محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827381106
ضرورت حفظ وحدت مسلمانان در انديشه مقام معظم رهبري
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۵ دي ۱۳۹۳ (۲۳:۳ب.ظ)
ضرورت حفظ وحدت مسلمانان در انديشه مقام معظم رهبري انسجام امت اسلامي در ديدگاه مقام معظم رهبري، به معناي فهم درد مشترک، دشمني هاي مشترک و ظرفيت هاي مشترک است که در اين يکنوايي و همدلي است که وحدت، عينيت مي‌يابد.
به گزارش خبرگزاري موج از کرمانشاه؛ مقام معظم رهبري به موضوع وحدت چنان اهميتي مي‌دهند که آن را به عنوان مسأله‌اي استراتژيک و نه تاکتيکي معرفي نموده و همواره علما، روشنفکران، برجستگان سياسي و آحاد امت اسلامي را به وحدت ذيل دستورات و آموزه‌هاي قرآن کريم و ارادت و محبت به پيامبر اسلام دعوت کرده‌اند. وحدت در نگاه مقام معظم رهبري به معناي نبودن تفرقه، درگيري و کشمکش است.
اتحاد و انسجام اسلامي در ديدگاه مقام معظم رهبري بسيار اهميت دارد. ايشان از نخستين روزهاي مسووليت مهم رهبري، اين مسأله را در مناسبت هاي متعدد گوشزد فرموده و همواره از خطرها و آسيب هاي احتمالي موجود در اين مسأله ياد کرده‌اند. ايشان مسأله وحدت را داراي پيچيدگي خاص خود مي‌دانند و آن را در صورتي حائز اهميت مي‌دانند که اولاً به از بين رفتن اختلافات منجر شود و ثانياً حاکميت اسلامي را به همراه داشته باشد. در مسأله وحدت، دو نقطه يا دو جهت‌گيري اساسي وجود دارد که هر کدام به تنهايي، حائز اهميت هستند. وقتي ما شعار وحدت مي‌دهيم، اين دو نکته اساسي بايد مورد توجه ما باشد و همينها است که براي زندگي عملي مسلمانان، کارساز است: يکي از اين دو نکته، عبارت است از رفع اختلافات و تناقض ها، درگيري ها، تضادها و کارشکني ها که از قرنها پيش تا امروز، ميان طوايف و فرق مسلمانان وجود داشته است و هميشه هم اين تناقضها به ضرر مسلمانان تمام شده است. اگر به تاريخ اسلام برگرديم، خواهيم ديد که زمان و مبدأ همه و يا قسمت اعظم اين تعارض ها و تناقض ها، به دستگاه هاي قدرت مادي بر مي‌گردد. تاريخ اسلام را ملاحظه کنيد، خواهيم ديد که از اختلافات اوليه ـ يعني مسأله خلق قرآن و امثال آن ـ تا بقيه اختلاف هايي که در طول زمان، بين فرق اسلامي ـ مخصوصاً در زمان هاي بيشتري بين شيعه و سني ـ اتفاق افتاده است، تقريباً، سر نخ اين اختلافات در تمام بلاد اسلامي، دست قدرتها است. وحدتي که ما اعلام مي‌داريم و شعار مي‌دهيم و به آن دل بسته هستيم و دنبال آن، حرکت و کار مي‌کنيم، نخستين نقطه‌اش بايد ناظر به رفع اين تعارضها، تناقضها، اختلافها و درگيريها باشد، که خداي متعال به اين راضي است و مؤمنان و مخلصان، اولياء و عقلا، از آن خشنودند (موحدي، 1387ش، ص142).
نکته دوم اين است که اين وحدت بايد در خدمت و در جهت حاکميت اسلام باشد؛ والا پوچ و بي‌معني خواهد بود. اگر علماي اسلام قبول مي‌کنند که قرآن فرموده است: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ» (نساء، 64)، پيامبر نيامد که نصيحتي بکند، حرفي بزند، مردم هم کار خودشان را بکنند و به او هم احترامي بگذارند؛ آمد تا مورد اطاعت قرار بگيرد، جامعه و زندگي را هدايت کند، نظام را تشکيل بدهد و انسانها را به سمت اهداف زندگي درست پيش ببرد.
اگر علماي اسلام قبول دارند که قرآن کريم مي‌فرمايد: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حديد، 25)؛ اقامه قسط، عدل، رفع ظلم و ايجاد زندگي صحيح براي بشر، هدف اديان است، پس بايد حرکت به سمت حاکميت اسلام باشد و حاکميت اسلام در کشورها و جوامع اسلامي، امري ممکن است (بيانات رهبر در ديدار با مسوولان کشوري و لشکري شرکت کننده در کنفرانس وحدت اسلامي، 16/7/1369).
مقام معظم رهبري با حساسيت و دقت انسجام و اتحاد اسلامي را مورد بررسي قرار داده و نه تنها با گفتار و بيانات خود در اين زمينه گام برداشته‌اند بلکه در حيطه عمل با تأسيس مجمع تقريب مذاهب اسلامي، حمايت بي‌دريغ از کنفرانس وحدت اسلامي و نامگذاري سال 1386ش به نام سال «اتحاد ملي و انسجام اسلامي»، اين ضرورت و اهميت را اثبات نمودند.
از ديدگاه مقام معظم رهبري ترقي و تعالي دنياي اسلام جز با انسجام اسلامي امکان‌پذير نمي‌باشد: «در دايره‌اي وسيع، رمز پيروزي امت اسلامي وحدت کلمه است. اگر امت اسلامي مي‌خواهد در ميدانهاي علم، ترقي، پيشرفت مادي، تسلط بر سرنوشت خويش، رهايي از سلطه بيگانگان و سعادت دروني و بيروني پيشرفت کند، راهش با کلمه توحيد و توحيد کلمه است. مراکز قدرت استکباري که از هر عاملي براي تحکيم قدرت خود بر دنيا، استفاده مي‌کنند، تلاش کرده‌اند در دنياي اسلام از هر وسيله‌اي براي تجزيه، تفرقه و اختلاف استفاده کنند، که متأسفانه تا حدود زيادي هم موفق شده‌اند. اگر امروز ملت فلسطين دچار چنين سرنوشت تلخي شده است؛ اگر امروز پيکر ملت فلسطين خون‌آلود است و مصيبت و غم آن ملت تا اعماق جان انسانهاي دردمند نفوذ کرده است، به خاطر اختلاف کلمه مسلمانان است. اگر وحدت کلمه بود، اين وضعيت به وجود نمي‌آمد. اگر عراق اسلامي زير چکمه اشغال گران درآمده است، به خاطر اختلاف کلمه مسلمانان است؛ اگر امروز کشورهاي خاورميانه با فريادهاي مستانه و مغرورانه آمريکا مستقيماً تهديد مي‌شوند، به خاطر اختلاف کلمه مسلمانان است و اگر مسلمانان مي‌خواهند از اين خفت نجات پيدا کنند و اگر مي‌خواهند فلسطين را نجات دهند و اگر مي‌خواهند در افغانستان، عراق و ساير بلاد اسلامي، دشمن نتواند جسم و جان مسلمانان را زير فشار قرار دهد، راهش در وحدت کلمه و وحدت ملتها، دولتها و وحدت شعارهاست» (بيانات رهبري در ديدار کارگزاران نظام به مناسبت عيد سعيد فطر، 21/11/1375).
وحدت به قول رهبر معظم انقلاب يعني: نبودن تفرقه، نفاق، درگيري و کشمکش. حتي دو جماعتي که از لحاظ اعتقاد ديني مثل هم نباشند مي‌توانند در کنار هم باشند و مي‌توانند دعوا نکنند. مقام معظم رهبري، مباني فلسفي وحدت را اينگونه بيان فرموده است: «بناي توحيد که مبناي فکري و اعتقادي و اجتماعي و عملي ماست در وحدت است.در جامعه‌اي که بر مبناي شرک بنا شده باشد، طبقات انسان هم جدا و بيگانه از يکديگر است. در جامعه توحيدي، که وقتي مبدأ و صاحب هستي و سلطان عالم وجود و حي و قيوم و قاهري که همه حرکات و پديده‌هاي عالم، مرهون اراده و قدرت او مي‌باشد، يکي است، انسان ها با يکديگر خويشاوندند؛ چون به آن خدا وصل‌اند، به يک جا متصل‌اند و از يک جا مدد و کمک مي‌گيرند. ولايت هم معنايش همين است. ولايت، يعني پيوند و ارتباط تنگاتنگ و مستحکم و غيرقابل انفصال و انفکاک. جامعه اسلامي که داراي ولايت است؛ يعني همه اجزاي آن به يکديگر و به آن محور و مرکز اين جامعه، يعني ولي متصل است. لازمه همين ارتباط و اتصال است که جامعه اسلامي در درون خود يکي است و متحد و متصل به هم است و در بيرون نيز اجزاي مساعد با خود را جذب مي‌کند» (طيبي‌خواه، 1386ش، ص49). ايشان همچنين وحدت اسلامي را «گرد آمدن صاحبان سليقه‌ها و روشهاي گوناگون بر گرد محور اسلام» (بيانات رهبري در چهلمين روز ارتحال امام خميني، 23/4/1368)، معرفي مي‌کنند که همان اعتصام به حبل‌الله است که عموم مسلمانان بدان مکلف گشته‌اند.
از نظر مقام معظم رهبري يکي از آسيب هاي جدي جوامع اسلامي در شرايط فعلي، اختلافهاي مذهبي است. ايشان در اين باره مي‌فرمايد: «حقا وضع مسلمانان از لحاظ تضادها و اختلافات مذهبي، تأسف‌انگيز است. بسياري از توانايي هاي علمي و فکري مسلمانان در طول تاريخ، صرف تعارض با يکديگر شده است ... تا آن جايي که من يادم مي‌آيد، درگيريها و تعارضات و جنگهاي مذهبي بين مسلمانان، به وسيله قدرتمندان هدايت شده است. از زمان بني عباس تا زمانهاي بعد، همواره دست هايي، طرفداران عقايد مختلف اسلامي را به جان هم انداختند. اگر اين دست ها نبود، آنها با هم سالها در صلح و آرامش زندگي مي‌کردند و هيچ مشکلي نداشتند. در زمان حاضر، براي اين که مسلمانان با هم متحد و متفق نباشند و عليه هم کار کنند، تلاش هاي مضاعفي انجام مي‌گيرد. اين تلاش ها به خصوص در وقتي تشديد پيدا کرده که نياز مسلمانان به وحدت، بيش از هميشه است.» (نجفي، 1390ش، ص14).
مقام معظم رهبري در مقاطع مختلف و به طور مکرر بر وحدت ميان آحاد جامعه و به خصوص ميان مسئولان که الگوي مردم هستند تأکيد نموده و آن را تنها راه مقابله با تهديدهاي سنگين دشمنان معرفي نموده است (فقيه ايماني، 1391ش، ص13). به عنوان نمونه ايشان در يکي از ديدارهاي خود با مردم بيان داشته است: «اگر بخواهيم اين مسئوليت در کشور جواب دهد، و مسوولان کشور به کمک مردم بتوانند ايرانِ آينده را آن چناني که لايق ايراني و لايق نام مقدس اسلام است بسازند، راهش اين است که ارتباط ميان مردم، ارتباط ميان ملت و مسوولان کشور ـ همچناني که امروز هست ـ يک ارتباط مستحکم و صميمانه باقي بماند. هرکس ملت را به تفرقه دعوت کند، هرکس سعي کند ميان ملت و مسوولان کشور فاصله بيندازد، هرکس بر طبل اختلاف بکوبد، کاري بر خلاف مصلحت اين کشور و اين ملت انجام داده است؛ هرکس مي‌خواهد باشد. اتحاد را، اتفاق را، وحدت کلمه را، حسن ظن به يکديگر را بايد حفظ کرد.
قرآن مي‌گويد: «لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْرًا» (نور، 12)؛ «چرا هنگامي که آن [بهتان] را شنيديد، مردان و زنان مؤمن گمان نيک به خود نبردند». دلهايتان را با هم صاف کنيد، دست در دست هم پيش برويد؛ شک نداشته باشيد که خداي متعال اين چنين ملتي را، اين چنين دلهاي صادقي را، اين چنين گامهاي استواري را کمک و حمايت خواهد کرد» (بيانات رهبري در ديدار با مردم کازرون، 16/2/1387).
بدون شک امام خامنه‌اي پس از بر عهده گرفتن مسووليت رهبري ايران، گامهاي بلندي در تحقق وحدت اسلامي برداشتند و دو دستاورد مهم در زمان ايشان محقق شده است که عبارتند از؛ نخست مجمع جهاني تقريب مذاهب اسلامي و دوم مجمع جهاني اهل¬بيت(ع) که هردو در راستاي طرح بزرگ وحدت اسلامي فعاليت مي‌کنند. امروز با وجود توطئه‌هاي مختلف، نزديکي، انس و الفت بسيار خوبي بين علماي مسلمان حاکم است. ايشان وحدت و اتحاد را يکي از عوامل مهم پيروزي انقلاب اسلامي دانسته که اين مهم، همواره به عنوان يک ضرورت باقي خواهد ماند. مي¬توان چنين بيان نمود که محور اساسي وحدت ملت، کليت انديشه اسلامي دانسته شده است که هم آرمان والاي امت اسلامي است و هم رمز وحدت است.
در پايان مي‌توان چنين بيان کرد که از نگاه رهبري وحدت چنان اهميتي دارد که آن را به عنوان مسأله‌اي استراتژيک و نه تاکتيکي معرفي مي‌نمايد و همواره علما، روشنفکران، برجستگان سياسي و آحاد امت اسلامي را به وحدت ذيل دستورات و آموزه‌هاي قرآن کريم و ارادت و محبت به پيامبر اسلام دعوت کرده‌اند. ايشان همچنين پرچمدار وحدت اسلامي در زمان حاضر است و وحدت اسلامي را گرد آمدن صاحبان سليقه‌ها و روش هاي گوناگون بر گرد محور اسلام معرفي مي‌کنند که همان اعتصام به حبل‌الله است که عموم مسلمانان بدان مکلف گشته‌اند.
مؤلفه‌هاي وحدت و انسجام امت اسلامي در حاکميت اسلامي از ديدگاه رهبري
برخي از مؤلفه‌هاي اتحاد و انسجام امت اسلامي در حاکميت اسلامي از ديدگاه مقام معظم رهبري عبارتند از: 1. مبارزه با خوي خودخواهي و دنياطلبي مسلمانان؛ 2. تسليم نشدن در برابر نظم باطل جهاني؛ 3. استفاده از موقعيت جغرافيايي جهان اسلام؛ 4. مواظبت در برابر خطر قوميت، مذهب و طايفه‌گري؛ 5. درک اهداف دشمن از جنگ شيعه و سني؛ 6. مبارزه با توطئه عمال تفرقه‌انگيز دشمنان در دنياي اسلام؛ 7. تصحيح استدلال غلط کشورهاي مسلمان درباره منافع ملي خود؛ 8. عبرت ملتهاي مسلمان از ايران؛ 9. تضعيف و مبارزه با ناسيوناليسم افراطي در کشورهاي مسلمان؛ 10. ايجاد اتحاد در مقابله با صهيونيسم؛ 11. رفع سوء ظن بين دولتها و ملتهاي اسلامي؛ 12. شناخت شخصيت پيامبر اعظم(ص) به عنوان محور انسجام اسلامي؛ 13. اتحاد رؤساي کشورهاي اسلامي؛ 14. رفع دعواهاي رسانه‌اي و مطبوعاتي عليه مذاهب اسلامي. در اين نوشتار تنها به شرح يکي از موارد فوق اکتفا مي‌نماييم.
درک اهداف دشمن از جنگ شيعه و سني
شايد قديمي‌ترين و مهم‌ترين حربه تفرقه افکنان در طول تاريخ اسلام، ايجاد جنگ بين مذاهب اسلامي و نفرت آنها از يکديگر باشد. اين کار تا آنجا اهميت يافته است که بودجه‌هاي کلان براي انتشار مطالب تفرقه‌انگيز بر عليه هر دو دسته اختصاص مي‌دهند و از هيچ کوششي در اين راه فروگذار نمي‌کنند. مقام معظم رهبري نسبت به اين مانع نيز هشدارهاي جدي و محکمي بيان فرموده‌اند و درک اهداف دشمن از وقوع اين جنگ و تفرقه‌ها را مؤلفه‌اي مهم براي اتحاد و انسجام امت اسلامي در حاکميت اسلامي مي‌دانند: «اميرالمؤمنين را مايه اختلاف بين شيعه و سني و فرقه‌هاي اسلامي قرار ندهيد. اميرالمؤمنين نقطه وحدت است، نه نقطه افتراق. برادران و خواهران ما در سرتاسر کشور به اين حرف اطمينان کنند. اطلاعات ماها از حوادث خيلي زياد است. من به عيان مي‌بينم دستهاي بسيار فعالي درکارند براي ايجاد اختلافات مذهبي؛ جنگ شيعه و سني؛ نفرت مذاهب اسلام از يکديگر. کتاب نوشته مي‌شود عليه شيعه، کتاب نوشته مي‌شود عليه سني؛ وقتي دنبال مي‌کنيم، مي‌بينيم پول هردوي اين کتابها از آن طرفِ مرزها و از يکجا آمده است. هر مذهبي عقايد و استدلال خود را دارد. در پشت ميز استدلال و مباحثه، هرکس توانست غالب بشود، غالب بشود؛ اما فضاي جامعه را نبايد فضاي جنگ، دعوا و منافرت قرار داد. اميرالمؤمنين محور وحدت است. همه دنياي اسلام در مقابل اميرالمؤمنين خاضع‌اند؛ شيعه و سني ندارد. در طول تاريخ اسلام، هم در دوران اموي و هم دوران عباسي گروه‌هايي دشمن اميرالمؤمنين بودند؛ اما عامه دنياي اسلام ـ چه سني مذهب، چه شيعه مذهب ـ اميرالمؤمنين را تجليل مي‌کنند. شما ببينيد ائمه فقهي اهل¬سنت درباره اميرالمؤمنين شعر مدح دارند. اشعار معروفي که گفته مي‌شود، مال شافعي است. امام شافعي درباره اميرالمؤمنين اشعار مدح‌آميز دارد. نه فقط درباره اميرالمؤمنين، بلکه درباره همه يا اغلب ائمه اينها خاضع‌اند. براي ما شيعيان، مقام و موقعيت اين بزرگوارها شفاف، روشن و واضح است؛ اما نتوانستند براي خودشان اين مسائل را روشن کنند. در مقام بحث و مجادله علمي و بحث علمي اين چيزها قابل روشن شدن است. منطق ما خيلي قوي است؛ اما عده‌اي امروز در عراق، در نقاط مختلف دنياي اسلام و به خصوص در ايران سعي‌شان اين است که دعوا بيندازند. ما مي‌بينيم که قضيه از کجاها دارد آب مي‌خورد» (بيانات رهبري در خطبه‌هاي نماز جمعه تهران، 15/8/1383).
ايجاد اختلاف در بين مسلمانان و به ويژه جنگ بين شيعه و سني تا آنجا براي دشمنان اهميت دارد که ممکن است حتي در مراسم عبادي بزرگ به خصوص حج، کساني را براي اين کار اجير نمايند و مسائل تفرقه‌انگيز را بزرگ جلوه نمايند. مقام معظم رهبري اين ترفند دشمنان را به خوبي توصيف مي‌فرمايند: «امروز يکي از اهداف اساسي استکبار و آمريکا در دنياي اسلام عبارت است از ايجاد اختلاف؛ بهترين وسيله هم ايجاد اختلاف بين شيعه و سني است. مي‌بينيد دست پروردگان استعمار در دنيا به مناسبت مسائل عراق چه حرف هايي مي‌زنند، چه سمپاشي هايي مي‌کنند و به خيال خودشان چه بذر نفاقي مي‌پراکنند. سال هاي متمادي است که دست استعمار و دست قدرت‌طلبِ قدرت هاي فزون‌خواه غربي دارند اين کار را مي‌کنند. در حج فرصت خوبي براي آنها است تا شيعه را از سني، و سني را از شيعه عصباني کنند؛ آن را وادار کنند به مقدساتِ اين اهانت کند، اين را وادار کنند به مقدسات و محبوباتِ او اهانت کنند. بايد هوشيار بود؛ مخصوص حج هم نيست؛ در همه دوران سال و در همه ميدا‌ها بايد هوشيار بود. جنگ شيعه و سني، محبوب واقعي آمريکا است. بعد از گذشت قرنها رو به روي هم بنشينيد ـ مثل کساني که در جنگ با همديگر رو به رو مي‌شوند ـ با دل هاي پُر کينه نسبت به يکديگر حرف بزنند؛ آنها براي اينکه اين اختلاف را ايجاد کنند، در مراسم حج کساني را اجير مي‌کنند؛ شما بايد هوشيار باشيد؛ مردم هوشيار باشند؛ روحانيون محترم کاروان ها بايد با احساس مسووليتِ تمام نسبت به اين قضيه، متوجه باشند؛ بدانند دشمن چه مي‌خواهد. غفلت بزرگي است که انسان به خيال اين که از حقيقت دفاع مي‌کند، از نقشه دشمن دفاع کند و براي دشمن کار کند. ديگران پول مي‌گيرند، مزدور مي‌شوند و اين کار را مي‌کنند؛ عده‌اي عوام سطحي متعصب را هم ممکن است عليه شما، عليه عقايدتان و عليه مقدساتتان تحريک کنند. اگر با عملي متقابل مواجه شوند، بلاشک به هدف خودشان رسيده‌اند، آنها همين را مي‌خواهند؛ مي‌خواهند ما را با هم گلاويز کنند تا خيال خودشان را راحت کنند» (بيانات رهبري در ديدار دست‌اندرکاران مراسم حج، 30/9/1383).
در زمينه ضربه زدن به وحدت و انسجام اسلامي در مراسم عبادي حج، مقام معظم رهبري مسأله را به صورت مبسوط تر بيان مي‌فرمايند: «اين حج، مظهر اين قرآن است. ايمان خالصانه مؤمنان در طول تاريخ اسلام، از اين قرآن ناشي شده است؛ اين را بايد قدر دانست. مثل همه ذخاير ديگر ما، اين ذخيره هم مورد تهاجم است. اين هايي که مي‌بينيد در مراسم حج دنبال اختلاف‌افکني، فتنه‌انگيزي و ترويج افکار موهوم و خرافي و متحجر خود هستند، همان سرانگشت هاي دانسته يا نادانسته‌اي هستند که اين ذخيره را نابود مي‌کنند و از بين مي‌برند. کساني که نمي‌گذارند شوکت، شکوه، عزت و عظمت اين وحدت به چشم امت بزرگ اسلامي منعکس شود و بازتاب پيدا کند، جزو کساني هستند که اين ذخيره را نابود و ضايع مي‌کنند. کساني که نمي‌گذارند وحدت و شکوه عظيم امّت اسلامي، آن هم در راه خدا ـ نه عظمت به عنوان تفاخر، نه عظمت به عنوان استعمار و تحقير ديگر ملتها، نه عظمت به عنوان جنگ‌افروزي عليه ضعفاي عالم؛ بلکه عظمت در جهت ارزش هاي الهي و در راه توحيد ـ به دنياي اسلام منعکس شود، به بشريت ظلم مي‌کنند. امروزه دنياي اسلام بر اثر ناديده گرفتن اين ذخيره عظيم الهي ضربه مي‌خورد» (بيانات رهبري در پيام به حجاج، 18/11/1381).
حرکت مغرضانه دشمنان در ايجاد جنگ بين شيعه و سني چنان حساب شده و موذيانه است که گاهي اوقات از افراد ناآگاه و بي‌غرض براي اين امر استفاده مي‌کنند. مقام معظم رهبري اين ترفند را چنين بيان مي‌کنند: «گاهي دشمن براي ايجاد اختلاف ـ هم در بين شيعه، هم در بين سني ـ از آدمهايي که غرض و مرضي ندارند، استفاده مي‌کنند. در جامعه شيعه حرکتي انجام مي‌گيرد که براي برادر مسلمان غير شيعه تحريک کننده و حساسيت برانگيز است. عين همين عمل، در بين جامعه سني انجام مي‌گيرد، نسبت به کاري که براي شيعه حساسيت برانگيز و نفرت برانگيز است. چه کسي اين کارها را مي‌کند؟ امروز دشمن واحدي در مقابل ما است؛ علاوه بر اينکه کتاب واحد، سنت واحد، پيغمبر واحد، قبله واحد، کعبه واحد، حج واحد، عبادات واحد، اصول اعتقادي واحد در جامعه اسلامي است. البته اختلافاتي هم وجود دارد. اختلافات علمي ممکن است بين هردو نفر عالِم باشد. علاوه بر اين ها، دشمن واحد در مقابل دنياي اسلام است. مسأله اتحاد بين مسلمانان يک امر جدي است. با اين مسأله، بايد اين طور برخورد شود. هر روزي که اين قضيه دير شود، دنياي اسلام يک روز خسارت کرده و اين روزها، روزهايي است که بعضي آن چنان حساس است که در يک عمر اثر مي‌گذارد. نبايد بگذاريد دير شود» (بيانات رهبري در ديدار با کارگزاران نظام و ميهمانان خارجي شرکت کننده در کنفرانس بين‌المللي وحدت اسلامي، 24/5/1374).
يادداشت از: محمد حسين بهزادي،
کارشناسي ارشد علوم سياسي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
گوناگون
پربازدیدترینها