تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820373521
- روحانی و بازگشت به قدرت نرم انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روحانی و بازگشت به قدرت نرم انقلاب تهران- ایرنا- روزنامه «اعتماد» در ستوم «نگاه روز» خود با عنوان «روحانی و بازگشت به قدرت نرم انقلاب» به قلم «سیدرضا صالحی امیری» نوشته است: وقتی روحانی از وحدت و انسجام ملی در عین کثرت و تنوع افکار داخلی سخن می گفت، باران لطفی از رحمت و برکت الهی همه آن تکثرها و گوناگونی سبک ها و سلایق زیستی راهپیمایان ٢٢ بهمن را به یکسان خیس می کرد. سخنان روحانی زیر چتری از وحدت که پشتیبانی ملت و رهبری انقلاب شکوهمند بر سر مذاکرات هسته ای افکنده، نشان از استحکام و اعتماد به نفس بالایی داشت.
٢٢ بهمن امسال همچنان که انتظار می رفت چندان متفاوت بود که پیوستگی مختل شده تاریخ انقلاب در سال های حاکمیت دولت قبلی را به تمامه پشت سرگذاشت و یک بار دیگر پلی زد بر فراز آن شکاف و دره عظیمی که دولت پیشین سعی می کرد میان زمانه حاضر و آرمان های انقلاب حفر کند. نقطه اوج این اتصال و پیوند میان آرمان های امروز و آرمان های عصر انقلاب آنگاه تجلی یافت و بارز شد که روحانی شرعیت بخشی به رای ملت توسط مرحوم امام خمینی(ره) با حق الناس دانستن همان رای ملی توسط رهبری را از یک سنخ و یک منطق دانست. همچنین آنجا که روحانی به امریکا هشدار داد ادامه تحریم موجب شکاف در اجماع غربی ها خواهد شد، به نوعی دیگر تداعی کننده پیروزی هایی بود که رهبری امام خمینی در عرصه نبرد برای تسخیر افکار عمومی جهانی و شکست اجماع غربی در حمایت از شاه کسب کرده بود. با منطق دموکراسی و توسل به ارزش های جهانشمول بود که امام خمینی در همان نقطه استقرار پاریس خود نبرد در عرصه تسخیر افکار عمومی جهانی را به سود ملت و به زیان شاه و حامیان غربی او تمام کرد
امام خمینی در نهایت هوشیاری نسبت به ویژگی های جوامع غربی می گفت هرکس که با این منطق مقابله کند با فشار افکار عمومی دنیا مواجه خواهد شد و هیچ قدرتی در دنیای امروز نمی تواند نیروی افکار عمومی جهانی را نادیده بگیرد. (امام خمینی، پاریس، ١٧ مهر ٥٧، نقل به مضمون) همین منطق بود که مخالفت و ممانعت امریکا با روند پیروزی انقلاب اسلامی را خنثی کرد و سردمداران کاخ سفید را بدانجا کشاند که اگر می خواستند به سود شاه مداخله مسلحانه کنند درواقع باید با افکار عمومی مردم خودشان مواجه می شدند. آیا انزوایی جهانی که امروزه دشمن صهیونیستی به مثابه تنها مخالف مذاکره هسته ای از آن رنج می برد تداعی کننده انزوای شاه در عصر انقلاب نیست که هر دو مورد در عرصه افکار عمومی جهانی به وقوع پیوست؟
مفهوم تازه ای که سخنران ٢٢ بهمن از «جبهه»، «پشت جبهه» و «خیانت پشت جبهه» ارایه کرد درواقع بیانگر شکل جدید ی از مبارزه است که با اشکال متعارف و کلاسیک مبارزه در مفهوم عمدتا نظامی و سخت افزاری آن تفاوت کیفی دارد. این بدان معناست که دانش مبارزه در مرحله تازه مقاومت ملی ایرانیان با آن «دانش» که معمولادر مرحله مبارزه سخت افزاری به کار بسته می شود، تفاوت اساسی دارد. سیاست را به درستی «هنر ممکن ها» دانسته اند و موافقت اعلام شده رهبری با «توافقی که بتواند انجام شود» در واقع سیاسی ترین سخنی است که هنرنمایی مذاکره گران میهنی آن را در حوزه امکان و در معرض دسترسی ملت نهاده است. نقطه عطف جدید در پشتیبانی رهبری از مذاکره هسته ای معضل بی اعتمادی معقول و منطقی به امریکا را از طریق افزایش اعتماد به توان چانه زنی و نیروی مذاکراتی سیاست خارجی کشورمان حل کرده است. سیاست خارجه کشورمان این اعتماد و پشتیبانی ملی و رهبری را آسان به دست نیاورده است.
در واقع روحانی زمین بازی دیپلماسی هسته ای را چنان عوض کرده و امریکا را به چنان عرصه تازه ای از دیپلماسی و مذاکرات کشانده که ملت ایران از همان دوران انقلاب توانایی و مهارت خاص خود برای بازیگری و نقش آفرینی در آن حوزه را بارها آزموده. او این کار را از طریق واژگون کردن میز جنگ طلبان و تندوران امریکایی و نشاندن میز مذاکره برپایه های حکمت، عزت، صلح طلبی و کرامت ایرانیان انجام داده است. آن روز که روحانی در سازمان ملل پرچم گزاره «صلح در دسترس است» را بر ضد «گزینه های دیگر» میز معروف اوباما به اهتزاز درآورد، فضای تازه ای از مبارزه روی ملت ایران گشوده شد که پیروزی در آن مستلزم کاربرد دانش ها و روش های نوین است. عیار و درون مایه انتقادی مخالفان و منتقدین روحانی را هم باید با توجه به میزان آگاهی و اشراف آنان به همین دانش جدید مبارزه سنجید. همچنان که «خدمت» یا «خیانت» جبهه ای و پشت جبهه ای هم با توجه به مرحله تازه مبارزه ملت ایران برای ویران سازی کاخ ظالمانه تحریم ها و برای احیای جایگاه شایسته جهانی آنان معنا و مفهوم اصلی خود را می یابد. قابل پرده پوشی و انکار نیست که طی دوران جدید مبارزه ای سخت و بی امان بین ایران و امریکا بر سر تسخیر ذهن وضمیر افکار عمومی جهانی آغاز شده که با مقوله «صلح» و «جنگ» گره خورده است. قواعد ودانش این مبارزه با آنچه در نبرد های نظامی متعارف عصر مدرن دیده می شود تفاوت بنیادی دارد. این مبارزه از جنس جنگ نیست بلکه مبارزه ای است برای غیرممکن کردن جنگ و بر سر حق حیات کریمانه شهروندان ایرانی. روحانی دریچه تازه ای روی هنر سیاست ورزی ایرانیان گشود که آشکارگی جوهر دیپلماتیک ظریف در سطح استاندارد های جهانی دیپلماسی تنها در چنان فضایی می توانست امکان پذیر شود.
طرفین در جریان مذاکره البته به طور مستقیم با یکدیگر سخن می گویند اما طرف سوم و قهرمان دیگری به نام افکار عمومی جهانی وجود دارد که لحن و آهنگ سخنگویی مذاکره کننده ها را به زیر تاثیر خود گرفته و در واقع آن را تنظیم می کند. وقتی جان کری در پایان دور تازه از مذاکرات می گوید که «امروز جهان پس ازمذاکره امن تر شده» همان مخاطبان جهانی را در نظر دارد وآنگاه که ظریف صورت بندی خودش را در قالب گزاره «به دنبال مذاکرات، جمهوری اسلامی ایران امن تر شده است» فرموله می کند با ظرافتی قابل فهم برای افکار عمومی جهانی سخن می گوید. آن دو گزاره یکی نیستند و در واقع به نحو ظریفی حامل دو ادعای متفاوت هستند. از یکسو ادعایی امریکایی که برنامه انرژی هسته ای ایران را مخل صلح جهانی معرفی می کند واز سوی دیگر ودر جانب مقابل مقاومتی ایرانی که در نهایت انسجام واستحکام معنایی واستدلالی، مساله سازی امریکایی ها از انرژی صلح آمیز هسته ای را به پرسش می گیرد و رفع هاله شوم صهیونیستی از آسمان دیپلماسی هسته ای راگامی نزدیک تر به سوی امنیت پایدار کشور می داند.
این ظرافت بیانی به همان اندازه که خوشایند افکار عمومی داخلی، آزادیخواهان و صلح طلبان جهانی است، ذهنیت بیمارگونه و عمیقا نظامی صهیونیست ها را برمی آشوبد و ما امروز به راحتی می توانیم این تشویش و آشفتگی را در سیمای منحوس نماینده رژیم اشغالگر قدس ببینیم که به هنگام بیان دلایل سفر به امریکا وسخنرانی در کنگره به نمایش درآمد: «امروز تنها دشمنان این ملت با میز مذاکره مخالفند یعنی صهیونیست ها که همه تلاش خود را به کار گرفتند، اما دنیای امروز به خیانت صهیونیست ها پی برده است.» (روحانی)
متاسفانه صهیونیست ها تنها کسانی نیستند که ازروند پیشرفت مذاکرات هسته ای به خشم آمده و نمی توانند سوز و گداز شیطانی و جنگ طلبانه خود را پنهان کنند. در این سوی جبهه های مبارزه برای رفع تحریم ها و اثبات صلح طلبی تمدنی ملت ایران نیز کسانی وجود دارند که بعضا از سر ناآگاهی عمیق نسبت به دانش و اقتضائات اشکال نوین مبارزه وبعضا در پس قشر نازکی از شعار های به ظاهر انقلابی در مقابل پیشرفت مذاکره ها و به بار نشستن آن مقاومت می کنند. آن کس که منکر دستاورد مذاکره ها در جهت تحکیم مبانی امنیت ملی کشورمان است به سادگی تمام ناآشنایی خود را نسبت به پیچیدگی ها مذاکرات هسته ای و نسبت به مفهوم نوین امنیت و دانش اشکال نوین مبارزه ملی فاش می کند اما عده ای از سر لجاجت خواهان بازگشت به «روزگاران خوش تحریم ها و انزوای جهانی ایران» هستند که محیط عملیاتی مساعدی برای نشو و نمو میکروب ارتشا، رانت خواری و فساد در مقیاس کلان و سیستماتیک پدید آورده بود. بنابراین بی سبب نیست که می بینیم این روزها تهاجم به مشی اعتدالی و صلح طلبانه ملت ایران در عرصه های جهانی گسترش می یابد. آنها که روزگاری از سر بی بصیرتی شریک ناآگاه صهیونیسم درتحمیل انزوای جهانی بر ایران بودند اکنون خود را حتی در میان اصولگرایان واقعی منزوی و مطرود می بینند وهمین امر دلیل واکنش های عصبی وتخریبی آنان را توضیح می دهد که به شکل «فرار به جلو» جلوه گر شده است.
مذاکره هراسی مشترک صیهونیست ها و متحدین ناآگاه آنان در داخل کشور در حالی شکل تخریبی علیه دستاوردهای مذاکره به خود می گیرد که اکنون دیگر نفس مذاکره با امریکا حتی در میان اصولگرایان به عنوان یک امر ضد ارزشی و تسلیم طلبانه تلقی نمی شود و بلکه این مضمون و چگونگی مذاکره است که با تکیه بر معیار های صلح طلبانه و منطبق بر منافع ملی در معرض سنجش قرار می گیرد. حتی در شعار ها و پلاکارد های اصولگرایانه در راهپیمایی ٢٢ بهمن نیز شعار «نه تحریم نه ذلت، مذاکره با عزت» متجلی و محسوس بود. آیا این شعارنشان از بسط و گسترش دامنه گفتمان اعتدالی روحانی به دوردست ترین و نامحتمل ترین مکان ها ندارد؟
منبع: اعتماد
اول**1368**
25/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها