محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840639302
الزامات به راه انداختن کمپین تبلیغی برای یک ایده سیاسی چیست؟ تبلیغات کمپینی، مُد روز جهان سیاست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: الزامات به راه انداختن کمپین تبلیغی برای یک ایده سیاسی چیست؟
تبلیغات کمپینی، مُد روز جهان سیاست
اگرچه تبلیغات سیاسی ابزارهای مختلفی دارد که هر یک را باید در جای خود به‌درستی به‌کار برد، ولی دور تازه تبلیغات کمپینی در سپهر سیاسی نشان می‌دهد که این روش به زودی می‌تواند به ابزار اصلی ستادهای تبلیغاتی سیاستمداران تبدیل شود.
کمپین‌های تبلیغاتی، پدیده‌ای تازه در جامعه امروز هستند و مدلی جدید برای جلب نظر افکار عمومی به‌شمار می‌روند. این کمپین‌ها نه فقط برای معرفی و بازاریابی محصولات تجاری به‌کار می‌روند، بلکه در حوزه‌های دیگری چون مباحث سیاسی و اقتصادی نیز کاربرد دارند. این کمپین‌ها کم‌کم چنان فراگیر شده‌اند که این روزها نمی‌توان یادی از بحران آب و فرهنگ‌سازی برای فرهنگ شهروندی و خرید انواع محصولات کرد و به یاد یکی از کمپین‌های تبلیغی به‌راه افتاده در خصوص آن نیفتاد. کمپین‌هایی که برخی از آن ها منافع خصوصی شرکت‌ها و موسسات تجاری و اقتصادی را تامین می‌کنند و اما بخشی دیگر، ویژه نهادهای عمومی و شرکت‌هایی هستند که در امر فرهنگ‌سازی مشغولند. با گسترش ابزارهای جدید ارتباطی همچون شبکه‌های تلفن همراه، استفاده از این کمپین‌ها شتابی بیش از پیش به خود گرفته و امروز با نگاهی به صفحات مختلف شبکه‌های اجتماعی چون فیسبوک و توئیتر، به راحتی می‌توان نشانه‌ای از کمپین‌هایی با موضوعات مختلف یافت. سابقه استفاده از این کمپین‌های تبلیغاتی در کشور ما چندان طولانی نیست، ولی یکی از قدیمی‌ترین و موثرترین کمپین‌های تبلیغی در حوزه منافع عمومی، که البته بیشتر معطوف به طراحی و ترویج شعار بود و نه استفاده از ظرفیت‌های کمپینی، به موضوع کنترل جمعیت و شعار مشهور «بچه دو تا کافیه» بازمی‌گردد. تبلیغاتی که چنان توانست در جامعه ایرانی راهگشا و موثر باشد که اکنون پس از دو دهه برخی درصدد خنثی‌سازی این شعار و راه انداختن تبلیغاتی جبران‌کننده برآمده‌اند. با این وجود آنچه این روزها توجهات را به کمپین‌های تبلیغاتی جلب کرده، معطوف به کمپین‌های سیاسی است. کمپین‌هایی که کاربرد آن هر روز فراگیرتر شده و با این وجود به‌نظر می‌رسد هنوز شناخت کاملی در ارتباط با ان وجود ندارد. یکی از شاخص‌ترین شعارهای پرکاربرد تبلیغاتی این روزها که توانسته مشتری زیادی هم جلب کند، مربوط به کمپین «من شارلی هستم» است. همان کمپین گسترده‌ای که با شانتاژ حوادث پاریس، در کمتر از یک هفته، قریب به پنج میلیون توئیت را به خود اختصاص داد و شعاری فراگیر در تجمعاتی شد که علیه افراطی‌گری مذهبی به‌کار می‌رود. می‌توان انتظار داشت که با توسعه شبکه‌های ارتباطی در فضای مجازی، استفاده از این کمپین‌های تبلیغاتی رشد بیش از پیشی یافته و در آستانه انتخابات مجلس دهم، استفاده از این روش تبلیغی بیشتر مورد استفاده قرار گیرد با این وجود این شعار با استفاده از ظرافت‌های تبلیغات کمپینی، چنان هوشمندانه طراحی شده که بتواند پویایی خود در دل اتفاقات سیاسی را حفظ کرده و احتمالا در فرجام تبدیل به شعاری برای پیشبرد پروژه اسلام‌ستیزی شود. همان رویکردی که از هم‌اکنون بسیاری از فعالان سیاسی در اروپا را نگران کرده و بیم آن می‌رود که این شعار در دوره افول موقعیت سوسیالیست‌های فرانسه، بتواند شعار تبلیغاتی راست‌گرایان افراطی برای بازگشت به قدرت شود. راست‌گرایانی که سیاست‌های آن ها باعث تشدید افراط‌گرایی اسلامی شده و امیدوارند با استفاده از تبلیغاتی این چنینی، افکار عمومی را دوباره جذب خود کنند. البته این فقط فرانسوی‌ها نیستند که برای جلب افکار عمومی به یک حادثه، بحران یا اتفاق سیاسی، به کمپین‌سازی روی می‌آورند. پیش از این در ایران نیز کمپین‌های سیاسی مشابهی به راه افتاده بود. تازه ترین آن ها کمپین «من فراموش نمی‌کنم» بود که به موضوع وقایع پس از انتخابات88 و پاسداشت 9دی باز می‌گشت. بازتاب این کمپین چنان بود که حتی برخی از مخالفان آن نیز مجبور شدند در ادبیات انتقادی خود نسبت به این حوادث از همین شعار کمپینی استفاده کنند. کمی پیش از این کمپین، شعار دیگری به‌طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی و عرصه عمومی مورد استفاده قرار گرفته بود. محور اصلی این شعار، «ما عاشق مبارزه با صهیونیست‌ها هستیم» بود و توانست تاثیر قابل توجهی بگذارد. بنابراین در ایران کمپین‌سازی در حوزه سیاست امر غریبی نیست و می‌توان انتظار داشت که با توسعه شبکه‌های ارتباطی در فضای مجازی، استفاده از این کمپین‌های تبلیغاتی رشد بیش از پیشی یافته و در آستانه انتخابات مجلس دهم، استفاده از این روش تبلیغی بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. با این حال بی‌توجهی به الزامات چنین مدل تبلیغاتی می‌تواند آن را بی‌اثر یا دست‌کم، کم‌اثر سازد. اولین نکته مهم در کمپین‌های سیاسی و طراحی شعار، استفاده از عبارت‌های کوتاه و پویایی است که بتواند در موقعیت‌های مختلف، افراد بیشتری در درگیر خود کند. هر چه شعار صمیمانه‌تر، ساده‌تر و بیشتر قابل فهم باشد، موثرتر است. همچنین شعار باید چنان دقیق طراحی شود که فرد در کاربرد آن، احساس هویت سیاسی کند. بنابراین مبهم‌گویی و کلی‌گویی نمی‌تواند جایی در تبلیغات کمپینی داشته باشد. همچنین صراحت در چنین کمپین‌هایی نباید چنان باشد که مرزبندی‌های عمیقی را دامن زده و تعداد کمی از افراد را جذب خود کند. افزون بر این ملاحظات محتوایی، از نظر شکلی هم کمپین‌های سیاسی نکاتی دارد که نباید به آن بی‌توجهی شود. استفاده همزمان از توئیتر، فیسبوک، وایبر، تلگرام، لاین، تانگو، واتس‌آپ، اینستاگرام و سایر شبکه‌های ارتباطی، یکی از مهمترین نکات در ایجاد کمپین‌های سیاسی است. در واقع فراگیر شدن یک کمپین سیاسی نیازمند زنجیره‌سازی ارتباطی برای گسترده کردن دایره تاثیرگذاری آن است. علاوه بر آن، «تصویرسازی» یکی از مهمترین نیازهای یک کمپین موثر است. اگر یک کمپین نتواند تصویری نمادین از خود ارائه دهد، مخاطب نمی‌تواند در به‌یادسپاری آن توفیق چندانی داشته باشد. نگاهی به کمپین‌هایی چون «من شارلی هستم» یا «فراموش نمی‌کنیم» نشان می‌دهد که هر یک از آن ها یک قاب تصویری ساده و در عین‌حال تکرار شونده داشتند که می‌توانست مخاطب را در هرکجا متوجه پیام خود کند. نکته دیگری را در حوزه تبلیغات کمپینی نباید فراموش کرد و آن اینکه «اول بودن» در اینگونه تبلیغات رمز موفقیت است. بنابراین اگر رقیب، اقدام به طراحی یک کمپین تبلیغاتی کرد، بازی در آن زمین یک اشتباه محسوب شده و معمولا اثرگذاری زیادی ندارد. اقدام افراط‌گرایان مسلمان در به راه انداختن کمپین «من کواشی هستم»، افزون بر ناتوانی در جذب مسلمانان که ریشه در بی‌علاقگی جهان اسلام به تروریست‌ها داشت، از آن جهت نیز با اقبال مواجه نشد که یک کپی‌برداری صرف از ایده کمپین «من شارلی هستم» بود و به این دلیل در سایه کمپین نخست، قرار گرفت. با توجه به نکات بیان شده باید گفت که اگرچه تبلیغات سیاسی ابزارهای مختلفی دارد که هر یک را باید در جای خود به‌درستی به‌کار برد، ولی دور تازه تبلیغات کمپینی در سپهر سیاسی نشان می‌دهد که این روش به‌زودی می‌تواند به ابزار اصلی ستادهای تبلیغاتی سیاستمداران تبدیل شده و به همین خاطر باید منتظر امواج تازه تبلیغات کمپینی سیاسی بود. امواجی که البته باید آگاهانه به سراغ آن رفت؛ چه مخاطب کمپین تبلیغاتی باشیم و چه طراح آن. منبع: رصد انتهای متن/
93/10/30 - 01:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
گوناگون
پربازدیدترینها