تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868010269
فانتزی بازی روی باورهای اصلاح‌طلبان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
فانتزی بازی روی باورهای اصلاح‌طلبان
مایل هستیم «حق غنی سازی» و یا مواردی دیگر به همه پرسی گذاشته شود اما اگر نتیجه چیزی همچون انصراف مردم از یارانه نقدی بود، دولتمردان کسی را متهم نکنند و اصلاح‌طلبان نیز همچون ۸۸ زیر میز بازی نزنند.
سایت الف نوشت: اصلاح طلبان این روزها خوشحال و حتی ذوق زده اند؛ «رفراندوم» تیتر یک روزنامه های آنها شده است و بعید نیست چیزی مثل حس یک پیروزی عظیم، دل های آنان را هیجان زده کرده باشد؛ همه اش هم از سر این است که رئیس جمهور خیلی دلش می خواهد در این کشور همه پرسی برگزار شود. حسن روحانی می گوید: «یکی از اصول قانون اساسی که از روز اول تا الان اجرا نشده است و من به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی خیلی دلم می‌خواهم شرایطی مهیا شود تا یکبار هم که شده به این اصل قانون اساسی عمل شود، همه پرسی از مردم درباره مسایل مهم کشور است. قانون اساسی به ما می‌گوید در مسایل مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به جای اینکه قانون در مجلس تصویب شود، ماده قانونی یا برنامه مستقیم، به آراء عمومی مردم و همه پرسی گذاشته شود... مجلس شورای اسلامی سر جای خودش محفوظ است و ما احترام می‌کنیم ، رأی بدهند و قانون تصویب کنند. سالی یکبار، ده سال یکبار، الان 36 سال شده است، یکبار این اصل قانون اساسی اجرا و عمل نشده است.»
این اولین بار نیست که رفراندوم در ادبیات سیاسی ایران با به میدان آمدن شخص دوم مملکت پررنگ تر مطرح می شود؛ قبل تر ها سید محمد خاتمی نیز سخن از رفراندوم زیاد گفته بود. او البته زمانی این پیشنهاد را داد که مجلس ششم بر سرکار بود و می توانست به تصویب پیشنهادش توسط مجلس امید ببندد. آن روزها خیلی ها از این ادبیات رییس جمهور خوشحال و حتی ذوق بودند و پای سخنرانی های او سوت و کف می زدند و رفراندوم تیتر یک رسانه هایشان می شد. با این همه او هیچ گاه برای برگزاری همه پرسی تقاضای رسمی به مجلس یا رهبری نداد و حرف او در حد همان حرف باقی ماند.
اما خوشحالی و ذوق زدگی اصلاح طلبان مگر نمی تواند هدف باشد؟ آنها اگر از روحانی خوشحال باشند، یعنی در صورت راهیابی به مجلس دهم، حامی او خواهند بود و در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم هم از روحانی حمایت خواهند کرد. پیروزی در انتخابات هدف کوچکی نیست، وقتی حتی به جلسه ی وزیرخارجه با شورای روابط خارجی آمریکا هم راه می یابد! بنابراین حرجی بر حسن روحانی نیست اگر بخواهد در سخنان خود حواسش به حامیان اصلاح طلب خویش باشد و آنان را راضی نگه دارد. شاید اینکه رئیس جمهور می گوید «مجلس جای خود، اما...» باز هم برای راضی نگه داشتن اصلاح طلبانی هست که از مجلس کنونی راضی نیستند و فکر می کنند دیگی که برای آنان نمی جوشد، حتی می شود به دولت هم اجازه ی انحلالش را داد! چه آنکه طبق قانون اساسی، همه پرسی هم بی تصویب مجلس امکان پذیر نیست.
و البته این راضی نگه داشتن، تنها هدف سخن گفتن از همه پرسی در همایشی اقتصادی نیست؛ فضایی که این سخنان ایجاد می کند، این پیغام را می رساند که مردم برای من مهم هستند و برای مخالفان من، نه. مردم حامی من هستند و از این رو از همه پرسی بیمی ندارد؛ روحانی القا می کند که حاکمیت از برگزاری همه پرسی می هراسد! او به مردم می گوید که من با شما هستم؛ اما در این 35 سال نظر شما مورد رجوع قرار نگرفته است. این البته نشانی بر بی انصافی رئیس جمهور محترم است؛ پرسیدن نظر مردم آیا تنها در همه پرسی مقدور است؟ آیا ایشان خود از کانال همین مراجعه به رأی مردم نیست که بر کرسی 4 ساله ی جمهوریت نظام تکیه زده اند؟ و آیا برگزاری ده ها انتخابات در طول این 35 سال نشانی بر پرسیدن نظر مردم نیست؟ و سوال مهم تر آنکه در این 35 سال، کدام زمان رییس جمهوری تقاضای برگزاری همه پرسی داده و رد شده است؟
سوال مهم دیگری هم این میان وجود دارد؛ حسن روحانی در همه ی این 35 سال کجا بوده است؛ درون حاکمیت یا بیرون از آن؟ چرا در همه ی این 35 سال تلاشی در حد همین سخنرانی برای برگزاری همه پرسی از سوی ایشان انجام نشده است؟ و اکنون به گونه ای سخن گفته می شود که گویی کسی خارج از بدنه ی 35 ساله ی نظام مشغول نقد شده است؟ از سویی آیا رفراندوم از آن دسته اصول قانون اساسی است که همواره لازم الاجرا است و یا باید شرایط آن پیش بیاید؟ آیا کسی که همواره دسترسی به آب برای وضو داشته، می تواند بگوید چرا من تاکنون تیمم نکرده ام و دوست دارم شرایط آن پیش بیاید و یک بار تیمم کنم؟ البته می تواند بگوید؛ اما این تمایل، نه می تواند مواخذه ای همراه داشته باشد و نه استدلالی بر آن مترتب می شود و صرفاً یک علقه ی شخصی خواهد بود.
حال از برگزاری همه پرسی در مرداد 68 می گذریم و عدم اشاره به آن توسط رئیس جمهور را پای آن می گذاریم که وی حساب همه پرسی قانون اساسی را جدا کرده است.
با سخنرانی دیروز روحانی، همه پرسی خیلی پررنگ تر وارد ادبیات سیاسی این روزهای ایران شده و لاجرم در روزهای آتی در مورد آن بیشتر خواهیم گفت و شنید و البته ایران از این روزهای پرحرف زیاد گذرانده است. اما ادبیات سیاسی یقیناً با عمل سیاسی متفاوت است و باید منتظر ماند و دید که آیا همه پرسی از مرحله ی ادبیات سیاسی به عملکرد سیاسی وارد می شود یا همین سخنرانی برای راضی نگه داشتن اصلاح طلبان کافی ست! اصلاح طلبان خوشحال هستند و حتی اگر معتقد باشیم رییس جمهور واقعاً مایل به رجوع به رأی مردم است، کسی نمی پرسد آیا راه برگزاری همه پرسی از سخنرانی پشت تریبون های یک طرفه می گذرد یا آنکه دولت باید پیشنهاد خود را مکتوب تقدیم مجلس کرده و منتظر اعلام نتیجه باشد؟
این نوشتار به هیچ وجه در مخالفت با همه پرسی نگاشته نشده است؛ بلکه در مخالفت با «بازی سیاسی روی خط احساسات برخی از مردم» نوشته شده است. از قضا معتقدیم همه پرسی، اصلی از قانون اساسی ست که تاکنون نیز مورد غفلت قرار نگرفته؛ آنچنان که در مثال زده شده، «تیمم» مورد غفلت واقع نشده بود. اکنون هم مخالفتی با رفراندوم نیست و حتی مایل هستیم «حق غنی سازی» و یا مواردی دیگر به همه پرسی گذاشته شود و اگر رئیس جمهور لایحه اش را به مجلس ارائه دهد، از آن دفاع خواهیم کرد؛ اما اگر نتیجه چیزی همچون انصراف مردم از یارانه ی نقدی بود، دولتمردان کسی را متهم نکنند و اصلاح طلبان نیز همچون 88 زیر میز بازی نزنند. وگرنه که تحقق جمهوری اسلامی روی رأی همین مردم بوده و هست؛ چه استاد دانشگاه و چه لبوفروش و راننده تاکسی؛ چه بی سواد و چه با سواد؛ چه با شناسنامه ی جناحی و چه بی شناسنامه ی جناحی و ...
پس منتظر می مانیم تا رئیس جمهور لایحه همه پرسی را تقدیم نمایندگان مردم در خانه ی ملت کند.
انتهای پیام/
93/10/16 - 14:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها