واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
وحدت در غرب تفرقه در جهان اسلام
این ندای دلنشین اسلام (وحدت) را که غرب با هیاهو و تفرقه از شنیدن بازنگه داشته بود، امام خمینی(ره) فریاد زد و امام خامنهای (مدظلهالعالی) ترویج کرده تا سرمایههای بکر و دست نخورده اسلامی که پیامبر اعظم(ص) به عالمیان عرضه کرد، جهان استکبار را به زانو در آورد.
یکی از برداشتهای بسیاری مهم تاریخی که امروز بسیار به کار جهان اسلام میآید به وحدت رسیدن بسیاری از مردم در نقاط مختلف جهان، در دورههای گوناگون و پس از تفرقهها و جنگهای خونین است. تاریخ جنگهای داخلی آمریکا و اروپا دو نمونه برجسته نزدیک به دوران حاضر است. تبدیل تفرقهها به وحدت در مناطق و موقعیتهای متفاوت بر اساس محورهای مختلف بوده است. جنگهای داخلی آمریکا با محوریت توافق بر سر منافع مشترک به صلح و وحدت به معنای تعامل مثبت تبدیل شد و جنگهای مذهبی و غیرمذهبی درازمدت اروپا نیز با رسمیت یافتن مذاهب مختلف و گردن نهادن به آن و نیز منافع مشترکی که در سایه این اقدام تأمین شد به جنگها پایان و به اروپا اجازه داد تا در آینده به وحدت یا همان اتحادیه بیندیشد و برای تحقق آن تلاش کند. آسیبهایی که اختلاف آن دوره به آمریکا و اروپا وارد ساخت آنچنان سنگین و یادآوری آن پس از دهها سال آنقدر تلخ است که به هیچ وجه اجازه نمیدهند چیزی از جنس آن حوادث فرصت بروز و خودنمایی پیدا کند و اگر هم با وجود همه مراقبتها در گوشهای حرکتی دیده شود که آن گذشته سیاه را تداعی کند با شدت تمام با آن برخورد میکنند که نمونه اخیر آن جنگ بالکان ـ حدود 20 سال پیش ـ است که با مداخله نظامی اروپا و آمریکا البته با حرف و حدیثهای بسیار که تاریخ از یاد نمیبرد، به آن فیصله دادند. غرب با چنین تجربه و عملکردی نشان داده در ازای خسارتهای سنگین اختلاف، درسآموزیهایی داشته است؛ حال باید این پرسش را مطرح ساخت که غرب زخم برداشته از آتش اختلافات چرا چنین مشتاقانه در نقاط مختلف جهان با اختلافافکنی، آتشافروزی میکند؟! پیش از پاسخ به این پرسش اساسی، گذشته جهان اسلام از منظر وحدت و تفرقه به اختصار نگریسته میشود. از ویژگیهای تاریخی قابل مباهات جهان اسلام، زندگی پیروان ادیان و مذاهب مختلف در حکومتهای اسلامی بوده است. اگر در تاریخ حکومتهای اسلامی، اختلاف و تفرقه مشاهده میشود، بیشتر سیاسی بوده نه دینی و مذهبی؛ زیرا مسلمانان با آگاهی از آموزههای اسلامی و سیره بزرگان اسلام زندگی مسالمتآمیز در کنار پیروان سایر ادیان و مذاهب مختلف را فراگرفته بودند؛ از این رو حوادث تلخی که بر پایه اختلاف دینی و مذهبی رخ داده باشد، در تاریخ اسلام کم است. با نزدیک شدن به قرون جدید، جنبه چنین اختلافاتی بیشتر شده و در یکصد سال اخیر و بهویژه زمان حاضر افزایش قابلتوجهی پیدا کرده است. در یک کلام باید عامل اصلی اختلاف در جهان اسلام را غرب دانست و این حقیقتی غیر قابلانکار است که اسناد روشن و قطعی نیز دارد. در این میان تعجبآور این است که غرب با این گذشته تفرقهآمیز و خونین و سیاه چگونه است که به وحدت و همگرایی راهبردی میرسد و مسلمانان با آن گذشته درخشان و روش زندگی مسالمتآمیز و دوستانه با ملل و نحل دیگر این چنین دستخوش اختلاف و تفرقه شدهاند. پاسخ این پرسش و پرسشی که پیشتر درباره رفتار غرب مطرح شد کاملاً روشن و مشترک است. غرب از تاریخ و گذشته شکوهمند مسلمانان آگاه است و اسلام و آموزههای آن را نیز خوب میشناسد و از موقعیت کشورهای اسلامی در عرصههای مختلف و تواناییهای آنها نیز خبر دارد و فراتر از همه اینها میداند «وحدت اعتقادی به حرکت درآمده» از چنان قدرتی برخوردار است که میتواند همه نقاط قوت جهان اسلام را در ذیل یک هدف فراگیر که تهدید بزرگ غرب محسوب میشود، بسیج کند و باز هم غرب میداند که اگر چنین اتفاق بزرگی رخ دهد با به خطر افتادن تمام منافعش و حتی از دست دادن بسیاری از چیزهایی که با غارت و چپاول از مردم دیگر و بهویژه مسلمانان به دست آورده باید عرصه را به جهان اسلام وحدتیافته و یکپارچه شده واگذار کند. این ندای دلنشین اسلام(وحدت) را که غرب با هیاهو و تفرقه از شنیدن بازنگه داشته بود. امام خمینی(ره) فریاد زد و امام خامنهای(مدظلهالعالی) ترویج کرده تا سرمایههای بکر و دستنخورده اسلامی که پیامبر اعظم(ص) به عالمیان عرضه کرد، جهان استکبار به زانو در آورد. یقیناً در مقدمه این اتفاق بزرگ آن دسته از حاکمان کشورهای اسلامی قربانی میشوند که امروزه عامل اصلی ایجاد تفرقه در پیکره جهان اسلام هستند. انشاءالله رضا گرمابدری منبع: بصیرت انتهای متن/
93/10/15 - 00:42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]