محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842875174
شنبه‌ی سیاه؛ روزی سرخ و سرآغاز دورانی تازه |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: شنبه‌ی سیاه؛ روزی سرخ و سرآغاز دورانی تازه
احمد وخشیته
کد خبر: ۴۶۸۴۲۱
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۳ - ۱۶:۲۵ - 20 January 2015
تاریخ را که ورق میزنیم سرشار است از حوادث غمبار, حوادثی که صفحات تاریخ را با خون بیگناهان رنگین کرده و کودکان، زنان و مردان بیگناه قربانی رویاهای بیمارگونه‌ی دیکتاتورهای زمان خود شده‌اند. اما آنچه که مردمی را از دیگر مردمان متمایز می‌کند نحوه برخورد آن ملت با این حوادث غمبار است. 20 ژانویه 1990 اگرچه شنبه‌ی سیاه و خونینی برای ملت جمهوری آذربایجان بود اما مقدمه‌ای غمبار بود بر استقلال شیرینی که در ماه‌های آتی رقم خورد.
شاید زمانی که گورباچف اصلاحات خود را آغاز نمود، کسی پیش‌بینی نمی‌کرد این روند به حوادثی اینچنینی ختم شود و ابعاد این واقعه تا مرزهای جمهوری آذربایجان و ارمنستان کشیده شود. بدین ترتیب بحرانی که در سال 1988 آغاز شد و تا امروز هم ادامه دارد، شعله‌های آتش درگیری‌های آن دامن هر دو کشور را گرفت و مردمانی در باکو و سومقاییت کشته شدند. اما آنچه که بامداد بیستم ژانویه‌ی 1990 را برای مردم جمهوری آذربایجان سیاه کرد، برخورد رهبر مصلح شوروی با این رویداد بود! زمانی که افکار آزادی‌طلبی ملت جمهوری آذربایجان طغیان کرد، مانند تمام دیکتاتوری‌ها، تانک‌های شوروی به سوی مرزها روانه شدند تا بسوزانند و بکشند و شنبه‌ی خونینی را برای جمهوری آذربایجان به یادگار بگذارند.
در آن روز کودکان، زنان و مردان بسیاری در خون خود غلتیدند. اما آنچه اهمیت دارد این است که این قیام، سرآغاز جنبش استقلال‌طلبی مردم جمهوری آذربایجان شد. واقعه‌ای که برای حکومت قدرتمند شوروی، رویداد تازه‌ای بود.
توجه به ابعاد سیاسی و هویتی این مسئله اهمیت زیادی دارد. به لحاظ سیاسی، در مرزهای اتحاد شوروی اتفاق تازه‌ای در حال شکل‌گیری بود. اگرچه مردم این جمهوری‌ها هیچ‌گاه بنیان‌های هویتی و مذهبی خود را فراموش نکرده بودند، اما این جنبش آنقدر نیرومند بود که در دوره‌های بعد توانست چارچوب مفهومی و اندیشه‌ی ملت‌باوری جمهوری آذربایجان را شکل دهد.
همچنین این امر ضعف اتحاد شوروی از حل بحران‌های قومی و سرزمینی در داخل مرزهای این کشور را به طور عینی نمایان ساخت. کشوری که چندین دهه مدعی ساخت انسان شورویایی با فرهنگ و زبان روسی در داخل مرزهای خود بود، اکنون با آذری‌های غیوری مواجه شده بود که برای استقلال و آزادی خود فریاد می‌زدند و در مقابل تانک‌های حکومت شوروی ایستاده بودند. همین امر سبب شد که اعتماد به نفس دیگر ملت‌ها درون مرزهای شووری تقویت شود و اساس و چارچوب این جنبش به دیگر نقاط منطقه قفقاز کشیده شود.
در درون مرزهای جمهوری آذربایجان نیز این واقعه ابعاد هویتی مهمی داشت. این واقعه خونین مقدمه‌ای بود بر مانیفست هویتی مردم جمهوری آذربایجان که در سال‌های پس از فروپاشی شوروی نقش مهمی در اتحاد قومی و هویتی مردم آن کشور ایفا کرد.
از سوی دیگرباید به یادداشت که از دیرباز پیوندهای عمیق زبانی، قومی، تاریخی و مذهبی میان دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان وجود دارد و همین امر سبب شده است که ایران در زمان رویداد این رخداد ناگوار، ابعاد این فاجعه را از طریق رسانه‌های خود به طور گسترده‌ای منعکس کند.
جمهوری اسلامی ایران پس از کشتار دسته کم 130 نفر از شیعیان آذربایجان، تنها دولتی بود که بطور جدی به دولت شوروی اعتراض رسمی و جنایت شوروی علیه مردم مسلمان جمهوری آذربایجان را به شدت محکوم کرد؛ این درحالی بود که دیگر دولت های منطقه به راحتی از کنار کشتار مردم در آذربایجان در 20 ژانویه 1990 گذشتند.
گسترش مناسبات جمهوری اسلامی ایران با جمهوری آذربایجان در طول دوره شکل گیری و اعلام موجودیت این کشور همواره مورد توجه تهران بوده است و تمامی دولتهای برسرکار آمده در تهران در این سال‌ها به ارتقای سطح مناسبات با این کشور همسایه و هم‌مذهب ایران اهتمام ویژه داشته اند به گونه ای که همواره سفارت جمهوری اسلامی ایران در باکو در روز «شهدای استقلال این کشور و روز ماتم ملی» با برگزاری مراسم بزرگداشتی، ادای احترام می کنند. زیرا ارتقای مناسبات با مردمی که قرابت دینی و فرهنگی و وحدت تاریخی و همجواری جغرافیایی و موضوعات مشترک امنیتی با ایران دارند، از اولویتهای نظام جمهوری اسلامی ایران تلقی می‌شود. فراموش نباید کرد که از همان آغاز با اعلام استقلال جمهوری آذربایجان در واپسین ماه‌های عمر اتحاد جماهیر شوروی، جمهوری اسلامی ایران از نخستین دولتهایی بود که موجودیت جمهوری آذربایجان را به رسمیت شناخت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
گوناگون
پربازدیدترینها