تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836785291
-دفاع از حقوق بشر؛ از حرف تا عمل
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دفاع از حقوق بشر؛ از حرف تا عمل سیاست کشورهای غربی از 500 سال پیش تاکنون با توسعه‌طلبی و دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر همراه و عجین است، اما در دهم دسامبر 1948 همان کشورها که از کارزار جنگ جهانی دوم بیرون آمدند در پاریس نشستند و در مورد رعایت حقوق بشر اعلامیه‌ای را به تصویب رساندند.
پیمانی که در آن بر رعایت حقوق همه انسان ها بدون درنظر گرفتن نژاد، ملیت و جنسیت تاکید شده بود. لحن غربی ها بعد از انتشار این پیمان نامه طلبکارانه تر شده بود. از این پس هر کجای دنیا رفتاری که به مذاق غربی ها خوش نمی آمد با عنوان نقض حقوق بشر تلقی می شد و مشمول مجازات های بین المللی، اما این حربه خوشرنگ و لعاب در مواجهه با بسیاری از اقدامات تبعیض آمیز در چهار گوشه جهان که از سوی برخی زمامداران همسو با غرب صورت می گرفت کند می شد و کارایی نداشت. نمونه های فراوانی را می توان برای چنین رفتار متناقضی بر شمرد که نشان می دهد بین حرف زدن از حقوق بشر و عمل به آن تفاوت زیادی وجود دارد. چند سالی از انتشار اعلامیه جهانی حقوق بشر نگذشته بود که سال 1956 برخی کشورهای غربی مانند انگلیس و فرانسه دست به یک تجاوز آشکار نظامی علیه مصر زدند؛ کشور مسلمانی که از مخالفان جدی رژیم اشغالگر صهیونیستی به شمار می آمد. آن موقع جمال عبدالناصر که در سخنرانی های پرحرارت خود از ملی شدن کانال سوئز سخن می گفت به عنوان پرچمدار جدید جهان عرب شناخته می شد. این رویدادها با واکنش منفی انگلیس و فرانسه مواجه شد و در یک اقدام هماهنگ با اسرائیل تهاجم سه جانبه ای را علیه مصر ترتیب دادند. اسرائیل در بیست و نهم اکتبر همان سال به صحرای سینا حمله کرد و پس از این حمله و شعله ور شدن آتش جنگ میان اسرائیل و مصر، بریتانیا و فرانسه وارد عمل شدند و خواستار برقراری آتش بس از سوی دو طرف شدند، مصری ها نپذیرفتند و این بهانه خوبی به دست دو کشور داد تا کانال سوئز را اشغال کنند. در بحران کانال سوئز گرچه ناصر سربلند بیرون آمد و کشورهای غربی در پی اعتراضات بین المللی مجبور به عقب نشینی شدند اما مانعی برای ادامه اقدامات تجاوزکارانه غربی های مدعی حقوق بشر نشد. بحران یوگسلاوی رویدادی بود که رویه دیگری از رفتار غربی ها را در باره حقوق بشر نشان داد. با مرگ تیتو، رهبر معروف یوگسلاوی درسال 1980 منازعات قومی مردم این منطقه بر سر خودمختاری وارد مرحله تازه ای شد و در نهایت در سال 1990، جمهوری های اسلوونی، کرواسی، بوسنی و هرزگوین و مقدونیه استقلال خود را اعلام کردند. در این میان کرواسی از حمایت بیشتر غرب و آمریکا برخوردار بود. اما استقلال بوسنی با اکثریت مسلمان با ویرانی و ریخته شدن خون های زیادی همراه بود. صربها که خواهان یکپارچگی یوگسلاوی سابق بودند برای رسیدن به این هدف، جنگ خونینی را علیه مردم بوسنی و کروات ها به راه انداختند. کشتار مسلمانان به حدی بود که خود غربی ها تعبیر قصابی بالکان را در مورد آن به کار می بردند. نسل کشی جمعی مسلمانان چهار سال ادامه داشت اما واکنشی جدی از سوی غربی های به اصطلاح مدافع حقوق بشر صورت نگرفت و فقط اقدام آنها وادار کردن