تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814215691
ارمغان مسافران وین - محمد نوری
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ارمغان مسافران وین - محمد نوری دفتر هفت روزه مذاکره هسته ای وین به پایان آمد. مذاکرات وین آغازی پرهیجان اما پایانی ملایم و آرام داشت.
اجلاس وین به مسابقه شورانگیزی شباهت یافته بود که جهانی به تماشای آن نشسته بود. اما فرجام این مسابقه پرهیجان یک نتیجه تساوی بود که گرچه تماشاگران را راضی نساخت اما همه تیم های شرکت کننده از این نتیجه اظهار رضایت کردند.
آنچه پیداست، اجلاس وین در نقطه پایانی خود مطابق میل دو جریان پیش نرفت؛ جریانی که در پی یک اتفاق خارق العاده از نوع آشتی کامل ایران و امریکا بود و جریانی دیگر که برای شکست و ناکامی اجلاس لحظه شماری می کرد. اما چرخه تصمیم دیپلمات ها در میانه این دو مطالبه به شدت خوشبینانه و کاملاً بدبینانه پیش رفت و در نقطه ای ایستاد که ناظران سیاسی از آن به عنوان «نتیجه واقع بینانه» تعبیر می کنند.
به هر تقدیر، سؤال عمده افکار عمومی در داخل و خارج ایران در فردای مذاکرات وین این است که چرا چنین شد و چرا آن همه پیش بینی و گمانه زنی درباره وقوع یک تحول تاریخی در دوشنبه وین به بار ننشست؟
1- واقعیت این است که برخلاف ذائقه عامه مردم، دنیای دیپلماسی میانه ای با اتفاق های معجزه آسا ندارد. اساساً دیپلماتهای حرفه ای یاد می گیرند که نه بر مدار احساس بلکه بر منطق خرد رفتار کنند. آنها می آموزند به جای پرواز در دنیای خیال روی زمین سخت واقعیت گام بردارند. این خصلت را محیط بین المللی به اصحاب مذاکره تحمیل می کند، زیرا بر خلاف صحنه سیاست داخلی، در عرصه بین المللی آنها با بازیگران و قدرت های مختلف روبه رو هستند، این محیط پیچیده در عین حال که امکانات و فرصتهایی فراروی دیپلمات ها می گشاید اما محدودیتها و موانع خاص خود را دارد. به این دلیل هر تصمیم و هرگامی که یک دیپلمات بر می دارد چنان که بدون ملاحظه این موانع و مختصات باشد لاجرم به بن بست و حتی فاجعه می انجامد. مثال های بسیار برای این موضوع می توان از تاریخ سال های اخیر ایران ذکر کرد که حرکتهای خارج از مدار و منطق دیپلماسی چه مشکلات و هزینه هایی را برکشور و ملت تحمیل کرده است.
بر این منوال می توان گفت که در قضیه مذاکرات هسته ای وین، ظریف یا کری می توانستند همه آموزه ها و اصول حرفه ای دیپلماسی را کنار نهند و با امضای یک ورق مقابل دوربین ها 36 سال جدایی ایران و امریکا را خاتمه یافته اعلام کنند. اما آیا براستی همه موانع پیدا و پنهانی که در مناسبات دو کشور وجود دارد با این حرکت سمبلیک فرو می ریزد.
دیپلماسی دولت اعتدال اکنون ذائقه و ذهنیت ما به دنیای دیپلماسی را تغییر می دهد. روحانی از ابتدا با چنین تعریفی از دیپلماسی رشته امور هسته ای را به شماری از افراد مجرب وزارت خارجه به رهبری ظریف سپرد. دست برقضا یکی از محورهای اختلاف تیم هسته ای روحانی با بازماندگان دولت سابق بر سر انتخاب الگوی رفتار در میادین مذاکره بود. تیم سابق ظرف هشت سال به دنبال نوعی شوک درمانی در سیاست خارجی بود و بر این اساس به اتخاذ تصمیم های محیر العقول یا اتخاذ موضعگیری های خلاف عادات و آداب بین المللی مبادرت می کرد. اما نتیجه آن الگوی رفتار هیجانی این شد که ایران با سخت ترین تحریم تاریخ خویش روبه رو شد.
در ایام مبارزه انتخاباتی بارها روحانی این واقعیت را به زبان آورد که برای معضلات پیچیده سیاست خارجی ایران مثل پرونده هسته ای یا اختلاف با امریکا نباید نسخه های یک شبه تجویز کرد.
مسافران ایرانی وین نیز دقیقاً با الهام از همین تفکر قبل از عزیمت به این مأموریت از دادن هر گونه وعده محیر العقول پرهیز کردند، محمد جواد ظریف بعد از حضور در میدان مذاکره در پاسخ سؤال خبرنگاران همواره این جمله را با تأکید بیان کرد که دو طرف راه دشواری پیش رو دارند. پرونده هسته ای ایران به گفته اغلب ناظران از پیچیده ترین موضوعات بین المللی است که گره های بسیار در آن افتاده است، منافع کشورها و بازیگران بسیاری به این پرونده گره خورده است، از حریفان منطقه ای ایران و شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس تا لابی صهیونیستی در غرب و تل آویو. در واقع مسأله هسته ای ایران رشته در هم پیچیده ای را می ماند که دیپلماتهای دو طرف می بایست با طمأنینه و تدبیر برای گشودن یکایک این گره ها تلاش کنند.
2- کار بزرگ دیپلمات ها در 16 ماه گذشته از جمله در هفت روز مذاکره وین این بود که چراغ مذاکره میان ایران و غرب را فروزان نگه داشته اند. آنها با تکیه بر توان و تجربه خویش در امر دیپلماسی موفق شده اند غول بی رحم تحریم را از معرکه هسته ای دور سازند، نکته ای که مخالفان از اقرار به آن می گریزند این است که ظرف یک سال اخیر روابط ایران و غرب از آستانه جنگ به آستانه صلح و همکاری کشیده شده است و هر گامی از ژنو تا نیویورک و از مسقط تا وین طرفین را به این هدف نزدیک تر ساخته است، اجلاس وین مهر تأیید تازه ای بر این مسیر انتخابی زد و طرفین همپیمان شدند تا این مناقشه را جز از راه مذاکره دنبال نکنند.
3- با این همه می توان انتظار داشت از امروز بازار تحلیلها و تفسیرهای وارونه بویژه در محفل تندروها رواج یابد. برخی قرائن نشان از این دارد که یک جریان در تلاش است تا در پایان مذاکره وین خود را پیروز میدان وانمود کند.
این گروه از هر فرصتی برای زیر سؤال بردن برنامه مذاکرات و تضعیف تیم دیپلماسی دولت اعتدال بهره می جوید، این جریان از چند روز قبل در رسانه های خود دو سناریو برای وین ساخته و پرداخته کرد و حتی تیتر جراید خویش را نیز از قبل مهیا ساخته است. سناریو اول آنها این بود که چنان که طرفین به توافق نهایی دست یافتند این اتفاق را نوعی سازش و عقب نشینی از اصول انقلاب معرفی کند، در سناریو دوم که امروز محور مطالب رسانه تندروها قرار گرفته است ادعا می شود که امضا نشدن توافق نهایی نشانه ادامه دشمنی طرف مقابل و حجتی است بر تعطیلی مذاکره.
جریان تندرو در فردای وین تلاش خواهد کرد تا با این تصویر وارونه دوباره توجه بخشی از افراد ساده اندیش را به سیاست های هشت سال گذشته جلب کند و مدعی آن شود که در آستین خویش راه حل هایی برای پرونده هسته ای دارد. اما تندروها در این عملیات تبلیغاتی خویش با یک مانع غیر قابل عبور مواجه هستند، اینکه ظرف 16 ماه همه حقایق مربوط به عواقب خسارتبار اندیشه تندروها در سیاست خارجی برای افکارعمومی ایران عیان شد و در همان حال شهروندان ایرانی دریافتند که می توان با همه قدرت هایی که هشت سال در جبهه تحریم ایران بودند، با زبان منطق و عقلانیت مذاکره و همکاری کرد و به جای تلاش بی حاصل برای زوال و شکست حریف به بازی برد-برد دست زد که شکست و ناکامی به آن راهی ندارد و این شاید مهم ترین آموزه 7 روز مذاکره در وین باشد.
*روزنامه ایران
اول**
04/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]
-
گوناگون
پربازدیدترینها