تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819914838
یادداشت/ علیرضا کریمی؛ امپراطوری تخریب و ناامنی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ علیرضا کریمی؛
امپراطوری تخریب و ناامنی
جریان تکفیری نمی‌تواند ادعای دولت بودن یا حتی قصد تشکیل دولت داشته باشد. اگر واقعا تکفیری‌ها به دنبال ایجاد دولت بودند، نباید به آن فکر می‌کردند که در آینده به همان زیرساخت‌هایی که به مخروبه تبدیل کرده‌اند، نیاز خواهند داشت؟
گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس – علیرضا کریمی: دولت‌ها برای حفظ بقا، چاره‌ای از «ساختن» و پیشرفت مستمر ندارند. دولتی که نسازد، می‌سوزد و سرانجام می‌پوسد. در تمام جهان، تمام دولت‌ها با هر اندیشه و عقیده‌ای با وعده برساختن بر سر کار می‌آیند نه تخریب. حتی در کشورهای غیر جمهوری، دولت‌هایی که با رای مردم بر سر کار نمی‌آیند نیز همواره ادعای ساختن دارند. کارکرد دیگر دولت‌ها که شاید مهم‌ترین کارکرد آنها در نزد اندیشه‌ورزان کلاسیک سیاست است، «تامین امنیت» است. دولت آن نهادی است که مشروعیت برخورداری و استفاده از «قدرت سخت» را در یک محدوده سرزمینی برای تامین امنیت شهروندان داشته باشد. پس تنها کسانی می‌توانند ادعای دولت داشته باشند که تامین امنیت برای آنها اصل باشد. اگر دو مشخصه فوق، شرایط و خصوصیات یک دولت باشد، تحت هیچ شرایطی برآمد سال‌های گذشته تفکر تکفیری را نمی‌توان «دولت» نام نهاد. در خصوص داعش حرف زیاد زده شده است اما در تمام این حرفها، به حرف «د» در این ترکیب منحوس کمتر توجه شده است. «د» برآمده از کلمه دولت است. داعش و بالکل جریان تکفیر، ادعای هرچه داشته باشد، ادعای دولت بودن نمی‌تواند داشته باشد. به هر جا که این جریان پای نهاد، جز ویرانی و ناامنی چیزی نیافرید؛ گویا نطفه تفکر تکفیری با خشونت ناحق، کشتار بی‌پروا، ظلم و هر آن چیزی بسته شده است که ذات انسان از آن اشمئزاز دارد چه رسد به محتوای دین مبین اسلام و طبعا به قول یکی از بزرگان، پیش از انسان بودن، چگونه می‌توان مسلمان بود؟ خیابان‌های سوریه را پیش از ورود تروریست‌های تکفیری و پس از آن با هم مقایسه کنید. وضعیت مردم موصل را پیش از حضور داعش و پس از آن مقایسه کنید. هرجا که این جریان پا نهاد، از افغانستان و پاکستان تا سوریه و عراق، آسایش را از مردم گرفت، فقر و ناامنی به بار آورد و به نام شریعت، همه چیز را زیر پای خود گذاشت. جریان تکفیری نمی‌تواند ادعای دولت بودن یا حتی قصد تشکیل دولت داشته باشد. اگر واقعا تکفیری‌ها به دنبال ایجاد دولت بودند، نباید به آن فکر می‌کردند که در آینده به همان زیرساخت‌هایی که به مخروبه تبدیل کرده‌اند، نیاز خواهند داشت؟ کدام جریان ادعای دولت بودن دارد و مساکن شهروندان را تخریب کرده، از آنها به عنوان سنگر استفاده می‌کند؟ مگر برای دولت‌ها، تامین مسکن وظیفه نیست؟ یا زیرساخت‌های آب و برق و سوخت مگر نباید در اختیار یک دولت باشند؟ جریانی که به دنبال دولت بودن است، پالایشگاه تخریب نمی‌کند، زمین‌های زراعی مردم را از بین نمی‌برد، متعرض مقدسات مذهبی از مساجد مسلمانان تا کلیساهای مسیحیان نمی‌شود و شهروندانی را که قرار است بر آنها حکومت کند، به کنیزی و برده‌گی نمی‌گیرد. ممکن است برخی ادعا کنند که تعریف تکفیری‌ها از دولت با تعریف عمومی آن فرق می‌کند اما در این صورت هم اصل ماجرا تفاوتی نمی‌کند چرا که: اولا، اگر تکفیری‌ها ادعای مسلمان بودن دارند، قطعا باید بدانند که تامین امنیت و رفاه در حکومت‌های صدر اسلام نیز در دستور کار بوده است؛ ثانیا، دولت‌ها پس از وستفالی حائز برخی کارکردهای مشابه در فضای بین‌المللی هستند که هیچ دولتی را راه گریزی از آن نیست؛ ثالثا، تامین امنیت در فضای داخل، شرط بقاست و بقا از اهداف هیچ دولتی قابل حذف نیست؛ بلکه منفعت حیاتی دولت‌ها محسوب می‌شود. با این حساب تکفیری‌ها بهتر است از نام دولت – و همچنین نام اسلام – صرفنظر کنند، اگر به امری تمایل مباهات داشتند، آن امر تخریب و ناامنی است که در آن از حد دولت بودن فراتر رفته، به درجه امپراطوری رسیده‌اند. انتهای پیام/
93/11/13 - 16:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها