تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834339821
انتظار از فرزندان انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱ آذر ۱۳۹۳ (۰:۱۶ق.ظ)
کيهان: انتظار از فرزندان انقلاب
به گزارش خبرگزاري موج، «انتظار از فرزندان انقلاب»عنوان يادداشت روز روزنامه کيهان است که در آن مي خوانيد؛
پس فردا، يعني سوم آذر، مهلت 6ماهه تمديد شده توافق نامه ژنو، به پايان مي رسد و بطورطبيعي، انتظار مردم از حدود يکسال و نيم مذاکره فشرده و مفصل، حصول نتيجه ملموس و عيني است. آنها به حق منتظرند تا نتيجه اين رفت و آمدهاي پي در پي را ببينند و تاثير آن را- آنگونه که مسئولان دولتي وعده داده بودند- در زندگي خودشان لمس کنند. در کنار اين انتظار طبيعي و منطقي، بررسي روند شکل گيري مذاکرات در دولت يازدهم و مراحل بعدي آن به ما کمک مي کند به اين مهم دست يابيم که آيا اين مسير، به اين انتظار پاسخ درخوري خواهد داد يا نه؟
در گرماگرم رقابت هاي انتخاباتي، موضوع هسته اي، نه از باب اصل موضوع که از باب چگونگي تعامل با دنيا- در اصل با آمريکا- مورد توجه جدي قرار گرفته بود و اغلب نامزدها در اين خصوص نظرياتي داشتند اما رئيس جمهور محترم کنوني از برخي نامزدهاي ديگر به صراحت بيشتري دراين باره اظهارنظر کرد و در ضمن يکي از جلسات مناظره، به طور تلويحي مشکلات اقتصادي کشور را ناشي از تحريم ها و نحوه مذاکرات دانست و با بيان اينکه «هم چرخ زندگي مردم بايد بچرخد و هم چرخ سانتريفيوژها» اعلام کرد که اروپائيان، آقا اجازه هستند و بايد مستقيم با کدخدا مذاکره کرد و... بعدها و با پيروزي ايشان در انتخابات، مذاکره جدي با 5+1 و در مواردي مستقيم با آمريکا با هدف «لغو تحريم ها» که از ابتدا وعده آن را داده بودند به طور جدي دنبال شد. در ماه هاي اول هم نويدهايي مبني بر تلاش براي برطرف کردن تحريم ها داده شد و اميدواري هايي در جامعه به وجود آمد. همان زمان آنها که سرد و گرم روزگار چشيده بودند و خباثت ها و خيانت هاي آمريکايي ها را فراموش نکرده بودند، مي گفتند که اعمال تحريم هاي ظالمانه از سوي آمريکا، نه به علت فعاليت هسته اي ما، که به دليل ماهيت ظالمانه آن کشور و همچنين ماهيت اسلامي و انقلابي ماست و طبيعتا با هزار جلسه و مذاکره هم نمي توان انتظار داشت ماهيت آمريکا عوض شود. اما درست همان زمان که در دولت کسي به اين حرفها گوش نمي داد و همه تخم مرغ ها در سبد مذاکره گذاشته شده بود، در سر ميز مذاکره، اتفاق ديگري در حال رخ دادن بود. اتفاقي که ثمره آن را در صدمين روز دولت گذشته ديديم و موجب بهت و حيرت همگان شد.
آن اتفاق، تغيير دستور جلسه مذاکرات بود! در حاليکه مردم ما منتظر بحث و گفت وگو بر سر تحريم ها بودند، برخي از غربي ها، دستور جلسه را به بحث و گفت وگو بر سر ميزان غني سازي و چگونگي فعاليت - يا در اصل تعطيل محترمانه و حتي غيرمحترمانه- تاسيسات اتمي ما تغيير دادند! با اينکه منطقا ما بعنوان يک طرف مذاکره بايد درباره دستور جلسه، پيگير نظر و خواست مردم خودمان مي بوديم، ظاهرا اين اتفاق نيفتاد و در نتيجه محور گفت وگوها، بحث بر سر توانمندي ايران در زمينه هسته اي شد! البته براي خالي نبودن عريضه نيم نگاهي هم به بحث تحريم ها شد که نتيجه و وزن آن به تمامي در توافقنامه ژنو مشهود است! در آن توافقنامه، در برابر چندين و چند تعهد مهم، حياتي و الزام آور ايران، غربي ها چند تعهد مختصر، غيرکاربردي و واجد کمترين ارزش- که البته تعدادي از آنها هرگز عملياتي هم نشد- دادند! آن روزها گفتن اين سخنان با برچسب «کاسبي تحريم» مواجه مي شد اما اکنون و با گذشت يکسال و چندماه مردم به سادگي مي توانند ببينند که «دروغ آنها راست نبود»! دراين باره، حتي برخي نزديکان دولت هم اظهارنظر کردند که يک نمونه از آنها، اظهارات مشاور ارشد دکتر روحاني و مذاکره کننده ارشد ايران در دوره اصلاحات يعني سيروس ناصري است.
