محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829221689
- رییس جمهوری برای تمامی فصول
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: رییس جمهوری برای تمامی فصول تهران- ایرنا- روزنامه «شهروند» امروز -سه شنبه- در یادداشتی با عنوان «رییس جمهوری برای تمامی فصول» به قلم «متین مسلم» کارشناس روابط بین الملل نوشته است: انتخاب دیپلماتی جدید و کارکشته به سمت نمایندگی ایران در سازمان ملل، رئیس جمهوری حسن روحانی را از بازی نابرابر مخالفان داخلی و خارجی اش نجات داد. حدود یک سال پیش حمید ابوطالبی به دلیل ممانعت ایالات متحده از صدور ویزای دیپلماتیک، موفق به عزیمت به مقر سازمان ملل در نیویورک نشد. ایالات متحده او را متهم کرده در ماجرای حمله نوامبر ١٩٧٩ به سفارت آمریکا در تهران دخالت داشته است. ابوطالبی اما این اتهامات را رد می کند و می گوید: «تنها در یک مورد همراه با نماینده پاپ در سفارت آمریکا حضور یافت و صرفا نقش یک مترجم را به عهده داشته است». به نظر می رسد تشکر و دعای نماینده پاپ برای ابوطالبی چندان خوش یمن نبوده است.
نویسنده می افزاید: پست ریاست هیأت نمایندگی ایران در سازمان ملل به دلیل موقعیت منحصربه فرد آن، عملا نقش وزیرخارجه دوم ایران در خارج از کشور را بازی می کند. نه الزاما به خاطر نداشتن روابط دیپلماتیکی میان تهران و واشنگتن، بلکه عمدتا به این دلیل که نماینده ایران در سازمان ملل، عملا سکان هدایت سیاست خارجی ایران در نزد جامعه جهانی و اعضای شورای امنیت، خصوصا پنج عضو دایمی آن را در دست دارد و تهران دستکم با یکی از آنها یعنی ایالات متحده طرف اصلی مذاکره و تعاملات راهبردی است.
اجازه دهید فعلا موضوع ابوطالبی را به کنار گذاشته و آن را به کلکسیون مشکلات حل نشده میان ایران و ایالات متحده اضافه کنیم. تهران می گوید پیگیری این اقدام غیرقانونی و نامتعارف واشنگتن را دنبال خواهد کرد،اگرچه منابع سیاسی و بوروکراتیک مقیم سازمان ملل معتقدند رسیدگی هایی از این دست سال ها طول خواهد کشید. اما با توجه به وضعیت پیچیده سیاست خارجی ایران، همان زمان سوالی اساسی مطرح گردید«که تداوم ممانعت دوجانبه تهران و واشنگتن علیه یکدیگر، بالاخره به نفع کدام طرف تمام خواهدشد؟ و در تحلیل نهایی، حل آن به نفع یا ضررکیست؟ به باور من این سوال بیش از هر چیزی ذهن رئیس جمهوری روحانی را به خود مشغول کرده بود. آن هم در حساس ترین موقعیت نبرد دیپلماتیکی کشورش طی ٦٠ سال گذشته. منطقا به نظر می رسد روحانی در این شرایط حساس مایل نبوده بیش از این اصلی ترین و کلیدی ترین برج دیده بانی و پایگاه عملیاتی سیاست خارجی و برنامه هسته ای کشورش همچنان خالی بماند و باید اقدامی کرد، ولو به بهای شماتت های دایمی و معمول مخالفان قسم خورده داخلی و بهره برداری مخالفان قسم خورده خارجی. با نگاهی حرفه ای، درک علت نگرانی های روحانی و کادر سیاست خارجی رویایی او چندان کار مشکلی نیست. آنها به خوبی می دانستند تداوم خالی ماندن کرسی ایران در سازمان ملل، صرف نظر از نتایج غیر قابل پیش بینی آن، عملا به امتیازی ویژه و منفی نزد مخالفان پر فشار داخلی و حرفه ای های خارجی تبدیل شده و لازم است قطع نظر از هر بهانه سیاسی و تاریخی از آن عبور کرد. روحانی با انتخاب یکی از متفاوت ترین دیپلمات های نزدیک به خود «غلامعلی خوشرو»، به یکباره جهت بازی را تغییر داد و موجب تعجب بسیاری را فراهم آورد. این تفاوت از آن جهت معنای بیشتری پیدا می کند که خوشرو تا پیش از این و از اواسط دهه ٩٠ به مدت ٧ سال سفیر و معاون نمایندگی ایران در نیویورک را به عهده داشت و محافل نزد سازمان ملل او را به خوبی می شناسند. یک دیپلمات اروپایی مقیم نیویورک می گوید:«اجازه دهید وارد جزییات نشویم. دولت ایران هر چند با تاخیر، اما با زیرکی موضوع یک اجبار متوقف شده را به یک انتخاب پر منعطف و متحرک تبدیل کرد».
به باور بسیاری از محافل سیاسی و دیپلماتیکی مقیم برن و نیویورک انتخاب روحانی، تنها در آنچه مربوط به سازمان ملل است خلاصه نمی شود. خوشرو از جنبه های کاملا متفاوت تری می تواند حایز اهمیت باشد. حداقل پست کنونی وی(تا پیش از انتخابش برای سازمان ملل) یعنی سفیر ایران در سوئیس، یعنی همان کشوری که مسئولیت حفاظت از منافع ایالات متحده در ایران را به عهده دارد و سابقه او در مذاکرات هسته ای طی سال های ٢٠٠١ تا ٢٠٠٥، به هیچ وجه قابل اغماض نیست. ضمن آنکه خوشرو رابطه بسیار نزدیکی نیز با حسین موسویان مذاکره کننده ارشد هسته ای قبلی ایران(در همین دوره زمانی) دارد. او هم اکنون در آمریکاست. با گذر از این مرحله، اکنون باید دید پروژه بعدی مخالفان داخلی و خارجی روحانی و ظریف چیست؟ البته روحانی تاکنون نشان داده از کنار مخالفانش ولو به سختی توانسته عبور کند و آنها را چندان جدی نگیرد. آنچنان که چند روز پیش خطاب به آنها گفت: «انتقاد از کت و عینک کج دیپلمات ها، که انتقاد نیست. بهانه گیری است.» اما خب! این همه ماجرا نیست. باید منتظر ماند و دید، آنها چکار خواهند کرد؟
منبع: شهروند
اول**1368**
14/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها