان تنظیم کننده روابط انسانی انتخاب گردد. روشن است با استدلالاتی که ذکر شد، منابع اسلامی و الهی کامل ترین هستند و با فطرت و طبیعت انسان، سازگارترند؛ زیرا منشأء الهی دارند و خداوند به عنوان خالق انسان، از راز خلقت آگاه است. در نتیجه، قانون الهی می تواند بهترین میزان و معیار برای تنظیم روابط انسان ها باشد.این نکته گفتنی است که علمای اسلام، بارها تاکید کرده اند که شرایط و اقتضائات زمان باید برای وضع قوانین مدّنظر قرار گیرد اما اصول تغییرناپذیرند. این اصول در جای خود و اقتضائات زمان هم در جای خود، به تنظیم روابط افراد کمک می کنند و معتقدیم رابطه ای را برقرار می نمایند که اگر به خوبی اجرا شود، بهترین سرنوشت را برای انسان ها رقم می زنند. گاهی اوقات سخنانی گفته می شود که قوانین اسلامی، قوانین کافی و یا جامعی نیستند، این قبیل اظهارات عمدتاً از سر ناآگاهی است و برخی از این سخنان نیز از سوی دشمنان القاء و افراد ساده لوح نیز آن را باور می کنند. به نظر ما اگر موازین اسلام در هر جامعه ای رعایت گردد، سرنوشت آن جامعه متحول شده و می تواند در رشد و تعالی افراد آن جامعه اثرگذار باشد. البته ممکن است گاهی از اوقات در اجرای این قوانین مشکلاتی رخ دهد که این بحث دیگری است و باید تلاش شود این قوانین به درستی به اجرا در آیند.بخشی از مخالفت ها به دشمنان دین اسلام و موازین آن باز می گردند که حساب آن جداست و در واقع باید با نگاه دیگری با آنان برخورد نمود، از این جهت که ممکن است این دشمنان، اصولاً قابل هدایت نباشند. اما بخش دیگر این مخالفت ها، به صاحبنظرانی بر می گردد که دچار ساده لوحی شده و این القائات دشمنان را باور می کنند. حضرت امام رضوان الله تعالی علیه، قبل از انقلاب و پس از آن، بر مسئله ای مهم و اساسی تاکید می نمودند و آن اینکه مردم مسلمان ما «برای اجرای احکام اسلامی» قیام کرده اند و نهضت اسلامی یعنی نهضتی که خواستار اجرای احکام اسلام است. ایشان در آن دوران می فرمودند که برخی القائات دشمنان در بین افراد ساده لوح مسلمان اثر کرده است و برخی از آنان به این عقیده رسیده اند که قوانین اسلامی پاسخگوی نیاز فعلی جامعه نیست و یا امکان اجرا را ندارد. رویکرد حضرت امام(ره) نسبت به این افراد چنین بود که القائات دشمن را پذیرفته اند.مقام معظم رهبری نیز طی چند سال گذشته، به نکته ظریفی مبنی «سکولاریسم مخفی» در میان برخی از مسلمانان اشاره کرده اند. بر خلاف انحراف در کلیسا که با بینشی متشتّت، دین و دنیا را از هم جدا و در دو قطب مقابل هم می دیده است، اسلام، دارای بینش توحیدی بوده و هستی را به قطب های جدا از هم تقسیم نمی کند. در اسلام، دین و سیاست از هم تفکیک ناپذیرند و از همین رو پیامبر(صلی الله علیه وآله) هم رییس امور دینی و هم رهبر سیاسی مردم بوده و کسانی نیز که از طرف آن حضرت برای حکومت بر ولایات تعیین می شدند، هم مسؤول امور دینی و هم مسئول امور دنیوی به شمار می آمدند. برخی علیرغم مسلمان بودن، اما قائلند که قوانین اسلام، قابلیت اجرایی خود را از دست داده اند. این در حالی است که ما معتقدیم قوانین اسلامی برای یک مقطع تاریخی در صدر اسلام نازل نشده است بلکه برای تمامی بشریت و تمامی جوامع الی یوم القیامه وضع شده اند. در صورتی که موازین راهگشای الهی توسط همه انسان ها به خوبی درک و اجرا شوند، همه آحاد جامعه در تمام قرون و اعصار می توانند از امتیازات و بهره های قوانین نورانی اسلام بهره مند گردند و شبهه هایی از این قبیل خود به خود خنثی و فرامین الهی، تضمین کننده سعادت تمام جوامع خواهد بود.آفرینش:اهمیت نقش اعراب در مذاکرات هسته ای«اهمیت نقش اعراب در مذاکرات هسته ای»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛قریب به اتفاق مقامات و دیپلمات های غربی و برخی منابع غیر رسمی، دراظهارات خود به نزدیک بودن یک توافق و دست یافتنی بودن آن تاکید می کنند. از آنجا که در عالم سیاست نمی توان براین اقوال استناد کرد و ممکن است راهی برای واکنش سنجی وفشار بر طرف مقابل برای پذیرش خواسته ها و سیاست های طراحی شده باشد.اما ازآنجا که خواسته عمومی مردم و ما براین است که نتیجه این مذاکرات یک توافق خوب و منطقی باشد، زیاد برجنبه منفی قضیه تمرکز نمی کنیم و قصد داریم به پاره ای مسائل پیرامون دست یابی و تحقق یک توافق هسته ای اشاره داشته باشیم. درهمین راستا باید اذعان داشت که هرچه قدر که مذاکره کنندگان برسر میز مذاکره به بحث و گفتگو می پردازند تا موانع اختلافی را رفع کنند، در بیرون از فضای مذاکرات
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها