تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867367127
-سرکه شیره‌های پیرمرد مجرد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
سرکه شیره‌های پیرمرد مجرد تابستان 1385 بود. در یکی از روزهای کشدار گوشی تلفن را برداشتم و شماره منوچهر احترامی را گرفتم. می‌خواستم درباره ادبیات کودک با او گفت‌وگو کنم.
تازه کار خبرنگاری را شروع کرده بودم. پس مثل یک آدم تازه کار باوجود نصیحت های استادان کهنه کار، بدون شناخت دقیق مصاحبه شونده، قرار مصاحبه را گذاشتم. چیز زیادی از پیرمرد نمی دانستم. حتی نمی دانستم او خالق کتاب داستان های محبوب کودکی من مثل «گربه من نازنازیه همه اش به فکر بازیه» و «دزده و مرغ فلفلی » است. فقط می خواستم یکی از همین مصاحبه های کیلویی درباره ادبیات کودک بگیرم. شماره اش را از خبرنگاران دیگر گرفته بودم. احترامی پشت تلفن به من گفت کجا راحت ترم؟ گفتم فرقی نمی کند. نشانی خانه اش را داد. خانه ای بود طرف های تهرانپارس. ظهر تابستانی خیلی گرمی بود. وقتی به آن خانه رسیدم از پله ها بالا رفتم. اسباب و اثاثیه خیلی مرتب نبود. در طبقه دوم، جایی که قرار بود مصاحبه انجام شود، احترامی ملافه ای از روی یک مبل برداشت و به من اشاره کرد تا بنشینم. گفت آنجا خانه اش است، اما کمتر به آنجا می آید و بیشتر با خانواده اش زندگی می کند. ابتدا تصور کردم شاید آنجا دفتر کارش است. بعد پیش خودم گفتم حتما منظورش از خانواده، زن و بچه هایش هستند. در همین افکار بودم که احترامی از من پرسید: نوشیدنی می خوری؟ ظهر تابستان بود و من تشنه بودم. گفت می خواهد به من کوکا بدهد. با خنده گفت. منتظر بودم بطری نوشابه ای در دست او ببینم، اما دیدم سراغ یخچال قدیمی اش رفت. قدری یخ خرد کرد و در داخل کاسه های سفالی چیزی شبیه شربت درست کرد. فضای خانه کاملا قدیمی بود. انگار در یک خانه متروکه پر گرد و غبار نشسته باشم. به همین دلیل از ظرف و ظروف و خوردن چیزی در آنها اکراه داشتم. با این حال ممکن بود پیرمرد ناراحت شود. وقتی احترامی کاسه پر یخ شربت را جلوی من گذاشت، دیدم رنگش تفاوتی با کوکا کولا ندارد. گفت بخور. کاسه را دست گرفتم و شروع به نوشیدن کردم. کوکا کولای خوشمزه ای بود. آنقدر تشنه بودم که کل کاسه را سر کشیدم. خودش هم در کاسه ای جداگانه شربت را بالا کشید. نوشیدنش زیر آن سبیل های بلند، صحنه جالبی خلق کرد. وقتی هر دو نوشیدیم، پرسید آیا خوشم آمده یا نه. گفتم کوکا بود دیگر. از سوالش تعجب کرده بودم. با حالت قهقهه خندید. گفت کوکا نبود. گفتم چطور؟ گفت واقعا متوجه نشدی؟ گفتم مرا دست انداخته اید؟ گفت این کوکا کولای نسل ماست. بهش می گوییم سرکه شیره. گفت آن وقت ها این همه شربت و کوکا و نوشیدنی نبود. گفت تابستان ها همین سرکه شیره را به جای کوکا سر می کشیده. واقعا نوشیدنی گوارایی بود. درست یادم نیست، شاید قبل از آن از مادربزرگم یا قدیمی ترهای فامیل، اسم سرکه شیره را شنیده، اما هرگز امتحانش نکرده بودم. آنقدر مزه داد که احترامی باز هم درست کرد و در تمام طول مصاحبه که جرعه جرعه آن را می نوشیدم، او به من می خندید و مرا نسل روغن نباتی می نامید. وقتی مصاحبه تمام شد، یک سوتی دیگر هم دادم. جلوی در از او پرسیدم آیا بچه هایش هم مثل خودش نویسنده هستند؟ این بار شدیدتر از دفعات قبل به من خندید. کاملا گند زده بودم. گفت مرد حسابی من اصلا زن نگرفتم که بخواهم بچه داشته باشم. در راه برگشت به خانه، به این فکر می کردم که خالق ماندگارترین داستان های کودک، خودش کودکی نداشت. آن موقع دیگر فهمیده بودم او نویسنده داستان های کودکی من بوده است. خودش هنگام مصاحبه برایم گفت و خدا را شکر این یکی گند را به رویم نیاورد. روحش شاد. سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر
شنبه 25 بهمن 1393 ساعت 02:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]
-
گوناگون
پربازدیدترینها