تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834747808
-آمر به معروف دوستدار دیگران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آمر به معروف دوستدار دیگران برای بسیاری از ما دینداران، اغلب آموزه‌های دینی به شکل بی‌چون و چرا پذیرفته شده و پایبندی ما به آنها به شکل انجام وظیفه در آمده است.
این مطلب ناشی از قوت ایمان دینی افراد بوده و نشان دهنده این است که فرد تردیدی در مجموعه باورهای دینی خود ندارد. این نکته هر چند از جهت پایبندی به ایمان دینی مثبت است، ولی ممکن است فرد را دچار محرومیت هایی نیز بکند. نکته اینجاست که هر چند انتظار می رود فرد مومن به یک دین خاص، مثلا اسلام، مقید به دستورات این دین باشد، ولی این تقید نباید باعث شود او عملا بپذیرد احکام و آموزه های دینی، هیچ دلیل قانع کننده ای ندارند و هیچ مقصودی را قرار نیست در زندگی فرد محقق کنند. احکام دینی عبث نیست چنین نگاهی که متاسفانه برخی دینداران عملا به آن مبتلا هستند، تن دادن به این باور است که دستورات دینی، عبث و بدون هدف است و خداوند صرفا برای این که قدرت و برتری خود را بر بندگانش اعمال کند، آنها را واجب کرده، اما آشکار است که این دیدگاه، با هدف و رسالت انبیاء الهی در تعارض است. ادیان الهی، به بیان قرآن و احادیث، به قصد تعالی فردی، اجتماعی و معنوی انسان ها نازل شده اند، بنابراین، نگاه ما به دستورات و آموزه های دینی باید مطابق با این هدف باشد. پایبندی به دستورات و آموزه های دینی باید در طولانی مدت موجب رشد و تعالی روحی و معنوی ما شود و اگر پس از روزها، ماه ها و سال ها پایبندی به آموزه های دینی، تغییری را در خود حس نکردیم، جا دارد از خود بپرسیم که چرا اهداف شریعت در ما تحقق نیافته است؟ اگر ما به وجوب یک دستور دینی که به آن پایبندی داریم، یقین داریم، بنابراین باید نسبت به نوع نگاهمان و شکل عمل مان به این دستور دینی، تامل و تجدیدنظر کنیم. یکی از دستوراتی که وجوب آن بر ما پوشیده نیست «امر به معروف و نهی از منکر» است. ما در جامعه و کشوری زندگی می کنیم که اغلب جمعیت آن پیرو دین اسلام هستند؛ بنابراین امر به معروف و نهی از منکر را واجب می دانند. از سوی دیگر، اقلیت جمعیت غیرمسلمان ایران هم عمدتا پیرو ادیان آسمانی ای هستند که به نوعی و به شکلی متفاوت، امر به معروف و نهی از منکر را مطلوب می دانند. اما آیا اعتقاد به این فریضه، موجب تعالی جامعه ما، به جامعه ای که ادیان الهی و بویژه اسلام به ما وعده داده، شده است؟ آیا ما توانسته ایم با پایبندی به امر به معروف و نهی از منکر، جامعه آرمانی اسلامی را تحقق ببخشیم؟ آیا به وسیله امر به معروف و نهی از منکر، به گرایش جوانان و نوجوانان به دین کمک کرده ایم؟ اگر با این اهداف و چشم اندازها فاصله داریم، بر اساس فرضی که ابتدا مطرح شد، باید درباره نوع و شکل اعتقاد و نگاهمان به فریضه امر به معروف و نهی از منکر تامل و تجدیدنظر کنیم. اما این تامل و تجدید نظر به چه شکل باید باشد؟ مسلما از نگاه یک مسلمان معتقد، اگر انحراف و اشکالی وجود داشته باشد، ناشی از کاستی ها و خطاهای ماست و نه از اسلام. به عبارت دیگر عیب از اسلام نیست، بلکه عیب از مسلمانی ماست. راه اصلاح مسلمانی ما نیز مراجعه به خود اسلام و تحقیق و اجتهاد در باب دین است. بنابراین در این مورد خاص، وظیفه ما این است که ببینیم اسلام چه چیزی را با عنوان امر به معروف و نهی از منکر از ما می خواهد. امر به معروف و نهی از منکر از نگاه اسلام دارای چه ویژگی هایی است؟ مساله بعدی این است که ما نسبت به کدام ویژگی از ویژگی های امر به معروف و نهی از منکر غفلت کرده ایم، که اهداف مد نظر آن را به دست نیاورده ایم. اهمیت دادن به یکدیگر ما رجوع به متون دینی و احادیث معصومین درباره فریضه امر به معروف و نهی از منکر (و نیز درباره سایر فرایض دینی) درمی یابیم یکی از مهم ترین اموری که مد نظر شارع مقدس بوده، احساس مسئولیت کردن مسلمانان نسبت به یکدیگر است. این ویژگی دین اسلام، نه تنها در احکام اجتماعی اسلام، بلکه در احکام مربوط به زندگی فردی نیز نمود پیدا کرده است. برای مثال هر چند نماز خواندن یک دستور و واجب فردی است، ولی دین اسلام حضور در نماز جماعت را بسیار زیاد مورد تاکید قرار داده است. اگر چنین تاکیدهایی وجود نداشت، بسیاری از ما نماز خواندن را به شکل یک عادت روزمره و در خلوت خود انجام می دادیم و در چنین شرایطی دلخوش به این بودیم که واجب یومیه خود را انجام داده و خشنودی خداوند را نیز حاصل کرده ایم، اما ممکن بود پایبندی ما به نماز خواندن، در این شکل و قالب، هیچ تاثیری در زندگی دیگران، حتی افرادی که به شکل روزمره با آنها در ارتباطیم نداشته باشد، اما تاکید بر حضور در جماعت، مسلمانان را به معاشرت، رفاقت، همکاری و اطلاع از یکدیگر دعوت می کند. دستورات دیگری نیز در اسلام وجود دارد که با روح زندگی جمعی و احساس مسئولیت نسبت به یکدیگر تطابق دارد؛ مانند تشویق به ازدواج، تشویق به اشتغال مفید برای جامعه و تجارت و نهی از عزلت نشینی و رهبانی گری. اسلام دین گوشه گیری و دوری از جمع نیست. بنابراین روح کلی حاکم بر احکام اسلامی، مشوق و تقویت کننده اهمیت دادن به دیگران و احساس مسئولیت مسلمین نسبت به یکدیگر است. از این رو برداشت و پایبندی ما به امر به معروف و نهی از منکر نیز باید هماهنگ و سازگار با این روح کلی باشد. ما باید به آن امر به معروف و نهی از منکری ایمان و پایبندی داشته باشیم که موجب تقویت و همدلی اجتماع مسلمین می شود. به عبارت دیگر «امر به معروف و نهی از منکری» که مدنظر اسلام است، رفتاری نیست که کینه توزی و عصبیت و دشمنی را در بین اجتماع مسلمین تقویت کند، بلکه دستور اسلام، پیش از هر چیز، قلب و دل ما را نشانه گرفته است. یک مسلمان، نسبت به گناه و خطای برادر مومن خود بی تفاوت نیست. ما به عنوان مسلمان باید پیش از هر چیز، دوستدار و خیرخواه سایر اعضای جامعه باشیم. اگر چنین عشق و محبتی نسبت به اعضای جامعه خود داشته باشیم، دیگر قلب ما نسبت به خطاهای دیگران بی تفاوت نخواهد بود، بلکه با مشاهده خطاهای دیگران قلب ما می رنجد و پیش از هر چیز برای عامل این خطا ناراحت خواهیم شد. بنابراین منشاء امر به معروف و نهی از منکر، خیرخواهی و محبت ما نسبت به دیگران است. این عشق و محبت به تک تک اعضای جامعه، به شکل کلی، در قالب عشق و محبت نسبت به کل جامعه و کشور مبدل خواهد شد. احادیثی چون «حب الوطن من الایمان» نیز موید همین نکته است و گرنه وطن منهای هموطنان و اعضای جامعه، جز خاک چیزی نیست و دلیلی ندارد که مورد تاکید اسلام قرار گیرد. مسلما امر به معروف و نهی از منکر، از زبان فردی که از درون و قلبا به مخاطب خود علاقه دارد، شکل متفاوتی خواهد داشت تا امر به معروف و نهی از منکر از زبان فردی که صرفا به عنوان یک رفع تکلیف به این فریضه دینی عمل می کند. اگر ما به همنوعان خود مهر و علاقه داشته باشیم، در انتخاب عبارات و لحن مان هنگام امر و نهی، دقت خواهیم کرد. سلمان اوسطی / جام جم
دوشنبه 20 بهمن 1393 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
گوناگون
پربازدیدترینها