واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دستاوردی از محققان ایرانی؛ بررسی میزان سمیت ناشی از حامل های غیرویروسی در ژن درمانی تهران- ایرنا- محققان دانشگاه علوم پزشکی مشهد به منظور بهبود عملکرد حامل های غیرویروسی، اقدام به بررسی میزان سمیت ناشی از این حامل ها در ژن درمانی کردند.
به گزارش گروه علمی ایرنا به کمک نتایج این طرح می توان حامل هایی با ویژگی های مطلوب همانند توانایی بالای انتقال ژن به داخل سلول با سمیت کم دست یافت.
در این تحقیق به استفاده از پلی اتیلن ایمین (PEI) به عنوان یک حامل پلیمری و تعیین عوامل تاثیرگذار در سمیت آن با تاکید بر اثر اندازه ذرات حاصل از ترکیب PEI/DNA پرداخته شده است.
از نتایج این کار می توان در طراحی ساختارهای اصلاح شده ای از PEI که واجد ویژگی های مطلوب مانند توانایی بالای انتقال ژن (DNA) به داخل سلول همراه با سمیت کم باشد، استفاده کرد.
به گفته دکتر رضا کاظمی اسکویی، حامل های مورد استفاده برای انتقال ژن ها، به 2 دسته ویروسی و غیرویروسی تقسیم بندی می شوند. حامل های ویروسی به رغم اینکه کارایی بالایی در انتقال دارند، به دلیل سمیت و ایمنی زایی کاربرد محدودی پیدا کرده اند. در مقابل حامل های غیرویروسی از جمله پلیمر ها و لیپید های کاتیونی مورد استفاده گسترده ای قرار گرفته اند.
وی، دلیل انتخاب پلیمر استفاده شده در این طرح را اینگونه توضیح داد: حامل های غیرویروسی بر پایه پلی اتیلن ایمین و مشتقات آن دارای ویژگی هایی هستند که حل کننده مشکلات مربوط به ژن درمانی است. ساختمان PEI تا حد زیادی خواص فیزیکی، شیمیایی و زیستی ترکیب آن با DNA یا RNA را تعیین می کند. این پلیمر زمانی که در مجاورت DNA قرار می گیرد بطور خودبه خودی به آن متصل شده و آن را فشرده می سازد. با این عمل ذراتی با اندازه 50 تا 100 نانومتر تشکیل می شود.
نتایج حاکی از این است که بین میزان آسیب DNA و سمیت ایجاد شده با میزان غلظت نانوذرات پلیمری رابطه مستقیم وجود دارد. همچنین با بالا رفتن غلظت، الگوی آسیب از آپوپتوز به نکروز تبدیل می شود.
به طور کلی می توان گفت اندازه ذرات حاصل از تشکیل ترکیب حامل/DNA نقش تعیین کننده ای در نحوه القای سمیت ناشی از آن و در نتیجه عملکرد حامل دارد.
چنانچه هدف انتقال ژن به سلول های سرطانی باشد، بهتر است اندازه ذرات کوچک تر و غلظت حامل مورد استفاده کمتر باشد. به این ترتیب علاوه بر افزایش ورود نانوذرات به داخل سلول، خود نانوذرات حامل نیز عملکرد درمانی خواهند داشت.
در حال حاضر ژن درمانی مورد توجه بسیاری از مراکز تحقیقاتی پزشکی، دارویی و مهندسی ژنتیک در سراسر دنیا قرار گرفته است. این روش از طریق انتقال ژن ها به سلول های هدف، در درمان بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد.
با این حال، استفاده بالینی گسترده از این روش به دلیل وجود مشکلاتی محدود است. درک ماهیت موانع زیستی که از انتقال موثر ژن های درمانی به بافت های هدف جلوگیری می کنند و گسترش حامل های ژنی کارا و مطمئن که بر این موانع غلبه کنند، در راس تحقیقات ژن درمانی قرار دارند.
این پژوهش حاصل همکاری دکتر رضا کاظمی اسکویی، دکتر حمیدرضا صادق نیا، دکتر مجید دررودی از اعضای دانشگاه علوم پزشکی مشهد و لیلا غلامی دانشجوی دکترای پزشکی مولکولی همین دانشگاه است که نتایج آن در مجله Turkish Journal of Biology به چاپ رسیده است.
علمی1834**1599
03/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]