محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826337132
موزه استاد حسین بهزاد سعدآباد | معرفی جاذبه های گردشگری ایران
واضح آرشیو وب فارسی:سیری در ایران: پیرو قراردادی که در سال 1371 ه.ش بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد (پسر استاد حسین بهزاد) منعقد گردید تعداد 289 اثر از آثار استاد حسین بهزاد “مینیاتور” در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و مقرر گردید موزه ای با نام “موزه استاد بهزاد” جهت حفظ ، نمایش و پژوهش درآثار این هنرمند گرانقدرافتتاح گردد . به همین جهت ساختمانی در مجموعه 110 هکتاری سعدآباد در نظر گرفته شد که این بنا در اواخر دوره قاجار ساخته شده است و دردوره پهلوی اول با نام ” کاخ کرباسی ” دفتر کار و استراحتگاه پهلوی اول در سعدآباد بود و در دوره گذشته به عنوان اقامتگاه تابستانی رضا پهلوی از دوره کودکی تا نوجوانی با نام “کاخ ولیعهد ” مورد استفاده قرار می گرفت . این بنا پس از انقلاب، به مکانی جهت گردآوری وسایل برخی از کاخها تبدیل شده بود تا در سال 1372 ه.ش پس از انتخاب و تغییر کاربری آن جهت تبدیل به موزه بهزاد ، با ایجاد تغییرات در فضای داخلی رسما در 28 اردیبهشت 1373 ه.ش به مناسبت صدمین سالگرد تولد استاد حسین بهزاد درروزجهانی موزه ها افتتاح گردید. این موزه از سال 1385 ه.ش به دلیل تغییردر سیستم تاسیساتی و الکتریکال ساختمان و نیز انجام برخی مرمت های لازم و مقاوم سازی بنا تعطیل شد و از سال 1391 ه.ش با شرایط بهتر و رعایت برخی از استانداردهای موزه ای مجددا به فعالیت خود ادامه داده است.همچنین این موزه در سال 1391 از سوی ایکوم (شورای جهانی موزه ها)در بخش “تلاش برای بقا” موزه نمونه شناخته شد و مورد تقدیر قرار گرفت. موزه استاد بهزاد دارای پنج سالن با آثار متنوعی از طراحیهای مدادی و مرکبی ، نگارگریهای رنگی با مضامین مختلف از دوره های چندگانه کاری هنرمند و استاد ارزشمند ، حسین بهزاد مینیاتور می باشد . این سالنها عبارتند از : سالن شماره یک( آثار ترسیم شده درسبک مکاتب نگارگری ایرانی) : اين سالن به نمايش آن دسته از آثار استاد که درسبک مکاتب دوره صفویه و اواخر تیموری کار شده اختصاص دارد . آثاری نظیر چوگان بازی، شیرین و فرهاد کوه کن، زن بیاض به دست، مجلس درس حکیم عمرخیام
سالن شماره دو( آثار ملهم از اشعارشاعران ایرانی) : دراين سالن آن دسته از آثار استاد كه ملهم از ادبيات فارسي است نگهداري مي شود. در اين آثار، استاد با الهام از ابیات اشعار شاعراني چون خيام، حافظ و مولانا به خلق آثاري زيبا پرداخته است.
سالن شماره سه (آثار ترسیم شده از فرهنگ مردم عامه) : این سالن به نمايش آثاري از آداب و رسوم و زندگی مردم اختصاص دارد. تابلوهایی از این دست عبارتند از : کَرَک بازان، رمال، عقدكنان، سقا، چوپان نی نواز و…
سالن شماره چهار( ترسیم چهره بزرگان در قالب نگارگری) : در این سالن به نقاشي هاي استاد از چهره مشاهير و بزرگان اختصاص دارد. مانند: حافظ، سعدي،خيام ، مولانا،زكرياي رازي و….. سالن شماره پنج ( طراحی ها ): در این قسمت طراحی هایی از چهره های مختلف با حالاتی گوناگون و یا طراحی برخی از حیوانات به نمایش درآمده است. زندگی نامه استاد حسین بهزاد مینیاتور: استاد حسین بهزاد از مفاخر نگارگری ایران می باشد که در اردیبهشت سال 1273ه.ش در محله روبنده دوزان تهران چشم به دنیا گشود. پدربزرگش میرزا لطف الله ، واعظ مسجد وکیل شیراز و پدرش میرزا فضل الله اصفهانی ، نقاش و قلمدان ساز زبردستی بود که ساکن تهران شد. میرزا فضل الله،از کودکی متوجه استعداد و نبوغ پسرش حسین در نقاشی شد و به همین دلیل وی را در سن شش سالگی جهت یادگیری فنون این هنر نزد دوست هنرمند خود” ملاعلی قلمدان ساز” در مجمع الصنایع سپرد. حسین در مدت کوتاهی ، پدر و استاد خود را بر اثرشیوع بیماری وبا از دست داد و مادرش وی را به دست شاگرد ارشد ملا علی یعنی” حسن آقا پیکرنگار ” گمارد . وی در آنجا ضمن امرار معاش به سرعت فنون نگارگری را آموخت و به چنان مهارتی رسید که در حجره استاد ، منیاتور های زیادی برای نقاشی توسط او سفارش داده می شد. به همین دلیل در سن 18 سالگی تصمیم گرفت حجره ای در راسته توتون فروشان بازار اجاره کند و کار را به صورت مستقل دنبال نمود.در آن زمان او در سبک مکاتب صفوی ، آثارکمال الدین بهزاد و رضا عباسی کپی سازی می کردو در این کار به چنان مهارتی رسیده بود که تشخیص کار او از اصل کار سخت می نمود. حسین بهزاد در سن 24 سالگی با دختری به نام سکینه مهرورزی ازدواج کرد و ثمره این زندگی پسری به نام پرویز بود که با وجود اینکه او نیز استعداد نقاشی را از پدر به ارث برده بود ولی به دلیل سختیهایی که حسین بهزاد در این راه متحمل شده بود اجازه رشد این استعداد را به پسرش نداد و او نتوانست راه پدر را ادامه دهد. استاد حسین بهزاد در سال 1314ه.ش راهی فرانسه شد و سیزده ماه در آنجا به بررسی و تحقیق بر آثار نقاشان بزرگ دنیا در موزه لوور، گیمه و ورسای پرداخت و نتیجه این مطالعه و بررسی ، باعث ایجاد تحولی درفکرو روح او در جهت خلق ابداعاتی در هنر نگارگری ایران شد . استاد بهزاد گفته بود:” مطالعه من در سبکهای مختلف نقاشی ایرانی و خارجی بدین منظور بود تا سبکی بوجود بیاورم که ضمن داشتن خصایص ایرانی با هنر روز دنیا نیز منطبق باشد.” تغییر و تحولاتی را که توسط این استاد مسلم ایرانی در نگارگری بوجود آمد نه تنها الهام دهنده نگارگران هم عصر خود شد بلکه در واقع باعث نجات این هنرگردید که سخت در ورطه تکرار و تقلید غوطه ور و در حال زوال بود . بدین ترتیب او توانست با این کار نه تنها نام خود بلکه نام این هنر ملی را دوباره در دنیا پرآوازه سازد. به طور مثال آندره مالرو، نویسنده هنرشناس و اندیشمند فرانسوی در سال 1955میلادی پس از بازدید از نمایشگاه او که در موزه هنرهای مدرن پاریس به نمایش در آمده بود چنین گفت:” آثار بهزاد حیثیتی تازه به منیاتور ایران داد.” و یا به قول ژان کوکتو نابغه و هنرشناس فرانسوی که معتقد بود:” بدون شک در عرصه هنرمنیاتور قرن ما از جهت قدرت طرح و رنگ آمیری تنها یک استاد وجود دارد و او حسین بهزاد هنرمند ایرانی است.” این هنرمند گرانقدر طی عمر پر بارش نمایشگاه های متعددی در داخل و خارج از ایران برگزار نمود و آثار ارزشمند زیادی از خود بر جای نهاد که ضمن تحسین همگان بسیاری از این آثار توسط مجموعه داران خصوصی و موزه ها، در نقاط مختلف دنیا خریداری شده و نگهداری می شود . وی در شامگاه 21 مهرماه 1347 ه.ش چشم از دنیا فرو بست و در ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد. ویژگیهای سبک استاد حسین بهزاد : هر چند که او معتقد به پیروی از سبک خاصی در نگارگری نبود ولی ابداعات و تغییرات ایجاد شده توسط او، بوجود آورنده سبک خاص وی بود که در عین حال تاثیرگذار برآثار نگارگران هم عصر خودبوده است . این ویژگیهای عبارتند از : طرد چهره های مغولی و تبدیل آنها به چهره های کاملا ایرانی
رعایت اصول آناتومی در حدی که به فرم اصلی کار لطمه نزند
رعایت قوانین مناظر و مرایا ( پرسپکتیو) به صورت بصری
حذف ریزه کاریهای اضافی و پرهیز از ایجاد شلوغی در طرح
تاکید بر طراحی و قدرت بخشیدن به خط با تند و کند کردن آنها
نشان دادن حالات درونی و روحی افراد به وضوح
استفاده از رنگهای محدود و یا درجه بندیهای یک رنگ در خلق آثار
استفاده از قلم گیری سفید بر زمینه تیره
خارج نمودن اندازه آثار از حد یک کتاب و مطرح نمودن آن به صورت تابلویی مستقل 10. به کار گیری سوژه های جدید مانند به تصویر درآوردن چهره بزرگان علم و ادب وهنر و نیز ترسیم آداب و رسوم زندگی مردم
منبع :مجموعه فرهنگی سعدآباد
اضافه به لیست علاقمندی ها
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیری در ایران]
[مشاهده در: www.seeiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]
-
گوناگون
پربازدیدترینها