تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870726670
- زمان بسیج برای رهایی ایرانیان زندانی در دیگر کشورها رسیده است
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: زمان بسیج برای رهایی ایرانیان زندانی در دیگر کشورها رسیده است تهران - ایرنا - سایت خبری تابناک می نویسد :زمانی که خبر آتش گشودن ترکمنستانی ها بر ماهی گیران ایرانی مخابره شده و به دنبالش، شایعاتی مانند تلاش مسئولان این کشور برای زندانی کردن چند تن از هموطنانمان و معاوضه با برخی اتباع این کشور همسایه دهان به دهان گشت و...، بار دیگر فضا برای طرح مشکلی باز شد که مدت هاست مطرح شده اما چاره جویی نمی شود.
بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی نهادهای مسئول در سال 1390، حدود 3 هزار ایرانی در زندانهای کشورهای مختلف جهان در بند بودند؛ آماری که نمی دانیم افزایش یافته یا کاهش، هرچند به نظر بعید است کاهش یافته باشد.
به گزارش «تابناک»، طی روزهای گذشته، زمانی که خبر آتش گشودن ترکمنستانی ها بر ماهی گیران ایرانی مخابره شده و به دنبالش، شایعاتی مانند تلاش مسئولان این کشور برای زندانی کردن چند تن از هموطنانمان و معاوضه با برخی اتباع این کشور همسایه دهان به دهان گشت و اخباری از وضعیت وخیم برخی زندانیان ایرانی در آن دیار منتشر شد، بار دیگر فضا برای طرح مشکلی باز شد که مدت هاست مطرح شده اما چاره جویی نمی شود.
اگر اهل پیگیری اخبار هستید و رسانه های مکتوب و آنلاین را مطالعه می کنید، حتما پیش از شنیدن اخبار وضعیت زندانیان ایرانی در ترکمنستان، اخبار هموطنانِ در بندمان در زندان های عربستان، جمهوری آذربایجان، مالزی و برخی کشورهای دیگر را خوانده و از شمار بالای زندانیان ایرانی در برخی کشورها شگفت زده شده اید.
این آمار از این رو در برخی کشورها بالاست که یا تعداد مسافرانی که از ایران راهی آن کشورها می شوند زیاد است، یا قوانین سخت گیرانه ای در آن دیار حاکم است، یا سهم ناآگاهی جامعه ایرانی از قوانین آن کشورها زیاد است و یا مجموعه عواملی از این دست در رقم خوردن مشکلات برای هموطنانمان در برخی کشورها دخیل است.
به عبارت بهتر، وقتی می بینیم شمار ایرانیانی که در عربستان در بند هستند به نسبت ایرانیانی که راهی امارات متحده شده و در آن دیار به زندان می افتند، بسیار بیشتر است، یا وقتی می بینیم شمار ایرانیانی که در مالزی زندانی هستند و با احکام سنگین قضایی مواجه شده اند به نسبت محکومان ایرانی در تایلند، بیشتر است، باید بپذیریم عوامل متعددی در زندانی شدن هموطنان نقش دارند که برخی از آنها در ید قدرت مردم نیست؛ اینجاست که ناگزیریم سهمی برای دیگران در این اتفاقات شوم قائل شویم.
این سهم می تواند عملکرد ناصحیح نهادها و دستگاه های آموزشی در این باره را نشان داده و از کمبودهای این حوزه نشات گرفته باشد که به عنوان مثال به ایرانیانی که راهی کشورهایی چون مالزی می شوند، آموزش نمی دهد که حمل مواد مخدر به آن دیار (ولو به قصد مصرف شخصی، با مجازات های بسیار سنگینی همراه خواهد بود) یا قصور دیگری را در بر گیرد که در نهایت موجب بالارفتن شمار ایرانیان زندانی در برخی کشورها می شود.
این موضوع زمانی قابل فهم تر می شود که بدانیم اگر ماموران حراست فرودگاهی در کشورمان، در انجام وظایف خود قصور کرده و مانع قاچاق مواد مخدر در فرودگاه شوند، یا ماموران انتظامی در مرزها در کشف قاچاق ناتوانی نشان دهند، از یکسو بر شمار هموطنان دربندمان در دیگر کشورها افزوده می شود و از سوی دیگر کشورمان به چنان مشکلاتی مبتلا خواهد شد که گاه حل کردشان بسیار دشوار است.
این در حالی است که می بینیم برخی تخلفات در دیگر کشورها تاوان به مراتب سخت تری برای مرتکبان به همراه خواهد آورد و حتی فارغ از میزان محکومیت ایرانیان متخلف، باز به نوعی آبروی ایرانیان ایجاب می کند که پیگیری مشکلات اتباع ایرانی را اولویت دهیم؛ البته بماند که همه زندانیان و محکومان ایرانی در دیگر کشورها، الزاما متخلف هم نیستند و نشانه های فراوانی از این حقیقت تلخ سراغ داریم.
بدین ترتیب به ضرورت آموزش برخی قوانین و مقررات کلیدی کشورهای مقصد به مسافران ایرانی پی خواهیم برد و تایید خواهیم کرد که در صورت بکار گیری این شیوه، تا چه میزان از هزینه های آتی در چنین مسائلی جلوگیری خواهد شد؛ چه هزینه هایی که به خانواده ها و بستگان افراد گرفتار وارد می شود و چه هزینه هایی که از قبل این اتفاقات نامیمون برای کشورمان رقم می خورد. اما آیا این پایان راهِ مسئولیت ما در این باره است؟
با پیگیری مسائل و مشکلاتی که درباره زندانیان ایرانی از نقاط مختلف جهان مخابره می شود، به وضوح در می یابیم که گاه سخت گیری های شدیدی علیه ایشان اعمال می شود و حتی برخی از ایشان با شکنجه هایی روبرو می شوند، گاه برخی حقوق قانونی ایشان مثل حقوق کنسولی یا حق دسترسی به وکیل ندید گرفته می شود و... این موضوعات همه نشان دهنده ضعفی هستند که رفع آن، پیگیری حقوقی مقامات کشورمان را می طلبد.
به زبان دیگر، اگر مسئولان کشورمان مرتب اوضاع زندانیان ایرانی در دیگر کشورها را -فارغ از آنکه جرمشان چیست و مجازاتشان چگونه خواهد بود- رصد کرده و بر رعایت قوانین و مقررات بین الملل درباره ایشان و حتی اجرای صحیح قوانین داخلی آن کشورها درباره متهمان و محکومان اصرار بورزند، بعید است که بشنویم در فلان کشور به ایرانیان سخت گیری های خارج از چارچوب اعمال می دارند.
این گزارش نشان می دهد که اگر پیگیری های قانونی کشورمان درباره حقوق ایرانیانِ در بند، به کل فراموش نشده باشد، دست کم کافی نبوده است. بر این اساس جا دارد که از مسئولان قضایی و دولت مردانی که ماموریت های سیاست خارجی کشورمان را تدوین و اجرا می کنند بخواهیم که به این موضوع به صورت کاری ویژه نگریسته و اولویت جدیدی در این عرصه برای خود تعریف کنند.
کافی است این نکات را مد نظر قرار دهیم که توان کنسولی کشورمان در دیگر کشورها آنقدر نیست که بتواند مشکلات ایرانیان گرفتار در شهرهای مختلف در آن سرزمین را رصد کرده و خدمات کاملا مطلوبی به اتباع کشورمان در همه عرصه ها ارائه دهد و علاوه بر آن، دستگاه قضا نیز نمی تواند رایزنی برای امضای تفاهم نامه های حقوقی و تبادل زندانیان با همه کشورها را در مدتی کوتاه به ثمر برساند اما آیا نمی شود گروهی ویژه برای حل ضربتی برخی مشکلات تدارک دید؟
آیا نمی شود مجموعه ای ویژه متشکل از کارشناسان و حقوق دانان دستگاه قضا و دیپلمات های وزارت خارجه و حتی چند تن از اعضای کمیسیون قضایی مجلس شورای اسلامی شکل داد که به تناوب راهی کشورهایی که در آن شمار ایرانیان دربند زیاد است شوند، با ایشان به گفت وگو بنشینند، نتیجه بررسی هایشان را در قابل بولتن هایی در اختیار مقامات حوزه پیشگیری از جرم قرار دهند و مهم تر از همه، گرهی از کار هموطنان دربندمان در دیگر کشورهای جهان بگشایند؟
آیا نمی شود چنین گروهی تشکیل داد و به ایشان ماموریت داد که موضوع زندانیان ایرانی در چند کشور را اولویت بندی کرده و با مراجعه به آن کشورها، به یاری ماموران وزارت خارجه در آن کشورها بروند و در نهایت موجبات عزت هر چه بیشتر ایرانیان را فراهم آورند؟ آیا هنوز زمان تشکیل چنین گروه های ویژه ای نرسیده؟!
منبع/ تابناک
اول **
25/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها