محبوبترینها
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854135704
- نگرانیِ نگران کننده وزیر ورزش !
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نگرانیِ نگران کننده وزیر ورزش ! تهران - ایرنا - به نوشته سایت خبری عصر ایران ،حرف های وزیر ورزش نگران کننده است ، نگرانی اش نگران کننده تر . حرف های او نشان می دهد که فوتبال درهمین وضعیت باقی خواهد ماند. یعنی همین طور آویزان بیت المال . انتظاری که از وزیر ورزش وجود داشت اصلاح ساختاری است که درآن فوتبال از جیب مردم ارتزاق می کند نه اینکه بعد از مدتی خودش هم به جمع دلواپسان فوتبال اضافه شود. فوتبال و سرخابی ها دلواپس کم ندارند مدیری می خواهند که اوضاعشان را درست کند.
وزیر ورزش می گوید :« نگرانم باشگاه ها پس از واگذاری زمین بخورند» این جمله شاید هزاران تعبیر و معنی داشته باشد اما برای کسانی که در چند سال اخیر بحث واگذاری را دنبال می کنند فقط یک معنی دارد و آن هم پایان بی نتیجه ماجرای خصوصی سازی در دولت یازدهم است.
یعنی هرچقدر هم که تا امروز امیدوار بوده ایم که در این دولت اتفاق خوبی برای فوتبال بیافتد و دست فوتبال را از جیب مردم بیرون بکشند. اشتباه بوده و مسیر به همان سمتی می رود که در دو دولت قبلی می رفت. البته نباید بی انصافی کرد ، مسیر طی شده برای واگذاری سرخابی ها بسیار واقعی تر بوده . بالاخره قیمتی روی دوباشگاه گذاشته شده و اعلام عمومی هم وجود دارد برای اینکه خریداران خودشان را معرفی کنند. اما تا امروز خبری نشده و هیچ درخواست رسمی ای برای خرید دوباشگاه وجود ندارد. اتفاقی که سبب شده وزیر ورزش از احتمال دولتی ماندن سرخابی ها صحبت کند. با این همه ، اگر در نهایت پرسپولیس و استقلال و سایر تیم های لیگ برتری خصوصی نشوند دیگر کارنامه ورزشی دولت یازدهم و دهم در خصوصی سازی تفاوتی نمی کند. یکی شعار داده و به نتیجه نرسیده و دومی عمل کرده و باز هم به نتیجه نرسیده.
وزیر ورزش این حرف ها را در نشست بازاریابی ورزشی زده است . او همان طور که گفته نگران واگذاری باشگاه هاست ، گفته اگر خریداری پیدا نشود به دنبال راهی خواهندگشت که پرسپولیس و استقلال طبق روال گذشته اداره کنند. به این جملات اگر حافظه ای خوبی داشته باشیم و جملات وزیر ورزش گذشته و روسای سازمان تربیت بدنی را اضافه کنیم . فقط یک معنی برداشت می شود و آن پایان ماجرای خصوصی سازی است؛ اتفاقی که تعداد زیادی از کارشناسان پیش بینی اش می کردند.
تجاری نبودن فوتبال یکی از مهمترین دلایلی است که کار را به اینجا می کشاند. اداره یک تیم فوتبال به دلیل مشکلات پخش مستقیم و کپی رایت به هیچ وجه صرفه تجاری و اقتصادی ندارد و هر تیم یا شرکتی هم که در این شرایط سرخابی را خریداری کند به دنبال استفاده از شهرت این دوباشگاه برای اهداف لزوما غیرفوتبالی است. یعنی تاجری پیدا نخواهد شد که بتواند از این وضعیت سرخابی درآمدبهتری داشته باشد. در این فضا اصلا عجیب نیست که وزارت ورزش نگران دوتیم باشد. چون کسی که به فکر درآمد نباشد هدف های دیگری دارد که به احتمال بسیارزیاد منجر به نابودی دوباشگاه می شود. اما هیچ کدام از این ها نکته های جدیدی نیستند.
یعنی همه می دانستند که پرسپولیس و استقلال درآمدزا نیستند و همه هم می دانستند که اگر کسی این دوباشگاه را خرید حتما اهداف دیگری دارد. همه می دانستند و لابد وزیر ورزش هم باید می دانست و می توانست زودتر به این نتیجه برسد.
او به عنوان کسی که به صورت آکادمیک ورزش را دنبال کرده و خب ورزشکار هم بوده می بایست با دید کامل تری سراغ این ماجرا می آمد و البته امیدواری هم ایجاد نمی کرد. اینکه سرخابی واگذار نشوند معنی اش این است که سالی نزدیک به 50 میلیارد فقط این دوباشگاه از بیت المال خارج می کنند و قورت می دهند. معنی اش این است که در کنار این دوباشگاه 14 باشگاه دیگر هم به طور متوسط 15 تا 30 میلیارد از بیت المال را حرام می کنند.
همه می دانستند که واگذاری سرخابی ها کار ساده ای نیست اما الان با نتیجه ای که آقای وزیر گرفته می خواهد با پول هنگفتی که در فوتبال خرج می شود چه کار کند؟ حق نیست که پول دولت خرج ورزش های ملی شود نه فوتبال باشگاهی ؟ حق نیست خرج تیم ملی فوتبال و اصلا تیم های ملی دیگری شود که افتخار می آورند؟ اصلا مگر قانون همین را نمی گوید که دولت حق هزینه در ورزش حرفه ای را ندارد؟ اصلا بیایید این طور فرض کنیم که شرکت های دولتی در حال حاضر هزینه نمی کنند اما آیا با هزینه هایی که شرکت های نیمه خصوصی در فوتبال می کنند بیت المال حیف و میل نمی شود؟ شرکت فولاد مبارکه و ذوب آهن و ... واقعا این همه از فوتبال درآمد دارند که سالی N میلیاردش را به جییب فوتبال برگردانند؟ قرار نیست دست فوتبال از جیب این شرکت های نیمه خصوصی خارج شود و وارد جیبی شود که حساب و کتابش کاملِ کامل خصوصی است؟
حرف های وزیر ورزش نگران کننده است ، نگرانی اش نگران کننده تر . حرف های او نشان می دهد که فوتبال درهمین وضعیت باقی خواهد ماند. یعنی همین طور آویزان بیت المال . انتظاری که از وزیر ورزش وجود داشت اصلاح ساختاری بود که درآن فوتبال از جیب مردم ارتزاق می کند نه اینکه بعد از مدتی خودش هم به جمع دلواپسان فوتبال اضافه شود. فوتبال و سرخابی ها دلواپس کم ندارند مدیری می خواهند که اوضاعشان را درست کند.
منبع/ عصر ایران
اول **
10/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها