محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845974187
وزیر فرهنگ و ارشاد: به هاشمی نزدیک ترم تا به پدرم
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: وزیر فرهنگ و ارشاد: به هاشمی نزدیک ترم تا به پدرم
در زیر مصاحبه ای از علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد را می خوانید:
با آمدن روحانی، نه تنها فضای سیاسی كشور تغییر كرده كه شكل و شمایل وزارتخانه‌ها هم متفاوت‌تر از قبل شده. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یكی از این وزارتخانه‌هاست. برای رسیدن به دفتر وزیر كافی است به طبقه چهارم بروی. به محض ورود به راهرویی كه منتهی به دفتر علی جنتی می‌شود قاب عكس‌های روی دیوار چشم‌نوازی می‌كند.
عكس وزرای ارشاد به ترتیب كنار هم قرار گرفته؛ ناصر میناچی، عباس دوزدوزانی، عبدالمجید معادیخواه، سید محمد خاتمی، علی لاریجانی، مصطفی میرسلیم، عطاء‌الله مهاجرانی، احمد مسجدجامعی، محمدحسین صفارهرندی، سید محمد حسینی و حالا هم علی جنتی. از راهروی ١٠ متری كه عبور می‌كنیم توسط مسوول دفتر وزیر به اتاقی راهنمایی می‌شویم كه آن سوی آن اتاق وزیر است.
چند دقیقه‌یی را منتظر می‌مانیم كه می‌گویند آقای وزیر پذیرای شما هستند. علی جنتی به استقبالمان می‌آید، سیاستمدار ٦٥ ساله‌یی كه به هیچ عنوان شبیه ٦٥ ساله‌ها نیست؛ كت و شلواری شیك و اتوكشیده، كفش‌هایی براق، پیراهنی یقه دیپلمات و لبخندی بر لب. همین كه تعارفمان می‌كند روی مبل بنشینیم، دفتر كار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را نگاهی می‌كنم؛ اتاقی بزرگ با دو دست مبلمان. یك دست كه سمت چپ میز كار علی جنتی قرار گرفته و دیگری دقیقا روبه‌روی میز كار وزیر و البته با كمی فاصله. ضلع غربی اتاق، تلویزیونی ٨٤ اینچ و با فاصله‌یی نسبتا زیاد از میز كار آقای وزیر قرار گرفته.
قرارمان با علی جنتی سخن گفتن درباره پیچیدگی‌های حوزه فرهنگ در ایران بود. همین بود كه او برای سخن گفتن درباره كاركردها و دل‌نگرانی‌هایش ترجیح داده بود تا همزمان با دو رسانه با دو مشی متفاوت گفت‌وگو كند.
در این مصاحبه از علی جنتی درباره پیچیدگی‌های مقوله فرهنگ، كاستی‌های فقهی درباره فرهنگ، مشكلات و عملكرد وزارت ارشاد، ماجرای ممنوع‌القلم‌ها، ممیزی كتاب‌ها، ماهواره دیدن مردم و نگاه وزارت ارشاد به بازگشت شجریان طرح پرسش كردم و در كنار آن درباره رابطه او با آیت‌الله جنتی، حضور در جلسات ماهانه تحصیلكردگان مدرسه حقانی و علل تشدید فشارهای سیاسی به وزارت ارشاد و شخص وزیر هم پرسیدم.
علی جنتی درباره لطیفه‌هایی كه درباره پدرش تولید شده با ناراحتی گفت: برای خود من هم پیامك‌هایی می‌آید و هر بار كه اینها را می‌خوانم دلگیر می‌شوم و با خودم می‌گویم به كجا می‌رویم. درباره تقرب فكری و سیاسی‌اش كه می‌پرسم به چه كسی نزدیك‌ترید، آیت‌الله هاشمی یا پدرتان، بدون مكث و با جدیت می‌گوید: «جناب آقای هاشمی.» مصاحبه تمام می‌شود. علی جنتی برای بدرقه همراه‌مان آمد. سرم را چرخاندم و نگاهی به روی میز كارش انداختم؛ صفحه فیس‌بوك آقای وزیر باز بود.
آقای وزیر! الان در حوزه فرهنگ، ما هم مشكلات و مسائل را میدانیم و هم غایتی كه مدنظر است. اما روشها مختلف است. روش اصلی را چه ارگانی باید تعیین كند؟ آیا حوزه‌های علمیه ما نتوانستند تبیین بكنند؟ یا نه به فرمایش رهبری معظم انقلاب، خیمه فرماندهی حوزه فرهنگ كه شورای عالی فرهنگی است نتواسته مسیر را مشخص كند؟ و حالا اگر فرض بگیریم همه وزرای فرهنگ بعد از انقلاب، همین جا در این اتاق دور هم جمع باشند همه نظرات متفاوتی دارند ولی چرا تا به حال برای مواجهه با پدیدههای فرهنگی به یك روش واحد نرسیدیم؟ مثلا در رابطه با مقوله بیحجابی و بدحجابی چرا ما به نتیجه واحد نرسیدیم؟ چه كسی كم‌كاری كرده كه این روشها تبیین نشدهاند؟
من كمكاریای در این زمینه نمیبینم، بلكه پیچیدگی مقوله میبینم. الان شورای فرهنگ عمومی بیش از ٣٠ نفر عضو دارد كه هر دو هفته یكبار دور هم جمع میشوند. عموم مسائلی كه در آن مطرح می‌شود به فرهنگ عمومی مربوط می‌شود؛ از جمله سبك زندگی ایرانی و اسلامی كه مقام معظم رهبری هم روی آن تاكید داشتند. در همین جمع برخی صاحبنظران هستند كه به لحاظ شخصیت حقیقیشان شركت میكنند و تعدادی هم به عنوان نماینده دستگاههای اجرایی شركت میكنند.
همه آنها ملتزم هستند چارچوبی را كه رهبری تایید كرده‌اند را تحقق ببخشند ولی در روشهایی كه باید اعمال بشود برای تحقق این امر، قطعا دیدگاهها و نظرات مختلفی وجود دارد باید با تبادل نظر و بحث به یك راه‌حلی رسید. بعد هم راهحلها نسبی است. هیچ‌وقت به راه‌حل مطلق نمیتوانید دست پیدا كنید. چون عواملی كه تاثیرگذار در فرهنگ یك جامعه است، یكی دو تا نیست؛ عوامل متفاوت و بسیار گسترده‌یی است. مثلا یك عامل ممكن است چاپ كتابهای نامناسب باشد كه بر فرهنگ اثر میگذارد.
عامل دیگر برخی فیلم‌های سینمایی است. فرد دیگری معتقد است مشكل از برخی كنسرتها است یا عامل دیگر شبكههای ماهواره‌یی یا فضای مجازی است و یا رفت و آمد شهروندان به خارج از كشور و دیدن شرایط خارج تاثیر میگذارد. پس عوامل تاثیرگذار بسیار زیاد است و حتی مراكز علمی و پژوهشی كه وارد این مقوله میشوند در پژوهشهای علمی و اجتماعی خود در برداشتشان از این عوامل متفاوت فكر میكنند و اینها همه به خاطر پیچیدگی مقوله فرهنگ است.
آقای وزیر! بحثی كه مطرح كردید جالب است. به نظر می‌رسد در موضوع فقه سنتی و فقه پویا برخی فقها و حوزه‌های علمیه ما در حوزه فرهنگ كه مصادیق مشخصی دارد مانند شعر، ادبیات، سینما هنوز كه هنوز است و ٣٥ سال از انقلاب میگذرد رودربایستی دارند و ورود جدی و به‌روز نداشته‌اند. به نظر می‌رسد در این حوزه فقهی رهبر انقلاب به تنهایی دارند بار را بر دوش میكشند. نظر شما چیست؟
به نكته خوبی شما اشاره كردید كه ما را به بحث نزدیك می‌كند. به هر حال خود اجتهاد در فقه امری است كه برای ما به عنوان شیعه امامیه یك اصل است اگر این نباشد ما نمیتوانیم بفهمیم فقهی را كه پیامبر عرضه كردند و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) به دنبالش بودند دقیقا چه بوده و چگونه می‌شود این را در شرایط موجود خودمان پیاده بكنیم؟ اصلا امتیاز شیعه این است كه حوزه‌های علمیه، دنبال اجتهاد بودهاند؛ به این معنا كه برداشتی كه از كتاب و سنت میكنند را با مقتضیات روز تطبیق بدهند و احكام الهی را از آن استخراج كنند.
ولی در همین امر هم شما میبینید كه چقدر مجتهدان بزرگ و فقیهان برجسته در برخی مسائل فقهی با هم اختلاف نظر دارند. شما گاهی دیدهاید بعضی از عوام می‌گویند علما بنشینند دور هم و با هم توافق كنند و همه یك نظر بدهند این هم جزو همان پیچیدگیهاست.
پیچیدگی‌های فردی فقها است یا...؟
نه، پیچیدگی‌های واقعی است. یعنی ما الان حدود ١٣٠٠ سال با دوران ائمه (علیهم السلام) فاصله داریم. در طول زمان خود پیامبر(ص) و بعد از آن در دوران ائمه(ع)، حوادث زیادی گذشته است. آنچه امروز به عنوان سنت از آنها به دست ما رسیده مجموعه روایات رطب و یابسی است كه بعضی از آنها درست است و بعضی تحریف شده است. بعضی درست نقل شده و بعضی نه. افرادی مثل ابوهریره كه چندصد هزار حدیث جعل كرده‌اند و به پیامبر(ص) و دیگران نسبت دادهاند و یا در دوران خود ائمه(ع) كلماتی كه از ائمه(ع) صادر شده گاهی با هم متفاوت است.
یعنی مساله‌یی را فردی از امام صادق(ع) میپرسد، امام(ع) یك جور جواب میدهند و همان مساله را فرد دیگری میپرسد و امام(ع) جور دیگری جواب میدهند و این كار مجتهد است كه تشخیص بدهد كه این دو جواب داده شده كه هر دو سلسله سندش هم درست است و هر دو هم از حضرت صادر شده كدامش درست است و كدام نظر واقعی امام(ع) بوده است؟ این تحقیق و تتبع كار مجتهد است و در مسائل خیلی روشنتر و بارزتر ما هنوز نتوانستمایم به یك چارچوب مشخص برسیم كه افراد بتوانند روی آن قسم بخورند كه حكم قطعی اسلام این است و باید اینگونه عمل كرد. برای مثال قبل از انقلاب با بعضی از اساتید بزرگی كه در حوزه صحبت می‌كردیم به ما تاكید می‌كردند كه باید درس بخوانیم و آشنا بشویم با فقه و فلسفه و علوم روز. من یادم است سال ٤٧ یا ٤٨ یكی از اساتید میگفت فرض كنید الان این رژیم سرنگون شد و حكومت دست شما افتاد و گفتند بفرمایید اداره كنید.
اقتصاد و سیاست خارجی را چطور اداره می‌كنید؟ ما الان حدود ٣٥ سال از انقلاب آیا توانستهایم بانكداری اسلامی را تعریف دقیق و اجرا كنیم؟ آیا واقعا این بانكداری ما اسلامی است یا ربوی؟ جواب مشخص است. ما در مسائل اقتصادی كه پیچیدگیاش كمتر از مسائل فرهنگی است و اصولش در اسلام موجود است و كتابهای فراوان و فقه پویا در این زمینه داریم، نتوانستهایم به چارچوبی برسیم كه متناسب با مقتضیات روز عمل كنیم.
بانكداری در دنیای امروز امری اجتنابناپذیر است و دیگر زمان نقل و انتقال و برداشت پول از طریق صندوق یا كیسه پول گذشته است. در حال حاضر میتوان این سرمایهها را در جهت تولید و پویایی اقتصاد به كار گرفت. این را به عنوان مثال برای تقریب ذهن اشاره كردم.
در حوزه‌های فرهنگی همین مسائل وجود دارد ولی بسیار پیچیدهتر چون خیلی مشهود نیست و بسیاری از مسائل كیفی است. بنابراین طبیعی است كه راهحلهای مختلفی حتی از جانب صاحبنظران همفكر داده بشود. من معتقدم امروز اگر خود شهید مطهری بود و ما هشت تا مطهری میداشتیم، ممكن بود نوع برخورد و تحلیلشان نسبت به مسائل فرهنگی و چگونگی استقرار فرهنگ اسلامی با همدیگر تفاوتهایی داشته باشد.
یعنی خیلی ساده میتوانیم بگوییم كه ما نسبت به سیر تحولات فرهنگی و اجتماعی عصر هزاره سوم و عصر تجارت اطلاعات و عصر برداشته شدن مرزهای فرهنگی جا مانده‌ایم؟
میتوانیم بگوییم عقبماندگی دارند. جا ماندن یعنی در جایی توقف كردن ولی ما عقبماندگی زیادی داریم. به هر حال خیلی از مسائل است كه در آن مانده‌ایم و آنطور كه باید و شاید هنوز روشن نشده است.
همین مساله موسیقی را ببینید یك فقیهی اگر بخواهد واقعا نظر بدهد باید در این زمینه هم موضوع را خوب بشناسد، هم فقه اسلامی را خوب بشناسد، یعنی باید فقه و احكام اسلامی را بشناسد و موسیقی را هم بشناسد تا بتواند حكم آن را صادر كند. اگر كسی در حوزه موسیقی نداند كه ما چند تا دستگاه داریم چند تا ردیف داریم و اصلا موسیقی چند نوع است یا اصلا گوش نكرده باشد طبیعتا نمیتواند نظر بدهد. هر نظری بدهد نظر درستی نمیتواند باشد. روی كلیات هم نمیشود نظر داد.
این كمكاریها را چطور می‌شود جبران كرد و اصلا آیا قابل جبران هست؟
بله، قطعا قابل جبران است. ما معتقدیم كه دین اسلام دین جهانی برای همه ادوار است و ابدی است و فقه پویای شیعه میتواند به طور دایمی متناسب با زمان و مكان خودش را تطبیق بدهد و احكام اسلامی را در هر زمان می‌شود به عنوان یك مطلب راهگشا ارایه كرد و در این شكی نیست.
خوشبختانه امروز حوزه‌های علمیه ما نسبت به ٣٠ سال قبل تحول كیفی پیدا كرده‌اند. اگر شما شخصیتی مثل مرحوم شهید بهشتی یا مرحوم شهید مطهری یا مرحوم شهید مفتح یا شهید باهنر را افراد برجسته‌یی میبینید دلیل برجستگیشان چیست؟ آنچه من میبینم تفاوت اینها با بقیه این بود كه آنان ضمن اینكه فرزند حوزه بودند و در حوزه درس خوانده بودند و با فقه اسلامی و مبانی اسلامی و فلسفه اسلامی آشنا بودند در دانشگاهها هم بودند و حضور داشتند و نیازهای روز را میدیدند و یكبعدی نبودند.
جامعه‌شناس خوبی بودند؟
بله. یعنی توانسته بودند نیازهای جامعه و جوانان كشور را خوب درك كنند و نیازهای افراد دانشگاهی و فرهیخته و نخبگان جامعه را بشناسند. از اینرو آنها شخصیت همه‌جانبه‌یی داشتند. دیگران كه برجستگی پیدا نكردند برای این بود كه یكجانبه بودند برخی از آنها در دهه ٤٠ یا ٥٠ افرادی بودند كه خودشان را در مدرسهیی كه درس میخواندند یا تدریس می‌كردند محصور كرده بودند. لذا نمیدانستند در اطراف‌شان چه میگذرد از اینرو نمیتوانستند پاسخگوی نیازهای جامعه باشند.
در این دوره یعنی در دو سه دهه گذشته كاری كه، به خصوص در بحث وحدت حوزه و دانشگاه و نزدیكی دانشگاهیان به روحانیت و حضور روحانیت در دانشگاهها و وجود مراكز تحقیقاتی مختلف در حوزه انجام شده، باعث شد كه این دو بخش به همدیگر نزدیك شوند و تا اندازه زیادی مراكز فقهی و علمی و حوزوی توانستهاند برخی پاسخهایی كه برای این نیازها هست را بیابند و یا دنبال كنند لذا خیلی با گذشته متفاوت است در عین حال ما خیلی فاصله داریم تا آن نقطه مطلوبی كه امروز جامعه ما می‌طلبد.
ما یك جمعیت ٧٨ میلیونی داخل كشور و دو میلیون هم خارج از كشور داریم. بخشی از دنیای اسلام و به خصوص شیعیانی كه به نوعی نگاه‌شان به ایران است و انتظاراتی دارند باید برای نیازهای آنها هم نسخه بنویسیم. قطعا ما تا آن نقطه خیلی فاصله داریم و باید تلاش كنیم تا بتوانیم پاسخگوی نیازهای آنان باشیم.
