آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1870946271
ناصر حجازی رفت، حجازی ها را دریابید/ وقتی میمیرند مجسمه میشوند!
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: ناصرخان حجازی که همه دوستش داشتند و حالا برایش گریه میکنند و اشک میریزند دوشنبه چشم از جهان فروبست. حجازی قطعه‌ای از جورچین فوتبال ما بود و حالا جای آن قطعه خالی است. مثل قطعه‌های دیگر که هرگز جای خالی آنها پر نشد. مهر: حجازی را به عنوان مردی می شناختند که صراحت لهجه داشت و اگر از فوتبال پاک صحبت می کرد دست کم خودش ناپاک نبود. به خاطر همین است که مردم به طور واقعی دوستش دارند. اما کیست که نداند حجازی به آنچه می بایست برسد، نرسید. به حجازی که با نگاهش امتداد توپ را دنبال کرد تا به اوت برود، بها ندادند. از تجربیات دروازه بانی اش استفاده نکردند و از کنارش گذاشتند. در مجموع، به ناصر خان حجازی که خوب بازی می‌کرد بازی ندادند. فدراسیون فوتبال ایران امروز از این ناصر حجازی هایی که بیرون مانده اند زیاد دارد. علی پروین، همایون بهزادی، حشمت مهاجرانی، فرامرز ظلی، مهدی مناجاتی، اصغر شرفی و ... کسانی هستند که از جنس این فوتبال هستند اما آنقدر بیرون می مانند و خاک می خورند تا فراموش شوند. اینها قطعه های این پازل هستند. پازلی که آنقدر قطعه های خودش را از دست داده که تصویرش نامفهوم است. تصویر فوتبال ایران گنگ است و کسی نمی شناسدش. فوتبالی که دست کم حرف اول را در آسیا می زد. حالا حجازی رفته و شورای شهر تهران می خواهد ورزشگاهی را به نام او کند. اما ای کاش قبل از اینکه بار سفر از این دنیا ببندد این کار انجام می شد. بر هیچکس پوشیده نیست که پرویز دهداری چه حق عظیمی بر گردن این فوتبال دارد. اما پرویز خان هم با ناملایمتی از این دنیا رفت. ناملایمتی با بزرگان ورزش ماجرای امروز نیست. حمید شیرزادگان، محمد رنجبر، محراب شاهرخی و ... نیز غریبانه از این دنیا رفتند. آنهایی که برگردن این فوتبال حق داشت. امروز خیلی ها به این فکر افتاده اند که باید پاس داشت حجازی را. اما حجازی رفته است و دیگر نیست که ببیند. وای که چقدر زود دیر می شود. "بابی چارلتون"، اسطوره باشگاه منچستر یونایتد، زنده است و مجسمه اش را هم سردر باشگاه اولدترافورد نصب کرده اند. چقدر ساده و زیبا. و چقدر در ایران این چیزها را سخت می گیرند. مگر غیر از این است که حجازی مرد اول استقلال و دست کم جزو پنج اسطوره تاریخ فوتبال ایران است. اعتبار درخور کجاست؟ حجازی رفت اما حجازی‌ها هستند. حجازی هایی که امروز نیازمند یاری سبز ما هستند و نه پس از مرگشان. بشتابیم تا مبادا از این پازل نصفه و نیمه فوتبال ما هیچ چیز باقی نماند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-