رهبران بوسنی و صرب به پذیرش قرارداد دیتون بود که در سال 1995 در پاریس امضا شد. غربی ها گرچه در برابر نسل کشی مسلمانان در بوسنی صبوری نشان دادند، اما تحمل مرگ 80 کوزوویی آلبانی تبار را که از حمایت آمریکا برخوردار بودند، نداشتند و هفتم اکتبر 1998 در جلسه ای در مورد چگونگی حمله هوایی به یوگسلاوی تصمیم گیری کردند و در بیست و چهارم مارس 1999 جنگ تمام عیاری را علیه این کشور آغاز کردند که در نهایت چهار ماه بعد بین کشور یوگسلاوی و پیمان ناتو آتش بس اعلام شد. نمونه دیگر از رفتار غربی ها برخورد با رژیم صدام قبل و بعد از جنگ خلیج فارس در سال 1991 است. مردم عراق که رژیم بعث را عامل بدبختی و تحقیر می دانستند قیام را از شمال تا جنوب عراق علیه دیکتاتوری صدام ترتیب دادند. در روزهای اولیه این قیام، مناطق زیادی از عراق به دست نیروهای مردمی افتاد و انقلابیون اختیار 14 استان از 18 استان را به دست آوردند. با وجود خیزش گسترده مردم و تلاش های آنها با چراغ سبز آمریکایی ها و شورای امنیت، منطقه پرواز ممنوع در جنوب لغو شد و رژیم بعث با پرواز هواپیماها و بالگردها به سرکوب قیام پرداخت ضمن این که این حرکت بشدت از سوی رسانه های غربی سانسور شد. صدام برای سرکوب قیام از نیروی های سنگین نظامی و وفادارانش در گارد ریاست جمهوری عراق بهره گرفت. در جریان این درگیری ها هزاران نفر کشته و نزدیک به دو میلیون نفر از مردم عراق آواره شدند. یکی از اهرم های اصلی صدام برای سرکوب این قیام، نیروهای منافقین در عراق بود که با کمک نیروهای نظامی در کشتار مردم عراق شرکت کردند. در جریان این قیام مردم در کربلا برای مقابله با رژیم بعث و نیز پناه گرفتن وارد حرم امام حسین(ع) شدند که نیروهای نظامی بعثی آنها را در حرم مطهر به گلوله بستند و بارها با سلاح های سبک و سنگین حرم امام حسین(ع) را هدف قرار دادند. آثار این جنایات هنوز بر دیوارهای داخلی حرم اباعبدالله به عنوان سندی ماندگار از قیام مردم عراق و شیعیان در برابر حکومت جور و ستم، باقی مانده است. در این حملات خانه های اطراف حرم امام حسین(ع) به طور کامل تخریب شد و حتی بخش هایی از حرم و بارگاه اباعبدالله نیز تخریب شد. در شمال عراق نیز قیام مردمی شکل گرفت که همگام با قیام در دیگر مناطق عراق بود. سلیمانیه پیشرو خیزش بود. پس از مدتی در اربیل نیز مردم از قیام پیروی کردند و نهایتا تمام شهرهای شمالی عراق به قیام پیوستند. ارتش عراق وارد عمل شد و خیزش را سرکوب کرد و شهرهای اصلی شمالی را به وسیله توپخانه ویران کرد. صدها هزار نفر از مردان و زنان و کودکان و سالخوردگان مجبور به ترک خانه هاشان و مهاجرت به مرزهای ترکیه شدند. بر اثر خیزش در میانه مارس ۱۹۹۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ۶۸۸ را تصویب کرد که به وضع منطقه امن برای کردها در شمال عراق تحت نام کردستان منجر شد، اما شورای امنیت اقدام دیگری در کشتار مردم عراق انجام نداد. بسیاری از چهره های سرشناس شیعی در این سرکوب به شهادت رسیدند و تعداد زیادی از مردم بی خانمان شدند و اموال خود را از دست دادند اما غیرت حقوق بشری غربی ها از این همه کشتار نجنبید و این سکوت تا سرکوب کامل ادامه پیدا کرد. شهاب سلیمی/ جام جم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
گوناگون
پربازدیدترینها