واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: بررسی عملکرد دو دهه وزنهبرداری در یک برنامه زنده تلویزیونی
کد خبر: ۴۵۸۶۸۵
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۳ - ۱۰:۵۸ - 16 December 2014
برنامه میدان شبکه ورزش با حضور علی مردای به بررسی وضعیت این رشته مدال آور کشورمان پرداخته بود. محمد عبداللهی بهعنوان یکی از کارشناسان برجسته وزنهبرداری مهمان تلفنی این برنامه بود. در بخشهای از این برنامه حرفهای زیر مطرح شد:
بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی، وزنه برداری ما برای دو دهه با رخوت و سکوتی سرد مواجه شد تا اینکه این رشته با حضور تیم مدیریتی جوانی که علی مرادی و داراب ریاحی در راس آن قرار داشتند وارد فاز جدیدی شد. ورود مربی کاربلد بلغاری، یوردان گئورگی ایوانف که تا پیش از این بعنوان کمک مربی تدر تیم ملی بانوان کشورش فعالیت می کرد در کنار حمایت ویژه سازمان وقت تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک باعث شد تا این رشته بعد از فعالیتی 3 تا چهارساله به شکوه و عظمت پیشین خود بازگردد .
ایوانف با معرفی ستاره های جوانی همچون شاهین نصیری نیا، فلاحتی نژاد، برخواه، برادران پانزوان، توکلی و رضازاده استارت مدال آوری پولاد سرد را بعد از 23 سال در مسابقات جهانی 1999 آتن زد و نوار مدال آوری این رشته بخصوص مدال طلا تا سال 2006 دومنیکن و بروز آن فاجعه بزرگ (دوپینگ ناخواسته 9 ملی پوش کشورمان) ادامه یافت.
در تمام این 7 سال تیم اعزامی ایران بعنوان یکی از قطبهای اصلی این رشته حضور مییافت و در تمام ادوار مسابقات جهانی و المپیک نیز بین 1 تا 2 مدال طلا به ورزشکاران ایران تعلق می گرفت. (در جهانی 1999 آتن شاهين نصيري نيا(طلا)، حسين رضازاده(برنز)، در جهانی 2001 آنتاليا كوروش باقري(طلا)؛ محمدحسين برخواه (برنز)، در جهانی 2002ورشو حسين رضازاده(طلا)، محمدحسين برخواه(برنز)، در جهانی 2003 ونكوور محمدفلاحتينژاد(طلا)، حسينرضازاده(طلا)، در جهانی 2005 دوحه حسين رضازاده(طلا)، در جهانی 2006 سانتودومينگو حسين رضازاده (طلا)
دوری ناخواسته 9 ورزشکار چهره و با تجربه تیم ملی وزنه برداری کشورمان باعث شد تا این فدراسیون با حضور بهرام افشارزاده که از مدیران باسابقه ورزش به حساب می آمد برای 3 سال تمرکز و توجه خود را روی تیمهای پایه یعنی جوانان و نوجوانان بگذارد که حاصل آن شناسایی چهره ایی همچون بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، سعید محمد پور و نواب نصیر شلال از دل مسابقات رده های پایه و همچنین المپیاد ورزشی بود.
توجه به پشتوانه ها باعث شد تا روند مدالآوری و نوار طلایی وزنه برداری ایران بعد از وقفهای کوتاه و از سال 2010 با هنرنمایی بهداد سلیمی که بعد از چهار سال عنوان قویترین مرد جهان را نیز پس گرفت آغاز گردد.
این موارد نشان دهنده این است که سهم ایران از 8 مدال طلاییی که بین 40 تا 70 کشور شرکت کننده و در 8 دسته توزیع می شود غالبا یک و در برخی موارد مثل سال 2003 و همچنین 2011 دو مدال طلا بوده و خواهد بود.
اینکه فکر کنیم و انتظار داشته باشیم در کنارفعالیت چشم گیر دیگر رقبا مثل چین، روسیه، کره، قزاق و ازبک ما میتوانیم در 1 رویداد بیش از 2 مدال طلا را به خود اختصاص دهیم حداقل در دوره مدیریتی تاماش آیان رئیس کهنه کار فدراسیون جهانی بسیار بعید به نظر می رسد.
همه اینها برای این مطرح شد که گفته باشم امثال در مسابقات جهانی قزاقستان اتفاق خاصی نیفتاد و ایران هیچ شکستی را متحمل نشد.
علیرغم اینکه انتقادات فراوانی به فعالیت و روند مدیریتی این رشته وجود دارد اما اعتقاد من این است که در 2014 قزاقستان اتفاقی افتاد که از 1999 آتن می افتاد و هیچ ضعف و شکستی در کار نبود.
شاید تنها نکته مهم و اتفاقی که خیلی از اهالی ورزش بخصوص علاقمندان به این رشته را با 1 علامت سوال بزرگ مواجه کرد بحث جابجایی مدال طلا در سنگین وزن باشد که اتفاقا قابل پیش بینی هم بود
به هر حال خود بهداد سلیمی و همچنین مجموعه ورزش کشورمان با علم نزدیکی دو رویداد بزرگ بازیهای آسیایی و جهانی اولویت مدال آوری را روی بازیهای اینچئون گذاشتند و همین موضوع نیز باعث شد تا بهداد سلیمی با آمادگی نه چندان مطلوب راهی آوردگاهی شود که تمامی حریفانش یکسال تمام برای موفیت در آن برنامه ریزی و تمرین کرده بودند.
به جز این دلیل بدیهی می توان به حضور وی در مسابقات بی برنامه لیگ و همچنین حضور دو وزنه بردار سنگین وزن از کشور روسیه که قدرت عمل را از بهداد و کادر فنی تیم ملی کشورمان می گرفت اشاره کرد. درست همان نقطه قوتی که ما در چند مسابقه پیشین و با حضور بهداد و سجاد انوشیروانی نسبت به سایر کشورها داشتیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]