واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
لایحه آپارتاید صهیونیستی"کشور یهود" چیست و چه تبعاتی دارد؟
اسرائیلیها بر این باورند که یهودیان در اقصی نقاط جهان یک ابزار انسانی برای تحقق اهداف توسعهطلبانه اسرائیل و همچنین ابزاری برای ادامه پروژه صهیونیسم در منطقه عربی هستند.
مساله یهودیت اسرائیل همواره یکی از اصول مکتب صهیونیسم بوده است و در راس این مساله، رویکردهای نژادپرستانه علیه اقلیت عرب در داخل خط سبز (خط فاصل میان اراضی اشغالی در سال 1948 تا اراضی اشغالی سال 1967) و همچنین آوارگان فلسطینی در مکانهای مختلف است. کنست (پارلمان اسرائیل) در سال 2003 پیشنویس قانونی را درخصوص تعمیق اندیشه یهودیت اسرائیل و تعمیم آن بر تمام کشورهای جهان مطرح کرد. اعضای فراکسیون لیکود در پارلمان اسرائیل این پیشنویس را ارائه دادند و پس از آنکه اعضای پارلمان به این پیشنویس رای دادند، پیشنویس تبدیل به قانون شد. بر اساس این قانون، اسرائیلیها معتقدند که کرانه باختری و نوار غزه نه از لحاظ تاریخی و نه از لحاظ قوانین بینالمللی و نه از لحاظ توافقنامههایی که اسرائیل آن را امضا کرده است، اراضی اشغالی به شمار نمیآید. اسرائیلیها بر اساس این قانون خواستار گسترش شهرکهای یهودینشین در مناطق فلسطینی نشین شدند. آنها همچنین خواهان پایبندی به خط قرمزهای اسرائیل و در راس آن حاکمیت مطلق بر تمامی قدس اعم از شرقی و غربی شدند. با نگاهی به اصطلاح مذکور میتوان با قاطعیت گفت که اسرائیلیها از این طریق میخواهند با ادعای اختصاص اسرائیل به یهودیان، فلسطینیها را از کشورشان بیرون کنند و در این امر فلسطینیهای ساکن اراضی 1967 و فلسطینیهای اراضی 1948 که تابعیت اسرائیلی بر آنها تحمیل شده است، با یکدیگر برابر هستند. مشخص است که اصطلاح یهودیت اسرائیل اخیرا به اولویت اسرائیل و به یک نقطه اشتراکی میان جریانها، احزاب و گروههای مختلف در سرزمینهای اشغالی تبدیل شده است. اسرائیل به این مساله پی برده که اشاعه شعار یهودیت اسرائیل، سودمندترین شعار برای پایان دادن به حق آوارگان فلسطینی برای بازگشت به کشورشان و از بین بردن پایه و اساس قانونی این حق است. آنها همچنین امیدوارند که از این طریق، قطعنامه 194 مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1948 را که بر اساس آن بر بازگشت هر چه سریعتر فلسطینیها به وطنشان و پرداخت غرامت به آنها تاکید شده است، را باطل کنند. رویکرد اسرائیل در زمینه تلاش مسولان آن برای صدور توافق مشترک میان اسرائیل و فلسطین در کنفرانس آناپولیس در 27 نوامبر 2007 نمود پیدا کرد که بر اساس آن باید فلسطینیها با مساله یهودیت اسرائیل موافقت میکردند که هدف از آن پاکسازی قومی فلسطینیها و همچنین تدوین طرحهایی جهت بیرون راندن فلسطینیهای باقیمانده در داخل خط سبز است. از دیگر اهدافی که با مساله به رسمیت شناختن یهودیت اسرائیل دنبال میشود، تلاش برای جذب تعداد بیشتری از یهودیان جهان به سرزمینهای اشغالی است؛ چرا که اسرائیلیها بر این باورند که یهودیان در اقصی نقاط جهان یک ابزار انسانی برای تحقق اهداف توسعهطلبانه اسرائیل و همچنین ابزاری برای ادامه پروژه صهیونیسم در منطقه عربی هستند.همچنین نتانیاهو معتقد است که باید میان "کشور اسرائیل" با عبارت دیگری که صهیونیستها آن را "سرزمین اسرائیل" مینامند تفاوت قائل شد. "کشور اسرائیل" که وی از فلسطینیها میخواهد آن را به رسمیت بشناسند، مساحت آن شامل تمامی "سرزمین اسرائیل" نمیشود، بلکه تنها بیشتر آن را در بر میگیرد. اما مابقی "سرزمین اسرائیل" در خارج از "کشور اسرائیل" و به عبارتی شامل کرانه باختری (یهودا و شومرون) میشود و بدین ترتیب میتوان به فلسطینیها این لطف را کرد تا با دلایل و شروطی کشوری در این منطقه داشته باشند.این مساله تنها به این معناست که نتانیاهو میخواهد به فلسطینیها بگوید اسرائیل در کرانه باختری حق مالکیت دارد و به فلسطینیها نیز اجازه استفاده از این منطقه و تشکیل کشور خود در آن را میدهد، اما "در چارچوب کشور یهود هیچ حق قومی و تاریخی برای اقلیت ملی عرب وجود ندارد و هرچه هست متعلق به یهودیان است." منبع: بصیرت انتهای متن/
93/09/12 - 06:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]