محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831555733
کناره دولت و کرانه انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۷ دي ۱۳۹۳ (۰:۱۲ق.ظ)
کيهان: کناره دولت و کرانه انقلاب
به گزارش خبرگزاري موج، «کناره دولت و کرانه انقلاب»عنوان يادداشت روز روزنامه کيهان است که در آن مي خوانيد؛
بخشي از سخنان رئيس جمهور محترم در کنفرانس «اقتصاد ايران» که روز يکشنبه گذشته بيان شد، مورد استقبال فراوان محافل خارجي قرار گرفت و به همين ميزان نگراني هاي زيادي را در ايران پديد آورد. حجت الاسلام دکتر روحاني در مقام اولين شخص اجرايي کشور بايد بيش از هر مسئول ديگر بر مدار «منافع ملي» باشد که اگر جز اين باشد از او پذيرفتني نيست. وقتي سخنان مهم ترين مقام اجرايي کشور از سوي قدرت هايي که اقتدار و منافع ايران را در کانون حملات دهها ساله خود قرار داده اند، مورد استقبال قرار مي گيرد، بدون کوچک ترين ترديدي خطايي بزرگ اتفاق افتاده است و اين اگر از مرز سهو لسان بگذرد نگراني هاي فراوان و به حقي را در محيط ملي پديد مي آورد. رئيس جمهور محترم مي تواند با اصلاح فوري خطاي لساني ثابت کند که بيش از هر کس پاسدار منافع و اقتدار ملي است. اين يک انتظار طبيعي از فردي است که با اين مبنا خود را در معرض آراء شهروندان قرار داده، و رداي مقدس رياست جمهوري يک کشور انقلابي و اسلامي را بر تن کرده است.
در حالي که ايران در کشاکش مذاکرات سخت و تعيين کننده با آمريکا و اروپا قرار دارد و تجربه 10-12 ساله و به خصوص تجربه يک سال اخير بر زياده خواهي و تعهدناپذيري کشورهاي غرب با محوريت آمريکا دلالت دارد، رئيس جمهور ايران به طور آشکار و در حالي که مي داند حرف او به سرعت در جهان پژواک مي يابد، مي گويد: «آرمان ما به سانتريفيوژ وصل نيست» و «در ميز مذاکره بحث اصول و آرمان نيست» و «اساس بحث سياست خارجي منافع است و نه اصول و آرمان ها»! اين ادبيات ضمن آنکه اصول و آرمان هاي ملي و اسلامي ايران را در معرض تبديل و تغيير قرار مي دهد حتي براي منافعي که قرار است از طريق مذاکره با «غرب فزونخواه» به دست آيد، لطمه هاي شديد در پي دارد و اساس مذاکره را تضعيف و بي خاصيت مي کند. وقتي غرب خود را با مذاکره کننده اي مواجه ببيند که قبل از مذاکره، اهميت و روايي دارايي هاي هسته اي خود را در بالاترين سطح نفي مي کند، در ميز مذاکره هيچ تعهدي را در برابر امتيازاتي که دريافت مي کند، قبول نمي کند و بحث مذاکره را به موضوعات ديگري که دولت ايران تاکنون آنها را خارج از موضوع مذاکرات اعلام کرده، سوق مي دهد و در پي گرفتن امتيازات بزرگ در ساير حوزه ها برمي آيد! آيا با اين وجود جايي براي سخن گفتن از منافع ملي از سوي دکتر روحاني باقي مي ماند؟ پس تفکيک کردن منافع از اصول و آرمان ها چه ضرورتي دارد زماني که هم اصول و هم منافع يک جا قرباني برداشت هاي نادرست شده اند؟! در اين خصوص گفتني هايي است که با تأسف زياد چاره اي جز پرداختن به آنها نيست:
1- در هيچ واحد سياسي در دنيا، چه سکولار باشد و چه ديندار، نمي توان منافع را از اصول و آرمان ها تفکيک کرد چه اينکه منافع ملي در بزرگترين وجه خود، همان اصول، آرمان ها و ارزش ها هستند و متقابلاً آرمان ها و ارزش ها خود مصداق منافع ملي هستند. از اين رو در هيچ کشوري به خصوص کشورهاي غرب، منافع ملي بدون آرمان ها و ارزش ها معنا و مفهوم ندارد و از قضا غربي ها در اين ميدان از ديگران اصولگراتر و ارزشگراتر هستند. کما اينکه مي بينيم غرب در جهت جهاني کردن ارزش هاي باطل خود، انواعي از جنگ هاي گرم و سرد را عليه ملت ها و دولت هايي که زير بار سيطره مطلق ارزش هاي خودساخته غرب نمي روند، به راه انداخته و در اين راه هر ساله ميليونها انسان بي گناه مسلمان و غير مسلمان را به خاک و خون مي کشند و نيز براي آن، سالانه هزاران ميليارد دلار و يورو و پوند از جيب ماليات دهندگان غرب و از جيب کشورهاي وابسته به خود هزينه مي نمايند. اين موضوعي بسيار ساده است و در عين حال با تأسف زياد از سوي رئيس جمهور علي رغم اشراف کافي بر فلسفه سياسي و حقوقي غرب، انکار شده است.
2- سخنان دکتر روحاني در اينجا و چند جاي ديگر به اين توهم دين ستيزاني که البته نسبتي با روحاني و دولت او ندارند، دامن مي زند که «ارزش هاي ديني و انقلابي در نقطه مقابل منافع ملي قرار دارند و لاجرم براي تأمين منافع ملي بايد اين اصول و ارزش ها را کنار گذاشت». دعواي تقابل دين و منافع ملي در ايران، دعوايي کهنه است و البته ريشه آن در تعاليم پروتستانيزم مسيحي و به روايت دقيق تر در فلسفه سياسي غرب است. انقلاب اسلامي بزرگترين هنرش اين بود که بر اين داعيه باطل و خداستيزانه مهر باطل زد و آن را غيرقابل پذيرش دانست. ريشه هاي اخير اين تفکر در دولت سازندگي بود که تحت تأثير تئوريسين هاي نهضت آزادي و افراد رسوخ يافته غرب در بدنه تصميم سازي آن دولت، دنبال مي شد و دولت را به بيراهه برد تا جايي که نزديک ترين افراد به رئيس جمهور وقت، زماني که ديگر پرده ها بر افتاده بود با صراحت اعلام کرد «ما ليبرال اقتصادي هستيم».
در يک جامعه ديني که به شهادت دهها نشانه آشکار علاقه به اصول و آرمان ها در آن فراگير و گسترده است، منافع ملي جداي از آرمانهاي اسلامي- انقلابي متصور نيست و متن ملت به هيچ وجه آن را برنمي تابد. در يک جامعه ديني اگر اصول وانهاده شوند جامعه دچار بحران هويت شده و درگير انواعي از شکاف هاي اجتماعي و سياسي مي شود و ديگر جايي براي انديشيدن به منافع ملي باقي نمي ماند. پرواضح است که اصول و ارزش هاي بنيادين هستند که براي هر ملتي منافع و مصالح آن را تعيين مي نمايند. اگر کسي تصور کند که تامين غذا براي يک ملت، منافع ملي است و حفظ کرامت و عزت آن ملت موضوعي ديگر است حتما به بيراهه رفته است. کسي که به کرامت يک فقير بي توجهي مي کند به طريق اولي به نيازهاي مادي او نيز بي توجه خواهد بود مگر غير از اين است که مترفين و مسرفين چشم ديدن انسان هاي نيازمند را ندارند.
3- سخن گفتن از اينکه سانتريفيوژها ربطي به آرمان ها و ارزش ها ندارند ضمن آنکه از بي علاقگي نسبت به دستاوردهاي ملي و منافعي که ملت آن را به سختي به دست آورده است، حکايت مي کند، مغلطه وحشتناکي هم به حساب مي آيد. سانتريفيوژهايي که توسط فرزندان فرهيخته و زحمتکش اين ملت در شرايط سخت به دست آمده است، در واقع نشانه هاي آشکار توانايي ملي در حفظ استقلال و آزادي اين کشور از سيطره قدرت هاي خارجي است و از اين رو ناديده گرفتن آن به معناي بي علاقگي به منافع ملي است و البته اين بي علاقگي خود نشانه مستقلي از وانهادن ارزش ها و آرمان هاي ملي نيز مي باشد. اين در حالي است که در همه کشورها، سياست خارجي پا به پاي توليدگران توانايي و قدرت ملي به ميدان آمده و با هنر ديپلماسي راه آن را هموار مي نمايند. در واقع در هيچ کشوري فعاليت ديپلماتيک راهي جدا از ميدان وسيع منافع ملي طي نمي کند و اين براي اولين بار در تاريخ کشورهاست که رئيس يک دولت در کشاکش مذاکرات حساس خارجي مي گويد: «اساس سياست خارجي منافع است و نه اصول و آرمان ها»! در اين وادي طرف خارجي درمي يابد که در کشور حريف يک سوء تفاهم بزرگ درباره منافع ملي وجود دارد و بايد از آن در واداشتن حريف به واگذاري امتيازات بزرگ حداکثر استفاده را کرد! آيا اين است رمز حفظ منافع ملي؟
4- در هر کشور پيشرو از ظرفيت داخلي براي گسترش نفوذ و اقتدار بيروني استفاده مي شود و اين گسترش نفوذ خارجي که بستر اصلي تامين منافع ملي و ايمن سازي امنيت، سياست و اقتصاد ملي است، در کشورها به عنوان خطوط قرمز ياد مي شود و حتي دولت هايي به قيمت تحميل جنگ بر حريف خارجي از اين خطوط حراست مي نمايند.
از اين روي نبايد رئيس جمهور محترم به گونه اي سخن بگويد که تصور شود قرار است از اقتدار فاصله بگيريم تا به منافع ملي برسيم! چطور ممکن است ايران از تبديل شدن به قدرت منطقه اي عقب بنشيند و در عين حال توقع داشته باشد بازارهاي منطقه اي روي آن باز باشد؟ يک کشور در صورتي مي تواند به اقتصاد خصوصي و دولتي خود سروسامان بدهد که قدرت و ثبات آن در محيط منطقه اي به رسميت شناخته شده باشد. اين نفوذ هرچه عميق تر باشد، مديريت اقتصادي کشور آسان تر خواهد بود.
بگذاريد يک مثال بزنيم. ايران در عراق نفوذ جدي دارد ولي در فرانسه- تقريبا- نفوذي ندارد. ايران قطعا نمي تواند حضوري در بازار فرانسه داشته باشد مگر اينکه در اين مراوده ايران فروشنده مواد خام و فرانسه فروشنده کالاهاي مصنوع- تجديدپذير در برابر تجديدناپذير- باشد در اين صورت مراوده اقتصادي به طور يک طرفه به نفع فرانسه و به ضرر ايران خواهد بود و برخلاف تصور رئيس جمهور محترم فروشنده مواد تجديدناپذير نمي تواند امنيت بازار و سرمايه خود را از طريق رابطه با خريدار اين مواد تامين نمايد. کما اينکه در جريان تحريم ها، فرانسه قيد فروش محصولات صنعت خودرويي خود را زد و در تحريم نفتي ايران مشارکت ورزيد. در حالي که رابطه تجاري ايران با عراق ما را در موضع کشور فروشنده مواد تجديدپذير قرار داده و به افزايش دائمي آورده هاي ارزي ايران کمک کرده است و در شرايطي که گره هاي کور سيستم تجاري ايران، حرکت ايران را کند کرده، آورده ايران در سال مالي گذشته رقم قابل توجهي بوده است.
حالا يک لحظه تصور کنيم که با توصيه آقاي دکتر روحاني، ايران از کمک به ملت مظلوم عراق در حفظ استقلال خود و مبارزه با عوامل داخلي و منطقه اي ناامن کننده اين کشور همسايه چشم پوشي کرده و از خير روابط استراتژيک تهران- بغداد صرف نظر کند. در اين صورت ايران بايد از يک سود تجاري خود که هم به نفع ايران و هم به نفع عراق است چشم بپوشد و حضور نيروهاي ناامن کننده مخالف دولت قانوني عراق را که اين نيروها لزوما مخالف استقلال ايران هم خواهند بود، پذيرا شود آن وقت ايران بايد هزينه اي را هم صرف حفظ امنيت مرزهاي خود کند.
فهم اين موضوع خيلي ساده است ولي با همه سادگي آن، افرادي از همان قماش نهضت آزادي که امام در سال 1366- خطاب به آقاي محتشمي پور- فرمودند درصدد بازگرداندن سيطره آمريکا بر ايران هستند، در اطراف بعضي از سازمان هاي جمهوري اسلامي حضور داشته و مشغول مهندسي معکوس سازي مفاهيمي مثل «منافع ملي» و «اصول و ارزش ها» هستند. اميد است رئيس جمهور محترم که يکي از شخصيت هاي ارزشمند جمهوري اسلامي است و حفظ جايگاه حساس او يک وظيفه است، سرنوشت دولت سازندگي را مرور کند و مراقب برخي از ترفندها باشد.
نويسنده: سعدالله زارعي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها