محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831483824
آرامش در طوفان
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آرامش در طوفان
یا ایتها النفس المطمئنة ارجعى الى ربك راضیة مرضیة (1)آرامش اكسیر نجات و هماى سعادت حیات انسان است كه درخواستههاى اولیاء الهى جلوه خاص یافته است. در زیارت «امین الله» كه در شمار زیارتهاى معتبره است، چنین مىخوانیم: اللهم فاجعل نفسى مطمئنة بقدرك راضیة بقضائك (2) : بارالها جانم را به تقدیرت آرامش بخش و به حكم و قضایت مرا خشنود گردان. حضرت ابراهیم(ع) كه خود در اوج بندگى و آرامش قرار دارد، در خصوص چگونگى احیاء مردگان، اطمینان و دل آرامى جان را خواستار است و در پاسخ خداوند كه مىفرماید: «اولم تؤمن». آیا ایمان نیاوردهاى؟ اظهار مىدارد: «بلى ولكن لیطمئن قلبى» (3) «ایمان دارم و لكن دوستدار آن هستم كه قلب من به آن آرامش یابد.»حادثه كربلا پایگاه نفوس مطمئنهاى است كه آرامش و اطمینان را تجلى داده و جلوههاى زیباى آن مشعلى از معرفت فراراه برافروخته است. چنانكه در روایات تفسیرى سوره فجر «نفس مطمئنه» را بر امام حسین(ع) تطبیق كرده و یادآور شده است: اقراوا سورة الفجر فى فرائضكم و نوافلكم فانها سورة الحسین ابن على علیهما السلام: سوره والفجر را در نمازهاى واجب و مستحب خود بخوانید كه سوره فجر، سوره حسین ابن على علیهما السلام است. (4) عاشقان و دوستداران نهضتحسینى با شناخت موجبات این اطمینان مىتوانند انگیزهها را در خویش تقویت نموده و خود را هر چه بیشتر به ساحل این «اقیانوس آرام» نزدیكتر سازند بویژه آنكه پوینده این راه خود را با الگوهاى عملى و اسوههاى قرآنى مواجه مىبیند كه مىتواند عزم او را دو چندان كند براى شناخت این انگیزهها و عوامل مناسب است كه علل اضطراب آفرین را دریافت و سپس تجسم عینى و عملى آرامش را در نهضت كربلا مورد مطالعه قرار داد كه در این زمینه مىتوان به چند عامل اشاره نمود.در یكى از روایات از امام صادق(ع) سؤال مىشود كه چگونه اصحاب امام حسین به سوى مرگ مىشتافتند؟ فقال: انهم لهم الغطاء حتى راوا منازلهم من الجنة فكان الرجل منهم یقدم على القتل لیبادر الى حوراء یعانقها و الى مكانه من الجنة. فرمود: براى آنان پردهها كنار رفت تا این كه مقامات خویش را در بهشت مشاهده كردند این چنین بود كه مردى از آنان به كشته شدن روى مىآورد تا این كه به حورالعین و جایگاه خویش در بهشتبرسدعوامل اضطرابهراس از مرگ; یكى از عوامل نگرانى انسان و دغدغه خاطر او مساله مرگ است و گاه در برخورد با عوامل مرگ آفرین آن چنان تعادل خویش را از دست مىدهد كه قدرت تفكر و اندیشه صحیح از او سلب مىشود اما شهیدان كربلا بر این نگرانى پیروز شدند و خود با آرامش خاطر به استقبال مرگ شتافتند. كه موارد ذیل نمونههایى از آن مىباشد: نشان مرد مؤمن با تو گویم كه چون مرگش رسد خندان بمیردامام جواد(ع) حالات سیدالشهداء را از امام زینالعابدین(ع) این چنین بیان مىدارد كه: چون كارزار به سختى انجامید به امام حسین نگاه كردند دیدند كه برخلاف آنان مشاهده مىشود «لانهم كلما اشتد الامر تغیرت الوانهم، وارتعدت فرائضهم و وجلت قلوبهم وكان الحسین(ع) و بعض من معه من خصائصه تشرق الوانهم وتهدئ جوارحهم وتسكن نفوسهم»: زیرا به هر مقدار كه كار جنگ سختتر مىشد، رنگهاى آنان تغییر مىیافت و اعضاى بدنشان مضطرب و دلهاشان ترسان مىشد اما بر عكس آنها امام حسین(ع) و بعضى از اصحاب آن حضرت رنگ صورتشان درخشان و اعضایشان آرام و دلهاشان اطمینان مىیافت. در این زمان بود كه به یكدیگر مىگفتند: «انظروا لایبالى بالموت» (5) نگاه كنید; از مرگ باك و هراسى به دل ندارید. در یكى از اشعار منسوب به سیدالشهداء آمده است كه فرمود:و ان یكن الابدان للموت انشئت فقتل امرئ بالسیف فى الله افضل (6)یعنى: اگر بدنها براى مردن آفریده شدهاند پس چه بهتر كه مرد در راه خدا كشته شود و فرمود: «الموت خیر من ركوب العار» (7) : مرگ بهتر است از اینكه فرد به ذلت گرفتار شود و كمال شوق خویش را به مرگ بسان اشتیاق یعقوب به گمشده خویش حضرت یوسف قلمداد مىكند و مىفرماید: «و ما اولهنى الى اسلافى اشتیاق یعقوب بیوسف» (8) و مردن را براى خویش مایه سعادت و نیكبختى مىبیند و اعلام مىدارد كه «لا ارى الموت الا سعادة» (9) و این شوق را حضرت در موقع خداحافظى با هر یك از یارانش اظهار مىكرد به هنگامى كه آنان بر حضرتش سلام مىدادند حضرت مىفرمود: و علیك السلام ونحن خلفكبر تو سلام باد و ما پس از تو خواهیم آمد. (10) سپس حضرت این آیه شریفه را قرائت مىنمودند كه «... فمنهم من قضى نحبه ومنهم من ینتظر ...» كسانى جام مرگ را نوشیدند و كسانى دیگر به انتظار رسیدن آن مىباشند. (11) چنانكه در آغاز رویارویى با حر نیز فرمود: «افبالموت تخوفنى» آیا مرا از مرگ مىترسانى؟سامضی و ما بالموت عار على الفتى اذا ما نوى حقا وجاهد مسلما (12)راه خویش را ادامه مىدهم و مرگ بر جوانمرد ننگ نیست در صورتى كه نیت او حق باشد و در حالى كه مسلمان است، جهاد كند.در حالات آن بزرگوار پس از شهادت عزیزانش مىخوانیم: «ما رایت مكثورا قط قد قتل ولده واهل بیته وصحبه اربط جاشا ولاامضى جنانا منه» (13) : فردى را ندیدم كه فرزند و اهلبیت و یارانش كشته شده باشند اما همانند حسین(ع) از قوت قلب و آرامش روح برخوردار باشد.آرامش یاران اماماهل بیت آن بزرگوار نیز برخوردار از روحیه اطمینان و نهراسیدن از مرگ بودند. مرحوم سید ابن طاووس مىنویسد: امام حسین(ع) در مسیر خویش به كربلا به منزل «ثعلبیه» رسید مقدارى خوابیدند به هنگام بیدارى خوابى را نقل كردند كه: خبر از مردن خود و یارانش مىداد. حضرت على اكبر عرض كرد: «افلسنا على الحق؟» آیا ما بر حق نیستیم؟ حضرت فرمود: بلى بر حق هستیم; سوگند به خدایى كه بازگشتبندگان بسوى اوست، على اكبر گفت: «اذن لانبالى بالموت» (14) در این هنگام باك و هراسى از مرگ نداریم. در شب عاشورا تكرار این حماسه را درباره حضرت قاسم مشاهده مىكنیم; اصحاب در خیمه نشستهاند. تصمیم نهایى باید اعلام شود، سیدالشهداء خبر از شهادت همه یارانش مىدهد اما قاسم نگران است كه نكند توفیق شهادت را نیابد از حضرت درباره خویش سؤال مىكند امام حسین مىفرماید: «كیف الموت عندك»: مرگ در نزد تو چگونه است؟ قاسم مىگوید: «احلى من العسل» (15) از عسل شیرینتر است و به همین جهتبود كه روز عاشورا با اصرار از عموى بزرگوارش اجازه گرفت و راهى میدان مبارزه شد و برگ زرین دیگرى را بر كتاب شهادت افزون ساخت.بر فرس تندرو هر كه تو را دید گفت برگ گل سرخ را باد كجا مىبردو همین شكوه و عظمت را در سخنان اباالفضل(ع) مىبینیم زمانى كه ابى عبد الله علیه السلام در جمع اصحاب خویش سخنرانى نمود و آنان را دستور به ترك دیار كربلا داد، اولین فردى كه سخن آغاز كرد و آمادگى خویش را جهت مردن اعلام داشت آن بزرگوار بود كه فرمود: آیا براى این برویم كه بعد از تو زندگى كنیم خدا آن روز را نیاورد. (16) و در همین جمع الهى بود كه دیگر اصحاب امام حسین(ع) لب به سخن گشودند و حماسه دلانگیز و شنیدنى را در تاریخ جاودانه كردند. «مسلم بنعوسجه» اظهار داشت: به خدا سوگند كه من در مقام یارى تو به مرتبهاى مىباشم كه اگر بدانم كشته مىشوم و آنگاه مرا زنده كنند و بكشند و بسوزانند و خاكستر مرا بر باد دهند و این مرگ و حیات تا هفتاد مرتبه تكرار شود، هرگز از تو جدا نخواهم شد تا آنگاه كه در حضورت مرگ را ملاقات كنم و به دنبال او زهیر ابن قین برخاست و فتبخدا سوگند كه من دوست دارم هزار مرتبه كشته شوم آنگاه زنده گردم و سپس كشته شوم اما در عوض جان تو و جوانان از خاندانت محفوظ بماند. (17)حال باید دید علت و فلسفه این آرامش و نهراسیدن از مرگ چیست و چه عاملى این اطمینان خاطر را فراهم ساخته است كه با توجه به كلمات سیدالشهداء و یارانش مىتوان به سه عامل اشاره كرد:1 - اعتماد به جهان دیگرسید الشهداء علیه السلام در سخنانى كه براى یاران در لحظات حساس مبارزه ایراد كرد فرمود پایدارى كنید بدانید كه مرگ براى شما جز پلى براى رهایى از سختىها نیست. پس از آن راهى بهشتهاى وسیع الهى و نعمتهاى جاودانه او خواهید شد. كدامیك از شما خوش ندارد كه از زندان به سوى قصر منتقل شود و این در حالى است كه مرگ براى دشمنان شما انتقال از قصر استبه زندان و عذاب الهى. (18)2 - دیدن جایگاه خویش در بهشتدر یكى از روایات از امام صادق(ع) سؤال مىشود كه چگونه اصحاب امام حسین به سوى مرگ مىشتافتند؟ فقال: انهم لهم الغطاء حتى راوا منازلهم من الجنة فكان الرجل منهم یقدم على القتل لیبادر الى حوراء یعانقها و الى مكانه من الجنة. فرمود: براى آنان پردهها كنار رفت تا این كه مقامات خویش را در بهشت مشاهده كردند این چنین بود كه مردى از آنان به كشته شدن روى مىآورد تا این كه به حورالعین و جایگاه خویش در بهشتبرسد. (19) البته این یقین مرتبه والایى است كه براى هر فرد رسیدن به آن میسر نیست اما آنچه از قرآن كریم و آثار اهلبیت علیهم السلام مىتوان استفاده كرد اینكه دو عامل زیر نقش عمده در رسیدن به آن دارد:الف - دعا در جهتبه دست آوردن یقین: چنانكه دردعاى ابى حمزه ثمالى از امام زینالعابدین(ع) مىخوانیم: اللهم انى اسئلك ایمانا تباشر به قلبى ویقینا حتى اعلم انه لن یصیبنى الا ما كتبت لى: پروردگارا از تو درخواست مىكنم ایمانى كه همیشه در قلبم برقرار باشد و یقینى تا بدانم كه به من جز آنچه قلم تقدیر تو نگاشته، نخواهد رسید و در فقره دیگر اظهار مىدارد: «اللهم صل على محمد و آل وارزقنى الیقین وحسن الظن بك» (20) خدایا; بر محمد و آل محمد درود فرست و به من یقین و گمان نیك به خودت را عطا كن.ب - عبادت و عمل شایسته: چنانكه قرآن كریم مىفرماید: واعبد ربك حتى یاتیك الیقین (21) بندگى پروردگارت كن تا آن هنگام كه به تو یقین برسد.3 - اعتماد به حقانیت راهدر كلام فرزند بزرگوار امام حسین(ع) گذشت كه فرمود: چون بر حق هستیم ترسى از مرگ نداریم.دومین عامل اضطراب خود باختگى در مقابل حوادث است. روحهاى ضعیف خیلى زود در مقابل مشكلات شكسته مىشوند و گاه عقدههاى فرو خورده و فشارهاى روحى موجب سكتههاى مرگآور مىشود و در بعضى از موارد راه خارج شدن از بنبست مشكلات را در انتحار و خودكشى مىبیند برعكس، انسان كامل و برخوردار از تربیت صحیح موجهاى سنگین حوادث در صلابت روح موج شكن او آرام مىگیرد و طوفان رنجها در آغوش استواریش به تسلیم مىنشیند و مصداق این حدیثشریف است كه مىفرماید: الحر حر على جیمع احواله ان نابته نائبة صبر لها و ان تداكت علیه المصائب لم تكسره، (22) آزاد در همه حال آزاده است اگر مصیبتى به او برسد صبر مىكند و اگر سختیها به او هجوم آورد از پاى در نمىآید. متانت و آرامش در مقابل بلكه از نشانههاى مؤمن به شمار آماده است كه با تعبیر «وقورا عند الهزاهز» (23) از آن یاد شده است.در بلا هم مىچشم لذات او مات اویم مات اویم مات اوكربلا نمایش قدرت روح در كوران حوادث و نشانه آرامش در طوفان است آنها بدون اینكه مصائب آنان را در هم شكند همواره رضایت و تسلیم خود را در مقابل فرمان الهى اظهار مىداشتند كه نمونه كامل آن را - در فرمایش امام حسین(ع) - مىبینیم كه فرموده است: «رضى الله رضانا اهل البیت نصبر على بلائه ویوفینا اجور الصابرین» (24) : آنچه مایه خشنودى خداوند باشد ما از آن خشنود هستیم بر بلاى او صبر مىكنیم و خداوند ما را اجر صابران خواهد داد. و به پیروى از همین مكتب و مرام بود كه زینب كبرى (سلام الله علیها) در جواب عبیدالله زیاد كه به طعنه گفت: نظرت درباره آنچه خدا با برادر و خاندانت انجام داد چیست؟ فرمود: «ما رایت الا جمیلا»: جز زیبایى و جمال چیزى مشاهده ننمودم (25) و در مجلس یزید با آن همه شقاوت و سنگدلى كه از یزید نسبتبه ابىعبدالله مشاهده نمود، صبر و پایدارى خویش را با سپاس الهى اعلام كرد و فرمود: «الحمدلله الذى ختم لاولنا بالسعادة ولآخرنا بالشهادة والرحمة» سپاس خداى را كه آغاز كارمان را سعادتمند ساخت و عاقبت زندگیمان را با شهادت و رحمتش پایان داد. (26)و این همان درسى است كه خانوادههاى معظم شهداء در مقاطع مختلف انقلاب بویژه جنگ تحمیلى به خوبى آموختند و قلب و دل خود را با یادآورى صبر و پایدارى سیدالشهداء و خاندان او تسلى بخشیدند.سید الشهداء علیه السلام در سخنانى كه براى یاران در لحظات حساس مبارزه ایراد كرد فرمود پایدارى كنید بدانید كه مرگ براى شما جز پلى براى رهایى از سختىها نیست. پس از آن راهى بهشتهاى وسیع الهى و نعمتهاى جاودانه او خواهید شد. كدامیك از شما خوش ندارد كه از زندان به سوى قصر منتقل شود و این در حالى است كه مرگ براى دشمنان شما انتقال از قصر استبه زندان و عذاب الهى. عامل سوم اضطراب غفلت از یاد خداست. فردى كه همواره قدرت ربانى و الهى را یار و مددكار خویش مىبیند، هیچگاه خود را تنها نمىبیند. همواره روزنههاى امید قلب و دلش را روشن نموده استبه او پناه مىبرد و او را پناهگاه درماندگىهاى خویش مىبیند. قرآن كریم حالت مشركین و حیرت آنان را به صورت زیبایى ترسیم مىكند و مىفرماید: خداوند مثلى زده آیا شخصى كه اربابان متعدد و مخالف یكدیگر دارد، همانند آن شخصى است كه تسلیم یك نفر است و آیا این دو مساوى هستند. سپاس براى خداست; لیكن بیشتر مردم آن را نمىدانند. (27) و بدین جهت آرامش را در سایه یاد خدا یادآور مىشود تا انسانها با تكیه بر او كمال خویش را باز یابند و مىفرماید «الا بذكر الله تطمئن القلوب» (28) دل آرام گیرد به یاد خدا. امام حسین همواره محو جمال دوستبوده است هنوز سرزمین عرفات زمزمههاى روح نوازش را از یاد نبرده است. بشر و بشیر پسران غالب اسدى مىگویند: عصر روز عرفه در عرفات در خدمت آن حضرت بودیم. پس از خیمه خود بیرون آمد با نهایتخضوع و وقار و طمانینه در حالى كه گروهى از اهل بیت و فرزندان و شیعیان آن بزرگوار به همراهش بودند; پس در جانب چپ كوه ایستاد و روى مبارك را به سوى كعبه گردانید و دستها را برابر صورت داشت; مانند فقیرى كه طعام را خواستار باشد و دعاى عرفه را خواند در اثناء دعا دیدگان و سر خویش را متوجه آسمان ساخت و از دیدههاى مباركش اشك مىریخت و این چنین حضرت دعا را به پایان برد تا آنگاه كه آفتاب غروب كرد و روانه مشعرالحرام شد. (29)نهضت كربلا یاد خدا را در متعالىترین مراتب خود متجلى ساخته است. شبانگاه عاشورا پس از اینكه دشمن تصمیم به جنگ گرفت، به برادرش عباس مىفرماید اگر مىتوانى جنگ را تا فردا تاخیر انداز «لعلنا نصلى لربنا اللیلة وندعوه ونستغفره فهو یعلم انى كنت قد احب الصلاة له و تلاوة كتابه و كثرة الدعاء والاستغفار»: (30) تا براى پروردگارمان نماز بگزاریم و دعا و استغفار نماییم و خدا مىداند كه من نماز و تلاوت قرآن و زیادى دعا و استغفار را دوست مىدارم و در صبح عاشورا و آغاز جنگ با دعا بسوى خدا نهایت توكل و اعتماد خویش را به خداى متعال یادآور مىشود و مىفرماید: «اللهم انت ثقتى فى كل امر ورجائى فى كل شدة» (31) : بارخدایا تو در همه كارها تكیهگاه من هستى و امیدم در همه سختیها به توست. و در ظهر عاشورا با انجام آخرین نماز قیامتى از عظمت و جلال و شكوه را فراراه همه حماسهسازان تاریخ قرار مىدهد كه بدانید; مىتوان در كوران حوادث و ناملایمات نیز به آرامش رسید و با یاد خدا به ساحل جاودانگى رهنمون گشت و از آنجا به سوى بىنهایتها پرواز كرد.والسلامعباس كوثرىتنظیم: شکوری_گروه دین و اندیشه تبیانپىنوشت ها:1- والفجر/27 - 30.2- بحارالانوار، ج97، ص264.3- بقره/260.4- تفسیر صافى، ج2، ص818 ذیل سوره «فجر».5- بحارالانوار، ج44، ص297.6- همان، ج45، ص49.7- همان.8- لهوف، ص52 و53.9- همان، ص69.10- بحارالانوار، ج45، ص31.11- احزاب/23.12- ارشاد، ص207 نقل از بحارالانوار، ج44، ص378.13- تاریخ طبرى، ج4، ص245، «مؤسسة الاعلمى بیروت».14- لهوف، ص60، نقل از بحار، ج44، ص367.15- اثبات الهداة، ج5، ص204، ح61.16- بحارالانوار، ج44، ص393.17- تاریخ الطبرى، ج4، ص318.18- بحارالانوار، ج44، ص297.19- همان.20- همان، ج95، ص93، مفاتیح الجنان دعاى ابىحمزه ثمالى.21- حجر/99.22- اصول كافى، عربى، ج2، ص89، باب الصبر، حدیث6.23- همان، ص47، خصال المؤمن.24- بحارالانوار، ج44، ص367.25- همان، ج45، ص116.26- همان، ص367.27- زمر/29.28- رعد/28.29- بحارالانوار، ج95، ص213، دعاى عرفه و مفاتیح الجنان.30- تاریخ طبرى، ج4، ص316.31- همان، ص321.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 532]
-
گوناگون
پربازدیدترینها