تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860466873
هتاکي نشريات غربي به اسلام نماد واقعي اومانيسم است
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۹ بهمن ۱۳۹۳ (۱۶:۳۵ب.ظ)
آيت الله جوادي آملي: هتاکي نشريات غربي به اسلام نماد واقعي اومانيسم است نمود واقعي اومانيسم را مي توان در توهين و هتّاکي رسانه ها و نشريات غربي به اسلام و پيامبر مهرباني صلي الله عليه وآله مشاهده کرد.
به گزارش خبرگزاري موج ازقم، آيت الله جوادي آملي در نوشتاري چگونگي راهکارهاي عزتمندي واقعي انسان را با بهره گيري از آموزه هاي امام حسن عسکري عليه السلام را تبيين نموده‌اند.
*ذلّت‌زدايي؛ راهکار حصول به عزّت
مقولۀ چگونگي حصول عزّتمندي براي انسان از جمله مسائلي است که از سوي امامان معصومين عليهم السلام مورد توجه قرار گرفته است؛ ليکن سيطرۀ آموزه هاي غربي در جوامع اسلامي منجر به شيوع برخي آسيب ها در جامعه، در قالب ذلّت پذيري شده است.
لذا متأسفانه برخي رذايل اخلاقي در سطح جامعۀ اسلامي مشاهده مي شود که عدم شايسته سالاري در مناصب اداري در نظام اسلامي از يک سو و نيز ذلّت پذيري برخي افراد سست ايمان براي به دست آوردن برخي مطامع دنيايي از سوي ديگر، از جملۀ مصاديق پذيرش ذلت پذيري محسوب مي گردد.
وجود مبارک امام عسکري سلام الله عليه در يک بيان نوراني فرمود: «مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ»[1]، چه اندازه زشت است مؤمن به كارى مايل باشد كه او را خوار و ذليل كند.
ما گرايش ها و علاقه‌هايي داريم, يک اشتها و ميلي هم داريم، اين ميل هاي ما گاهي صادق و گاهي کاذب است؛ همان گونه که عطش، گاهي صادق و گاهي کاذب مي باشد و تشخيص عطشِ صادق و کاذب به عهدۀ پزشک معالج است. صبح، گاهي صادق و گاهي کاذب مي باشد. تشخيص صبح صادق و کاذب به عهدۀ منجّم (اخترشناس) است. رغبت و مِيل هم گاهي صادق وگاهي کاذب مي باشد. تشخيص آن به عهدۀ انسان شناس واقعي است؛ انسان شناس واقعي همان انسان آفرين واقعي است که خداي سبحان باشد و انبياء و معصومين عليهم السلام سخنان همان انسان‌آفرين را مي‌گويند.
گاهي انسان به غذايي اشتهاء دارد و ذائقه او لذّت مي‌برد، لکن اين لذّت, لذّت کاذب است، چرا؟؛ براي اينکه اين غذايي که انسان مصرف کرد و به دستگاه گوارش داد چه بسا آسيب وارد کرده و شخص دچار درد مي‌شود. معلوم مي‌شود اين لذّت, لذّت کاذب است.
*فطرت‌شناسي انسان کامل است
انسان به بعضي از امور رغبت و مِيل دارد؛ معلوم نيست که اين ميل، ميل صادق است يا کاذب؟. طبيب ظاهري نمي تواند متوجّه صادق يا کاذب بودن آن شود؛ بلکه فطرت‌شناس مي تواند آن را تشخيص دهد نه معده شناس، روده‌شناس و طبيعت‌‌شناس؛ فطرت شناسْ، انسانِ کامل است.
وجود مبارک امام عسکري سلام الله عليه فرمود: «ما أقبح بالمؤمن أن تکون له رغبةٌ تُذِلّه» چقدر ناشايست است انسان به چيزي علاقه داشته باشد که باعث ذلّت اوست. برخي براي رسيدن به يک مقام و پُست و جاه تلاش و کوشش مي‌کنند در حالي که توان آن را ندارند يا براي آنها مصلحت نيست؛ همين که به آن مقام رسيدند، ذلّت آن ها ظاهر مي‌شود. حضرت فرمود: مبادا شما به چيزي رغبت داشته باشيد که اين با عزّت شما سازگار نيست.
اين تفسير انسان به انسان است. همان‌طوري که طبيب، ذائقه را با دستگاه گوارش تفسير مي‌کند نه با بيرون،
گاهي مي گويند: اگر انسان، سير خورد، دهن او بو مي دهد و مردم متأثّر مي‌شوند؛ اين تفسير ذائقه به بيرون است. يک وقت مي‌گويند: اگر انسان غذاي مسموم را خورد با دستگاه گوارش او ناسازگار است؛ اين تفسير به درون است. منتهي در محدودۀ طبيعت آن مسائل اخلاقي فراطبيعي است.
وجود مبارک امام عسکري عليه السلام فرمود: آن رغبتي که باعث ذلّت انسان است به دنبال آن رغبت نرويد. مؤمن به سراغ آن گرايش و ميل و آن خواستني که ذلّت او را به همراه دارد نمي‌رود.
*چيستي مفهوم ذلّت
ذلّت مؤمن به اين است که نزد کسي مثل خودش سَر خم بکند, نزد غير خدا سر خم کند؛ به غير خدا محتاج باشد. نيازي به غير خدا داشته باشد، اين ذلّت است.
حضرت فرمود: شما عزيز هستيد؛ اين عزّت گرانبهاست. اين را با هر گرايشي از دست ندهيد؛ در صورت از دست دادن عزّت، اين قدر انسان بايد ذليلانه با اين و آن بجوشد تا به مقامي برسد.
امام عليه السلام فرمود؛ اين چه کاري است؟. «ما أقبح بالمؤمن أن تکون له رغبةٌ تُذِلّه»[2].
لذا وقتي ذلّت‌زدايي انجام گرفت و انسان به مقام عزّت رسيد، مي فهمد که عزيز بودن، گوارا بودن، مقام داشتن براي خود و حساب بازکردن مهم ترين اصل است.
تزکيه؛ شاخصۀ بنيادين در کمال و عزتمندي انسان
بيان نوراني امام حسن عسکري سلام الله عليه اين است که «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ- لَا يُدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّيْلِ» [3] رسيدن به خداوند عزيز سفرى است كه درك نمي شود مگر با شب زنده دارى.
اين سفر است و سفر نيز با مرکب، قابل طي کردن است؛ بدون وسيله نقليه، انسان سفر طولاني را چطور طي کند؟.
لذا حضرت فرمود: اين راه، راه طولاني است اين سفر، سفر طولاني است «إنّ الوصول الي الله سفرٌ» که اين بدون مرکب نمي‌شود؛ مرکبش هم نماز شب است «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ- لَا يُدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّيْلِ» [4] «اِمتطاء» از باب افتعال است يعني «أخذ المَطيّه» مَطيّه يعني مَرکب راهوار؛ انسان سحر برمي‌خيزد و با خداي خود گفتگو مي‌کند، خود را به او مي‌سپارد؛ از لغزش ها به برکت او مصون مي‌ماند؛ نه بيراهه مي‌رود نه راه کسي را مي‌بندد. کساني که اين راه را طي مي‌کنند به قدري از زندگي لذّت مي‌برند که هيچ کسي به اندازۀ آنها لذّت نمي‌برد.
لذا نماز شب يک مرکب خوبي است؛ بايد سوار اين مرکب شده و حرکت کرد. اگر کسي مي‌خواهد عزيز و گرامي شود بايد از خيلي چيزها صرف‌نظر کند.
وقتي بينيِ انسان بسته باشد و غذاهاي به ظاهر شيرين، انواع شيريني، ميوه‌هاي شيرين را ببيند، طمع خواهد کرد، اما وقتي شامّه‌اش باز باشد و بوي بد آن ها را استشمام کرد، اصلاً رغبتي به آن غذاها ندارد؛ خود را به زحمت نمي‌اندازد؛ بر سرِ ميوه‌هاي پوسيده دعوا نمي‌کند، براي اينکه شامّه‌اش باز است مي‌داند؛ باز بودن شامّه، باز بودن بيني، باز بودن باصره، باز بودن سامعه اين خصوصيت را دارد؛ لذا خداوند در قرآن کريم فرمود؛ يک عده چشمشان بسته است ﴿أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَن ذِکْرِي﴾[5] همانها كه پردهاى چشمانشان را از ياد من پوشانده بود.
اگر کسي بوي غذاي خوبي را به مشام او برسد، اما چشمش بسته باشد، نداند که اين آلوده است، نبيند آلوده است، يقيناً هوس خواهد کرد؛ ليکن نماز شب انسان را سميع و بصير مي‌کند؛ شامّه باز به آدم مي‌دهد؛ البته مراحل عاليِ آن‌ِ مخصوص انبياء و اولياست؛ اما مراحل ابتدايي که مشکل ما را حل کند به ما خواهد رسيد.
تحصيل و تعليم علوم اهل بيت(ع)؛ شاخصۀ عزتمندي انسان
بدون شک علم آموزي در راستاي تقرب الي الله از جمله آموزه هاي ائمۀ اطهار عليهم السلام براي حصول سعادت و عزتمندي و کمال انسان است؛ امام حسن عسکري سلام الله عليه فرمود: شما مي‌خواهيد علم و قدرت پيدا کنيد، نزد خداست؛ ما تنها علم لدنّي نمي‌خواهيم؛ بلکه علم لدنّي، قدرت لدنّي، عزّت لدنّي، کمال و جمال لدنّي نيز مي‌خواهيم؛ همۀ اين کمالات اگر لدنّي باشد، ماندني خواهد بود. «لَدُنْ يعني نزد»، علم لدنّي در قبال فقه، اصول، فلسفه و کلام نيست که موضوع خاص داشته باشد، محمول خاص داشته باشد، مبادي خاص داشته باشد، مسائل خاص به نام علم لدنّي داشته باشد؛ مثلاً فقه غير از اصول، حکمت غير از کلام و تاريخ غير از طب است؛ موضوعات و محمول اين ها فرق مي‌کند, مبادي و مسائل اين ها فرق مي‌کند. لذا علم لدنّي علم نيست که موضوع خاص، محمول خاص و مبادي داشته باشد؛ اگر همين علوم را انسان از لدُن يعني از نزد خداي سبحان فرا بگيرد، علم لدنّي مي شود.
گاهي شخص، ساليان متمادي درس مي‌خواند و فقيه مي شود؛ اين شخص يک فقه عادي دارد، ليکن برخي افراد نظير انبياي الهي، اولياي الهي که از لدن و از نزد ذات اقدس الهي اين علوم را فرا مي‌گيرند؛ در آن صورت علم لدنّي خواهد بود؛ گاهي انسان از اين شيرها آب مي‌گيرد که اين قدر دست به آن خورده يا اين قدر چشم به آن رسيده و اين قدر لوله‌ها را پشت سر گذاشته تا به ما رسيده است؛ ليکن يک وقت انسان در کنار يک چشمه و از خود چشمه بلاواسطه آب مي‌گيرد که دست نخورده است. اگر علم از سرچشمه باشد لدنّي خواهد بود؛ اما اگر علم از لوله‌هاي کتاب، مجاري گفتن، قلم، بنان و بيان و دهها عالِم باشد، ديگر لدنّي نيست؛ چون اين قدر دست خورده، اين‌قدر فکر به آن رسيده و اين قدر تضارب آراء شده که معلوم نيست، حق باشد يا باطل؛ فقط راه عُذري براي ما مي باشد.
ممکن است انسان در دامنه، قدرت، عزّت، علم، حکمت پيدا کند، اما هيچ کدام اينها لدنّي نيست؛ لذا اگر کسي بخواهد عزّت لدنّي، آبروي لدنّي, قدرت لدنّي, علم لدنّي داشته باشد، بايد سير صعودي را طي کند.
بنابراين همۀ اينها تفسير انسان به انسان است نه به امور بيروني بلکه به امور دروني، نه به امور اعتباري بلکه به امور حقيقي؛ اين شاخصه ها براي اهل بيت عليهم السلام عموماً و براي وجود مبارک امام حسن عسکري عليه و علي سائر أهل البيت آلاف التحيّة و السلام خصوصاً متصوّر است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 173]
-
گوناگون
پربازدیدترینها