وي چند روز قبل گفته بود: «اتفاقي که در 20 ژانويه سال گذشته با اجراي توافق ژنو افتاد اتفاق مثبتي نبود و معلوم شد که 5+1 و به ويژه آمريکا هر جا که برخي مواد روشن نباشد؛ سوءاستفاده مي کنند لذا بايد در توافق نهايي مراقبت زيادي شود...» اين سخنان به صراحت از شتابزدگي تيم ايران در تنظيم توافق ژنو و نهايي کردن آن، آنهم توسط يکي از نزديکان دولت حکايت مي کند! تا اينجاي کار شاهد آنيم که هم دستور مذاکرات به زيان ما تغيير کرد و هم در تنظيم توافقنامه، شتاب و تعجيل نابجايي پديد آمد که نتيجه آن چيزي نبود جز محدود شدن شديد فعاليت هسته اي ايران و از دست دادن بخش اعظمي از گنجينه هسته اي کشورمان در مقابل به دست آوردن چند واژه و البته چندميليارد از پول خودمان به صورت اقساط طويل المدت!
اکنون و با چنين وضعيتي، به گردنه حساس و تعيين کننده تصميم گيري براي حصول «توافق نهايي» رسيده ايم. اما آنچه گفته شد همه ماجرا نيست و اينگونه نيست که طي زمان تنظيم توافقنامه و تمديد بعدي آن تاکنون، متن تنظيمي از سوي طرفين به صورت يکسان اجرا شده باشد. در حالي که به گفته رئيس جمهور کشورمان و نيز مقامات ارشد غربي ايران به توافق ژنو کاملا پايبند بوده و مفاد آن را دقيقا عملياتي کرده است، 5+1 و به خصوص آمريکا، در همين زمان علاوه بر نقض مکرر تعهدات خود، اقدامات خصمانه تازه اي را عليه ما رقم زده و تحريم هاي جديدي بر ضد ملت ما وضع کردند! علاوه بر ده ها دليل و سند و مدرک براي اين مدعا از قبيل تحريم شرکت ها و اشخاص جديد ايراني يا کارشکني در فرآيند تجاري کشورمان و تهديد بانک ها و بيمه هاي بين المللي به عدم همکاري با ايران و... چندي قبل سخنگوي دولت نيز صريحا از افزايش تحريم ها در يکسال گذشته خبر داد. اين شرايط، چند نکته را درباره مذاکرات کنوني وين و توافق احتمالي حاصل از آن به ذهن متبادر مي سازد:
1- در يک سال گذشته آمريکا به صريحترين زبان اعلام کرده که قابل اعتماد نيست و معلوم نيست ديگر چگونه بايد از اين روشنتر بگويد؟! نامه اخير سناتورهاي آمريکايي به اوباما مبني بر قرار دادن برنامه موشکي ايران در موضوع مذاکرات، نامه چندي قبل مبني بر قرار دادن موضوع نقض حقوق بشر در ايران به عنوان موضوع مذاکرات، استمرار تحريم ها عليه ايران با امضاي شخص اوباما، همسويي و هم نظري جمهوري خواهان و دموکرات ها در اعمال فشار و تحريم هاي تازه و... همه و همه از صراحت لهجه آمريکايي ها در خيانت و پشت پا زدن به هر توافقي حکايت مي کند.
2- همزمان با مذاکرات و در حالي که ما در حال امتياز دادن هستيم، بازوهاي بين المللي آمريکا يعني سازمان ملل و آژانس انرژي اتمي در همدستي و هم داستاني با غرب، سنگ تمام گذاشته اند و تلاش مي کنند به شکلي به ظاهر قانوني و بين المللي خواست و مقصود آمريکا را عليه ملت ما زمينه سازي کنند. آخرين نمونه آن گزارش مغرضانه و دروغين آژانس درباره وضعيت هسته اي کشورمان است که طي آن و پس از يازده سال بازديد منظم و دائمي از تمامي تاسيسات هسته اي کشورمان و هر محل مورد نظر ديگر، باز هم اظهار داشته اند که هنوز هم نمي توانيم درباره ماهيت برنامه هسته اي ايران اظهارنظر کنيم! که بايد گفت کسي که نتواند پس از يازده سال مشاهده و معاينه از نزديک سخن صريحي بگويد، يا احمق است يا نوکر! که البته درباره آنها مي توان هر 2 گزينه را انتخاب کرد!
3- برخي رفتارهاي داخلي و سخنان خلاف مصلحت ملي، آمريکايي ها را به اين نتيجه غلط رساند که به شدت نيازمند حصول و توافق به هر قيمتي هستيم. کمپين «هر توافقي بهتر از عدم توافق است» از جمله اين رفتارها بود. نتيجه طبيعي چنين رويکردي، زياده خواهي دشمن است و باعث شد که آنها به قول ورزشکارها «با گارد بسته» با ما روبرو شوند و متقابلا انتظار کسب امتياز جديد از سوي ما را داشته باشند! آنها عليرغم توصيه بسياري از سياسيون آمريکايي مبني بر لزوم تعامل در اين مقطع تاريخي به منظور جلوگيري از روي کار آمدن دولتي تندرو و ضدآمريکايي (به زعم و گفته آنها) در ايران، حتي حاضر نيستند کمترين اعتنايي به رويکرد دولت و امتيازهاي فراوان داده شده و تابوي شکسته شده بکنند که نمونه بارز و تلخ آن عدم صدور ويزا براي نماينده ايران در سازمان ملل است.
4- شتاب در تنظيم توافقنامه آنگونه که سيروس ناصري هم به آن اشاره کرده بود، تجربه اي است که نبايد دوباره تکرار شود. افزون بر آن، آوردگاه وين، عرصه رويارويي اراده ها و هوشياري هاست، نه محلي براي کارآموزي و نه عرصه اي براي خوش بيني و خوش گماني. با اين وصف نمي توان از تيم مذاکره کننده پذيرفت که همانند ژنو، تن به توافقي بدهند که نه چارچوب حقوقي مشخصي دارد و نه ضمانت اجراي آن معلوم است. اين نکته از بديهيات و ابتدائيات هر توافق حقوقي است که آنچه داده مي شود در مقابل آنچه گرفته مي شود کاملا و بدون کمترين ابهامي معلوم باشد. زمان داد و ستد کالا و بهاي آن و نيز ضمانت اجرا و حتي جريمه و مجازات تاخير در آن هم معلوم باشد. با اين وصف هر شخصي، حتي آنها که کمترين آشنايي با حقوق و مباني آن ندارند هم با خواندن توافق ژنو متوجه مي شوند که برخي از ابتدايي ترين و بديهي ترين ضوابط حقوقي در تنظيم آن مورد غفلت واقع شده و نگراني از تکرار اين نوع توافق در وين، نگراني بي جايي نيست.
5- آنگونه که در ابتداي اين نوشتار گفته شد، مردم از اين همه رفت و آمد و چندين دور مذاکره و شکستن به قول بعضي ها تابوي مذاکره با شيطان بزرگ! نه آرزومند عکس هاي يادگاري با وزير خارجه آمريکا بودند و نه محتاج چند ميليارد دلار از پول خودمان! مهمترين محوري که براساس وعده انتخاباتي رئيس جمهور محترم و تکرار آن توسط ايشان و ديگر مقامات مسئول بايد مورد توجه قرار بگيرد، لغو کامل همه تحريم هاي ظالمانه عليه ايران است و بدون حصول اين نتيجه، بي هيچ تعارفي بايد گفت که چيزي به دست نياورده ايم.
نويسنده: حسين شمسيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها