محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831168576
- جوجه تیغی بودن
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: جوجه تیغی بودن تهران- ایرنا- روزنامه «شرق» در سرمقاله امروز -شنبه- خود با عنوان «جوجه تیغی بودن» به قلم «احمد غلامی» نوشته است: این همان بحران بزرگ تر از دولت است که همواره در همه دولت های بعد از انقلاب با بالاوپایین شدن های بسیاری روبه رو بوده، اما هیچ گاه کاملا حل و فصل نشده است. اگر واقع بین باشیم، میان بحران های کوچک تر از دولت و بحران های بزرگ تر از دولت رابطه ای خاص حکمفرماست، اما این دو مترادف با یکدیگر نیستند. مهم تر آنکه حل هرکدام از این بحران ها، به حل خود به خودی بحران دیگر نمی انجامد.
نویسنده می افزاید: حدودا از دو قرن پیش به این طرف، جهان با گفتمان بین الدولی فضا را برای دولت ملی تنگ وتنگ تر کرده و هرچه پیش رفته ایم اختیارات و اقتدار دولت ها در عرصه جهان رو به نقصان گذاشته است. این تنگنا به معنای نبودن ملیت، حذف ایدئولوژی یا اضمحلال آرمان ها نیست. راه دیگر، ماندگاری و سخت جانی است. درست مانند جوجه تیغی که با تیغ های تیزش، در چرخه حیات پایداری می کند. با این همه چک برگشتی که روی دست مردم باد کرده، در حکم آن درِ مسجد است و دولت چاره ای جز بازپرداخت آن ندارد.
در ایام تنگدستی ناچار شدم از پدرم مقداری پول قرض بگیرم، می خواستم معادل آن چکی به امانت پیشش بگذارم تا خیال پیرمرد راحت باشد. با اینکه نگران بود و حتم داشت از کیسه رفته دیگر برنمی گردد، چک را نگرفت و در جواب اصرارهایم گفت: «این امانت مثل در مسجد است، نه می شود سوزاندش، نه می شود فروختش.» حالا این حکایت روحانی است. مسایل بسیاری که برای دولت روحانی به یادگار مانده، مانند مسکن مهر و مهم تر از آن یارانه ها، مصداق همان چک بی محلی است که چندان به کار نمی آید. قصد ندارم از دولت دفاع کنم، بلکه می خواهم به این مساله اشاره کنم که هر آدم دیگری با هر دولتی روی کار می آمد با همین بحران ها مواجه بود. اساسا در وضعیت کنونی جهان هر دولتی روی کار می آمد، مجبور بود با دو بحران دست و پنجه نرم کند. یکی بحران هایی کوچک تر از دولت و دیگری، بحران هایی بزرگ تر از دولت؛ بحران هایی از قبیل بیکاری، یارانه ها، وضعیت نامناسب مسکن و بهداشت، پول به یغما رفته، انتظار مردم برای گسترش آزادی های اجتماعی و سیاسی و مهم تر از همه، بهبود وضعیت معیشتی مردم، که در شمار بحران های کوچک تر از دولتند. این بحران ها کماکان به قوت خود باقی هستند و متاسفانه برخی از آنها لاینحل باقی خواهد ماند و البته، این واقعیتی است که با سیاه نمایی کاملا منطبق است. از همین منظر است که به گمان عده ای، حل مساله هسته ای مفری است برای دولت تا هرازگاهی نفسی تازه کند. اما مذاکرات هسته ای جزو بحران های بزرگ تر از دولت است. اینجاست که صحنه سیاست دولت روشن می شود، دولت روحانی برای به تعلیق درآوردن بحران های کوچک تر از دولت به سمت بحران های بزرگ تر از دولت رفته است و این تصور به شکلی در اذهان مردم جا افتاده که با حل این مساله بیشتر یا دست کم برخی از مشکلات اساسی آنها حل خواهد شد. مذاکرات هسته ای که به فرجام برسد، خواه نتیجه آن مثبت باشد و خواه منفی، تازه آن وقت است که انتظارات انتزاعی طرفین عینی می شود و با عینی شدن انتظارات، پاسخگویی به آنها بسیار دشوار خواهد شد. فربه کردن بیش از اندازه مذاکرات هسته ای در ذهن مردم و «اتوپیایی»کردن آن، شاید در کوتاه مدت دولت را از شر بحران های کوچک تر از دولت خلاص کند، اما این بومرنگ پرتاب شده با سرعتی بیشتر به طرف دولت بازمی گردد. بیان این حقیقت به مردم که مساله هسته ای ایران فقط یکی از بحران های بزرگ تر از دولت است که باید حل شود می تواند سطح انتظارات کوتاه مدت مردم را پایین بیاورد و انتظارات آنها را واقعی کند و البته این مساله را عیان سازد که برای حل مشکلات داخلی و خارجی دولت ناچاریم روابط بین الدولی را جدی بگیریم و بپذیریم که ما دولت- ملتی منتقد به سازوکارهای نظام اقتصادی مستقر در جهان هستیم. اما از یاد نبریم که نخستین بار در دولت هاشمی بود که ما روابط بین الدولی را پذیرا شدیم و بسیاری از تابوها را در عرصه سیاست خارجی شکستیم و عملا راه برای دولت اصلاحات باز شد.
منبع: شرق
اول**1368**
09/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها