-بتراش ای سنگتراش

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:

آرامستان جان بتراش ای سنگتراش به هر حال شتری است که در خانه هر کسی می‌خوابد. گریه زاری‌ها و مراسم تشییع و تدفین و ترحیم که تمام شد، کم‌کم دور بازماندگان خالی می‌شود. از آن سیل خروشان جمعیت بی‌تاب و سوگوار، دیگر تک و توک تماس‌هایی به جا می‌ماند.

بعد از مدتی که بهشت زهرا، روی مقبره های خاکی، سنگ های عمومی کار گذاشت، بازماندگان باید به فکر سنگ مزاری آبرومندتر برای اموات خود باشند. شاید بپرسید فرق سنگ قبرهای عمومی با سنگ های زینتی چیست؟ خب فرق های زیادی دارد. سنگ های عمومی همگی در ابعاد، اشکال، از جنس یکسان و با خط یکجور هستند. از آنجا که هر فردی دوست دارد تعلقاتش را به شکلی که دوست دارد تبدیل کند، این موضوع شامل سنگ قبر اموات هم می شود. ما ایرانی ها دوست داریم سنگ قبر امواتمان همان طور باشد که خودمان می خواهیم یا دست کم همان طور باشد که امواتمان دوست داشتند. حالا بعضی ها بنابر وصیت فرد متوفی عمل می کنند، بعضی بنا به خاطراتشان با متوفی و با خبری از علایق مرحوم و مرحومه. این شروع داستان انتخاب سنگ قبر برای متوفی است. خیلی مواقع وقتی سنگ های عمومی را در گورستانی مثل بهشت زهرا کار می گذارند، این خودِ سنگتراش ها هستند که سراغ بازماندگان می آیند. کافی است بعد از نصب سنگ عمومی یک بار برای قرائت فاتحه سر قبر اموات حاضر شوید. انبوه کارت های ویزیت سنگتراش ها مشت هایتان را انباشته می کند. این یک روش است. می توانید به آنها سفارش دهید. معمولا قیمت این سنگتراش ها بیشتر است. به هر حال ویزیتور سیار دارند. می توانید از روش دیگری استفاده کنید و خودتان به سنگتراش ها مراجعه کنید. حواستان باشد که با اطلاعات کامل پیش سنگ تراش ها بروید. یک عکس باکیفیت و خوش رخ از فرد متوفی همراه با تاریخ تولد، تاریخ وفات و از همه مهم تر شعری که می خواهید روی سنگ نقش ببندد. از اول شروع می کنیم، از بالای سنگ. نخستین پرسش سنگتراش این خواهد بود: بنویسم آرامگاه پدر، مادر یا همسری دلسوز و وفادار یا نه؟ صاف بنویسم یا منحنی؟ اختیاری است. معمولا می نویسند، ولی اگر می خواهید متفاوت باشد، می توانید صرف نظر کنید. بعضی ها معتقدند این جملات خیلی کلیشه ای است. به همین دلیل از آن صرف نظر می کنند. زیر این جمله، در بالای سنگ، محل درج عکس است. معمولا برای متوفی مذکر از عکس استفاده می کنند. تا چند سال قبل بندرت برای متوفی مونث از عکس استفاده می شد. این هم موضوعی است که به باورهای خانواده ها بستگی دارد. به هر حال عکس مورد نظر را به سنگتراش می دهید. باید عکستان آنقدر کیفیت داشته باشد که دستگاه لیزر بتواند آن را خوب روی سنگ پیاده کند. مرحله بعد نام متوفی و نام پدرش است. معمولا نام را درشت تر از نام پدر می نویسند. باز هم یک چالش دیگر: از چه خطی می خواهید استفاده شود؛ نستعلیق یا شکسته؟ برخی هم خط کاملا رسمی را انتخاب می کنند، بی هیچ کش و قوس و زرق و برقی. معمولا تعداد این افراد کم است. چون اگر قرار بر این باشد از خط تایپی استفاده شود، همان سنگ های عمومی کفایت می کند. و حالا نوبت می رسد به قسمت تاریخ تولد و وفات. معادل های بسیار زیادی هست که حق انتخاب بازماندگان را زیاد می کند. مثلا به جای تاریخ تولد و وفات می توانید از جایگزین های طلوع و غروب یا فرود و پرواز یا بهار و خزان، حتی ورود به صحنه زندگی و خروج از صحنه زندگی استفاده کنید. قسمت آخر، انتخاب شعر است. سنگتراش شعر های زیادی پیش روی شما قرار می دهد. به این شعرها، شعرهای دیفالت می گوییم؛ شعرهایی که پیش فرض است و معمولا خیلی ها از آن استفاده می کنند، شعرهای زیاد شنیده شده ای که ملکه ذهن ها شده و معمولا از بی وفایی زندگی، تب و تاب بازماندگان از هجرت متوفی و جانگدازی این غم حکایت دارد. بعضی ها اما شعرهای نو را ترجیح می دهند. بعضی ها به یک جمله قصار بسنده می کنند. بعضی همان شعر روی اعلامیه را برمی گزینند. بعضی هم معمولا شعری را که فرد متوفی همیشه دوست می داشت و زمزمه می کرد، انتخاب می کنند. تقریبا کار بازماندگان برای انتخاب سنگ قبر پایان یافته، فقط یکی دو مورد جزئی باقی مانده است. سنگتراش از شما می پرسد آیا می خواهید داخل همه نوشته ها را رنگ کنید یا نه. این سوال برای این است که نوشته های روی سنگ بیشتر نمود داشته باشد. برخی هم ترجیح می دهند همان خراش سنگ، نوشته ها را جلوه گر کند. حالا مرحله انتخاب سنگ است. البته معمولا سنگتراش ها از همین مرحله شروع می کنند. چون این جنس سنگ است که قیمت آن را تعیین می کند. سنگ های متنوعی در بازار سنگتراش های ایران وجود دارد؛ سنگ های گرانیت، خارا، سیمین و از همه گران تر سنگ های برزیلی. قیمت ها از بین 300 هزار تا دو میلیون تومان متغیر است. از وقتی قبرهای چند طبقه باب شده است، این چالش وجود دارد که اگر خدای نکرده بعد از 120 سال فرد دیگری فوت کرد و بازماندگان خواستند آن را در طبقات دیگر آن قبر به خاک بسپارند، تکلیف سنگ قبلی چه می شود؟ برای این هم چاره اندیشی شده است. معمولا سنگتراش ها همه نوشته ها و عکس متوفی اول را تا یک سوم یا نیمه سنگ جای می دهند. پایین سنگ خالی می ماند برای متوفی بعد که معلوم نیست چه کسی باشد. دیگر بهتر است بروید. چند روز بعد سنگتراش خودش سنگ مورد نظر شما را نصب خواهد کرد. درست است که همه این مراحل به نظر ساده می آید، درست است که شما حق انتخاب های زیادی دارید و درست است که شاید کل کار دو ساعت بیشتر زمان نبرد، اما در تک تک این مراحل یک لحظه بغض از گلوی شما دست برنمی دارد. سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]