آقای وزیر با توجه به سیر تحولاتی كه در حوزه‌های علمیه دارد اتفاق می‌افتد كه بخشی را اشاره كردید به نظر شما با این روند فكر می‌كنید میتوانیم از این فضا عبور بكنیم یا نه؟ خودتان هم فرمودید یك زاویههای عجیبی وجود دارد بین نیازهای تودههای اجتماعی با آن چیزی كه در حوزه‌های علمیه اتفاق می‌افتد. فكر می‌كنید كه با این ابزار می‌شود عبور كرد یا نه؟
بله قطعا می‌شود عبور كرد. من بسیار خوشبین هستم. با نیروهایی به صحنه آمده‌یی كه هم درس خواندهاند و با مبانی دینی ما آشنا هستند و شناختشان نسبت به اسلام و فلسفه اسلامی بالا رفته و در عین حال در متن جامعه حضور پیدا كرده‌اند.
در دهه ٤٠ و ٥٠ وقتی حوزه نجف را با حوزه قم مقایسه می‌كردیم فاصلهشان بسیار زیاد بود ولی كسانی كه در ایران درس میخواندند، ماه محرم و صفر و رمضان گسیل می‌شدند به سراسر كشور در روستاها و شهر‌ها. از خلال منبرها و سخنرانیهایی كه داشتند و ارتباطی كه از نزدیك با مردم داشتند نیازهای مردم را درك می‌كردند.
حوزه نجف علیرغم سابقه هزار ساله‌یی كه داشت ولی افرادی كه آنجا تدریس یا تحصیل می‌كردند از نجف خارج نمیشدند و نمیدانستند در محیط پیرامونشان چه میگذرد. مهم ارتباطاتی است كه امروز برقرار است و ما میبینیم كه نهادی مثل جامعه المصطفی این همه نیرو از خارج میآورد و از آن طرف این همه نیرو به دنیا صادر می‌شود. این نوع ارتباطات خودش در تقویت ذهن و فكر افراد بسیار میتواند موثر واقع شود و در تشخیص نیازهای جامعه میتواند خیلی موثر عمل كند.
در این یك سال و چهار ماهی كه از عمر دولت میگذرد و جنابعالی فرمان مدیریت وزارت ارشاد را به عهده گرفتید به چند تا از اهداف كوتاه‌مدت كه در این یكسال مدنظرتان بود، رسیدید و موانع پیش روی‌تان چه بود؟
ما یك برنامه‌یی را با بررسی و فكر و همچنین شناخت خودم با عنایت به سابقه پنج، شش سال كار در وزارتخانه تدوین كردیم. برنامه را به مجلس هم دادیم. مجلس هم در واقع به این برنامه رای داده است. تلاش كردیم در طول این مدت به این برنامه عمل بكنیم. منتها در هر حوزه‌یی كه وارد می‌شویم یك مجموعه موانع وجود دارد كه برخی از آنها كماكان وجود دارد و در برخی از حوزهها توانستهایم موانع را برطرف بكنیم.
میتوانید مثال بزنید؟
یكی از مباحث اساسی در حوزه كتاب بوده است. در این حوزه تلاش كردهایم ضمن حفظ ارزشهای اسلامی و توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری فضا را باز كنیم و برای كسانیكه میخواهند قلم بزنند به دور از خردهگیریها و عیبجوییهای بیجا فضای امید بخشی را ایجاد كنیم. فكر می‌كنم كه این قسمت خوب پیش رفته است. البته در حوزه كتاب هم مواردی بوده كه با قوانین موجود سازگار نبوده یا با سیاستهای نظام سازگار نبوده است. جلوی اینها ایستادیم. نگذاشتیم غذای مسمومی وارد جامعه شود. در واقع بیشتر توجه ما معطوف به آثاری بود كه منطبق با ضوابط باشد نه اینكه صرفا به نویسنده نگاه كنیم و اثری را ممیزی كنیم. باید بگویم ممیز‌ها را ممیزی كردیم.
آن لیست ٤٠٠ نفری كه گفته شد ممنوع‌القلم‌ها بودند چه بود؟
آن بحث دیگری است. در گذشته مجموعه‌یی از ناشران و نویسندگان بودند كه گاهی به دلایل واهی یا روی ندانمكاری و ناآشنایی به آنان ایرادهای نابجایی میگرفتند و كتابهایشان بدون مجوز میماند و طبیعتا باعث كاهش انگیزه افرادی كه اهل قلم بودند و علاقه به تالیف داشتند، شد. در این حوزه هم با تعیین فردی آشنا به مبانی مثل دكتر سید عباس صالحی از یك طرف و انتخاب شخصیتهای برجسته فرهنگی كه مورد تایید شورای عالی انقلاب فرهنگی قرار گرفتند به عنوان هیات نظارت كار را به سوی ساماندهی این حوزه سوق دادیم.
در حوزه موسیقی آقای شجریان را برنامه‌یی برایش ندارید كه برگردد؟
آن را سخنگو جواب داده دیگر من نمیخواهم وارد آن بشوم.
سخنگوی وزارت ارشاد جای خودش، من از زبان خودتان میخواهم بشنوم برای آقای شجریان برنامه‌یی ندارید؟
كار ما نیست كه آشتی بدهیم. بالاخره ایشان دو بعد دارد یكی بعد هنری است و كسی نمیتواند برجستگی هنری ایشان را انكار كند و یك سری مسائل سیاسی حول و حوش ایشان مطرح است كه مباحث را قدری پیچیده كرده است. عملا این كار به حوزه ما مربوط نمیشود.
شما موافق بازگشتشان هستید؟
علاقه‌مندیم با توجه به سابقه ایشان و مهارتها و تواناییهای او مردم بتوانند از هنر ایشان استفاده كنند. این جزو علایق ما است.
یكی از مهم‌ترین مسائلی كه طی این سال‌ها حاشیه‌های زیادی را در جامعه به دنبال داشت بحث استفاده مردم از ماهواره و نحوه مقابله با این پدیده فرهنگی است. به عنوان وزیر ارشاد چند درصد مردم كلانشهرها به ویژه مردم تهران ماهواره می‌بینند؟ علت این امر چیست؟ریشه این مساله را كجا می‌دانید؟
ما الان برای استفاده از ماهواره و منع آن قانون داریم ولی اگر به این نتیجه برسیم كه قانون هم اشكالاتی دارد باید برویم اشكالات قانونیاش را برطرف كنیم. تا قانون هست همه باید ملتزم به قانون باشند ولی نباید كاری بكنیم كه تلقی شود ٧٠ درصد مردم تهران كه از ماهواره استفاده میكنند قانونشكن هستند؟ این امر ریشه در عدم توجه به تحولات دارد.
آقای دكتر در جلسه‌یی كه با آقای یونسی مصاحبه میكردم میگفتند كه دوستان مدرسه حقانی جلسه ماهانه دارند شما میروید جلسات را؟
نه من چهار سال است كه نمیروم. یعنی در واقع از سال ٨٥ كه به ماموریت خارج رفتم فرصت نیافتهام كه بروم.
با كدام یك از آقازادهها ارتباط بهتری دارید؟ همدورهییهای خودتان.
در بین همدورهییهای من آقازاده به آن معنا نداریم. شاید بتوان گفت جناب آقای احمدی میانجی آقازاده مرحوم آیت‌الله احمدی میانجی كه در قوه قضاییه است ولی ارتباطمان كم است. ایشان از دوستانی است كه از گذشته با هم رابطه داشته و پدرشان هم استاد ما بودهاند. با فرزندان شهید بهشتی به خصوص دكتر محمدرضا بهشتی نیز دوستی داریم.
آقای وزیر شما از لحاظ سیاسی به آقای هاشمی نزدیكتر هستید یا به پدر؟
به جناب آقای هاشمی.
چرا اینقدر فشار سیاسی روی شما زیاد است؟
فشار روی شخص من وجود ندارد.
مطالبات خاصی دارند ؟
بالاخره بعضیها این دولت را دولت منتخب خودشان نمیدانند و متاسفانه فكر میكنند باید كاری بكنند كه این دولت زمینگیر شود تا نتواند كارش را انجام بدهد و ناموفق باشد. گاهی بعضی از خبرها را تحریف میكنند، بعضی وقتها خبرهای كذبی داده می‌شود كه ما مجبور می‌شویم مداوم اطلاعرسانی و آن را تكذیب كنیم.
1393/10/29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها